Τρία ερπυστριοφόρα σαν αυτά των φωτογραφιών θα μπορούσαν να μεταφέρουν στις πλάτες τους ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Παρ' όλα αυτά, η NΑSA, έχοντας μόλις δύο στη διάθεσή της, και μάλιστα τα ίδια επί πενήντα συναπτά έτη, έχει επιτυχώς μεταφέρει στις βάσεις της αμέτρητα επανδρωμένα ή μη διαστημόπλοια προς εξερεύνηση του αγνώστου.
Ο διαστημικός σταθμός Κένεντι στη Φλόριντα των ΗΠΑ διαθέτει δύο από τα μεγαλύτερα οχήματα που έχουν κατασκευαστεί ποτέ. Χωρίς αυτούς τους μεταφορείς -διότι περί τέτοιων πρόκειται- η εξερεύνηση του διαστήματος θα ήταν αισθητά πιο χρονοβόρα, αφού τα CT-1 και CT-2, όπως είναι οι κωδικές ονομασίες τους, εδώ και μισό αιώνα είναι τα μέσα με τα οποία οι Αμερικανοί μεταφέρουν στη βάση τους οτιδήποτε με προορισμό πέρα από την ατμόσφαιρα. Νωρίτερα, τα διαστημόπλοια μεταφέρονταν τμηματικά στο σημείο απογείωσης, όπου και έπρεπε να συναρμολογηθούν.
Μπορεί η διαστημική τεχνολογία σε αυτά τα χρόνια να «απογειώθηκε», όμως τα CT-1 και CT-2, έχοντας προφανώς σε βάθος χρόνου υποστεί κάποιες απαραίτητες μετατροπές, συνεχίζουν το έργο τους βασισμένα στο αρχικό τους σχέδιο. Τα κύρια μέρη τους κατασκευάστηκαν από την εταιρεία Marion στο Οχάιο, συναρμολογήθηκαν στο διαστημικό σταθμό Κένεντι το 1964 και ήδη από το 1965 οι δύο τιτάνες συμμετείχαν στις ανάγκες του προγράμματος Apollo. H πρώτη τους ολοκληρωμένη αποστολή εκτελέστηκε τον Αύγουστο του 1967 με τη μεταφορά του Saturn V, ενός μη επανδρωμένου πυραύλου, στο πλαίσιο του παραπάνω προγράμματος. Συνολικά μέχρι το 1975 σήκωσαν στις πλάτες τους δεκαεννέα διαστημικές αποστολές.
Από τότε, και συγκεκριμένα μεταξύ 1981 και 2011, τα CT-1 και CT-2 διήνυσαν 135 φορές τη μήκους 6,72 χλμ. διαδρομή που χωρίζει το διαστημικό σταθμό από τις βάσεις απογείωσης 39Α και 39Β, με ταχύτητα 1,6 χλμ./ώρα όταν στην πλάτη τους μετέφεραν φορτίο, και με διπλάσια ταχύτητα κατά την επιστροφή τους, καίγοντας 300 λίτρα για κάθε ένα χιλιόμετρο της βασανιστικά αργής διαδρομής τους! Και με τι βάρος! Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε πύραυλος του προγράμματος Apollo ζύγιζε περίπου 5.600 τόνους, ενώ το βάρος ενός επανδρωμένου διαστημικού λεωφορείου κυμαίνεται στους 5 τόνους. Τα δύο τερατώδη οχήματα των 131 μέτρων μήκους και των 114 μέτρων πλάτους έχουν διανύσει μέχρι σήμερα 4.042 χιλιόμετρα πάνω στις τέσσερις διπλές ερπύστριές τους, με τη χρήση συστημάτων λέιζερ για την οδήγηση και το «ζύγισμα», προκειμένου να κρατούν τα διαστημόπλοια πάντα κάθετα, ακόμα και όταν τα εναποθέτουν στις ράμπες των βάσεων εκτόξευσης.
Χάρη σε τροποποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα, αυτοί οι δύο Γολιάθ θα συνεχίσουν να κουβαλούν τα βάρη της εξερεύνησης του διαστήματος για λογαριασμό της NASA για τα επόμενα τουλάχιστον είκοσι χρόνια.
