Διασχίζουμε το νησί με την ανανεωμένη BMW 430i Convertible, λίγες μόλις βδομάδες πριν τον πρόσφατο σεισμό. Επειδή στις ειδήσεις αναπαράγονται μόνο οι εικόνες των ελάχιστων πληγωμένων κτιρίων, ιδού οι πραγματικές εικόνες που θα υποδεχθούν τον ταξιδιώτη.
Εγκαταλείποντας το συνήθη οικογενειακό προορισμό διακοπών στην Εύβοια, επιβιβαστήκαμε το 1969 σε ένα πλοίο που πραγματοποιούσε τη γραμμή των Δωδεκανήσων, με προορισμό εκείνη τη φορά την απομακρυσμένη Κω. Κάπου δεκαέξι ώρες αφότου αφήσαμε τον Πειραιά, στις 4 τα ξημερώματα, το μονοπρόπελο «Έσπερος» (ναυπήγησης 1943…) αγκυροβόλησε ανοιχτά της Κω, καθώς οι προσχώσεις στο παλιό λιμάνι (εκεί που σήμερα αράζουν τα τουριστικά πλοιάρια) είχαν δημιουργήσει μια υπέροχη αμμουδιά… Η σημερινή σκάλα, μπροστά στο κάστρο, βρισκόταν τότε υπό κατασκευή, και έτσι η αποβίβαση πραγματοποιήθηκε με καΐκια, από μια μικρή πόρτα του πλοίου. Παρά τα χρόνια που πέρασαν, πώς να ξεθωριάσουν τέτοιες αναμνήσεις, από τον τότε οκτάχρονο επισκέπτη του νησιού;
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι προφανές ότι τα αυτοκίνητα πάνω στο νησί (που ένας Θεός μόνο ξέρει πώς είχαν φτάσει μέχρι εκεί) ήταν ελάχιστα – κάποια ταξί κατά βάση, και μερικά επαγγελματικά οχήματα. Καθώς δε η πόλη της Κω αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του νησιού συναγωνίζονται την Ολλανδία σε υψομετρικές διαφορές, νομοτελειακά οι δρόμοι της γρήγορα καταλήφθηκαν από ποδήλατα, κάτι που φυσικά φάνταζε με παράδεισο στα μάτια ενός παιδιού.
Σε αντίθεση με τη Ρόδο, η οποία από νωρίς είχε πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα στη βιομηχανία του τουρισμού, αλλά και εξίσου μακριά από την «all inclusive» εικόνα που έχει κάποιος σήμερα για την Κω, οι ξενοδοχειακές υποδομές της τελευταίας στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ήταν πρακτικά ανύπαρκτες. Σκεφθείτε ότι, στα δύο ξενοδοχεία της πόλης που επισκεφθήκαμε, το ένα δεν είχε ασανσέρ, και στο άλλο ήταν χαλασμένο… Όμως και τα δύο αυτά νησιά διέθεταν αεροδρόμιο και ήταν ενταγμένα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς, με αφορολόγητο για κάποια είδη πολυτελείας (από ποτά, τσιγάρα, αρώματα, πορσελάνες μέχρι και ομπρέλες!), με στόχο την τουριστική τους ανάπτυξη. Πράγματι, έτσι κι έγινε…
Πώς αλλάζουν τα πράγματα…
Με τη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για μεταφορά αυτοκινήτων, το «Έσπερος» δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες, κι έτσι το 1976 οδηγήθηκε προς διάλυση. Ο κόσμος προχωρούσε μπροστά, σε πείσμα μάλιστα της ενεργειακής κρίσης. Το ίδιο συνέβαινε και στο συναρπαστικό σύμπαν των τεσσάρων τροχών, όπου η άνοδος της τιμής του πετρελαίου ανάγκασε την αυτοκινητοβιομηχανία να ανασκουμπωθεί και να προσαρμόσει τα προϊόντα της στις νέες συνθήκες.
Εκεί, λοιπόν, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, γεννήθηκε και η Ε21, η πρώτη Σειρά 3 της BMW, ένα μοντέλο που έμελλε να συνεχίσει την πορεία του μέχρι σήμερα. Αξίζει να επισημάνουμε πως, σε αντιδιαστολή με τη σημερινή εποχή, η οποία θέλει να βάλει στο περιθώριο τα αυτοκίνητα με δύο πόρτες, η πρώτη Σειρά 3 παρήχθη αποκλειστικά ως 2θυρη, σε εκδόσεις σεντάν και κάμπριο. Η 4θυρη εκδοχή προέκυψε το 1982, στην Ε30, την επόμενη γενιά του μοντέλου. Φυσικά οι 2θυρες παραλλαγές συνέχισαν να αποτελούν κομμάτι της Σειράς 3 και στις έξι γενιές, μέχρι που το 2013 η βαυαρική εταιρεία αποφάσισε να τους δώσει μια ξεχωριστή οντότητα. Έτσι γεννήθηκε η Σειρά 4, με τις εκδόσεις Coupe και Convertible να εμπλουτίζονται από την Gran Coupe, ένα 4θυρο μοντέλο που συνδυάζει σχεδιαστικά τις γραμμές ενός κουπέ και τη λειτουργικότητα ενός σεντάν. Σε σχέση με την «3άρα», το πιο φαρδύ αμάξωμα στη Σειρά 4, το μακρύτερο μεταξόνιο και το χαμηλότερο ύψος εξασφαλίζουν τον απαιτούμενο δυναμισμό, που υπογραμμίζεται από το μακρύ καπό, τους κοντούς προβόλους και την τραβηγμένη προς τα πίσω καμπίνα των επιβατών.
Η έστω και αργοπορημένη έλευση του φετινού καλοκαιριού έδεσε υπέροχα με την άφιξη της ανανεωμένης BMW 430i Convertible στα γραφεία του περιοδικού, η οποία φαίνεται πως δεν έχρηζε πολλών επεμβάσεων για το λεγόμενο «midlife facelift», καθώς οι εξωτερικές αλλαγές της εντοπίζονται κυρίως στους ανασχεδιασμένους full LED προβολείς εμπρός και πίσω, που διατίθενται από το βασικό εξοπλισμό. Η μεταλλική οροφή της σε ξεγελά, με το αμάξωμα να θυμίζει Coupe. Χρειάζεται το πάτημα ενός διακόπτη και περίπου 20 δλ. υπομονή, μαζί με κάποιες θυσίες όσον αφορά το χώρο αποσκευών, όπου αποθηκεύεται η αναδιπλούμενη οροφή, για να απολαύσεις το ελληνικό φως.
Προορισμός μας δε θα μπορούσε να είναι άλλος από ένα νησί. Αρχική μας επιλογή ήταν η Σάμος, με αφορμή το νέο δρομολόγιο της Βlue Star Ferries, η οποία αλλάζει τα δεδομένα, πραγματοποιώντας το ταξίδι από Πειραιά με το Blue Star 2 σε μόλις 6 ώρες και 45 λεπτά. Κάπου εκεί μας μπήκε η ιδέα να επεκτείνουμε την πορεία μας προς το Νότο, επιστρέφοντας στον προορισμό των παιδικών μας χρόνων, μιας και η εν λόγω γραμμή συνεχίζει συνδέοντας τη Σάμο με την Κω, τη Ρόδο και την Κάρπαθο.
Έτσι βρεθήκαμε το απόγευμα μιας Τρίτης (το συγκεκριμένο δρομολόγιο πραγματοποιείται επίσης Πέμπτη και Κυριακή) στην άκρη του λιμανιού του Πειραιά, εκεί που αναχωρούν τα πλοία για τα Δωδεκάνησα. Αλήθεια, τι χάσμα χωρίζει τα δύο μας ταξίδια προς την Κω… Το καταλαβαίνεις ακόμα και ρίχνοντας μόνο μια ματιά στις προδιαγραφές του επιβλητικού Blue Star 2, που μπορεί να μεταφέρει 1.854 επιβάτες, εκ των οποίων οι 463 σε 176 καμπίνες, και διαθέτει γκαράζ για 780 αυτοκίνητα. Καθώς το πλοίο μπορεί να κινείται με ταχύτητες 28 κόμβων, ο χρόνος άφιξης για την Κω μόλις που ξεπερνά τις δέκα ώρες. Αλλάζουν, λοιπόν, τα δεδομένα, και ομολογούμε ότι είχαμε την αγωνία πώς να έχει εξελιχθεί η Κως από την έντονη τουριστικοποίησή της. Σκεφθείτε πως μόνο τον περασμένο Αύγουστο, και παρά την περυσινή μεταναστευτική κρίση, την επισκέφθηκαν 200.000 τουρίστες…
Ένας άλλος κόσμος
Η πρώτη εικόνα που υποδέχεται τον επισκέπτη, ακριβώς εκεί που δένουν τα πλοία, με το επιβλητικό κάστρο της Νεραντζιάς και δίπλα του το κτίριο του Διοικητηρίου των Ιταλών (που σήμερα στεγάζει το αστυνομικό τμήμα), δεν μπορεί παρά να σε κερδίσει. Από εκεί και πέρα, και σε αντίθεση με τα περισσότερα Κυκλαδονήσια, που σχεδόν όλη τους η πραμάτεια αποκαλύπτεται από μακριά, με το μονότονο των ξερακιανών ορεινών τους όγκων να απαλύνεται από τα κατάλευκα σπιτάκια, εδώ η απουσία αναγλύφου δημιουργεί ένα μυστήριο. Έτσι ο επισκέπτης, ακόμα και από το ψηλό κατάστρωμα του Blue Star 2, δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί τι μπορεί να επιφυλάσσει η πόλη πίσω από το -στο έπακρο αξιοποιημένο- παραλιακό της μέτωπο.
Με ανοιχτή πλέον τη σκεπή, η BMW 430i Converible διασχίζει την Καμάρα, κάτω από την είσοδο του κάστρου, κινούμενη στη λεωφόρο των Φοινίκων. Μόνο και μόνο η λέξη «λεωφόρος» και οι πρώτοι φωτεινοί σηματοδότες που ακολουθούν διαμορφώνουν μια εικόνα απορριπτική ίσως για κάποιους που πρόθυμα θα ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους για το Κουφονήσι ή την Ανάφη, αλλά όχι για έναν πιο πολύβουο προορισμό. Ας μη βιάζονται όμως. Μπορεί το σύγχρονο κομμάτι της πόλης αρχιτεκτονικά να μην έχει κάποιο χαρακτήρα, κάτι που δεν είναι τυχαίο, καθώς η Κως καταστράφηκε το 1933 από ένα μεγάλο σεισμό, όμως αυτό ήταν η αφορμή για να σχεδιαστεί εξαρχής με μια εξαιρετική ρυμοτομία. Ταυτόχρονα, η πόλη είναι εξαιρετικά φροντισμένη, με τα χαμηλά σπίτια να μοστράρουν τους όμορφους κήπους τους και την όλη εικόνα, παρ’ ότι δεν είναι η αρχετυπική ενός ελληνικού νησιού, να παραπέμπει -με φοβερή νοσταλγία- στην Ελλάδα μιας άλλης εποχής. Όσο για τα ποδήλατα, όχι μόνο δεν παραμερίζονται από τα αυτοκίνητα, αλλά έχουν τη θέση τους με μια αντιμετώπιση που συναντάμε μόνο σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, με ξεχωριστούς ποδηλατόδρομους και το δέοντα σεβασμό από τους ντόπιους οδηγούς.
Την ίδια στιγμή, το ιστορικό κέντρο είναι αποκλεισμένο από την κυκλοφορία, για αυτό και επιβάλλεται να αφήσεις για λίγο το αυτοκίνητό σου προκειμένου να το ανακαλύψεις, ξεκινώντας από την Πλατεία Ελευθερίας, όπου σταματήσαμε για πρωινό. Εκεί αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι το μείγμα των πολιτισμών που άφησαν το στίγμα τους στην Κω, καθώς δίπλα στο Τζαμί Ντεφτεντάρ και στην οθωμανική κρήνη βρίσκονται η δημοτική αγορά και το αρχαιολογικό μουσείο. Λίγο πιο κάτω, διασχίζοντας την Πύλη του Φόρου, που… αναστενάζει από μια αλαζονική βουκαμβίλια, βρίσκεσαι στην οδό Ναυκλήρου, που θυμίζει Πλάκα. Από τη μία οι ταβέρνες και τα μπαρ, και στα δεξιά τα 41 στρέμματα της αρχαίας αγοράς. Το τέλος του δρόμου, ύστερα από 5 λεπτά περπάτημα, καταλήγει στο Μουσουλμανικό Τέμενος της Λόζιας, ενώ αμέσως μετά συναντάς τον υπεραιωνόβιο πλάτανο του Ιπποκράτη.
Όμως ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, και επιβάλλεται να ανακαλύψουμε και το υπόλοιπο νησί, αξιοποιώντας το αυτοκίνητό μας στο πλούσιο και καλοσχεδιασμένο οδικό δίκτυο. Η περιήγησή μας δε θα μπορούσε παρά να έχει ως πρώτο σταθμό το Ασκληπιείο της Κω, το μεγαλύτερο θεραπευτήριο της Αρχαίας Ελλάδας, το οποίο απέχει μόλις 4 χλμ. από την πόλη, και βέβαια αποτέλεσε την αφορμή για την τουριστική ανάπτυξη της Κω, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60. Συνεχίζοντας προς το χωριό Ζια, που φημίζεται για το ηλιοβασίλεμά του, αποκαλύπτεται πρακτικά ο πιο σημαντικός ορεινός όγκος του νησιού, το όρος Δίκαιος, με υψόμετρο 846 μ. Η χάραξη του δρόμου είναι απολαυστική, όχι όμως τέτοια ώστε να αξιοποιήσεις τους 252 ίππους του 2λιτρου κινητήρα. Η οδική συμπεριφορά της Convertible διαθέτει έναν πιο ταξιδιάρικο χαρακτήρα σε σχέση με της Coupe, και ο λόγος εντοπίζεται στα επιπλέον 220 κιλά της πρώτης. Για το απόβαρο των 1.785 κιλών στοχοποιούνται ο μηχανισμός της οροφής και οι απαραίτητες ενισχύσεις για την ακαμψία του αμαξώματος, το οποίο, παρ’ ότι δεν επιδέχεται κριτική για το είδος της κατασκευής, εντούτοις δεν αφήνει και περιθώριο σύγκρισης με τη σαφώς πιο στιβαρή Coupe, που -αναμενόμενα- αντιμετωπίζει πολύ πιο αποτελεσματικά της ανωμαλίες του δρόμου. Οι τελευταίες στην ανοιχτή εκδοχή όχι μόνο γίνονται πιο αισθητές, αλλά συνοδεύονται και από μικρές αναπηδήσεις.
Στο εσωτερικό το αυτοκίνητο είναι υπεράνω κριτικής σε ποιότητα και εργονομία, με εξαίρεση τη σκληρή χειρολαβή για την αναδίπλωση των εμπρός καθισμάτων, προκειμένου να περάσουμε στις δύο διακριτές πίσω θέσεις, όπου θα φιλοξενηθούν με άνεση δύο κανονικού αναστήματος ενήλικες.
Η διαδρομή μας συνεχίζεται προς την τουριστική Κέφαλο, με ενδιάμεσο σταθμό την Αντιμάχεια. Μπορεί και τα δύο αυτά χωριά να μη μας κέρδισαν, όμως εντυπωσιαστήκαμε από το βενετσιάνικο κάστρο της τελευταίας, χτισμένο το 15ο αιώνα, και από το πλήθος των παραλιών στο νότιο κομμάτι του νησιού. Μην παραλείψετε να περάσετε από τον Άγιο Στέφανο, κάπου 40 χλμ. από την Κω, όπου τα ερείπια ενός παλαιοχριστιανικού ναού ακριβώς δίπλα στην παραλία, σε συνδυασμό με το βραχώδες νησάκι Καστρί, στο οποίο βρίσκεται το πολυφωτογραφημένο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό.
Η περιήγησή μας ολοκληρώθηκε στον Λιμνιώνα, στα βόρεια του νησιού, ένα μικρό παραδεισένιο όρμο, εντελώς ξένο από τις περισσότερες οργανωμένες παραλίες της Κω, όπου και γευματίσαμε στο ομώνυμο εστιατόριο. Πολύ καλό φαγητό, άψογο σέρβις και πιο αυθεντικό περιβάλλον, μιας και απουσίαζαν από την είσοδό του οι φωτογραφίες των πιάτων και οι ταμπέλες σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, που συναντούσαμε στις περισσότερες περιοχές.
Έχοντας πάρει το δρόμο της επιστροφής, οδηγώντας στις μεγάλες ευθείες του κεντρικού δρόμου, ήταν ευκαιρία να τακτοποιήσουμε τις σκέψεις μας. Το αυτοκίνητο μας επιφύλαξε μια ευχάριστη συνύπαρξη στο νησί, με εξαίρεση την υψηλή κατανάλωση, που στα χέρια μας κυμάνθηκε από 11,5 έως 14,3 λίτρα/100 χλμ. Εκ του αποτελέσματος, θα επιλέγαμε την 420i Coupe, με το 2λιτρο σύνολο των 184 ίππων, που αρκεί με το παραπάνω, και επιπλέον έχει μια οδική συμπεριφορά πολύ πιο ισορροπημένη από της Convertible.
Αποχαιρετήσαμε το νησί, αυτήν τη φορά χωρίς να χρειαστεί να περάσουμε από τελωνειακό έλεγχο, όπως το 1969. Και αν τότε οι επισκέπτες έκρυβαν στις βαλίτσες τους ομπρέλες και ποτά, τώρα αυτά υπάρχουν σε αφθονία στις παραλίες και στα στέκια του νησιού. Σε κάθε περίπτωση, η Κως ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, γνωρίζοντας πόσο πολύ την έχει διαμορφώσει ο τουρισμός. Όλα αυτά, βέβαια, με την επιφύλαξη της εποχής που την επισκεφθήκαμε, κάπου στα μέσα Ιουνίου, καθώς η κοσμοσυρροή του Αυγούστου μπορεί να σχηματίζει μια διαφορετική εικόνα. Όπως και να έχει πάντως, συναντήσαμε κομμάτια του νησιού λιγότερο «αξιοποιημένα», όπου μπορείς να βρεις περισσότερη ηρεμία αλλά και εξαιρετικούς ανθρώπους, από όπου κι αν περάσαμε…_ Μ. Σ.
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 1.998 κ.εκ. > ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ: 252 ίπποι/5.200 σ.α.λ. > ΜΕΓ. ΡΟΠΗ: 350 Nm/1.450-4.800 σ.α.λ. > ΚΙΝΗΣΗ: Στους πίσω τροχούς > ΜΗK.xΠΛ.xΥΨ.: 4.640×1.825×1.834 χλστ. > ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.810 χλστ. > ΒΑΡΟΣ:1.710 κιλά > 0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ: 6,3 δλ. >ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 250 χλμ./ώρα > ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ*: 5,9 λίτρα/100 χλμ. >ΕΚΠΟΜΠΗ CO2: 138 γρ./χλμ. > ΤΙΜΗ: 61.700 ευρώ
*ΤΙΜΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗ