Διώξαμε την Tesla από την Ελλάδα!

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Τη δεκαετία του '80 που η Nissan ήθελε να πατήσει το πόδι της επί ευρωπαϊκού εδάφους, ο πρόεδρος της εταιρείας είχε επισκεφθεί το εργοστάσιο της ΤΕΟΚΑΡ, προκειμένου να μελετήσει την προοπτική εγκατάστασης της ευρωπαϊκής της έδρας στο Βόλο. Η τότε σοσιαλιστική κυβέρνηση και οι εργατοπατέρες απαίτησαν να έχουν το μάνατζμεντ της εταιρείας(!), κάτι που θα μετέτρεπε εν μία νυκτί την όλη δραστηριότητα σε προβληματική. Οι Ιάπωνες έφυγαν τρέχοντας επιλέγοντας τελικά σαν έδρα του εργοστασίου το Sunderland της Μεγ.Βρετανίας, η οποία έδωσε στη Nissan γη και ύδωρ, τη στιγμή που εμείς οι υπερήφανοι Έλληνες αντισταθήκαμε στην εισβολή των ξένων κεφαλαίων.

Παρότι οι αναχρονιστικές αυτές αντιλήψεις μπορεί να ξεπεράστηκαν, η ανικανότητα των Ελλήνων ιθυνόντων κατάφερε και πάλι το ίδιο αποτέλεσμα, να διώξει δηλαδή μια αυτοκινητοβιομηχανία που ήθελε να επενδύσει στη χώρα μας. Και αυτό σε μια περίοδο που υποτίθεται επιδιώκουμε την εισροή κεφαλαίων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Πρόκειται για την Tesla που πριν από λίγες βδομάδες ξεκίνησε την παραγωγή των αυτοκινήτων της στην Ευρώπη, στο νέο της εργοστάσιο στην πόλη Tilburg της Ολλανδίας, όπου θα κατασκευάζεται η ηλεκτρική λιμουζίνα της, το εκπληκτικό Model S.

Σύμφωνα με άρθρο του Χάρη Φλουδόπουλου στον capital.gr πριν την επιλογή της Ολλανδίας, μία από τις χώρες που είχε εξεταστεί για τη δημιουργία της ευρωπαϊκής γραμμής παραγωγής ήταν και η Ελλάδα. “Αυτό αποκάλυψε, μιλώντας σε επενδυτικό συνέδριο, ο δικηγόρος Σωτήρης Μπρέγιαννος, η δικηγορική εταιρεία του οποίου έχει συνεργασίες με εταιρείες που κατά καιρούς έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να επενδύσουν στην Ελλάδα. Όπως ανέφερε ο κ. Μπρέγιαννος, υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία στελεχών της Tesla είχε επισκεφθεί την Ελλάδα το 2012, στο πλαίσιο της αναζήτησης του προορισμού για την ευρωπαϊκή γραμμή παραγωγής της Tesla. Ωστόσο στις επαφές που επιχείρησε να κάνει η Tesla με την τότε πολιτική ηγεσία συνάντησε απροθυμία και χλιαρή ανταπόκριση, με αποτέλεσμα η αντιπροσωπεία να αποχωρήσει άπρακτη και να επιλεγεί η Ολλανδία για την εγκατάσταση του εργοστασίου. Μεταξύ άλλων, οι Αμερικανοί είχαν διαπιστώσει τότε ότι οι αδειοδοτήσεις, ιδιαίτερα οι περιβαλλοντικές εγκρίσεις θα καθυστερούσαν με αποτέλεσμα να επιλέξουν τελικά μια πιο φιλική στις επενδύσεις χώρα όπως η Ολλανδία. Και δικαιώθηκαν: οι αδειοδοτήσεις για το εργοστάσιο του Tilburg βγήκαν μέσα σε λίγους μήνες, με αποτέλεσμα η μονάδα να είναι έτοιμη το 2013. Και βέβαια για μια τέτοιου είδους επένδυση πρέπει να καλύπτονται και άλλες προϋποθέσεις. Βεβαίως μια επένδυση αυτού του μεγέθους για να γίνει θα προϋπέθετε τη χορήγηση μιας σειράς κινήτρων αλλά και την εξασφάλιση των απαραίτητων υποδομών: εύκολη πρόσβαση σε λιμάνια και σιδηροδρομικό δίκτυο, ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, που αποτελούν ζητούμενο κάθε σοβαρής μεγάλης επιχείρησης. Εν προκειμένω, η Ολλανδία παραχώρησε ακόμη και το οικόπεδο στο οποίο εγκαταστάθηκε τελικώς το εργοστάσιο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Δεν ήταν, λοιπόν, το χαμηλό εργατικό κόστος που οδήγησε τους Αμερικανούς στην Ολλανδία, αλλά διαφορετικές παράμετροι που δεν μοιάζει να αντιλαμβανόμαστε. Κάπως έτσι, στους διαδρόμους της ελληνικής γραφειοκρατίας και της απροθυμίας του κράτους να δημιουργήσει πραγματικά κίνητρα για την υποδοχή σοβαρών παραγωγικών επενδύσεων, χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία”.

Ας μην έχουμε όμως μεγαλύτερες προσδοκίες από ένα κράτος που επί δύο μήνες δεν έχει καταφέρει να δώσει μια λύση στον επιβαλλόμενο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση…