Σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις ενός από τους συντάκτες των 4Τ, που συνόδευσε τα παιδιά του μαζί με τη μητέρα τους σε εκδρομή με το σχολείο στο Ναύπλιο
Η μονοήμερη εκδρομή στο Ναύπλιο ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να δούμε «από τα μέσα» τις συνθήκες διεξαγωγής ενός ανάλογου εγχειρήματος και να καταγράψουμε τις εντυπώσεις μας από αυτό. Σάββατο πρωί λοιπόν και είμαστε στην ώρα μας στο προκαθορισμένο σημείο συνάντησης, περιμένοντας τα υπόλοιπα παιδάκια με τους γονείς τους. Ο χρόνος ως την αναχώρηση για το ωραίο μας Ναύπλιο, αξιοποιήθηκε με διακριτική επιθεώρηση του εκδρομικού λεωφορείου, το οποίο μας εντυπωσίασε για την πληρότητά του.
Άψογο εσωτερικά και με το σύστημα κλιματισμού σε άριστη κατάσταση, διέθετε σε όλα τα καθίσματα τις προβλεπόμενες σύγχρονου τύπου ζώνες ασφαλείας. Θα είμασταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από το όχημα ταξιδιού μας, αν δεν παρατηρούσαμε τα ελαστικά του: η κατάστασή τους λίγο διέφερε από τον χαρακτηρισμό της άθλιας, καθώς ήταν ιδιαίτερα καταπονημένα και η χάραξή τους ίσα που διακρινόταν. Αυτό όμως ήταν το μόνο μελανό οφθαλμοφανές σημείο του συγκεκριμένου λεωφορείου.
Στο ταξίδι ως το Ναύπλιο χρειάστηκε να κάνουμε ιδιαίτερη υπομονή, αφού η επιλογή της δεξιάς λωρίδας με ανώτατη ταχύτητα τα 60 χιλιόμετρα την ώρα ήταν κάτι ασυνήθιστο για μας. Αν είμασταν στη θέση του οδηγού, είναι πολύ αμφίβολο αν θα καταφέρναμε να κινηθούμε με αυτούς τους ρυθμούς. Παράλληλα, μας δόθηκε η ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε πόσο δύσκολο είναι σε ένα λεωφορείο που μεταφέρει παιδάκια να απεμπλακεί από ένα αυτοκίνητο που κινείται εμπρός του, με πολύ αργούς ρυθμούς. Το προσπέρασμα ενός βραδυπορούντος οχήματος με το ιδιωτικό μας αυτοκίνητο είναι μια πολύ απλή υπόθεση αν τηρήσει κανείς τους κανόνες, αλλά η ίδια διαδικασία στην δική μας περίπτωση ήταν πολύπλοκη και περιέκλειε κινδύνους, ακόμη και στην εθνική οδό.
Μετά τον Ισθμό της Κορίνθου η πειθαρχία και η επιτήρηση των γονέων χαλάρωσε αρκετά, αφού τα παιδάκια ήθελαν να καθήσουν δίπλα στους φίλους τους, τραγουδώντας και παίζοντας μαζί τους. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι ζώνες ασφαλείας λύθηκαν κι έμειναν στην άκρη. Θλιβερό ίσως και το γεγονός ότι οι περισσότεροι γονείς –ούτε κι ο οδηγός μας- δεν έκαναν καμμιά παρατήρηση στα «βλαστάρια» τους γι αυτό.
Εντύπωση μας έκανε η επιλογή της διαδρομής για το Ναύπλιο από εκεί και έπειτα, αφού το λεωφορείο έφθασε εκεί μέσω Δερβενακίων και Μυκηνών, αντί της εθνικής οδού Κορίνθου –Τριπόλεως. Ίσως αυτό έγινε για να αποφευχθούν όσο γίνεται τα «κακά συναπαντήματα» (μπλόκα της Τροχαίας, όπου ψάξε–ψάξε όλο και κάτι στραβό μπορεί να βρισκόταν κι επομένως γιατί να μπλέξεις;). Στο «κομμάτι» αυτό της διαδρομής παρατηρήθηκαν σε κάποια παιδάκια στομαχικές διαταραχές, παρά το γεγονός της διατήρησης όλων των νομίμων ορίων ταχύτητας σε κάθε της σημείο.
Οι επόμενες ώρες ήταν ιδιαίτερα ευχάριστες, καθώς το λεωφορείο κατέληξε στην υπέροχη παραλία της Καραθώνας, όπου γονείς και παιδιά έκαναν το μπάνιο τους, καταλήγοντας σε παρακείμενη ταβέρνα για φαγητό. Τα μικρά βέβαια κατέλαβαν όλους τους χώρους τριγύρω, αυτοσχεδιάζοντας και παίζοντας μεταξύ τους. Στο μεσοδιάστημα βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο με τον οδηγό, χωρίς να του πούμε τί δουλειά κάνουμε, για να μη βάλει κακό μέσα στο μυαλό του χωρίς λόγο: το λεωφορείο διέθετε ηλεκτρόφρενo επτά σταδίων και ηλεκτρονικό περιοριστή ταχύτητας στα 101 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ είχε με επιτυχία περάσει τον έλεγχο του Υπουργείου Συγκοινωνιών (με τα λάστιχα που είδαμε, άραγε;).
Στην επιστροφή, η μέση ωριαία ταχύτητα ήταν μεγαλύτερη από εκείνη της μετάβασης, χωρίς και πάλι σε καμμία στιγμή να μπορεί να θεωρηθεί κάτι περισσότερο από «ελάχιστα παράνομη»: Όλοι ήθελαν να γυρίσουν πίσω πριν νυχτώσει, προκειμένου τα παιδιά να πάνε στην ώρα τους για ύπνο. Ένας μικροπανικός επικράτησε σε κάποιο κοντρόλ της Τροχαίας (που τελικά δεν μας έκανε σήμα να σταματήσουμε) εξαιτίας του γεγονότος ότι σχεδόν κανείς δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας (τότε μόνο ακούστηκε και η σχετική προτροπή από τον οδηγό). Στην εθνική οδό Κορίνθου –Αθηνών μας δόθηκε η ευκαιρία να θαυμάσουμε τη θέα προς τη θάλασσα, συνειδητοποιώντας ότι με τα επιβατικά μας αυτοκίνητα δεν έχουμε πια το χρόνο να το κάνουμε και προσπερνάμε αδιάφορα από παντού.
Με δύο κουβέντες, οι εντυπώσεις μας από την εκδρομή δεν ήταν άσχημες, αν εξαιρέσουμε την κακή κατάσταση των ελαστικών του λεωφορείου μας. Μας ικανοποίησε επίσης και το επαγγελματικό επίπεδο του οδηγού, που μας μετέφερε με ασφάλεια και υπευθυνότητα. Δεν μπορούμε να πούμε πως μείναμε ευχαριστημένοι από τους γονείς, καθώς ήταν αρκετά χαλαροί στις υποχρεώσεις τους μέσα στο όχημα, επιτρέποντας στα παιδιά να μετακινούνται εντός του λεωφορείου και να μη φορούν τις ζώνες (φίλοι μας καλοί οι περισσότεροι, αλλά η αδυναμία στα παιδιά δεν πρέπει να υπερισχύει των κανόνων ασφαλείας).
Καταλήγοντας, πρέπει να τονίσουμε πως οι εκδρομικές σχολικές μετακινήσεις διέπονται από υψηλό βαθμό δυσκολίας και ιδιαιτεροτήτων, ενώ πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα από όλους τους εμπλεκόμενους τομείς (διοργανωτές, εταιρείες ταξιδίων, οδηγούς, γονείς και υπηρεσίες Τροχαίας). Οι προϋποθέσεις για την ασφαλή διεξαγωγή τους ασφαλώς υπάρχουν, ωστόσο έχουμε την αίσθηση πως το δικό μας ταξίδι διεξήχθη με συνθήκες που βρίσκονταν πάνω από τον συνήθη μέσο όρο ασφαλείας, για τα ελληνικά δεδομένα. Περιμένουμε λοιπόν, περισσότερα…
Σπύρος Χατήρας spiros@4troxoi.gr