Οι μακροπρόθεσμες προκλήσεις της Πράσινης Συμφωνίας (Greed Deal) για την κοινωνία της κινητικότητας περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την διαθεσιμότητα των υποδομών, αλλά και την «σχιζοφρένεια» της Ευρώπης.
Η ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) ωθεί τους διαχειριστές αυτοκινήτων προς πολιτικές βιώσιμης κινητικότητας. Ωστόσο, οι εμπλεκόμενοι φορείς στον τομέα της κινητικότητας πρέπει να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες προκλήσεις της νομοθεσίας, της φορολογίας και των υποδομών σε διάφορες χώρες, προκειμένου να επιτύχουν τους μακροπρόθεσμους περιβαλλοντικούς στόχους. Tο μεγαλύτερο εμπόδιο για τις εταιρείες στη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση δεν είναι το συνολικό κόστος ιδιοκτησίας ή η φορολογία, αλλά μάλλον η διαθεσιμότητα υποδομών φόρτισης και σχετικών υπηρεσιών.
Ακόμη και όταν οι υπολειμματικές αξίες είναι χαμηλότερες, συχνά παραμένει πιο συμφέρουσα η χρηματοδοτική μίσθωση ενός ηλεκτρικού οχήματος από τη συνέχιση της χρήσης ενός κινητήρα εσωτερικής καύσης. Τούτου λεχθέντος, οι κανονισμοί και οι φόροι διαμορφώνουν προφανώς τις τεχνολογικές επιλογές και τα μοντέλα χρηματοδοτικής μίσθωσης, είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα. Αυτό απαιτεί τη συνεχή παρακολούθηση των κανονισμών, όχι μόνο για το σήμερα αλλά και με το βλέμμα στο μέλλον.
Oι εταιρείες χρηματοδοτικής μίσθωσης πρέπει να εκτιμήσουν ποιοι θα είναι οι κανονισμοί όταν ένα αυτοκίνητο επιστρέψει στην αγορά μετά από τρία χρόνια. Η πρόβλεψη των υπολειμματικών αξιών είναι πάντα κάπως σαν να κοιτάς σε μια κρυστάλλινη σφαίρα, αλλά μια εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης προσπαθεί να επηρεάσει την αγορά συμβουλεύοντας τους κατασκευαστές. Ένα καλό παράδειγμα είναι η Tesla: της ζητήθηκε στο παρελθόν να αποφύγει την τιμολόγηση «jo jo» στα νέα οχήματα ως κορυφαίος παίκτης αμιγώς ηλεκτρικών μοντέλων, διότι αυτό δημιουργεί μεγάλη μεταβλητότητα στα πρόσφατα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, όχι μόνο στα δικά της. Αυτού του είδους οι συζητήσεις βοηθούν τη συνεργασία με τους κατασκευαστές για να λειτουργεί η αγορά καλύτερα.
Οι διαφορές στις πολιτικές και τη διαθεσιμότητα υπηρεσιών μεταξύ των χωρών καθιστούν τα πράγματα αρκετά δύσκολα. Για παράδειγμα, στις Κάτω Χώρες, οι φορολογικοί κανόνες διαταράσσουν την αγορά, με αποτέλεσμα πολλά μεταχειρισμένα οχήματα να εξάγονται σε άλλες χώρες. Στην Πολωνία, η ηλεκτρική ενέργεια εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από σταθμούς άνθρακα, γεγονός που καθιστά την ηλεκτροκίνηση λιγότερο ελκυστική. Για τους υποψήφιους αγοραστές σε χώρες με περιορισμένες υποδομές, είναι μερικές φορές καλύτερο να περιμένουν μέχρι να υπάρξουν καλύτερες επιλογές.
Επομένως, είναι απαραίτητο οι εταιρείες χρηματοδοτικής μίσθωσης να λειτουργούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να αξιοποιούν όλα τα δεδομένα από τις διάφορες αγορές. Μπορούν να εξοικονομηθούν πολλά CO2 με την αποτελεσματικότερη διαχείριση των αυτοκινήτων, ακόμη και χωρίς την άμεση μετάβαση σε ηλεκτρικά οχήματα. Με τα σωστά δεδομένα, μπορείτε να μειώσετε τα ασφάλιστρα ή να κάνετε τον στόλο ασφαλέστερο, γεγονός που με τη σειρά του εξοικονομεί κόστος.
Μια τελευταία σημαντική πρόκληση είναι η «σχιζοφρένεια» εντός της Ευρώπης: Από τη μία πλευρά θέλουν οι κατασκευαστές αυτοκινήτων να ηλεκτροδοτηθούν γρήγορα, αλλά από την άλλη προσπαθούν να περιορίσουν την πρόσβαση των Κινέζων κατασκευαστών, οι οποίοι είναι ζωτικής σημασίας για την παροχή προσιτών ηλεκτρικών οχημάτων, ιδίως στα χαμηλότερα τμήματα της αγοράς. Η αβεβαιότητα γύρω από το πώς θα το χειριστεί η ΕΕ καθιστά δύσκολη την πρόβλεψη αξιόπιστων υπολειμματικών τιμών. Ένα άλλο σημείο διαφωνίας είναι η προσέγγιση των plug-in υβριδικών οχημάτων (PHEV). Αυτά μπορούν να αποτελέσουν μια τέλεια λύση για σύντομες διαδρομές σε ορισμένες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, όμως αντιμετωπίζονται υπερβολικά υποτιμητικά σε ορισμένες αγορές. Μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη μετάβαση, ειδικά εκεί όπου η πλήρης ηλεκτροκίνηση δεν είναι ακόμη εφικτή σε ορισμένες περιοχές.