Στα άδυτα της Bentley: Ένας άλλος κόσμος

Πέρασε περισσότερο από μία δεκαετία από τότε που η χώρα μας μπήκε στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Είναι λογικό πως με όσα επακολούθησαν δεν υπήρχε σημαντικός χώρος για μια αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, πόσω μάλλον για ακόμα πιο exclusive κατασκευές, σαν αυτές της Bentley.

Και αν στις καλές εποχές ο υπογράφων είχε την τύχη να παρευρεθεί στο εξωτερικό όχι σε μία, αλλά σε τέσσερις παρουσιάσεις μοντέλων της Bentley, κάποια από τα οποία μάλιστα είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε και επί ελληνικού εδάφους, έκτοτε -με όσα μεσολάβησαν- θεωρήσαμε πως οι ξεχωριστές αυτές εμπειρίες είχαν περάσει ανεπιστρεπτί.

Όμως, ποτέ μη λες ποτέ, καθώς από το πουθενά βρεθήκαμε και πάλι καλεσμένοι -μόνοι από την Ελλάδα– σε μία από τις ολιγομελείς παρουσιάσεις που πραγματοποιεί η εταιρεία όταν έχει κάτι σημαντικό να ανακοινώσει. Αυτήν τη φορά δεν είχε να κάνει με την οδήγηση κάποιου νέου μοντέλου, αλλά με μια ξενάγηση στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα προαπαιτούμενο∙ μια εμπειρία που ένας δημοσιογράφος αυτοκινήτου πρέπει να έχει βιώσει προτού καθίσει πίσω από το τιμόνι μιας Bentley, με την πρόθεση να αξιολογήσει το αυτοκίνητο. Εντούτοις η αποστολή αυτή δεν αφορούσε μια τυπική ξενάγηση, καθώς την περίοδο αυτή, 103 χρόνια πλέον από τότε που ιδρύθηκε η εταιρεία, συμβαίνουν κοσμογονικές αλλαγές.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο «W.O.», γιατί έτσι είθισται να αποκαλείται ο ιδρυτής της εταιρείας, ο W.O. Bentley (1888-1971), υπήρξε ένας ευφυής σχεδιαστής κινητήρων για αεροπλάνα και αυτοκίνητα, διέθετε όμως συνάμα ένα μοναδικό πάθος για τους αγώνες με δύο ή τέσσερις τροχούς. Ο αναγνωρισμένος αυτός μηχανικός, λοιπόν, καταξιώθηκε και ως οδηγός αγώνων μέσα από ένα σερί νικών στον 24ωρο αγώνα του Λε Μαν, τις χρονιές 1924, 1927, 1928, 1929 και 1930. Προκειμένου να μην τον έχει απέναντί του, η Rolls–Royce αγόρασε την εταιρεία του το 1931.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 τα οικονομικά προβλήματα της RR οδήγησαν στην εθνικοποίησή της. Οι περιπέτειες της Bentley, απόλυτα συνδεδεμένες με όλα όσα συνέβαιναν στη μητρική εταιρεία, έλαβαν τέλος το 1998, όταν η πρώτη πέρασε στα χέρια του Volkswagen Group.

Bentley: Νέα εποχή

Ο νέος ιδιοκτήτης σεβάστηκε απόλυτα το χαρακτήρα της βρετανικής φίρμας, προσφέροντας συνάμα απλόχερα πόρους και τεχνογνωσία. Διατήρησε, μάλιστα, την έδρα της εταιρείας στο Κρου (Crewe), μια πόλη βόρεια του Μπέρμιγχαμ, όπου στεγάζονται τα γραφεία της διοίκησης, ενώ εκεί σχεδιάζονται, εξελίσσονται και κατασκευάζονται τα αυτοκίνητα της εταιρείας, που μετράει 4.000 εργαζομένους.

Πίσω όμως από τα ιστορικά κτίρια, χτισμένα το 1938, η Bentley ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα της αυτοκίνησης, χωρίς ωστόσο να κόβει τους δεσμούς της με την κληρονομιά της. Αυτό, άλλωστε, πιστοποιεί και ένας νέος χώρος, ακριβώς στην είσοδο του εργοστασίου, το «Heritage Garage» που εδώ και τρεις μήνες φιλοξενεί τους πιο εμβληματικούς εκπροσώπους της βρετανικής φίρμας. Από τα 42 ανακαινισμένα και πλήρως λειτουργικά αυτοκίνητα (34 εκδόσεις δρόμου και οκτώ αγωνιστικά) είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε από κοντά δεκαοκτώ από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του Heritage Garage, μεταξύ των οποίων φυσικά και η αξεπέραστη Blower του 1929.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, ένα εξίσου εμβληματικό μοντέλο είναι η Continental GT, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2003. Πρόκειται για ένα 4θέσιο κουπέ με εντυπωσιακές επιδόσεις, το οποίο αποτέλεσε τη βάση για τη διεύρυνση της γκάμας, η οποία στη συνέχεια εμπλουτίστηκε με την Convertible και την 4θυρη Flying Spur.

Σήμερα, η τρίτη γενιά των μοντέλων βασίζεται στο δάπεδο της Porsche Taycan, ενώ σε δάπεδο του γκρουπ «πατάει» και η Bentayga, ένα SUV που αντιπροσωπεύει το 40% των πωλήσεων της εταιρείας, που κατ’ ουδένα τρόπο δεν κάνει παραχωρήσεις σε επιδόσεις και οδηγικό χαρακτήρα. Το συγκεκριμένο μοντέλο απέκτησε πρόσφατα και μια μακρύτερη παραλλαγή, την EWB (Extended Wheelbase) με μακρύτερο κατά 18 εκ. μεταξόνιο και αντίστοιχα διευρυμένους εσωτερικούς χώρους. Η συγκεκριμένη έκδοση, που κατά κύριο λόγο στοχεύει στις αγορές της Αμερικής και της Κίνας, κατά κάποιο τρόπο υποκαθιστά το ρόλο της Mulsanne, της επιβλητικής limo των 5,6 μ., η οποία σταμάτησε να παράγεται το 2020.

Για την κίνησή τους, τα αυτοκίνητα της Bentley αξιοποιούν στις βασικές τους εκδόσεις έναν 4λιτρο V8 με απόδοση 550 ίππων, και στις πιο ισχυρές τον χαρακτηριστικό 6λιτρο W12 των 659 ίππων, απόδοση που διαμορφώνεται στους 635 ίππους στην περίπτωση των Flying Spur και Bentayga. Την γκάμα κινητήρων των δύο αυτών 4θυρων μοντέλων εμπλούτισε πρόσφατα και ένα υβριδικό σύνολο βασισμένο πάνω σε έναν 3λιτρο V6, με συνδυαστική ισχύ 544 και 449 ίππους, αντίστοιχα.

Στη σύγχρονη αυτήν περίοδο της Bentley, που πλέον μετράει δύο δεκαετίες, η ετήσια παραγωγή σκαρφάλωσε από τα 700 στα 15.000 αυτοκίνητα, και φέτος σημειώνει μια κερδοφορία-ρεκόρ ήδη από το μέσον της χρονιάς.

Και αν οι πολυκύλινδροι κινητήρες είναι ταυτισμένοι με τις κατασκευές του Κρου, η στρατηγική «Βeyond 100», η οποία ανακοινώθηκε το 2020 και πρόκειται να εξασφαλίσει για την Bentley ένα ανθρακικό ουδέτερο αποτύπωμα στο τέλος της δεκαετίας, περιλαμβάνει την αντικατάσταση της γκάμας με πέντε αμιγώς ηλεκτρικά μοντέλα, τα οποία θα λανσαριστούν σταδιακά μετά το 2026, μέσα από ένα αυτοχρηματοδοτούμενο επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 2,5 εκατομμυρίων λιρών.

Εξατομίκευση πάνω απ’ όλα

Ίσως δεν υπάρχει πιο βαρετό πράγμα για έναν δημοσιογράφο του χώρου μας από την ξενάγηση σε ένα εργοστάσιο αυτοκινήτου, καθώς αν έχεις δει ένα, πρακτικά τα έχεις δει όλα, και αυτό που λίγο πολύ διαφέρει είναι ο βαθμός αυτοματισμού που υιοθετείται κατά περίπτωση. Το εργοστάσιο του Κρου αποτελεί μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση. Κατ’ αρχάς είναι το ίδιο του το μέγεθος πιο γήινο, αν σκεφτεί κανείς ότι μπορείς να το περπατήσεις από τη μία άκρη στην άλλη μέσα σε 20 λεπτά. Η λογική του «just in time» εδώ δεν μπορεί να λειτουργήσει, αφού, για παράδειγμα, ένα εξατομικευμένο εσωτερικό, που θα χρειαστεί κάποιες βδομάδες να ετοιμαστεί, δεν μπορεί να συγχρονιστεί με τη διαδικασία συναρμολόγησης του αμαξώματος.

Ξεκινήσαμε την ξενάγησή μας από τη γραμμή παραγωγής της Bentayga, από την οποία βγαίνουν περίπου τριάντα αυτοκίνητα την ημέρα, ένα απόλυτα σύγχρονο εργοστάσιο, παρ’ ότι στη διαδικασία της συναρμολόγησης συμμετέχουν μόλις τρία ρομπότ. Ίσως το πιο εντυπωσιακό σημείο του εργοστασίου έχει να κάνει με την τελική διαδικασία του ποιοτικού ελέγχου, ώστε να εξασφαλιστεί η κορυφαία ποιότητα που πρέπει να διακρίνει μια Bentley.

Εξίσου εντυπωσιακό όμως είναι και το γεγονός πως ένα μεγάλο μέρος των εγκαταστάσεων στο Κρου καταλαμβάνουν τα τμήματα στα οποία πραγματοποιείται η επεξεργασία του ξύλου και του δέρματος. Ήταν κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο για μας, καθώς δεν έχουμε αντικρίσει κάτι ανάλογο στο παρελθόν σε κάποιο από τα δεκάδες εργοστάσια που έχουμε επισκεφθεί. Στη συνολική εμπειρία μας, να σημειώσουμε και την… ευχάριστη μυρωδιά που επικρατούσε στους συγκεκριμένους χώρους.

Αυτό που ουσιαστικά αποκομίζεις μέσα από τη συγκεκριμένη ξενάγηση είναι ο άνευ προηγουμένου βαθμός εξατομίκευσης των Bentley, που ξεκινούν από τις… 62 επιλογές βαφής, την πληθώρα επενδύσεων από ξύλο, μέταλλο, κάρμπον -ακόμα και πέτρα-, ενώ σε άλλο επίπεδο έχει αναχθεί η διαδικασία των δερμάτινων επενδύσεων.

Κάθε κομμάτι δέρματος εξετάζεται προσεκτικά για τυχόν ατέλειες, και στη συνέχεια σαρώνεται, έτσι ώστε να αξιοποιηθεί με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο από το αυτόματο κοπτικό η ωφέλιμη επιφάνεια του δέρματος. Εντυπωσιακό επίσης είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των ραφών πραγματοποιούνται στο χέρι, όπως για παράδειγμα η σταυρωτή ραφή, που στην περίπτωση της Bentayga απαιτεί 135 λεπτά για την ολοκλήρωση της επένδυσης μιας πόρτας. Κατά περίπτωση διαμορφώνεται και το κόστος της επένδυσης ενός εσωτερικού, που μπορεί να ξεπεράσει τα 70.000 ευρώ!

Δε χρειάζεται, όμως, να ταξιδέψετε ως το Κρου για να αντιληφθείτε το βαθμό εξατομίκευσης μιας Bentley, ούτε καν μια επίσκεψη ως την έκθεση της αντιπροσωπείας στο Ψυχικό. Μια απλή περιήγηση στο configurator της Bentley Athens θα σας βάλει στο κλίμα.

Η επιστροφή ενός θρύλου

Η περιήγησή μας στο εργοστάσιο ολοκληρώθηκε στις εγκαταστάσεις της Mulliner. Ο οίκος H. J. Mulliner & Co. ήταν ένας γνωστός αμαξοποιός στο Δυτικό Λονδίνο που ιδρύθηκε το 1897, και πουλήθηκε στη Rolls–Royce το 1959. Η Mulliner, η οποία αποτελείται ουσιαστικά από τρία παρακλάδια, το Mulliner coach build, το Mulliner classic και το Mulliner leather collection, υπογράφει σήμερα κάποιες ιδιαίτερες εξατομικευμένες υλοποιήσεις της Bentley. Ο νέος, αναβαθμισμένος της ρόλος περιλαμβάνει την κατασκευή των περιορισμένης παραγωγής Bacalar και Batur, που θα κατασκευαστούν, αντίστοιχα, σε μόλις δώδεκα και δεκαοκτώ αντίτυπα, έκαστο με κόστος κοντά στα 2 εκατομμύρια ευρώ. Ειδικά η Batur σηματοδοτεί την έναρξη μιας σχεδιαστικής επανάστασης στην Bentley, αντανακλώντας το νέο σχεδιαστικό DNA που θα υιοθετηθεί από τη μελλοντική σειρά ηλεκτρικών οχημάτων.

Το πιο εντυπωσιακό σημείο στις εγκαταστάσεις της Mulliner αποτελεί, αναμφίβολα, ο χώρος όπου κατασκευάζεται και πάλι η Blower, το πιο εμβληματικό μοντέλο στην ιστορία της Bentley. Εδώ, σε έναν ενιαίο χώρο που δεν ακολουθεί τη φιλοσοφία της γραμμής παραγωγής, είναι συγκινητικό και ταυτόχρονα παράδοξο να βλέπεις να συναρμολογείται ένα αυτοκίνητο με την τεχνολογία μιας άλλης εποχής. Με τη βοήθεια παλιών τεχνιτών και, βέβαια, τη συνδρομή εξειδικευμένων συνεργατών που μόνο στη Μ. Βρετανία θα μπορούσαν να βρεθούν.

Όλα ξεκίνησαν τρία χρόνια πριν, όταν η Bentley θεώρησε ότι η ιστορία της Blower δεν είχε ολοκληρωθεί. Η λέξη «αναβίωση» δεν αντιπροσωπεύει αυτό που η εταιρεία βάλθηκε να κάνει, θέλοντας ουσιαστικά να συνεχίσει τη σειρά των αρχικών τεσσάρων αντιτύπων που είχαν παραχθεί. Το πρόβλημα ήταν πως δεν υπήρχαν τα πλήρη μηχανολογικά σχέδια του αυτοκινήτου, παρά μόνο κάποια που αφορούσαν κυρίως το μεταλλικό πλαίσιο και τον ξύλινο σκελετό του αμαξώματος. Ευτυχώς, χάρη στο σπάνιο αντίτυπο, που σήμερα η αξία του υπολογίζεται στα 25 εκατομμύρια ευρώ και το οποίο είχε στα χέρια της η εταιρεία, μπόρεσε να σκανάρει και να αναπαραγάγει με ακρίβεια 630 μέρη του πρωτοτύπου.

Στο τολμηρό αυτό εγχείρημα δεν υπήρξε ποτέ η πρόθεση να εκσυγχρονιστεί η κατασκευή, για παράδειγμα κρύβοντας κάτω από το καπό έναν εξελιγμένο κινητήρα, τοποθετώντας πιο αποτελεσματικά φρένα, ή διαμορφώνοντας μια λιγότερο πρωτόγονη οδηγική εμπειρία. Ο οδηγός θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με το ασυγχρόνιστο κιβώτιο των 4 σχέσεων ή να ελέγχει και να ρυθμίζει συνεχώς τη ροή του λιπαντικού για τα έδρανα του μηχανικού υπερσυμπιεστή. Στις ελάχιστες παρασπονδίες συγκαταλέγεται η ηλεκτρική αντλία βενζίνης, έτσι ώστε αυτός που κάθεται πίσω από το τιμόνι να μη χρειάζεται να τρομπάρει, από καιρό σε καιρό, αέρα στο ρεζερβουάρ των 40 γαλονιών. Αντίστοιχα, τα δύο ηλεκτρικά βεντιλατέρ εξασφαλίζουν ότι ο κινητήρας δε θα ανεβάσει θερμοκρασία στην κίνηση, ενώ αναδιατάχθηκε και η θέση των πεντάλ σύμφωνα με την τρέχουσα λογική.

Ο υπεύθυνος του πρότζεκτ αλλά και του Heritage Collection, Μάικ Σέιερ, μας ξεδίπλωσε ενδιαφέρουσες ιστορίες γύρω από την εξέλιξη της νέας Blower. «Διαπιστώσαμε κάποια στιγμή πως το σασί στο αρχικό μοντέλο ήταν στραβό, ίσως από κάποια έξοδο, και μπήκαμε ακόμα και στη σκέψη αν έπρεπε αυτή την ιδιαιτερότητα να τη διατηρήσουμε και στη σύγχρονη εκδοχή της. Δεν το κάναμε τελικά… Υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί δρόμοι για να ξαναζωντανέψει η Blower, όπως υπήρξαν πολλές και διαφορετικές απόψεις. Εγώ απλά μπορώ να σας εξηγήσω γιατί κάναμε τις συγκεκριμένες επιλογές».

Ρωτήσαμε, με λίγο σκωπτική διάθεση, αν στο πλαίσιο της πιστής αντιγραφής του αρχικού μοντέλου, και το νέο θα στάζει λάδια… «Εννοείται», μας απάντησε. «Ο μόνος λόγος για να μη στάζει είναι να έχει μείνει το αυτοκίνητο από λιπαντικό…» Όσο για τους τολμηρούς οδηγούς που λάμβαναν μέρος με την Blower σε αγώνες, σχολίασε πως, είτε τρελοί ήταν, είτε πιωμένοι, είτε και τα δύο μαζί…

Αν όλα αυτά σας γοητεύουν και… ό,τι ετοιμαζόσασταν να συμπληρώσετε το τσεκ των 2 εκατομμυρίων ευρώ που κοστίζει το αυτοκίνητο, θα μπούμε στη δυσάρεστη θέση να σας ενημερώσουμε πως η σειρά των δώδεκα αυτοκινήτων έχει ήδη πωληθεί. Terribly sorry…_ Μ. Σ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: BENTLEY

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ