Καλό είναι να μην σου τύχει. Αν όμως έρθει η στιγμή να χρησιμοποιήσεις το κιτ επισκευής θα πρέπει να γνωρίζεις τα βασικά.
Είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι ακόμα και σε μία κοντινή διαδρομή, αργά ή γρήγορα θα έρθουμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα, που ονομάζεται κλατάρισμα ενός ελαστικού.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται πολλοί οι οποίοι δεν θέλουν να σηκώνουν βάρη, να διαβάζουν οδηγίες και να χοροπηδάνε πάνω σε φρακαρισμένα μπουλονόκλειδα, είναι να καλέσουν την οδική βοήθεια η οποία θα αναλάβει όλη την «βρώμικη» δουλειά.
Αν όμως ανήκετε σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που δεν καταθέτουν εύκολα τα όπλα, τότε υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να γνωρίζεται και μπορείτε να κάνετε.
Αφού λοιπόν δούμε τη σχετική ένδειξη στον πίνακα οργάνων που μας ενημερώνει για την απώλεια πίεσης, βρίσκουμε όσο γίνεται πιο άμεσα ένα ασφαλές σημείο για στάθμευση. Όσο μεγαλύτερη απόσταση διανύουμε με ένα ελαστικό το οποίο έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της πίεσης, τόσο μεγαλύτερη ζημιά προκαλείται, μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή του.
Φοράμε το φωσφοριζέ γιλέκο, τοποθετούμε στην σωστή απόσταση το προειδοποιητικό τρίγωνο και ξεκινάμε τις απαραίτητες επιθεωρήσεις στο προβληματικό ελαστικό.
Πότε δεν κάνει δουλειά το κιτ επισκευής;
Εάν το συγκεκριμένο ελαστικό έχει σκιστεί στα πλαϊνά του τοιχώματα ή έχει στραβώσει η ζάντα, η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη, οπότε απαιτείται η τοποθέτηση της ρεζέρβας εάν υπάρχει, αλλιώς η προοπτική της οδικής βοήθειας είναι μονόδρομος.
Στην περίπτωση που το πρόβλημα εντοπίζεται στο πέλμα, τότε θα πρέπει να πάρουμε μία απόφαση. Σύμφωνα με την συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματιών που εργάζονται σε βουλκανιζατέρ, αυτός ο στεγανοποιητικός αφρός που χρησιμοποιεί το κιτ επισκευής, καταστρέφει το ελαστικό, το οποίο αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αντικατασταθεί.
Όλα λοιπόν εξαρτώνται από το μέγεθος της ζημιάς. Εάν το σκίσιμο είναι μεγάλο (υπερβαίνει περίπου τα 4 χλστ.) τότε ούτε ο αφρός θα μπορέσει να σώσει την κατάσταση.
Πώς χρησιμοποιώ το κιτ
Εαν το σκίσιμο είναι μικρό και το ξένο σώμα που το προκάλεσε (βίδα ή καρφί) βρίσκεται ακόμα σφηνωμένο στην τρύπα, τότε τα νέα είναι ευχάριστα. Αυτό σημαίνει ότι το ελαστικό χάνει αέρα με αργό ρυθμό, καθώς το ξένο σώμα λειτουργεί ως τάπα.
Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο την αντλία αέρα του κιτ επισκευής (χωρίς δηλαδή να προσαρμόσουμε το δοχείο του στεγανοποιητικού υγρού) την οποία συνδέουμε με τον αναπτήρα του αυτοκινήτου και φουσκώνουμε ακόμα και με ελαφρώς μεγαλύτερη από την κανονική πίεση, προκειμένου να μπορέσουμε να φθάσουμε άμεσα μέχρι κάποιο βουλκανιζατέρ. Εκεί η επισκευή θα ολοκληρωθεί γρήγορα και αναίμακτα, χωρίς να χρειαστεί αλλαγή ελαστικού.
Εαν τώρα η απώλεια αέρα είναι μεγάλη και το ελαστικό έχει χάσει όλον τον αέρα, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί και ο στεγανοποιητικός αφρός. Προσαρμόζουμε το δοχείο στην ενδεδειγμένη θυρίδα της αντλίας αέρα, συνδέουμε το φις στην αναπτήρα του αυτοκινήτου και ανοίγουμε τον διακόπτη της αντλίας.
Διαβάστε επίσης: Τι να επιλέξω: Χειροκίνητο ή αυτόματο κιβώτιο;
Το ελαστικό θα αρχίσει να φουσκώνει, οπότε θα πρέπει να προσέχετε την σχετική ένδειξη του ενσωματωμένου πιεσόμετρου της αντλίας, προκειμένου να διακόψετε την λειτουργία μόλις η πίεση φθάσει την ένδειξη που ορίζει ο κατασκευαστής. Εάν παρατηρήσετε κάποια απώλεια αφρού από το πέλμα, τότε θα πρέπει να έχετε κατά νου ότι η επισκευή είναι παροδική και δεν θα διαρκέσει για πολύ, οπότε θα πρέπει να αναζητήσετε άμεσα κάποιο βουλκανιζατέρ.
Καλό θα ήταν λοιπόν για μεγαλύτερη σιγουριά, να προμηθευτείτε μία ρεζέρβα (ακόμα και έναν στενό τροχό ανάγκης ανάγκης, ο οποίος επιτρέπει την κίνηση με ταχύτητες έως και 80 χλμ./ώρα), έναν γρύλο και ένα μπουλονόκλειδο (ιδανικά να είναι σταυρός για καλύτερη λαβή), προκειμένου να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. Ο ειδικός χώρος στο δάπεδο του πόρτ μπαγκάζ υπάρχει έτσι και αλλιώς, ενώ το μόνο που θα χρειάζεται, είναι ένας περιοδικός έλεγχος της κατάστασης της και λίγο αντισκωριακό σπρέι στα μπουλόνια για να είναι εύκολη η διαδικασία αλλαγής.
