Συγκρίνουμε: Nissan Juke 1.6i – Mini Cooper Countryman

Προφανώς τα σχεδόν 8.500 ευρώ που χωρίζουν τις βασικές εκδόσεις των Juke και Mini Cooper Countryman (με κερδισμένο το πρώτο) αποτελούν στοιχείο ικανό να αποτρέψει την όποια μεταξύ τους σύγκριση, ωστόσο είναι αδύνατον να σταθούμε αποκλειστικά και μόνο στα χρήματα. Ειδικότερα μάλιστα τη στιγμή που οι «αληθινές» εκδόσεις, αυτές που πληρούν τα όσα ζητά ο μέσος αγοραστής, δεν είναι οι βασικές. Πέρα όμως από ταμεία και εξοπλισμούς, εδώ μιλάμε για δύο crossover (σ.σ. ακόμα μια τάση της εποχής;) που ξεχωρίζουν από ό,τι άλλο, λόγω σχεδιασμού και ύφους. Το Mini κατέθεσε μια και καλή τα διαπιστευτήριά του, όταν λανσαρίστηκε στη σύγχρονη μορφή του. Από τότε και μέχρι σήμερα, με δύο, τρεις και πλέον τέσσερις πόρτες, ανοιχτή ή κλειστή οροφή, υπό μορφή «πυραύλου» τσέπης ή αυτοκινήτου βόλτας, έχει για τους περισσότερους έναν και μόνο παρονομαστή: όνειρο! Το Juke από την πλευρά του, μπορεί να μην έχει ανάλογη τύχη στη συνείδηση του κοινού, εντούτοις έχει τη λογική: μπορεί να μην είναι ρετρό, είναι όμως μοντέρνο, εντυπωσιακό, πρωτότυπο και άρα ιδιαίτερο. Εντός των γραφείων των 4Τ οι «καβγάδες» δίνουν και παίρνουν για το αν είναι ή όχι ωραίο, σε κάθε περίπτωση όμως το σίγουρο είναι ότι προκαλεί.

Back to basics… έχουμε δύο ολοκαίνουργια crossovers, με μήκος που οριακά ξεπερνά τα 4 μέτρα, ατμοσφαιρικούς κινητήρες 1,6 λίτρων ανάλογης απόδοσης και κίνηση στους δύο τροχούς (σ’ αυτήν τη δοκιμή, μιας που τετρακίνητες εκδόσεις διαθέτουν και τα δύο), τα οποία… παρεμπιπτόντως μπορούν άνετα να «κλέψουν» υποψήφιους αγοραστές από την κατηγορία των σουπερμίνι, των μεσαίων σεντάν, των πολυμορφικών, ακόμα και των SUV.
[[PAGEBREAK]]

Αν κανείς βγάλει από το μυαλό του την ιδιαιτερότητα που αυτόματα αποκτά το Mini από το μοναδικό σχεδιασμό του, η θεωρία των δύο είναι η ίδια: Αμαξώματα κατά τι ψηλότερα από αυτό που ορίζει το γενικότερο πλαίσιο των αυτοκινήτων πόλης, κόμπακτ διαστάσεις, πινελιές που θα κάνουν τη διαβίωση τεσσάρων επιβατών ευχάριστη και όχι απλά πρακτική, επιλογές σε επίπεδο κινητήριων συνόλων που θα εξυπηρετήσουν στην καθημερινότητα, αλλά και δε θα προβληματίσουν όταν ζητηθεί το κάτι παραπάνω, αναδεικνύοντας τελικά τα δύο μοντέλα σε πλήρεις προτάσεις και όχι στο «δεύτερο» αυτοκίνητο.

Πιο ειδικά, το Mini μπορεί να μεγάλωσε, να ψήλωσε (149 χλστ. από το έδαφος, 130 το «απλό»), να απέκτησε… αληθινά πίσω καθίσματα και ικανοποιητικό χώρο αποσκευών, όμως δε θυσίασε το φαίνεσθαι. Γι’ αυτό, τα εύσημα παίρνουν οι σχεδιαστές της φίρμας, οι οποίοι δεν αρκέστηκαν στην επιμήκυνση του αμαξώματος, αλλά αντιθέτως άλλαξαν ό,τι κρίθηκε απαραίτητο ώστε η έκδοση Countryman να διαφοροποιηθεί όσο έπρεπε από τις υπόλοιπες της γκάμας. Νέο είναι το δάπεδο, ολόκληρο το εμπρός μέρος με το πιο ογκώδες καπό που οριοθετείται από μια μεγάλη κάθετη, πλέον, μάσκα, και τραπεζοειδή αντί για στρογγυλά φανάρια και οι πόρτες που για πρώτη φορά έχουν πλαίσιο. Το αποτέλεσμα –με την ξεκάθαρη εταιρική ταυτότητα- είναι όχι ένα μακρύ Mini, αλλά ένα κόμπακτ αμάξωμα με… αέρα πλέον.

Οι Ιάπωνες από την πλευρά τους, πήραν από την υπάρχουσα γκάμα τους ό,τι έκριναν απαραίτητο και δημιούργησαν ένα αμάξωμα δύο σε ένα. Το Juke παντρεύει ιδανικά τα χαρακτηριστικά των SUV και των σπορ αμαξωμάτων σε ένα καλούπι που αν μη τι άλλο ξεχωρίζει. Ακόμα πιο ψηλό από το Countryman (180 χλστ. από το έδαφος), πατάει σε μεγάλους τροχούς 16 ή 17 ιντσών, με επίσης μεγάλα τόξα στα φτερά τους, και προβάλει ένα εντυπωσιακό καπό με τη μάσκα να φιλοξενεί τρία ζεύγη προβολέων: τα άνω α λα Micra τρίτης γενιάς για τα φώτα ημέρας και τα φλας και τα δύο ζευγάρια εμπρός για τα πορείας και τους προβολείς ομίχλης. Από το δάπεδο, το οποίο είναι η B-Platform των Renault-Nissan που χρησιμοποιείται και στο Cube, μέχρι και το ύψος των παραθύρων, το Juke κερδίζει τον τίτλο του SUV, ενώ από εκεί και πάνω οι γραμμές φέρνουν περισσότερο σε σπορ κατασκευές. Η κλίση της οροφής στο πίσω μέρος, το «στένεμα» των πλαϊνών πίσω παραθύρων αλλά και οι πίσω «κρυμμένες» χειρολαβές, είναι όλα χαρακτηριστικά κουπέ αμαξωμάτων, όπως και τα πίσω φωτιστικά σώματα που παραπέμπουν στο 370 Ζ. 

[[PAGEBREAK]] 

Με τις εξωτερικές διαστάσεις των δύο μοντέλων να είναι παραπλήσιες, το «παιχνίδι» έχει παιχτεί στο μεταξόνιο και έχει κερδηθεί από το Mini: 2.595 χλστ. έναντι των 2.530 του Juke και μιας που η μάχη για το χώρο των επιβατών λήγει χωρίς νικητή, τα επιπλέον 65 χλστ. του Countryman βγάζουν ωφελημένο το χώρο αποσκευών του, ο οποίος ανέρχεται σε 350 έναντι των –οριακών- 251 του Juke. Στο διά ταύτα των εσωτερικών, οι ιθύνοντες της Mini είχαν από τις υπάρχουσες εκδόσεις ισχυρότατο υπόβαθρο και φυσικά το εκμεταλλεύτηκαν. Τα υλικά είναι ελαφρώς αναβαθμισμένα (συγκριτικά με τις τρίθυρες εκδόσεις), ο σχεδιασμός ανεπαίσθητα τροποποιημένος, και το αποτέλεσμα είναι ένας από τους πιο ευχάριστους διακόσμους της αυτοκινητοβιομηχανίας, με πολύ καλό φινίρισμα, αλλά όχι και άριστη εργονομία. Δεν είναι λίγες οι φορές που την προσοχή του οδηγού θα αποσπάσει το ψάξιμο για την εύρεση του κατάλληλου διακόπτη (π.χ. παραθύρου ή κλειδώματος/ξεκλειδώματος) την… ακατάλληλη στιγμή. Σαφώς πιο συντηρητική η εικόνα στο ταμπλό του Juke, το οποίο ωστόσο φιλοξενεί τα πάντα στη σωστή θέση, συμπεριλαμβανομένου του Nissan Dynamic Control (βλέπε ανεξάρτητο πλαίσιο) σε όλες τις εκδόσεις, πλην της βασικής. Υπολείπεται σε ποιότητα του Countryman, όχι όμως άλλων οχημάτων του μεγέθους του. Το σήμα κατατεθέν στο εσωτερικό του ιαπωνικού crossover είναι η κεντρική κονσόλα σε σχήμα ρεζερβουάρ μοτοσικλέτας που φιλοξενεί τον επιλογέα, τις ποτηροθήκες και μια μικρή θήκη, η οποία ωστόσο «γράφει» καλύτερα στο μάτι σε κόκκινο χρώμα, που διατίθεται μόνο στις πλουσιότερες εκδόσεις. Κόκκινη ή γκρι (ο στάνταρ χρωματισμός) πλαισιώνεται από ιδίου χρήματος πλαστικά στα πλαϊνά των θυρών, τα οποία αποτελούν ακόμα μια ευχάριστη πινελιά εντός. 

Στο πρακτικό της υπόθεσης, σε όποιο από τα δύο μοντέλα θα βολευτούν άνετα τέσσερις επιβάτες, ενώ αν μιλάμε για τρίτο επιβάτη στο πίσω κάθισμα, θα πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις λόγω του περιορισμένου πλάτους. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το Juke, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε το εντυπωσιακά στενό άνοιγμα των πίσω θυρών, που σχεδόν… ρατσιστικά αποκλείει την είσοδο εύσωμων στα κατά τ’ άλλα άνετα διαιρούμενα (σε ποσοστό 60:40) καθίσματα. Διαιρούμενα σε ίδιο ποσοστό είναι και τα πίσω καθίσματα του Countryman, τα οποία επιπλέον σύρονται αυξάνοντας κατά περίπου 100 λίτρα το χώρο αποσκευών, ενώ προαιρετικά διατίθενται και δύο ανεξάρτητα καθίσματα για τη δεύτερη σειρά επιβατών.
 

[[PAGEBREAK]]

Το πιο κοντινό σημείο σ’ αυτήν την αντιπαράθεση δεν είναι άλλο από τη φιλοσοφία των κινητήρων των συγκεκριμένων εκδόσεων. Τετρακύλινδρα ατμοσφαιρικά σύνολα κάτω από τα δύο καπό, με σχεδόν ίδια ιπποδύναμη και μεταφορά της ροπής αποκλειστικά και μόνο στον εμπρός άξονα. Ο 1.600άρης του Cooper Countryman είναι η δυνατή εκδοχή αυτού που επίσης εφοδιάζει το One. Εδώ η ισχύς αγγίζει τους 122 ίππους/6.000 σ.α.λ. με τα 16,3 χλγμ. της ροπής να αποδίδονται στις 4.250 σ.α.λ. Πρόκειται για το πιο πρόσφατο σύνολο της φίρμας, με τεχνολογία μεταβλητού χρονισμού των βαλβίδων, το οποίο στην περίπτωση του αυτοκινήτου της δοκιμής συνεργάζεται με εξάρι μηχανικό κιβώτιο (διατίθεται και με αυτόματο). Επίσης με μηχανικό κιβώτιο, πέντε σχέσεων όμως (εδώ διατίθεται και CVT) συνεργάζεται και ο ατμοσφαιρικός 1,6 λίτρων κινητήρας του Juke, ο οποίος δεν είναι άλλος από αυτόν των Qashqai και Tiida με την απαραίτητη όμως εξέλιξη. Ίδιο παραμένει το μπλοκ που πλέον εφοδιάζεται με νέο σύστημα εισαγωγής με 2 μπεκ ανά κύλινδρο, μεγαλύτερους αυλούς εισαγωγής και νέα πολλαπλή εξαγωγής. Το Juke υπολείπεται κατά 5 ίππους του Mini, αποδίδει όμως τα 16,1 χλγμ. της ροπής του 250 σ.α.λ. χαμηλότερα.

Φαινομενικά τα στοιχεία μοιάζουν τόσο μεταξύ τους, που σχεδόν δεν πιστεύεις τη διαφορά που προκύπτει από την πράξη. To χάσμα δημιουργείται εκ πρώτης από τα εντελώς διαφορετικά κιβώτια, όσο και από το επιπλέον κατά περίπου 150 κιλά βάρος του Cooper Countryman. Πρώτα, όμως, θα πρέπει να σταθούμε στο καθαυτό ύφος του κάθε μοντέλου που δε χρειάζεται δοκιμή μακράς διάρκειας για να γίνει αποτυπωθεί. Το Countryman δεν είναι το Mini που ξέραμε. Επιλογή της εταιρείας είναι άλλωστε… Το κοφτερό τιμόνι υπάρχει και εδώ, η θέση οδήγησης αν και έχει ανέβει κατά αρκετά εκατοστά παραμένει «επιθετική» και εύκολα βρίσκεις την ιδανική ασχέτως σωματότυπου, το κιβώτιο είναι σαφές, ωστόσο πλέον δε μιλάμε για φιλοσοφία τύπου καρτ, αλλά για ένα πρωτίστως άνετο μοντέλο, που εκμεταλλεύεται από τη μία το μακρύ του μεταξόνιο και από την άλλη τη σχετικά μαλακή και με μεγάλες διαδρομές ανάρτηση για να «ισιώνει» τις περισσότερες κακοτεχνίες στο πέρασμά του. Το Juke από την πλευρά του βγάζει περισσότερο σπορτίφ χαρακτηριστικά, με το πλαίσιο και την ανάρτηση να είναι πραγματικά ένα κομμάτι, το κούμπωμα στο υπέρ του δέοντος κοντό κιβώτιο να είναι τέλειο και μόνο την απουσία ρύθμισης της κολόνας του τιμονιού ως προς το βάθος να αποτελεί σημείο γκρίνιας για τον οδηγό.

Εντός πόλης το Countryman εκμεταλλεύεται όχι τη μία επιπλέον σχέση του, αλλά την πολύ πιο αραιή –συγκριτικά- διάταξη του κιβωτίου του και κινείται με χαρακτηριστική άνεση, τη στιγμή που στο Juke απαιτείται πιο συχνό «ανακάτεμα», με κάποιες, όχι σημαντικές πάντως, επιπτώσεις στην κατανάλωση. Το ίδιο ισχύει και στον αυτοκινητόδρομο όπου οι πολύ κοντές σχέσεις του Juke πολλές φορές θα ξεγελάσουν τον οδηγό ο οποίος με κεκτημένη ταχύτητα θα ψάξει να κουμπώσει και μια… έκτη, που δυστυχώς δεν υπάρχει. Ας όψεται η οικονομία, μιας που εξάρι μηχανικό κιβώτιο υπάρχει (για την υπερτροφοδοτούμενη έκδοση)… Όμως, αυτό που σε ανοιχτούς δρόμους αναδεικνύεται σε μείον για το Juke, αποτελεί το ατού του πιο έξω, σε επαρχιακό δίκτυο. Εκεί ο οδηγός του μπορεί να κινείται με πραγματικά γρήγορο ρυθμό έχοντας «ξεχάσει» την τέταρτη ή και την πέμπτη σχέση στο κιβώτιο και παράλληλα να εκμεταλλεύεται τη σωστή πληροφόρηση από την κρεμαγιέρα με τη μεταβλητή υποβοήθηση, αναγκάζοντας το Countryman να κινηθεί σε ένα ρυθμό που γρήγορα φαίνεται πως δεν του ταιριάζει. 

Από τη μία το Juke θυμίζει παιχνιδιάρικο Mini (τρίθυρο όμως), κι από την άλλη το Cooper λόγω και του βάρους του χρειάζεται να πιεστεί για να ακολουθήσει. Οι μετρήσεις που ακολουθούν στο σχετικό πίνακα αποτυπώνουν και αριθμητικά την αίσθηση, ωστόσο δεν παύει να μας δυσαρεστεί το γεγονός ότι επρόκειτο για ακόμα ένα Mini που δεν καταφέρνει να προσεγγίσει τα νούμερα των εργοστασιακών μετρήσεων (10,5 δίνει το εργοστάσιο για τα 0-100, 12,5 ο χρόνος των 4Τ). Πίσω στη… χειροπιαστή απόδοση, η πίεση που πρέπει να ασκηθεί για να ανέβει ο ρυθμός του, σε καύσιμο μεταφράζεται σε περίπου 2 λίτρα/100 χλμ. εις βάρος του Countryman το οποίο μπορεί να εκμεταλλεύεται τα εξίσου καλά με του Juke όρια πρόσφυσής του και το οριακά καλύτερο σε κατευθυντικότητα τιμόνι του, δεν παύει όμως να παρουσιάζει έντονες κλίσεις και ένα σχετικό ψάρεμα στον πίσω άξονα αν βρεθεί με πολλά χιλιόμετρα σε κάποια καμπή με ανωμαλίες στο οδόστρωμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, τουλάχιστον σε στεγνό οδόστρωμα, τα όρια τους κάνουν τα συστήματα ελέγχου ευστάθειας (στάνταρ και στα δύο) να μοιάζουν απλά με διακοσμητικά στοιχεία, αφού για την εμπλοκή τους… απαιτείται προσπάθεια. Τι μας άρεσε; Η απόδοση των φρένων και στα δύο. Αν και σημείωσαν τιμές μέσου όρου στη διαδικασία των μετρήσεων (60,7 μ. Το Mini 59,1 μ. το Juke), αποδείχτηκαν ακούραστα και στα δύο μοντέλα. Τι δε μας άρεσε; Οι έντονοι αεροδυναμικοί θόρυβοι, επίσης και στα δύο, σε υψηλές ταχύτητες.

[[PAGEBREAK]] 

Με μια γεύση εντελώς διαφορετική από αυτήν που προμηνύει η αρχική εικόνα, καλούμαστε να δούμε ένα ακόμα ανακάτεμα της τράπουλας. Η διαφορά των κατά τ’ άλλα ίδιου concept μοντέλων προκύπτει στην πράξη, όπου και τα δύο αποδεικνύονται οχήματα διττού χαρακτήρα, με κοινό το πρώτο χαρακτηριστικό τους, που είναι το… φλερτάρισμα με την έννοια SUV. Από εκεί και πέρα, το Mini βγάζει από πάνω του την ταυτότητα του αυστηρά σπορτίφ μοντέλου, νερώνει το κρασί του και υιοθετεί στοιχεία που το κάνουν και αντικειμενικά τετραθέσιο, πενταθέσιο ή όπως ορίζει το εργοστάσιό του. Είναι φιλόξενο, δε ζητάει παραχωρήσεις ως προς την άνεση, αλλά για να το πετύχει αυτό έχει θυσιάσει μέρος του «αδαμάντινου» μέχρι πρότινος χαρακτήρα του.

Το Juke όμως υλοποιεί με πιο ξεκάθαρο τρόπο τα όσα προμηνύει η εμφάνισή του: αυτή η σχεδιαστική ακροβασία ανάμεσα σε SUV και σπορ μοντέλο αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο πίσω από το τιμόνι του, όπου ο οδηγός βρίσκει τον ιδανικό συγκερασμό (σ.σ. χωρίς συμβιβασμούς) άνεσης και οδηγικής ευχαρίστησης υπό όποιες συνθήκες.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, δε μιλάμε για απλά μεταφορικά μέσα, αλλά για αυτοκίνητα που προσφέρουν –αλλά και απαιτούν- συναίσθημα, άρα η επιλογή τους δεν προκύπτει από αυστηρά πλαίσια και αριθμούς. Άλλωστε, η εμφάνισή τους και μόνο αρκεί για να καταρρίψει οποιαδήποτε σχετική σκέψη εν τη γεννέση της. _4Τ

Πρόκειται για ένα κεντρικό σύστημα ελέγχουν και πληροφοριών, το οποίο επιτρέπει στον οδηγό να διαφοροποιεί τα δυναμικά χαρακτηριστικά του αυτοκίνητου, να χειρίζεται τον κλιματισμό και να ρυθμίζει κάποιες από τις λειτουργίες του υπολογιστή ταξιδίου, αλλά και του αυτοκινήτου (π.χ. ευαισθησία αυτόματων φώτων). Το σύστημα φιλοξενείται σε μια οθόνη στο κέντρο της κονσόλας. Στα δεξιά υπάρχει το κουμπί Climate που «γυρνάει» την ένδειξη της οθόνης στη λειτουργία του κλιματισμού, και στα αριστερά το κουμπί D-mode που επεμβαίνει στον κινητήρα. Ο οδηγός μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στα προγράμματα Normal, Sport και Eco driving. Όπως και σε άλλα αυτοκίνητα, έτσι και εδώ, ανάλογα με το πρόγραμμα, αλλάζει η χαρτογράφηση του κινητήρα (και του κιβωτίου στις εκδόσεις με CVT), o βαθμός υποβοήθησης της κρεμαγιέρας, καθώς και η λειτουργία του συστήματος κλιματισμού, ώστε να ταιριάζει στις συνθήκες. Όπως προδίδει η κάθε ονομασία, στην επιλογή Sport ο κινητήρας «ζωηρεύει» δουλεύοντας ψηλότερα –συγκριτικά με το Normal- ενώ στο πρόγραμμα Eco οι στροφές πέφτουν.

Εκτός από τις αλλαγές σε κινητήρα και σύστημα διεύθυνσης, οι οποίες γίνονται άμεσα αισθητές, στην επιλογή Eco, η ποσότητα του κρύου αέρα στην καμπίνα ρυθμίζεται αυτόματα με γνώμονα και τη μειωμένη κατανάλωση ενέργειας του κλιματισμού. Σημειώνουμε ότι το NDCS περιλαμβάνει ένδειξη των πλευρικών G που αναπτύσσονται! Μόνο μη σας πιάσει η περιέργεια να το δείτε στην κορυφή κάποιας στροφής…

ΥΠΕΡ ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ / BAΡΟΣ

ΚΑΤΑ ΘΟΡΥΒΟΣ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

ΥΠΕΡ ΠΟΙΟΤΗΤΑ / ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΕΝΤΟΣ

ΚΑΤΑ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ / ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ)

– Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΝΙΡΙΣΜΑ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΝΙ

– ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ DYNAMIC CONTROL ΣΤΟ JUKE

– NA EXEI ΚΙΒΩΤΙΟ ΕΞΙ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΟ JUKE

– NA ΕΧΕΙ ΚΙΝΗΤΗΡΑ 1.4 TURBO ΤΟ MINI ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΙΠΠΟΔΥΝΑΜΗ ΑΛΛΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΡΟΠΗ