Στην Ανάβαση Πάρνηθας με BMW M3 E30 & M3 E46 CSL

Χωρίς Θάνο, που «έσκαβε» στην Κινέτα, με έναν από τους δύο Γιάννηδες στους φακούς, και η άσκηση επί του προκειμένου αφορά το πώς θα οπισθοχωρήσει ο συντάκτης, που ενίοτε, ειδικά με ΒΜW M -όπως Μαγεία- έχει νιώσει σπουδαίος. Εδώ οφείλεις να δώσεις χώρο στις μηχανές και στο περιβάλλον, χωρίς να υποτιμάς ανθρώπους σε ρόλους σημαντικούς, όπως τον φύλακα-άγγελο κοσμημάτων κ. Γ.Ρ., τον Κωστή του, που τις οδηγεί με πάθος, και βέβαια τον Σωτήρη Σκαλτσά, που στήριξε την ειδική διαδρομή «χαράματα στην Πάρνηθα» για το 50άρι 4Τ από τον 65άρη, όντας πρωταθλητής και εκτός μπάκετ.

Κείμενο: Στράτης Χατζηπαναγιώτου / Φωτογραφίες: Γιάννης Κουσκούτης

Παιχνίδι με τα χρώματα…

Αν τα μάτια όλων μας λάμπουν (του Γ.Ρ. και από αγωνία) και οι φακοί του Γ.Κ. αστράφτουν, το κοντράστ, η αντίθεση, έχει να κάνει με τα χρώματα του βουνού, που αγριεύει το Σεπτέμβριο, σε σχέση με το κόκκινο της Ε30 και αυτό το διαφορετικό γκρι της CSL με τα μόλις 13.000 χλμ., που υποστηρίζει το κοκτέιλ με τον ήχο της… Το έγραψε κάποτε ο Νίκος Τσάδαρης. Η Μ3 σταμάτησε να παράγεται μετά την Ε46, όταν εμείς, δοκιμάζοντας την κόκκινη στο Χοκενχάιμ με τον αείμνηστο Θέμο Αναστασιάδη και άλλους, όπως τον Γιάννη Αθανασίου, σημειώσαμε: «Ποια 911», με τον Κ.Κ. να σχολιάζει με χαμόγελο: «Ιεροσυλία, “Στράπα” μου». Τα συναισθήματα όμως ποτέ δεν είναι politically correct, το ξέρεις, «boss friend», και η κόκκινη έφερε την ασημί Ε46 στο γκαράζ του Σ.Χ. στην κυριολεξία, χάρη στον Λεωνίδα Μανιατόπουλο.

Ιστορίες-αμαρτίες μιας άλλης εποχής, με την αθωότητα σημαία στο ταξίδι με τον Βασίλη Γιαννακόπουλο και νοικιάρικο Polo 1050 στο Νίρμπουργκρινγκ, για τη μαύρη Μ3 Ε30 και την αγωνιστική της εκδοχή, τότε που προέκυψε και το τιμητικό για τον υπογράφοντα εξώφυλλο, χάρη στις εικόνες του Β.Γ.

Με την E30

Ειλικρινά, αναρωτιέσαι αν έχουν το νόημά τους οι κωδικοί, όταν έχεις στο χέρι βαυαρέζικο διαμάντι καλά φυλαγμένο, με προστασία ώστε να λάμπει έπειτα από ακριβώς τριάντα χρόνια. Η «δική μας» κόκκινη με διακριτικά ουσίας το «Sport evolution», που προδίδει και τον 2.5 με τους 238 ίππους, όπως και τον πολύ μικρό αριθμό παραγωγής (600 μονάδες). «Δημιουργία» είναι το σωστό, αλλά έτσι εκφράζεσαι για την πρώτης γενιάς, και η αλήθεια είναι πως τότε ο 2.3 μας είχε φανεί τεμπέλης χαμηλά, και διακριτικά ενθουσιώδης ψηλά.

Με λαχτάρα, λοιπόν…

Με το «καλημέρα» επιλέγουμε την κόκκινη, και η πρώτη αίσθηση δεν έχει να κάνει με την αναμενόμενη εξαιρετική κατάσταση της συγκεκριμένης, αλλά με την προσαρμογή της στο χρόνο. Ακριβώς έτσι, χωρίς παρεμβάσεις, και έχεις ένα σύγχρονο αυτοκίνητο σε προδιαγραφές, και κυρίως οδηγώντας. Το έχουμε σημειώσει. Με μια BMW δεν ταξιδεύεις εσύ ως χειριστής στο προχθές, ώστε να προσαρμοστείς στην εποχή και να την εκτιμήσεις, όπως π.χ. με μια Mercedes. Οι κλασικές BMW των 50 ετών προσαρμόζονται περίφημα στο σήμερα, όπως ακριβώς γεννήθηκαν, και μόνο τυχαία δεν ονειρεύεσαι 3.0 CS, ενώ θέλεις να ζεις με μια Ε36 318 is και να αγωνιστείς με τον Γιάννη Αθανασάκο και τη 1600 ti σε ρυθμό Τσινιβίδη. Άλλωστε, εδώ στην Πάρνηθα έδρασε ο μαέστρο, όπως και άλλοι τύποι, της κλάσης του Νίκου Καπετανάκη και του Μάριου Ζενέτου. Διευθυντές στην ΕΘΕΑ, όπως ο «Θωρ» και αργότερα ο Θωμάς Γκουρτσούλης, και προκύπτει το χάσμα ιδεών και γνώσης που δε γεφυρώθηκε ποτέ, παρά την παγκόσμια εμβέλεια της κ. Πασαλή.

Στην Πάρνηθα, λοιπόν (στην εκδοχή με τη μικρή ή τη μεσαία διαδρομή, όπου εργαστήκαμε σήμερα και αγωνιστήκαμε πριν από 35 χρόνια, όσα περίπου μετρά και η Μ3 «μας»), οι 1600 ti και 2002 ti δεν έχαναν από τις GTA, τα Cooper S και τις «911», ενώ, όντας 2λιτρες, οι ΒΜW στρίμωξαν επιτέλους τη στρίγγλα την Corvette, αρνάκι στα χέρια του sir John Πεσματζόγλου.

Οδηγείς και σκέφτεσαι πως απαιτεί τέχνη, ψυχή και ελαφρύ, ευέλικτο σασί. Το ανέβασμα με τις πολλές φουρκέτες γίνεται με 1η, ώστε να δουλέψουν τα 16άρια της Continental και να ξυπνήσει το μπλοκέ της Μ3. Προσφέρεται για 2θυρη BMW εδώ η διαδρομή, ακριβώς όπως αργότερα το Escort, και κρίμα που δεν ανέβηκε ο «Σιρόκο», ώστε να έχουν γαλλικό άρωμα τα ρεκόρ στο βουνό. Χρόνοι που έχουν να κάνουν με αυτοκίνητα παραγωγής, εξαιρώντας τα πρωτότυπα, και το κλειδί για μια καλή επίδοση συνδέεται με το να μην παρασυρθείς στις φουρκέτες, αλλά κυρίως με το πόσο γρήγορα θα φτάσεις από τη μία στην άλλη φουρκέτα, φρενάροντας αργά, χωρίς όμως να χάσεις την είσοδο, γιατί έτσι πάει χαμένη η καλή δουλειά σε σχέση με τη «σκοποβολή» στα δεξιόστροφα γεφυράκια, αποφεύγοντας το βράχο κυρίως στην είσοδο. Μπορεί μάλιστα η όλη προσπάθεια να πάει στα σκουπίδια αν το χάσεις πριν από τον τερματισμό της μικρής διαδρομής, σε μία σειρά από καμπές με 4η σε 4άρι του Escort ή στο 5άρι της ΒΜW με το μακρύ διαφορικό παραγωγής. Τότε, όλα αυτά χωρίς μπαριέρα…

Σήμερα…

Η μπαριέρα στη θέση της, το οδόστρωμα καλύτερο, αλλά οδηγώντας την κόκκινη Μ3 ψάχνεις το «γλιστερό» και το χώρο ώστε να μεγαλώσεις το δρόμο, αξιοποιώντας το εκπληκτικό σασί. Καμία σχέση με ό,τι ξέρουμε για τη συμπεριφορά της BMW. Δεν υποστρέφει, αλλά για να ζήσεις τη στιγμή, την πλαγιολίσθηση-όνειρο κάθε συντάκτη ειδικού Τύπου στον πλανήτη, πρέπει να τη βιάσεις. Έχει μια τετράγωνη λογική κλάσης Audi RS (Quattro), παρά τη δύναμη μόνο πίσω, και αφού ξέρεις ανά πάσα στιγμή πού ακριβώς είναι οι εμπρός τροχοί, οφείλεις να επιδείξεις σεβασμό και να προσαρμοστείς εσύ στο μεγαλείο της. Ο κινητήρας πλέον είναι δυνατός, αλλά αποδίδει πάντα ψηλά, το κιβώτιο μαγικό, όπως ακριβώς το μηχανικό της επόμενης, της μεθεπόμενης, της Ε92 (η μπλε στο σχετικό βίντεο του περιοδικού, έργο Καραμουσαντά, Βρόντου και Ταγκούλη – η γοητεία της δημιουργίας x3), αλλά και της Μ2.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, η Ε30, αυτή η μικρή, είναι η καλύτερη, η πλέον ισορροπημένη «Μ» όλων των εποχών – στα δικά μας μάτια και χέρια, είναι με τον κινητήρα της αστέρι μέχρι το 2030+.

Να ζεις!

Η Μ3 Ε46 είναι ίσως η μοναδική σε έκδοση «μετατροπής» που δεν προδίδει την καταγωγή της. Τόσο δυνατή, με τη βάση έτοιμη για όλα. Η «δική μας», με το χαρακτηριστικό «CSL» δεν αφήνει περιθώρια για περαιτέρω έλεγχο ταυτότητας. Γνήσια, όπως αυθεντικός είναι και ο φίλος του περιοδικού ιδιοκτήτης της, Γ.Ρ., που μας εμπιστεύεται. Αυτοκίνητο του 2003 με το κιβώτιο τύπου SMG και καλά δουλεμένα τα λάστιχά της, κομμένα και ραμμένα για track day. Τα δικά μας σχεδόν slick, και πρέπει να βρεις τη χρυσή τομή ώστε να διαχειριστείς τον κινητήρα, αξιοποιώντας το πλαίσιο. Έχεις το ακριβές τιμόνι και γκάζι 360 ίππων στις περίπου 8.000 σ.α.λ. για την απόλαυση του ατμοσφαιρικού 3.2 με τους 6 κυλίνδρους.

Ο συντονισμός του ήχου του κινητήρα που αναστατώνει, με το στροφόμετρο όπου το κόκκινο φωτίζει το όργανο, είναι συγκλονιστικός και προσδιορίζει τη διάσταση της μηχανής. Το κιβώτιο δεν ακολουθεί, αλλά ακόμα κι αυτό το εκλαμβάνεις ως γοητευτική αντίδραση συνδεδεμένη με την προσωπικότητα της κατασκευής. Προδίδει το μεγαλείο της σειράς «Μ». Ορίζει τις διαστάσεις μιας σειράς που άνοιξε το δρόμο στις Mercedes AMG, με προσανατολισμό ακόμα και vs supercars σε σχέση με την Μ4.

Στην περίπτωσή μας, το βάρος δεν κρύβεται σε σχέση με την Ε30, ενώ το κιβώτιο πρέπει να το αγνοήσεις και να ακουμπήσεις στην τέλεια ισορροπία της μάζας που έρχεται στα χέρια σου υποδειγματικά και να βρεθείς σε έντιμη σχέση διαρκείας με το πεντάλ του γκαζιού. Έχεις αυτό το βάθος, που πλέον δε βρίσκεις, ενώ έχεις και τα φρένα τα σωστά από τα πολλά στα λίγα χιλιόμετρα, αρκεί να μην παίξεις πρόστυχα με την αντοχή τους, γιατί θα εκτεθείς. Είναι τόσο ψηλά αυτή η μηχανή, αυτή η Μ3 Ε46, που είναι δική σου υποχρέωση να σβήσεις τα όποια ελαττώματα και να τα μεταφράσεις σε προτερήματα.

Την αποχωρίζεσαι όπως την παρέλαβες, ανταποδίδοντας την εμπιστοσύνη, και τότε αντιλαμβάνεσαι τις διαφορές, πλημμύρα στα ανθρακονήματα. Φεύγοντας ανακαλύπτεις ότι η πλάτη του καθίσματος δε ρυθμίζεται, και χαμογελάμε έχοντας άλλοθι ώστε την επόμενη φορά, με την αργή είσοδο, να μην προκύψει το «Άγιο είχαμε», που αφαιρεί χρόνια ζωής (τα οποία το αυτοκίνητο με τη σειρά του χαρίζει στον «μάγκα κυβερνήτη», όπως σχολίασε και ο υπουργός μας της Άμυνας, όντας σε διαρκή επιφυλακή).

Αφιερωμένο

Ένα μικρό άρθρο για τις Μ «όπως Μotorsport» (τίτλος Κ.Κ.) σήμερα, με αφορμή τα γενέθλια του περιοδικού, που συνδυάζονται με τον τερματισμό της δικής μας διαδρομής. Άρθρο, χάρη στον φίλο Γιώργο Ρ. με αφιέρωση στον Νίκο Ταγκούλη, με την Τέλεια Διαδρομή του να εξελίσσεται πλέον με επίκεντρο το Μόναχο. Ο «ΝΤαγκ», συναθλητής μας κάποτε, συνεργάτης μας άλλοτε, συνοδηγός μας σε αποστολές-φωτιά, σήμερα διεθνής, σε αυτοκινητοβιομηχανία με παγκόσμιο επίπεδο, στέλεχος του κατασκευαστή της καρδιάς μας, και «κρίμα που η “911” δεν είναι ΒΜW». Σχόλιο με την υπερβολή να προδίδει τα συναισθήματα που μας καθοδήγησαν._ Σ. Χ.

BMW M3 (E30) Sport Evolution

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 4κύλινδρος σε σειρά

ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 2.467 κ.εκ.

ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ: 238 ίπποι/7.000 σ.α.λ.

ΜΕΓ. ΡΟΠΗ: 240 Nm/4.750 σ.α.λ.

ΚΙΝΗΣΗ: Στους πίσω τροχούς

ΚΙΒΩΤΙΟ: Χειροκίνητο 5 σχέσεων

ΦΡΕΝΑ Ε/Π: Αεριζόμενοι δίσκοι/Δίσκοι

ΜΗK.xΠΛ.xΥΨ.: 4.345×1.680×1.370 χλστ.

ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.565 χλστ.

ΒΑΡΟΣ: 1.200 κιλά

0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ: 6,5 δλ.

ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 250 χλμ./ώρα

ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ: 600 μονάδες

BMW M3 (E46) CSL

ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 6κύλινδρος σε σειρά

ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 3.246 κ.εκ.

ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ: 360 ίπποι/7.900 σ.α.λ.

ΜΕΓ. ΡΟΠΗ: 370 Nm/4.900 σ.α.λ.

ΚΙΝΗΣΗ: Στους πίσω τροχούς

ΚΙΒΩΤΙΟ: Αυτόματο SMG 6 σχέσεων

ΦΡΕΝΑ Ε/Π: Αεριζόμενοι δίσκοι/Αεριζόμενοι δίσκοι

ΜΗK.xΠΛ.xΥΨ.: 4.492×1.780×1.372 χλστ.

ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.731 χλστ.

ΒΑΡΟΣ: 1.310 κιλά

0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ: 4,9 δλ.

ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 250 χλμ./ώρα

ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ: 1.383 μονάδες

Μ3 ΙΝ-OUT

> Οι αγωνιστικές M3-E30 της Prodrive με Beguin, Snyers κ.ά. Απίστευτα περάσματα, γνήσιοι ήχοι. Οδήγησαν ο «Λεωνίδας» σε ράλλυ και άλλοι σε πίστα στην Ελλάδα, όπως οι Αναστασιάδης, Κεχαγιάς, Τζαβίδας, ενώ οδηγεί ο Ευθυμίου Jr.

> Την αγωνιστική Μ3-E36 του κ. Σπύρου Τζαβίδα οδήγησα στην Αγία Άννα και την εξ-Τσεκότο Ε30 του Χ.Α. στο Μέγαρο. Σπαζοκεφαλιά.

> Η αποστολή στο Νίρμπουργκρινγκ. Με τη μαύρη Ε30 παραγωγής στη μεγάλη διαδρομή και τον Β.Γ. να ζαλίζεται απελπιστικά. Με την αγωνιστική της Zakspeed στη μικρή διαδρομή και τον Μαρκ Χάσελ ταχύτερο 3 δλ. στο γύρο. Πανωλεθρία.

> Με την κίτρινη Ε36 στα Κανάρια και τον φωτογράφο Μαξ Κιρχμπάουερ, που μας εμπιστεύεται, να επιλέγει το «S» δίπλα στο ξενοδοχείο για τα θεαματικά πλάνα. Επιλογή που δεν άρεσε στον Γερμανό υπεύθυνο του γκαράζ της παρουσίασης.

> Τότε, ήταν η Intercar στην εκπροσώπηση, και ο σεβασμός για 4Τ και Κ.Κ. χτυπούσε κόκκινο.

> Αργότερα, με μπλε Ε36 στο Μόναχο, και ακόμη ψάχνουμε με τον Βασίλη Γιαννακόπουλο πού θα φωτογραφίσουμε την έκδοση με το SMG I. Επιστρέφοντας, σχολίασε η κ. Μαίρη Καρανάσου, ιδιαίτερα ευγενική (και γοητευτική, κλάσης Γκρέις Κέλι σε μελαχρινή εκδοχή). «Αχ Στράτη μου, λυπάμαι».

> Η συνέχεια στην Ελλάδα με την ασημί Ε36 του σοφού Δήμου Ματζούνη. Θυμάμαι, ατελείωτο ντριφτ στη διασταύρωση για το Χρυσό, δίπλα στους Δελφούς. Ο Κ.Κ. ενθουσιάζεται, ο Δ.Μ. δυσαρεστείται, τα λάστιχα πληγώθηκαν ανεπιστρεπτί… Ακόμη με στραβοκοιτάζει ο κ. Δήμος, «στον ενικό, σας παρακαλώ».

> Στο Χοκενχάιμ η κόκκινη Ε46 έσπειρε ζιζάνια και η αγορά της ασημί αναστάτωσε την Τώνια, που είδε να λείπουν από το «ταμείο» μας περίπου 90 χιλ., ενώ οι φίλοι γιατροί με τα ΕVΟ VII μας «έδιναν» τρεις καρότσες στο φανάρι με τα μισά χρήματα.

> Η Ε46, έρωτας, και στο δρόμο η «911» την αντιμετώπιζε μόνο με την GTS, δεδομένου ότι η GT3 δεν είναι «911». Εξωγήινη.

> Με τη CSL στο Μέγαρο σβέλτα, με τιμή και σεβασμό στον συνοδηγό που μας εμπιστεύθηκε, σήμερα στο τιμόνι της χώρας μας με τη μαεστρία που απαιτείται.

> Τι άλλο; Στο Μέγαρο με Ε92 σε μπλε και σε χρώμα-έκδοση Σίλβερστοουν με SMG II, στη Βουδαπέστη με Μ4 και Μ2 με Μανώλη Σαλούρο χάρη στον κ. Κώστα Διαμαντή, με σφραγίδα Νίκου Ταγκούλη – οι άνθρωποι.