Το Δημόσιο υπερχρεώνει τις νέου τύπου πινακίδες, ενώ καταφεύγει σε αλχημείες για να αντιμετωπίσει την έλλειψή τους
Όπως είναι γνωστό, από τον Αύγουστο του 2004 ισχύουν και στη χώρα μας οι ευρωπαϊκού τύπου πινακίδες, με την χαρακτηριστική ένδειξη «GR» μέσα σε γαλάζιο φόντο. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου όμως δεν έχουν φροντίσει όσο θα έπρεπε για την επάρκειά τους, με αποτέλεσμα συχνά να εξαντλούνται ή να φθάνουν μόνο για χρονικό διάστημα δέκα –είκοσι ημερών. Εκτός αυτού, οι πινακίδες δεν κατανέμονται προγραμματισμένα στις κατά τόπους διευθύνσεις, με συνέπεια άλλοτε να αρκούν για κάποιους κι άλλοτε να περισσεύουν.
Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο, τα αυτοκίνητα που ταξινομούνται σε κάποιο συγκεκριμένο νομό, να εφοδιάζονται με πινακίδες κυκλοφορίας που προορίζονταν αρχικά για κάποια άλλη γεωγραφική περιφέρεια. Φυσικά, δεν λείπει το πατροπαράδοτο ελληνικό φαινόμενο ορισμένοι να προμηθεύονται εγκαίρως και κανονικά πινακίδες μέσω της γνωστής μεθόδου «με μέσον τον τάδε κι ένα χαρτζιλικάκι, βολεύτηκα κι εγώ».
Ένα δεύτερο φαινόμενο είναι η αλματώδης αύξηση δηλώσεων απωλείας παλαιού τύπου πινακίδων κυκλοφορίας, ώστε να προχωρήσει η αντικατάστασή τους με καινούργιες. Η πρακτική αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι με τις παλαιές πινακίδες δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία στις χώρες της Ε.Ε., αφού είναι στην κρίση των τροχονομικών οργάνων κάθε χώρας η επίδοση κλήσης στους «παρανομούντες», τους οποίους περιμένει και μια καθυστέρηση αρκετών ωρών στο αστυνομικό τμήμα προκειμένου να εξακριβωθούν τα πλήρη στοιχεία τους (πιο αυστηροί είναι στο θέμα αυτό οι ένστολοι της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης).
Το τρίτο φαινόμενο είναι η υπερχρέωση: το Δημόσιο προμηθεύεται το κάθε ζεύγος ευρωπαϊκού τύπου πινακίδων προς 3.20 ευρώ και τις χρεώνει στον κάθε ιδιοκτήτη νέου αυτοκινήτου προς… 70 ευρώ! Την αισχροκέρδεια αυτή ενισχύει το γεγονός ότι κανείς δεν παραλαμβάνει αυτοπροσώπως τις πινακίδες του, αναθέτοντας την σχετική διαδικασία στους διεκπεραιωτές της εκάστοτε αντιπροσωπείας. Ουδείς «ψάχνει» το θέμα, προκειμένου να ξεμπερδέψει μια ώρα αρχύτερα και να παραλάβει το νέο απόκτημά του. Από εκεί και πέρα βέβαια, αρκετές επιχειρήσεις επιλέγουν να κερδίσουν και από αυτή την τυπική περαίωση, ανεβάζοντας το κόστος της προμήθειάς τους στα 100 –200 ευρώ.
Να λοιπόν που δεν είναι απαραίτητο να έχεις μια μύγα, για να βγάλεις από αυτήν ξύγκι. Για να συμβεί αυτό, αρκεί κι ένα κομμάτι τσίγκος…Σπ. Χατ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
