Με την ιδανική παρέα του τετρακίνητου 2λιτρου ντίζελ Skoda Kodiaq, περάσαμε αέρα από τα νέα κομμάτια των αυτοκινητοδρόμων, διασχίσαμε τα παραδεισένια πετρόχτιστα χωριά της Ηπείρου και επιστρέψαμε με μια εξαιρετική ταξιδιωτική πρόταση για κάθε εποχή.
Ζωγραφιά!
Όσες φορές και αν βρεθούμε σε εκείνη τη γωνιά της Ελλάδας, μαγευόμαστε. Στον παράδεισο της Ηπείρου και ολόκληρης της χώρας μας! Σε χωριά-ζωγραφιά, όπως είναι το Πάπιγκο, η Αρίστη, το Τσεπέλοβο, o Βίκος, το Μονοδένδρι, αλλά και στο ανατολικό Ζαγόρι, όπως στη μοναχική αλλά γοητευτική Βοβούσα. Σε άσφαλτο και χώμα, με τον απόλυτο συνδυασμό, το 2λιτρο ντίζελ Skoda Kodiaq των 150 ίππων, και μάλιστα στην τετρακίνητη εκδοχή του, που αποτέλεσε για εμάς το ιδανικό όχημα για μια τέτοια εκδρομή, όποιο και αν ήταν το τερέν, όποιες και αν ήταν οι απαιτήσεις.
Κείμενο: Μανώλης Σαλούρος / Φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος
Ταυτόχρονα, περάσαμε από τους νέους αυτοκινητοδρόμους της Ολυμπίας και της Ιόνιας Οδού, οι οποίοι μετατρέπουν το ταξίδι σε αυτά τα μέρη σε παιχνιδάκι και με τεράστια ασφάλεια (με τσιμπημένο βέβαια κόστος διοδίων). Επίσης, κάναμε πέρασμα από ένα νέο κομμάτι του υπό κατασκευήν Αυτοκινητοδρόμου Κεντρικής Ελλάδος – Ε65, το οποίο δόθηκε πρόσφατα στην κυκλοφορία.
Μη χάνετε χρόνο, λοιπόν, ετοιμάστε τις αποσκευές σας και αρχίστε το ξεφύλλισμα του οδοιπορικού σε έναν από τους ωραιότερους προορισμούς της πανέμορφης πατρίδας, ο οποίος πλέον προσφέρεται ακόμα και για τριήμερο.
Δεν καταλαβαίνεις πότε φτάνεις
Το γνωρίζουμε και εμείς, τα διόδια είναι ακριβά. Προπληρώναμε τα έργα τόσα χρόνια, και δρόμους δεν είχαμε. Πόσα ακόμα να πληρώσει αυτός ο άμοιρος Έλληνας φορολογούμενος; Ας βάλουμε όμως μία τελεία, γιατί, κακά τα ψέματα, τα οδικά έργα στο μεγαλύτερο μέρος τους έχουν ολοκληρωθεί, και πλέον το εθνικό οδικό δίκτυο της χώρας μας είναι μακράν το καλύτερο των Βαλκανίων και ένα από τα καλύτερα συνολικά της Ευρώπης, την οποία τυχαίνει να διασχίζουμε συχνά πυκνά για τις ανάγκες του περιοδικού, έχοντας προσωπική και απόλυτα εμπεριστατωμένη γνώμη.
Κάπως έτσι, με υψηλότατη μέση ωριαία ταχύτητα, απόλυτη ασφάλεια -σημαντικότατος τομέας, που απαγορεύεται να παραλείπουμε στην κρίση μας- και έχοντας γεμίσει τα αντίστοιχα e-pass για κάθε δρόμο που θα χρησιμοποιούσαμε (έξυπνο tip για να μη χάνετε καθόλου χρόνο στα διόδια), δεν καταλάβαμε για πότε φτάσαμε στη γέφυρα ζεύξης Ρίου-Αντιρρίου, διασχίζοντας μέσα σε 1:45 λεπτά την Ολυμπία Οδό, από το Μαρούσι. Μπροστά μας, ολοκληρωμένη πλέον η Ιόνια Οδός, μετατρέπει και αυτή με τη σειρά της το ταξίδι μας για την Ήπειρο σε… αερομεταφορά, αφού, μέσα σε συνολικά τρεις ώρες και χωρίς να πιέζουμε καθόλου το Kodiaq, βρισκόμαστε ήδη στον ολοκαίνουργιο Σταθμό Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών Φιλιππιάδας για το τυπικό φουλάρισμα, έτσι ώστε να μην το έχουμε στο μυαλό μας στα βουνά, και παρά το γεγονός ότι το «όπλο» μας έχει ακόμα μισό ντεπόζιτο και μέση κατανάλωση μέχρι στιγμής 6,5 λίτρα/100 χλμ.
Αν και τέλη Αυγούστου, ο καιρός μάς κάνει το φωτογραφικό χατίρι, στήνοντας μπροστά μας ένα απολαυστικό φθινοπωρινό σκηνικό, το οποίο ταιριάζει ιδανικά με τον προορισμό μας. Τερματίζουμε την Ιόνια Οδό, μπαίνουμε για λίγο δεξιά στην Εγνατία και, περνώντας περιφερειακά τα Γιάννενα, αρχίζουμε να ανηφορίζουμε. Στα… λημέρια του δηλαδή, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, αναφερόμενος στο Skoda Kodiaq, αφού θυμίζουμε ότι το όνομα του μεγάλου αυτού SUV (4,7 μέτρα) δεν είναι δανεισμένο από κάποιο ιστορικό μοντέλο της εταιρείας, αλλά -με μια μικρή παραλλαγή στο τελευταίο γράμμα- αποτελεί το μεγαλύτερο είδος καφέ αρκούδας (Kodiak), που συναντάται στο ομώνυμο νησί της Αλάσκας. Ζαγόρια από Αλάσκα, βέβαια, δεν είναι… ένα τσιγάρο δρόμος, αλλά αρκούδες έχει η ευρύτερη περιοχή, και μάλιστα πολλές, σκεφτόμαστε χαριτολογώντας, και ενώ έχουμε σταματήσει για τις πρώτες εικόνες του οδοιπορικού μας, λίγο έξω από την Αρίστη.
Πώς έχουμε φτάσει μέχρι εδώ; Πιο άνετα δε γίνεται, με την crossover εκδοχή του Superb να μην έχει κανέναν περιορισμό σε αυτά που απλόχερα σου προσφέρει. Οι σοβαρές αλλά εντυπωσιακές εξωτερικές αναλογίες του συνδυάζονται με απίστευτα μεγάλους χώρους στο εσωτερικό (2.791 χλστ. το μεταξόνιο), αλλά και με έναν τεράστιο χώρο αποσκευών 720 λίτρων(!), ο οποίος εκτοξεύεται στα 2.065 λίτρα με την ανάκλιση της πλάτης των πίσω καθισμάτων. Θυμίζουμε εδώ ότι το Kodiaq προσφέρεται και σε 7θέσια διάταξη, με συρόμενη τη μεσαία σειρά καθισμάτων, αλλά με την τελευταία -ως είθισται άλλωστε- να είναι λιγότερο φιλόξενη για τους επιβάτες μεγάλου αναστήματος.
Από ποιότητα κατασκευής άλλο τίποτα, αφού η απουσία εκπτώσεων συνεχίζεται και σε αυτόν τον τομέα, με τα υλικά και τη συναρμογή τους να βρίσκονται σε υψηλότατο επίπεδο και τον καλοσχεδιασμένο πίνακα οργάνων μαζί με τις δερμάτινες επενδύσεις σε διάφορα σημεία να προσδίδουν και αρκετά premiun στοιχεία. Πόσο εύκολα συνηθίζεις τις τεράστιες διαστάσεις του (4.697×1.882×1.655 χλστ.); Με ένα μαγικό τρόπο, αμέσως! Οδηγός και συνοδηγός βολεύονται αμέσως στις -πολλαπλά- ρυθμιζόμενες θέσεις τους, αν υπάρχουν πίσω επιβάτες νιώθουν ότι είναι σε καθιστικό σπιτιού και όχι αυτοκινήτου, ενώ η τετραγωνισμένη σιλουέτα του, σε συνδυασμό με τις μεγάλες γυάλινες επιφάνειες και τους αισθητήρες για την όπισθεν-στάθμευσης, κάνουν ακόμα πιο εύκολη τη ζωή του οδηγού στον περιφερειακό έλεγχο του αμαξώματος. Με λίγα λόγια; Ενώ βλέποντάς λες «πού θα πάω με το καράβι;», από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα μαζί του, έχεις συνηθίσει απόλυτα τους όγκους και τις αποστάσεις.
Πίσω από τα βουνά
Η λέξη «Ζαγόρι» προέρχεται από τη σλαβική πρόθεση «Za» (σημαίνει «πίσω») και το ουσιαστικό «gora» (σημαίνει «βουνό»), το οποίο με τη σειρά του είναι παραφθορά του ελληνικού όρους. Κατά την αρχαιότητα η περιοχή ονομάζονταν «Παροραία», και οι κάτοικοί της «Παροραίοι», δηλαδή αυτοί που ζουν πίσω από τα όρη.
Νωρίς το μεσημέρι ξεκινάμε από τα χωριά που βρίσκονται στη δυτική μεριά του συμπλέγματος, και αυτά που αποτελούν σαφέστατα το κυρίως και πιο τουριστικό μενού της περιοχής. Μόλις 2 χιλιόμετρα πριν από την Αρίστη, η ταμπέλα αναφέρει προς τα αριστερά Κλειδωνιά και Κόνιτσα. Από εκεί ξεκινάμε, αφού ένας στριφτερός κατηφορικός δρόμος που στο τελείωμά του έχει ένα χωματόδρομο μας οδηγεί πολύ κοντά στο ποτάμι, με φόντο ό,τι πιο χαρακτηριστικό και πολυφωτογραφημένο μπορείς να βρεις στην περιοχή. Τα μοναδικά ηπειρώτικα γεφύρια! Αξίζει να γνωρίζετε εδώ ότι τα χωριά του Ζαγορίου διασυνδέονταν με ορεινούς δρόμους και παραδοσιακά τοξωτά πέτρινα γεφύρια, μέχρι τη διάνοιξη σύγχρονων δρόμων τη δεκαετία του ‘50. Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια χτίστηκαν από δωρεές εκπατρισμένων εμπόρων το 18ο αιώνα και αντικατέστησαν παλιότερα ξύλινα.
Το χαζεύουμε, το φωτογραφίζουμε και βγαίνουμε και πάλι προς την άσφαλτο, όπου υπάρχουν και σχολές για κανό-καγιάκ, ράφτινγκ κτλ. Η περιοχή Βίκου-Αώου, όπου βρισκόμαστε, ανακηρύχθηκε επίσημα εθνικός δρυμός το 1973 και συνορεύει βορειοανατολικά με τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου-Βάλια Κάλντα, ενώ έχει ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Αποτελεί μάλιστα έναν από τους δέκα εθνικούς δρυμούς της Ελλάδας, περιλαμβάνει το φαράγγι του Βίκου, που αποτελεί και τον πυρήνα του δρυμού («Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου Πυρήνας», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ταμπέλα εκεί), καθώς και τμήμα της οροσειράς της Τύμφης, τη χαράδρα του Αώου και μία σειρά από παραδοσιακά διατηρημένους οικισμούς. Έχει ονομαστεί και «Δρυμός των μεγάλων κορυφών», λόγω των απότομων και υψηλών κορυφών της περιοχής, με υψηλότερη αυτήν της Γκαμήλας (σε ύψος 2.497 μ.) στην Τύμφη.
Ανηφορίζουμε προς τα πίσω και, αφού περνάμε το χαρακτηριστικό φανάρι που υπάρχει για να διευκολύνονται οι οδηγοί στο στενό πέρασμα της Αρίστης (πράσινο-κόκκινο), φτάνουμε στην πλατεία του χωριού, που σφύζει από ζωή, αν και είναι μεσημέρι Δευτέρας στα τελειώματα του καλοκαιριού. Αυτό είναι άλλωστε και το μεγάλο τουριστικό ατού της συγκεκριμένης περιοχής. Μπορεί τα Ζαγόρια να τα έχουμε στο μυαλό μας για διακοπές με χιόνια και το τζάκι να καίει ασταμάτητα, αλλά όταν όλη η υπόλοιπη Ελλάδα καίγεται από τη ζέστη, αποτελούν μια όαση δροσιάς, με ακόμα περισσότερες διαθέσιμες ασχολίες να γίνονται πιο εφικτές. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τέτοια εποχή κατακλύζονται από ξένους και Έλληνες οδοιπόρους, με τις πιο πολυσύχναστες ορειβατικές διαδρομές να βρίσκονται στα εξής σημεία: Γκαμήλα, Δρακολίμνη, Βίκο, Κοζιακό, Κούστα, Τσούκα Ρόσα, Αβγό και στα σηματοδοτημένα μονοπάτια με τον κωδικό «Ζ», που ενώνουν τους οικισμούς του Ζαγορίου. Επίσης, υπάρχει δυνατότητα για παραπέντε στους Ασπραγγέλους και για ιππασία στα Κάτω Πεδινά.
Έχοντας πλέον αρκετή ώρα πίσω από το βολάν του Kodiaq, έρχονται και τα πρώτα οδηγικά συμπεράσματα, που στην ουσία επιβεβαιώνουν τα μέχρι σήμερα γραφόμενά μας, τόσο σε δοκιμές και συγκριτικά όσο και σε οδοιπορικά πολλών χιλιομέτρων, που έχουμε πραγματοποιήσει γενικότερα με την γκάμα του μοντέλου. Στο δρόμο η πλατφόρμα MQB (με τη στάνταρντ πίσω ανάρτηση 4 συνδέσμων σε όλες τις εκδόσεις) μας εξασφαλίζει ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα και, παρά το βαρύ αμάξωμα των 1.700 κιλών+, διαθέτει υψηλά περιθώρια πρόσφυσης, οι κλίσεις διατηρούνται σε λογικό επίπεδο, ενώ το τιμόνι είναι καλά ζυγισμένο και ακριβές. Ο τρόπος δε που αποσβένονται οι ανωμαλίες του δρόμου, η καλή ηχομόνωση και η άνεση της ανάρτησης έχουν καταφέρει να μας εξασφαλίσουν ένα απόλυτα ξεκούραστο ταξίδι, τόσο στην εθνική πριν από λίγες ώρες όσο και τώρα, στα βουνά.
Πλέον βρισκόμαστε σε μαγικά και διάσημα μέρη, για τα οποία υπερηφανεύεται και το περιοδικό μας ότι μέσα από τις σελίδες του έχετε πρωτοδιαβάσει, πριν από δεκαετίες. Μπορεί στην ευρύτερη περιοχή να υπάρχουν 46 οικισμοί, διάσπαρτοι στους πρόποδες της Πίνδου, που αποκαλούνται «Ζαγοροχώρια», μερικά όμως από αυτά έχουν ξεχωρίσει μέσα στα χρόνια από τις εξαιρετικές ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, τις ενημερωμένες γαστρονομικές γωνιές και γενικότερα τη δικαιολογημένη φήμη τους, ως εξαιρετικοί τουριστικοί προορισμοί.
Περνάμε τη γέφυρα-καρτ ποστάλ σχεδόν όλων των επισκεπτών, αυτήν του Βοϊδομάτη, με την ανάβαση που ακολουθεί να οδηγεί σε δύο παραμυθένιους οικισμούς, ανακηρυγμένους ως παραδοσιακούς. Το Μεγάλο Πάπιγκο στέκεται χτισμένο στις πλαγιές της Τύμφης σε υψόμετρο 960 μέτρων, και μαζί με το γειτονικό του Μικρό Πάπιγκο αποτελούν δύο από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής, ενώ στα αξιοσημείωτα που τα κάνουν ξεχωριστά 365 μέρες το χρόνο είναι ότι περιβάλλονται από πλούσια βλάστηση φυλλοβόλων δέντρων, με αποτέλεσμα το σκηνικό να αλλάζει χρώματα ανάλογα με την κάθε εποχή του έτους. Μαγεία όποτε και να τύχετε εκεί!
Εμείς, τώρα, πηγαίνουμε πάνω κάτω με το Kodiaq με το ιδανικό απογευματινό φως και με φόντο τον εντυπωσιακό σχηματισμό της Αστράκας (κορυφή της Τύμφης), με τους απόκρημνους βράχους της να υψώνονται πάνω από τους οικισμούς. Προς τις κορυφές του όρους και τη Δρακολίμνη ξεκινάει από το Πάπιγκο ορειβατική διαδρομή που διαρκεί περίπου πέντε ώρες, ενώ στην πορεία του ορειβατικού μονοπατιού, σε υψόμετρο 1.950 μέτρων, υπάρχει το ορειβατικό καταφύγιο Τύμφης.
Φημισμένο σημείο ανάμεσα στα δύο χωριά είναι και οι Κολυμπήθρες. Πρόκειται για μεγάλες κοιλότητες που σχηματίζονται στη βραχώδη κοίτη του ρέματος του Ρογκόβου, οι οποίες γεμίζουν νερό θυμίζοντας κολυμπήθρες.
Αλλαγή σκηνικού στα ανατολικά
Τρώμε και διανυκτερεύουμε σε ιδανικές συνθήκες και με καλές τιμές στο Πάπιγκο, με την επόμενη ημέρα να μας βρίσκει από νωρίς στις επάλξεις. Πέρασμα από Βίτσα, Μονοδένδρι, Βίκο, το διάσημο μονότοξο Γεφύρι του Κόκκορη πάνω στον κεντρικό δρόμο και, φυσικά, ελληνικός καφές στην πλατεία στο Τσεπέλοβο, την οποία προσεγγίζεις μέσα από έναν από τους ωραιότερους στενούς πλακόστρωτους δρόμους της Ηπείρου.
Από εκεί και μετά αλλάζουμε ρότα, αφήνουμε την άσφαλτο και για περίπου 30 χιλιόμετρα κινούμαστε, εντυπωσιακά μόνοι (δεν είναι σωστό αυτό σε off-road εκδρομή) σε απαιτητικό χωματόδρομο, που μας οδηγεί σε ένα από τα πιο μοναχικά και ιδιαίτερα χωριά στην ανατολική μεριά, τη Βοβούσα, η οποία διακρίνεται σαν σε αεροφωτογραφία από ψηλά, κυρίως λόγω των κόκκινων στεγών της και, φυσικά, του πανέμορφου γεφυριού που τη στολίζει, κάτω από το οποίο περνά ο Αώος ποταμός. Λέγεται μάλιστα ότι από τη βοή των νερών του πιθανότατα πήρε και το χωριό το όνομά του. Το πέτρινο μονότοξο γεφύρι που ενώνει τις δύο όχθες και γειτονιές του χωριού χτίστηκε το 1748 από τον Αλέξιο Μήσιο και έχει αναγνωριστεί ως νεότερο αρχαιολογικό μνημείο.
Στο χώμα, το 4×4 Skoda Kodiaq ξεπέρασε κάθε πιθανή και απίθανη κακουχία που βρέθηκε στο διάβα του, με χαρακτηριστική μάλιστα άνεση και παρά τα ασφάλτινα ελαστικά του. Μοναδική μας ένσταση κάποιοι ελάχιστοι τριγμοί που εμφανίστηκαν από τα σημεία όπου το εσωτερικό του αυτοκινήτου είναι επενδυμένο με πιο σκληρά πλαστικά, σε σχέση με τα μαλακά που υπάρχουν στο πάνω μέρος του ταμπλό. Οι επιδόσεις του συνόλου είναι παραπάνω από αξιοπρεπείς και συγκαταλέγονται στις κορυφαίες της κατηγορίας, ενώ και το μηχανικό κιβώτιο των 6 σχέσεων έχει σωστή κλιμάκωση που το βοηθά ακόμα περισσότερο, και ωραία αίσθηση. Η ροπή και η απόδοσή του στις μεσαίες στροφές αποτελεί το βασικό του γνώρισμα, όπως και η αθόρυβη λειτουργία του, με τη μέση κατανάλωση στην ολοκλήρωση του οδοιπορικού μας και έπειτα από 1.140 χλμ. να είναι στα 7,2 λίτρα/100 χλμ.
Γρήγορο πέρασμα από την Τεχνητή Λίμνη Πηγών Αώου, και στη συνέχεια κινούμαστε για λίγα χιλιόμετρα στην Εγνατία Οδό, με το Μέτσοβο να αποτελεί πάντα μια εγγυημένη πρόταση, αλλά και την Καλαμπάκα και τα εντυπωσιακά Μετέωρα να κλείνουν εντυπωσιακά το οδοιπορικό σας, αν αποφασίσετε και εσείς να κυκλώσετε, όπως κάνουμε και εμείς τώρα.
Εμείς όμως, θέλαμε να κάνουμε αυτοψία και σε κάτι ακόμα, ολοκαίνουργιο. Έπειτα από λίγη ώρα, βρισκόμαστε σε ένα φρέσκο κομμάτι, που παραδόθηκε πρόσφατα στην κυκλοφορία, του υπό κατασκευήν «Αυτοκινητoδρόμου Κεντρικής Ελλάδος – Ε65». Ο λόγος για το τμήμα από την Ξυνιάδα (31,8 χλμ.) έως και τα Τρίκαλα (111,4 χλμ.), με τα 80 αυτά χιλιόμετρα σύγχρονου, ασφαλούς αυτοκινητοδρόμου (σε συνδυασμό με το νέο συνδετήριο κλάδο μήκους 10 χλμ. με τον υφιστάμενο άξονα Λαμίας-Καρδίτσας) να καθιστούν ακόμα πιο εύκολο και ασφαλές το ταξίδι από Αθήνα προς Τρίκαλα, Καρδίτσα, Καλαμπάκα και προς όλους τους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της Δυτικής και Κεντρικής Θεσσαλίας.
Πλέον παρακάμπτονται οι γνωστές για την επικινδυνότητά τους στροφές στο Δομοκό, ενώ η διάρκεια του ταξιδιού προς Τρίκαλα και Καρδίτσα μειώνεται περισσότερο από 30 λεπτά. Αν έρχεστε από Νότο, συναντάτε στο 24ο χλμ. του υφιστάμενου άξονα Λαμίας-Καρδίτσας νέο κυκλικό κόμβο, που θα σας οδηγεί εντός του αυτοκινητοδρόμου, ενώ αν το προσεγγίζετε από Βορρά, όπως εμείς τώρα, η είσοδος πραγματοποιείται από αντίστοιχο κυκλικό κόμβο, που συνδέεται με τον υφιστάμενο άξονα Λαρίσης-Τρικάλων στο 56ο χλμ.
Το τμήμα Ξυνιάδα-Τρίκαλα διαθέτει δύο λωρίδες κυκλοφορίας και ΛΕΑ ανά κατεύθυνση, δύο δίδυμες σήραγγες συνολικού μήκους περίπου 1 χλμ., 13 γέφυρες -με σημαντικότερη τη Γέφυρα του Πηνειού μήκους 595 μ.-, 17 άνω και 22 κάτω διαβάσεις, 8 χώρους προσωρινής στάθμευσης (4 ανά κατεύθυνση) και 140 οχετούς. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς, με την ολοκλήρωσή του (συνολικά 231 χιλιόμετρα) το ταξίδι από Λαμία έως και Εγνατία Οδό θα διαρκεί 1 ώρα και 30 λεπτά, ενώ σημαντικοί τουριστικοί προορισμοί, όπως τα Μετέωρα, η Λίμνη Πλαστήρα, τα Άγραφα, το Μέτσοβο, το Καρπενήσι, θα είναι προσβάσιμοι γρήγορα, εύκολα και με ασφάλεια. Η διαδρομή Τρίκαλα-Αθήνα θα αποκτήσει διάρκεια περίπου 3 ωρών, η διαδρομή Καρδίτσα-Αθήνα 2 ωρών και 30 λεπτών και η διαδρομή Αθήνα-Δομοκός 2 ωρών και 10 λεπτών.
Αν υπάρχει παράδεισος, κάπως έτσι θα είναι!
Είναι μαγικά εκεί πάνω, και πάντα τέτοιο το συναίσθημα όταν επιστρέφουμε, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε, πόσο πιο όμορφος να είναι ο παράδεισος; Μη χάνετε άλλο χρόνο, διαβάστε και την τελευταία σελίδα του τεύχους που κρατάτε στα χέρια σας και ταξιδέψτε! Η χώρα μας είναι πανέμορφη κάθε εποχή, και αυτός ο προορισμός προσφέρεται για 365 ημέρες το χρόνο. Όπως άλλωστε και το αυτοκίνητο του οδοιπορικού μας, το Skoda Kodiaq, και μάλιστα στη συγκεκριμένη, τετρακίνητη και 2λιτρη ντίζελ έκδοση με την τιμή… πρόκληση των 27.980 ευρώ. Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς;_ Μ. Σαλ.
SKODA KODIAQ 2.0 TDI 150 PS 4×4
ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 1.968 κ.εκ.
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ: 150 ίπποι/4.000 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ: 340 Nm/1.750 σ.α.λ.
ΚΙΒΩΤΙΟ: Χειροκίνητο 6 σχέσεων
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΜΠΡΟΣ: Γόνατα ΜακΦέρσον
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΙΣΩ: Τεσσάρων συνδέσμων
ΜΗK.xΠΛ.xΥΨ.: 4.697×1.882×1.655 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.791 χλστ.
0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ: 9,5 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 197 χλμ./ώρα
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ: 7,2 λίτρα/100 χλμ.
ΕΚΠΟΜΠΗ CO2: 141 γρ./χλμ.
ΤΙΜΗ: Από 27.980 ευρώ (έκδοση Αmbition)
Ο Δήμος Ζαγορίου δημιουργήθηκε με την αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση του 2010, με τη συνένωση των ακόλουθων πέντε πρώην δήμων, που έγιναν δημοτικές ενότητες (οι κοινότητες σε παρένθεση):
Κεντρικού Ζαγορίου (Άγιος Μηνάς, Άνω Πεδινά, Ασπράγγελοι, Βίτσα, Δίκορφο, Δίλοφο, Διπόταμο, Ελάτη, Ελαφότοπος, Καλουτάς, Κάτω Πεδινά, Μανασσής, Μεσοβούνι, Μονοδένδρι)
Παπίγκου (+ Μικρό Πάπιγκο)
Τύμφης (Βραδέτο, Βρυσοχώρι, Ηλιοχώρι, Καπέσοβο, Κήποι, Κουκούλι, Λαΐστα, Λεπτοκαρυά, Νεγάδες, Σκαμνέλι, Τσεπέλοβο, Φραγκάδες)
Ανατολικού Ζαγορίου (Αγία Παρασκευή, Ανθρακίτης, Γρεβενίτι, Δεμάτι, Δόλιανη, Ελατοχώρι, Ιτέα, Καβαλάρι, Καρυές, Καστανώνας, Μακρινό, Πέτρα, Ποταμιά, Τρίστενο, Φλαμπουράρι)
Βοβούσα
Δείτε τώρα το βίντεο που ακολουθεί: