Ξανά στο σκαμνί του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θα καθήσει η Ελλάδα για την υπόθεση του τρόπου φορολόγησης των εισαγόμενων μεταχειρισμένων. Αυτή τη φορά τα περιθώρια γι αυτήν έχουν στενέψει επικίνδυνα και σαφείς είναι οι ενδείξεις πως από το 2008 θα αναγκαστεί να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική για το θέμα, με συνέπεια την πτώση των τιμών για τα μεταχειρισμένα εισαγόμενα αυτοκίνητα. Η Ε.Ε. εκτιμά πως οι διαδικασίες φορολόγησης των εισαγόμενων μεταχειρισμένων είναι αδιαφανείς, με αποτέλεσμα τα τέλη ταξινόμησης που καταβάλλονται γι αυτά να είναι ιδιαίτερα υψηλά και οι αγοραστές τους να πληρώνουν διπλούς φόρους στο Δημόσιο.
Η Επιτροπή θεωρεί πως ο ενιαίος κανόνας της απομείωσης 7% για τα αυτοκίνητα μεταξύ έξι μηνών και ενός έτους και 14% για την παλαιότητα που είναι λίγο μεγαλύτερη του ενός έτους δεν εγγυάται ότι το ποσό του τέλους ταξινόμησης δεν υπερβαίνει το ποσό του καταλοίπου του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο στην αξία των ομοειδών οχημάτων, που έχουν ταξινομηθεί στην Ελλάδα σαν καινούργια. Επί της ουσίας, πρόκειται για παραβίαση του άρθρου 90 της συνθήκης της Ρώμης, που απαγορεύει στα κράτη-μέλη να επιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα εσωτερικούς φόρους στα προϊόντα άλλων κρατών, ανώτερους από αυτούς που επιβαρύνουν τα ομοειδή εθνικά προϊόντα.
Το ισχυρότερο επιχείρημα της Ε.Ε. είναι πως μια αντικειμενική κλίμακα πρέπει να καταδεικνύει με ακρίβεια την πραγματική απόσβεση της αξίας των αυτοκινήτων. Ακόμη, ενοχλεί πολύ το γεγονός ότι δεν δημοσιοποιείται η μέθοδος υπολογισμού της φορολογητέας αξίας των οχημάτων, ενώ κατακρίνεται ιδιαίτερα και η υποχρεωτική καταβολή του ποσού των 300 ευρώ για τον επανέλεγχο ενός εισαγόμενου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου από ειδική επιτροπή, στην περίπτωση που ο αγοραστής του διαφωνεί με την αξία που του καθόρισαν οι αρμόδιες αρχές.