Συνέντευξη: Γιάννης & Θανάσης Αντετοκούνμπο

«Υπερόπλα» από το μέλλον 

Ο μήνας τελείωνε και το άγχος μάς είχε γεμίσει. Θα καταφέρουμε να προλάβουμε; Τι θα γίνει με τις υποχρεώσεις τους στην Εθνική ομάδα; Μήπως ο Γιάννης θα πρέπει να φύγει για προετοιμασία στο Μιλγουόκι και ο Θανάσης να ασχοληθεί με το επόμενο συμβόλαιό του σε Ευρώπη ή Αμερική; Να σου και ο ελληνικός στρατός στην εξίσωση… Κι όμως, εκείνο το πρωινό στο κλειστό γήπεδο του Ζωγράφου, αλλά και τη συνέχεια στα γραφεία της BMW, θα τα θυμόμαστε για πάντα, όχι μόνο γιατί γνωρίσαμε από κοντά αυτούς τους σπουδαίους αθλητές, αλλά και γιατί με το «αντισταριλίκι» τους μας θύμισαν ότι ο πραγματικός σταρ είναι χαλαρός και ακομπλεξάριστος, σαν να ξεκίνησε από μια γειτονιά στα Σεπόλια και έφτασε σε σημείο να είναι αστέρας του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ της υφηλίου. Μα, για μισό λεπτό… Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία μας, και είναι πραγματική!

Κείμενο: Μανώλης Σαλούρος / Φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος, Γιάννης Αλμπανέλλης

Νιγηρία – Ελλάδα – Φιλαθλητικός… Απογείωση!
Μέσα σε μόνο τέσσερις λέξεις περιγράφεται μια πορεία σαν όνειρο, ικανή να γεμίσει σελίδες συγκινητικού μυθιστορήματος, αλλά και χρυσές, αντάξιες της απήχησης και του σεβασμού που έχουν από όλους μας αυτά τα δύο χαμογελαστά παλικάρια, όπως και ολόκληρη η οικογένειά τους. Η αλήθεια είναι ότι το κουμπί της απογείωσης το πάτησε ο απόλυτος σταρ των Αντετοκούνμπο, μέχρι στιγμής, ο Γιάννης, ο οποίος αυτήν τη στιγμή και σε ηλικία μόλις 22 ετών(!) θεωρείται ο Έλληνας αθλητής που έχει κάνει το πιο σημαντικό βήμα προς την απέναντι μεριά του Ατλαντικού, αλλά και γενικά ανάμεσα σε όλους τους αθλητές όλων των σπορ. Τι μέλλον έχει μπροστά του; Μη σας κάνει καμιά εντύπωση αν τα επόμενα χρόνια θα βρίσκεται μόνιμα μέσα σε αυτό το τόσο ιδιαίτερο και πριβέ κλαμπ των All Star παικτών του NBA… Η καταγωγή της οικογένειας είναι από τη Νιγηρία, με τον Γιάννη να είναι γεννημένος στην Ελλάδα στις 6 Δεκεμβρίου 1994 και, παρά το γεγονός ότι βλέπει τον κόσμο από το ύψος των 2,11 μέτρων, να μπορεί να χειρίζεται την μπάλα σαν κορυφαίος δίμετρος πλέι μέικερ. Αυτό το σπάνιο χάρισμα του δίνει την άνεση να παίζει σε όλες τις θέσεις μιας βασικής πεντάδας, και συγκεκριμένα αυτής των Μιλγουόκι Μπακς, στους οποίους ανήκει από τις 30 Ιουλίου του 2013 (νούμερο 15 στα ντραφτ εκείνης της χρονιάς), έχοντας αρχίσει μάλιστα να γράφει και τα πρώτα ρεκόρ της καριέρας του μαζί τους. Σημειώστε απλώς ότι από τις 20 Ιανουαρίου του 2015 έγινε ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία της ομάδας που ξεπέρασε τους 1.000 πόντους, ενώ, όπως όλα δείχνουν, το νέο ηγεμονικό συμβόλαιο που θα υπογράψει μαζί τους μπορεί να προλάβει ακόμα και την έκδοση του τεύχους μας. (σ.σ.: Παραλίγο να μας προλάβουν οι εξελίξεις… 100.000.000 δολάρια(!) για 4 χρόνια υπέγραψε λίγες ημέρες μετά τη συνέντευξή μας, και είναι είναι μόνο η αρχή. Υγεία να έχει, και τα καλύτερα έρχονται!)
Ο κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος Θανάσης, γεννημένος στις 18 Ιουλίου του 1992, έχει ως κύριο γνώρισμά του την εξοντωτική άμυνα, την οποία μπορεί να παίξει απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Πνευμόνια, φυσικά χαρίσματα και καλώς εννοούμενη τρέλα τον καθιστούν έναν από τους πολυτιμότερους παίκτες που θα ήθελε ο κάθε προπονητής στην ομάδα του. Πολυεργαλείο πραγματικό, με ύψος 2,01 μ., με απίστευτο πάθος και λάμψη στα μάτια, είχε δοκιμάσει και αυτός την τύχη του στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, αρχικά το 2013, όταν και επιλέχθηκε από τους Delaware 87ers, η οποία είναι θυγατρική ομάδα των Philadelphia 76ers στην NBA Development League, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά επιλέχθηκε στη θέση Νο 51 στα ντραφτ του NBA. Πέρυσι πέρασε και από την ομάδα της Νέας Υόρκης, μία από τις ιστορικότερες και μεγαλύτερες του μαγικού αυτού κόσμου (σ.σ.: μπορεί να μιλάει ώρες για τις προπονήσεις με αντίπαλο τον Καρμέλο Άντονι αλλά και τη γενικότερη εμπειρία του εκεί, στην «πρωτεύουσα του κόσμου», όπως την ανέφερε χαρακτηριστικά). Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές μπορεί ήδη να κοσμεί το ρόστερ κάποιας μεγάλης ελληνικής ομάδας, ή κάποιας επιπέδου Euroleague, ή ακόμα και του NBA. Φέτος το καλοκαίρι, μάλιστα, φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής μας, την οποία τίμησε με το ιδιαίτερο πάθος που έδειξε στους αγώνες, δικαιώνοντας το απρόσμενο για τον ίδιο, όπως μας εκμυστηρεύτηκε, κάλεσμα του ομοσπονδιακού μας προπονητή, Φώτη Κατσικάρη.
Κοινός παρονομαστής και των δύο; Όσοι -ελάχιστοι- δε γνωρίζετε τα παρακάτω, κρατηθείτε. Τα αδέρφια από τα Σεπόλια, λοιπόν, και τα ανοιχτά του Ζωγράφου και των άλλων περιοχών, ξεκίνησαν την καριέρα τους από τον Φιλαθλητικό (ομάδα της A2 κατηγορίας) και, χωρίς να παίξουν σε καμιά ομάδα της Α1, στην κυριολεξία… απογειώθηκαν. Πού θα προσγειωθούν τώρα; Κανείς δεν ξέρει, αφού δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο από την οικογένεια, αλλά και οι μικρότεροι, Κώστας και Αλέξης, που ακολουθούν (σ.σ.: δεν περιγράφεται μέσα σε λίγες λέξεις το πόσο άγχος είχε ο Γιάννης την ώρα της φωτογράφισης, όταν στην απέναντι μπασκέτα έκανε προπόνηση ο 14χρονος Αλέξης, και το πόσες φορές πήγε για σύντομο φροντιστήριο…). Τι μένει για να φτιάξουν οικογενειακή πεντάδα; Να πείσουν τον μεγαλύτερο, Φρανσίς, να ξεχάσει το ποδόσφαιρο με το οποίο ασχολείται, και να αρχίσει τα τρίποντα…
Εμείς, από την πλευρά μας, δεν κατεβήκαμε στον αγώνα χωρίς σύστημα. «Υπερόπλα» από το μέλλον αυτοί οι δύο, αντίστοιχες απαντήσεις και από εμάς, με τις BMW i8 και i3, που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν στις μετακινήσεις τους, όποτε βρίσκονται στην Ελλάδα, να ταιριάζουν ιδανικά στο όλο σκηνικό και να δημιουργούν μαζί με τους αστέρες την ιδανική παρέα για κουβέντα, η οποία μόλις ξεκίνησε…

Πόσο συνέβαλαν οι γονείς σας στο να ασχοληθείτε με το μπάσκετ;
Θανάσης: Έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στο να ασχοληθούμε με τον αθλητισμό γενικότερα. Πολύ σημαντικό αυτό για κάθε παιδί!
Γιάννης: Όσον αφορά το μπάσκετ, καθοριστικός ήταν ο Θανάσης. Ο πατέρας μας ήταν ποδοσφαιριστής και είχε έντονη επιθυμία να ασχοληθούμε όλοι με την μπάλα, ενώ και εμείς είχαμε αρχίσει να κάνουμε όνειρα, ότι κάποια στιγμή θα παίξουμε στην Εθνική Ελλάδας ποδόσφαιρο και θα γίνουμε κάτι σαν τα αδέρφια Τουρέ, για παράδειγμα. Ξαφνικά, ο Θανάσης τα άλλαξε όλα όταν είπε: «Εγώ θα παίξω μπάσκετ!». Δε θα σας κρύψω, μάλιστα, ότι εμένα στην αρχή δε μου άρεσε…
Σε ποιον οφείλεται η ανακάλυψη ή η απευθείας μετάβαση από ομάδα της Α2 (Φιλαθλητικός) στο μαγικό κόσμο του NBA;
Γιάννης: Δε θεωρώ ότι μας ανακάλυψε κάποιος συγκεκριμένα. Όλα τα έκανε η δουλειά που ρίχναμε καθημερινά, και που συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε να κάνουμε όσο είμαστε γεροί. Για παράδειγμα, ο μικρός μας αδερφός, που είδατε σήμερα στο γήπεδο, ήταν εκεί από τις 9 το πρωί, και πραγματικά δεν ξέρω τι ώρα θα φύγει. Και είναι μόλις 14 ετών. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με την οικογένειά μας. Αφοσιωνόμαστε απόλυτα! (Σ.σ.: Ιδιαίτερη στιγμή για εμάς όταν γνωρίσαμε και τους ευγενέστατους γονείς των παιδιών στο γήπεδο, κατά τη διάρκεια των προσπαθειών της μητέρας τους να πείσει τον Αλέξη να πάει στο σπίτι για φαγητό και ξεκούραση.)
Θανάσης: Σίγουρα μας στάθηκαν και πολλοί προπονητές και παράγοντες με τον τρόπο τους, αλλά η σκληρή προσωπική δουλειά είναι πάνω απ’ όλα. Περνάγαμε όλη τη μέρα στο γήπεδο και δε γυρνάγαμε καν για να φάμε. Άσε που θα πληρώναμε και ένα εισιτήριο παραπάνω για Σεπόλια και πάλι επιστροφή, και πραγματικά σκεφτόμασταν ακόμα και αυτό το έξοδο. Είχαμε στόχο, όμως. Και αυτός, ως κίνητρο, μας βοηθούσε να δραπετεύουμε από τις δυσκολίες της καθημερινότητας.

Γιάννη, είσαι ο Έλληνας αθλητής που έχει κάνει το σημαντικότερο βήμα προς την απέναντι μεριά του Ατλαντικού. Πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί κάτι τέτοιο ένα παιδί μόλις 22 ετών, όσο ώριμο και αν είναι;
Γιάννης: Το σκεφτόμουν έντονα όλο αυτό στην αρχή, στα δεκαεννιά μου. Όσο περνούσαν τα χρόνια όμως και οι αγώνες, άρχιζα να το βλέπω και λίγο διαφορετικά, και έλεγα μέσα μου: «Για να συμβαίνουν όλα αυτά, δεν μπορεί, κάτι καλό θα κάνω και εγώ!».  Πλέον, δεν υπάρχει κανένα βάρος. Αυτή είναι η δουλειά μου, την οποία λατρεύω. Μπαίνω και την κάνω!

Θανάση, πώς αντιμετωπίζεις εσύ τη δική σου ευκαιρία να βρεθείς στο μαγικό κόσμο του NBA; Σε ενδιαφέρει και η προοπτική της Ελλάδας και, φυσικά, η ευρωπαϊκή διάκριση με κάποιον από τους μεγάλους συλλόγους της χώρας μας;
Θανάσης: Πρωταρχικός στόχος για μένα είναι το NBA. Εννοείται όμως ότι βλέπω πολύ σοβαρά την ευρωπαϊκή προοπτική. (σ.σ.: Λίγες ημέρες μετά υπέγραψε στην Ανδόρα)

Πώς προέκυψε το ψευδώνυμο «Greek Freak»; Θανάση, έχεις κάποιο δικό σου nickname;
Γιάννης: Πραγματικά δεν ξέρω πώς βγήκε, αλλά ούτε και πότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσα να το λένε για μένα. Παλιά, πάντως, μας φώναζαν και «γαζέλες»! (Γέλια…).
Θανάσης: Τώρα που ήμουν στη Νέα Υόρκη με φώναζαν «Road Runner», εξαιτίας του αδιάκοπου τρεξίματος που ρίχνω μέσα στο παρκέ, όπως μου είπαν.

Πώς βλέπετε το μέλλον των υπόλοιπων αδερφών της οικογένειας που ασχολούνται με το μπάσκετ; Κώστας, Αλέξης…
Γιάννης: Όσο θα συνεχίζουν να δουλεύουν έτσι, θα πηγαίνουν ολοένα και πιο ψηλά. Αυτό είναι το σίγουρο!
Θανάσης: Όλοι μας, πάντως, θα είμαστε διαφορετικοί παίκτες. Καλό αυτό!

Όταν μαζεύεστε, όλη η οικογένεια, τι άλλα θέματα συζητάτε εκτός του μπάσκετ, το οποίο σίγουρα θα κυριαρχεί; Ποιες οι αγαπημένες σας οικογενειακές στιγμές;
Θανάσης: Τα πάντα είναι γύρω από το μπάσκετ. Ακόμα και ο πατέρας μας, που ποτέ δε μας λέει κάτι σχετικό, στο τέλος δεν τα καταφέρνει, και η συζήτηση γυρνάει και πάλι προς τα εκεί!
Γιάννης: Πλέον, είναι πολύ δύσκολο να βρεθούμε όλοι μαζί μέσα στη χρονιά, και του χρόνου θα είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα, με τη δική μας εμπλοκή και τον Κώστα να παίζει στο Κολέγιο. Βέβαια και θα φάμε παρέα, και θα τα πούμε και θα αναζητήσουμε τις στιγμές μας, και είναι πάντα ωραία!

Γιάννη, σε αυτό το καθαρά επαγγελματικό επίπεδο, τι σου λείπει πιο πολύ από την καθημερινότητά σου; Οικογένεια, φίλοι, κοπέλα, διακοπές…
Γιάννης: Πραγματικά το πιο δύσκολο και αυτό που μπορείς να πεις ότι ίσως μου λείπει είναι να είμαστε κάπου και κανένας να μην ασχολείται με εμάς. Βέβαια, όλη αυτή η αγάπη του κόσμου δε συγκρίνεται με τίποτα και μας γεμίζει πολύ, αλλά τις ήρεμες ιδιωτικές στιγμές τις επιδιώκουν όλοι. Σκέψου ότι φέτος επιλέξαμε να πάμε διακοπές στο πιο ήσυχο νησί που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε, ακριβώς για αυτόν το λόγο.
Αν δεν είχατε ασχοληθεί με τον αθλητισμό, τι άλλο θα θέλατε να κάνετε επαγγελματικά;
Θανάσης: Ό,τι και να κάναμε, πάντως, θα προσπαθούσαμε να το κάνουμε τέλεια και να πετύχουμε στο 100%. Με σοβαρότητα, δουλειά και επαγγελματισμό!

NBA ή Ευρωπαϊκό μπάσκετ; Ποια η μεγαλύτερη διαφορά;
Γιάννης: Υπάρχει τεράστια διαφορά στην «αθλητικότητα» των παικτών. Σκέψου ότι μιλάμε για περίπου ογδόντα παιχνίδια τη χρονιά. Στο ΝΒΑ τα κορμιά είναι διαφορετικά, και όλα εξελίσσονται τρεις ταχύτητες πιο πάνω. Πολύ μεγαλύτερες είναι οι αποστάσεις μεταξύ των παικτών, αλλά και κάποιες σημαντικές τεχνικές λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα ότι δεν μπορείς να κάτσεις μέσα στη ρακέτα τρία δευτερόλεπτα, αφού τιμωρείσαι με τεχνική ποινή και ο αντίπαλος εκτελεί μία ελεύθερη βολή ως μπόνους. Αυτό, λοιπόν, προϋποθέτει αδιάκοπη κίνηση απ’ όλους.

All Star στο NBA ή Πρωταθλητής Ευρώπης και MVP της Euroleague;
Θανάσης: Ω, ρε φίλε, τι λες τώρα! Δύσκολη ερώτηση… Είναι πολύ σημαντικό πάντως να είσαι Πρωταθλητής και MVP στην Ευρώπη! Για αυτό και όλος αυτός ο σεβασμός και η αναγνώριση σε παίκτες όπως ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης, ακόμα και από το NBA.
Γιάννης: Εξαρτάται πόσες φορές All Star. Αν μπορούσα όμως να το πετυχαίνω κάθε χρονιά επί μία δεκαετία, τότε ίσως να επέλεγα αυτό, γιατί κάτι τέτοιο σε τοποθετεί δικαιωματικά στο Hall of Fame. Αν όμως μιλάμε για μόνο μία φορά, τότε θα επέλεγα μια τόσο σημαντική ευρωπαϊκή διάκριση.

Από τα παιχνίδια που έχετε παίξει μπορείτε να επιλέξετε κάποιο ως αγαπημένο σας ή το σημαντικότερο;
Γιάννης: Δε θα ξεχάσω ποτέ το παιχνίδι που είχαμε παίξει με την Κηφισιά. Ως καλύτερο μου ίσως να μπορούσα να πω το περσινό απέναντι στους Μπρούκλιν Νετς. Τραυματίστηκα, αλλά ταυτόχρονα ήμουν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας μας και σταμάτησα και τον καλύτερο αντίπαλο παίκτη.
Θανάσης: Πρώτο μου παιχνίδι στο NBA με αντίπαλο τους Φοίνιξ. Δε θα το ξεχάσω ποτέ… Κανένας δεν ξεχνάει ποτέ το πρώτο του παιχνίδι στο NBA. Το πρώτο μου καλάθι εκεί το έβαλα στο ίδιο καλάθι που είχε βάλει το δικό του πρώτο ο Γιάννης! Απίστευτη στιγμή για εμάς!

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχατε μέχρι σήμερα; Ποιος ο δυσκολότερος αμυντικός που συναντήσατε;
Θανάσης: Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί, αλλά για εμένα είναι ο Γιάννης. Πραγματικά νιώθεις τέλεια να έχεις αυτόν τον τύπο, που μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ, με το μέρος σου! Το ένιωσα πολύ αυτό και τώρα, στους αγώνες με την Εθνική.
Με τον Καρμέλο δεν τα βγάζεις εύκολα πέρα. Σουτάρει συνέχεια -τα βάλει, δεν τα βάλει- και εσύ πρέπει να είσαι πάντα εκεί να τον μαρκάρεις. Απίστευτος παίκτης!
Γιάννης: Εννοείται και ο Θανάσης, αλλά και ο Ζάζα Πατσούλια! Παίζει πάντα για την ομάδα. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο από το να κερδίζει η ομάδα του! Ως δυσκολότερος, Θανάσης Αντετοκούνμπο. Οι χειρότεροι πάντως είναι αυτοί που δεν τους περιμένεις. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι.

Πόσο διαφορετική είναι για εσάς η φανέλα με το εθνόσημο σε σχέση με εκείνη των ομάδων σας; Γιάννη, πώς έπεισες πέρυσι τους Μπακς να έρθεις για την Εθνική;
Θανάσης: Είναι πολύ ωραίο να νιώθεις ότι σε έχουν εμπιστευτεί σε ένα σωματείο και περιμένουν πολλά από σένα, αλλά αυτό το συναίσθημα να αγωνίζεσαι με την Εθνική σου δεν υπάρχει. Συγκίνηση και απεριόριστη τιμή!
Γιάννης: Μία επιτυχία με την Εθνική δε συγκρίνεται ποτέ με μία αντίστοιχη με την ομάδα σου. Όταν παίζω με το εθνόσημο στη φανέλα, παίζω, παίζουμε για όλους. Για εμάς, για εσάς, για τις οικογένειές μας, για όλους. Πολύ σημαντικό πράγμα αυτό! Όσον αφορά το πώς τους έπεισα, πιστεύω ότι ξέρουν με ποιον έχουν να κάνουν – είμαι συνέχεια εκεί, πρώτος πάω και τελευταίος φεύγω από το γήπεδο και, επιπλέον, κατάλαβαν το πόσο σημαντικό ήταν και είναι αυτό για μένα. Το να παίζω στην Εθνική μας. Και φυσικά το εκτιμώ πολύ.

Γιάννη, στο Τορίνο δεν κρύφτηκες. Ανέλαβες τις ευθύνες σου αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού με την Κροατία, έδωσες ραντεβού με νόημα για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και, κάπου εκεί, γεννήθηκε ο νέος ηγέτης της Εθνικής μας; Σε αγχώνει αυτός ο άτυπος τίτλος;
Γιάννης: Καθόλου άγχος και κανένα βάρος. Πιστεύω ότι στα δύσκολα είναι η στιγμή που πρέπει να βγει κάποιος μπροστά και να πάρει τις ευθύνες του. Αυτό αποφορτίζει και τα υπόλοιπα παιδιά, τους προπονητές, όλους, και πραγματικά βοηθάει πολύ. Είμαι εδώ(!), και δε με αγχώνει καθόλου αυτός ο τίτλος. (Σ.σ.: Ανατριχίλα ο τρόπος που μας κοίταγε και το έλεγε εκείνη την στιγμή…)
Θανάσης: Είμαι πολύ περήφανος για αυτόν. Δεν είναι καν 22 και πήρε το βάρος των ευθυνών, σαν αυτές που έπαιρναν οι Παπαλουκάς, Διαμαντίδης και Σπανούλης σε μεγαλύτερες ηλικίες. Ξέρω όμως ότι θα δικαιωθεί και αυτός και όλοι μας με το πλήρωμα του χρόνου. Έρχονται σπουδαία πράγματα, σπουδαίοι παίκτες, άρα και πάλι τίτλοι από την Εθνική μας ομάδα!

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση της βίας, όχι μόνο μέσα στα γήπεδα, αλλά και στην κοινωνία. Πρόσφατο παράδειγμα το Ντάλας και τα φαινόμενα ρατσισμού…
Θανάσης: Πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν και τα «κακά μήλα», όπως λένε οι Αμερικανοί. Δεν είναι όμως έτσι όλος ο κόσμος, αυτές είναι εξαιρέσεις, και εγώ έτσι θέλω να το βλέπω: θετικά.
Γιάννης: Πρέπει να τα βλέπεις όλα αυτά, να μην κάνεις ότι δε συμβαίνουν, και πάντα να έχεις στο μυαλό σου πώς μπορείς να βοηθήσεις με το δικό σου τρόπο. Δεν αναφέρομαι μόνο στα θέματα του ρατσισμού, αλλά σε οτιδήποτε κακό συμβαίνει στην κοινωνία μας και στον διπλανό μας. Όλοι μας μπορούμε να βοηθήσουμε, και δεν έχει τόση σημασία το πόσο μπορεί ο καθένας, αλλά η θέληση να κάνουμε κάτι.

Οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Υπάρχει ελπίδα, κατά τη γνώμη σας;
Θανάσης: Εννοείται πως υπάρχουν ελπίδα και μέλλον! Αυτό έλειπε. Εμείς στην οικογένειά μας πάντα ζούσαμε σε κρίση, και πριν από την κρίση. Θα τη βρούμε την άκρη, να είστε σίγουροι.

Ποια η σχέση σας με την αυτοκίνηση; Τι είδους αυτοκίνητα σας αρέσουν; Ποιο είναι το αγαπημένο σας; Τι οδηγείτε τώρα;
Θανάσης: Τα τελευταία δύο χρόνια αρχίσαμε ουσιαστικά να έχουμε σχέση με τα αυτοκίνητα. Συνέχεια μέσα στο Μετρό και στα λεωφορεία ήμασταν. Μη νομίζεις, ακόμα και τώρα δεν έχουμε δικό μας αυτοκίνητο. Τώρα σκεφτόμαστε να πάρουμε κάποιο οικογενειακό, και αργότερα, καλά να είμαστε, ίσως κάποιο σπορ. Πρέπει να δεις την έκπληξη του κόσμου όταν μας βλέπει, ακόμα και σήμερα, μέσα σε ένα βαγόνι, για παράδειγμα.
Γιάννης: Στην Αμερική έχω ένα Range Rover. Αλλά, αν έπαιρνα τώρα ένα αυτοκίνητο -και δεν το λέω επειδή μας φιλοξενεί τώρα η BMW-, μάλλον θα κατέληγα σε μία ματ X6. Μου αρέσει πολύ αυτό το μοντέλο!

Τι σας ιντριγκάρει περισσότερο στα μοντέλα BMW i;
Θανάσης: Τρελαίνομαι με το i8. Είναι πολύ όμορφο! Πραγματικά εντυπωσιακό αυτοκίνητο. Όταν το είχαμε για κάποιες ημέρες είχε και την πλάκα του το όλο θέμα. Πέταγα εγώ την πρίζα από το μπαλκόνι, την έπιανε ο Γιάννης από κάτω και το φορτίζαμε. Ευτυχώς κλείδωνε! (Γέλια…). Θα έπαιρνα πολύ εύκολα ένα ηλεκτρικό, και ιδανικά μάλιστα θα ήθελα ένα ηλεκτρικό SUV, όταν θα βγάλει κάτι τέτοιο η BMW.
Γιάννης: Αυτό που μου έκανε τεράστια εντύπωση ήταν ότι στο i3 χωρούσε ο αδερφός μου μπροστά και εγώ από πίσω. Την πρώτη φορά μάλιστα που το είχαμε οδηγήσει, είχαμε μαζί και άλλους δύο φίλους μας, επίσης μπασκετμπολίστες.

Τι σας αρέσει να κάνετε περισσότερο με το αυτοκίνητο; Ταξίδια; Χαλαρές βόλτες; Σας ιντριγκάρει η ταχύτητα;
Θανάσης: Το ιδανικό για μένα είναι μια χαλαρή βόλτα στην παραλιακή με ωραία μπασκετική συζητησούλα. Είπαμε, δεν ξεκολλάμε εύκολα από αυτό. Μου αρέσει να οδηγώ και στα νησιά, παρά τη δυσκολία τους. Είναι πάντα ωραία η διάθεση εκεί!
Γιάννης: Βόλτες με τους φίλους μας και φυσικά βόλτες με οικογένεια και ιστορίες από παλιά. Τέλειο για ταξίδι με αυτοκίνητο!

Θα μπαίνατε ποτέ σε ένα αγωνιστικό, έστω και ως συνοδηγός, για την εμπειρία;
Θανάσης: Θα ήθελα να το κάνω, αλλά δεν ξέρω μήπως, όταν έρθει η ώρα, φοβηθώ…
Γιάννης: Τι εννοείς; Να μπω δηλαδή με κάποιον μέσα σε μια πίστα, να τρέχει αυτός και εγώ να κάθομαι δίπλα; Δεν είσαι στα καλά σου! (Πολλά γέλια…) Ελάχιστους εμπιστεύομαι στην οδήγηση.

ΘΑΝΑΣΗΣ
Τα αγαπημένα…
Έλληνας μπασκετμπολίστας: Θοδωρής Παπαλουκάς

Ξένος μπασκετμπολίστας: Μάικλ Τζόρνταν

Διαδρομή: Σπίτι-γήπεδο

Φαγητό: Γιουβαρλάκια

Μουσική: R’n’B και ραπ

Προορισμός στην Ελλάδα: Αθήνα, Σέριφος

Προορισμός στο εξωτερικό: Νέα Υόρκη και Μιλγουόκι

Ταινία: «Coming to America»

Τηλεόραση: «Κωνσταντίνου και Ελένης»

Ραδιόφωνο: «95.2 Athens DeeJay»

Πολιτικές εφημερίδες: Δε διαβάζω

Αθλητικές εφημερίδες: Στο Ίντερνετ

Περιοδικό: «All Star», ελληνικό και αμερικανικό, «ESPN» και κόμικς

Χόμπι: Προπόνηση

Με μια, δυο λέξεις…
Οικογένεια: Αγάπη και ταξίδια. Έχουμε ζήσει ένα πολύ μεγάλο σαν οικογένεια…

Φίλοι: Παρέες και μπάσκετ

Ελλάδα: Σπίτι, πατρίδα

Νιγηρία: Ρίζες, κουλτούρα, γονείς

Σεπόλια: Και αυτό σπίτι μου

ΝΒΑ: Όνειρο, κίνητρο, στόχος

NCAA: Κώστας

Euroleague: Κίνητρο, στόχος

Νιου Γιορκ Νικς: Καρμέλο

Φιλαθλητικός: Ζήβας (ο προπονητής) και ομάδα της καρδιάς μου

Παναθηναϊκός: Πράσινο

Ολυμπιακός: Κόκκινο

Εθνική Ελλάδας: Πάθος, καρδιά, ψυχή

Φώτης Κατσικάρης: Ο πρώτος που με πίστεψε. Αγάπη…

Έλληνες δημοσιογράφοι: Τίμιοι

Ξένοι δημοσιογράφοι: Καλοί

Όνειρο: Να γίνομαι κάθε χρόνο καλύτερος
και σε προσωπικό επίπεδο να μπορώ να βοηθάω τον κόσμο

ΓΙΑΝΝΗΣ
Τα αγαπημένα…
Έλληνας μπασκετμπολίστας: Θοδωρής Παπαλουκάς

Φαγητό: Παστίτσιο

Μουσική: R’n’B

Προορισμός στην Ελλάδα: Αθήνα

Προορισμός στο εξωτερικό: Μιλγουόκι

Ταινία: «Coming to America»

Τηλεόραση: «Prince of Bel Air»

Ραδιόφωνο: «95.2 Athens DeeJay»

Πολιτικές εφημερίδες: Δε διαβάζω

Αθλητικές εφημερίδες: Τα αθλητικά των «New York Times»

Περιοδικό: «All Star»

Χόμπι: Σουτάκια

Με μια, δυο λέξεις…
Οικογένεια: Όνειρα και αγάπη

Φίλοι: Χαρά

Ελλάδα: Πατρίδα και σπίτι

Νιγηρία: Πατρίδα, μελλοντικό σπίτι…

Σεπόλια: Γειτονιά

ΝΒΑ: Όνειρο

NCAA: Κώστας

Euroleague: 40 ετών. Όταν γυρίσω…

Μιλγουόκι Μπακς: Ομάδα

Φιλαθλητικός: Ομάδα της καρδιάς μου

Παναθηναϊκός: Πράσινο

Ολυμπιακός: Κόκκινο

Εθνική Ελλάδας: Καρδιά

Φώτης Κατσικάρης: Τον αγαπώ πολύ

Έλληνες δημοσιογράφοι: Καλά παιδιά

Ξένοι δημοσιογράφοι: Καλά παιδιά και αυτοί

Όνειρο: Πρωταθλητής NBA και σε προσωπικό επίπεδο καλός πατέρας, αδερφός και γιος

Τον Γιάννη και τον Θανάση δε θα τους δείτε να δίνουν συχνά συνεντεύξεις, οπότε τους ευχαριστούμε θερμά για εκείνο το όμορφο πρωινό και τις αρκετές ώρες που πέρασαν μαζί μας -χωρίς να δυσανασχετήσουν ούτε μία φορά-, όπως επίσης τον εκπρόσωπό τους, κύριο Γιώργο Πάνου. Φυσικά, σημαντικό ρόλο σε όλο το εγχείρημα έπαιξαν οι άμεσες ενέργειες των Αντώνη Αδάναλη (επικοινωνεί με μαεστρία τα BMW i) και Κωνσταντίνου Διαμαντή της BMW._Μ. Σαλ.