Peugeot fun to drive

Είναι τρελοί, είναι Ιταλοί αυτοί οι Γάλλοι. Το καταφέρνουν, μάλιστα, διατηρώντας και τη φιλοσοφία τους. Τη σχέση με ιταλικά στοιχεία την ήθελαν πολύ και στη Γερμανία, αλλά αστόχησαν. Στο γερμανικό γκρουπ -όπου διεκδίκησαν την Alfa, το παλεύουν με τη Seat και το προσπαθούν με την Audi-, είναι ο εγωισμός τους το DNA που τους χαρακτηρίζει και που δεν αφήνει περιθώρια για συναισθηματικές συνέργειες.

Στην Peugeot το έχουν, και ψάξε – τόσο Ιταλό κατασκευαστή δε θα βρεις. Το σχόλιό μας δεν αφορά την ένωση με την FCA που ακόμη χτίζεται, αλλά ό,τι ζήσαμε και ζούμε σε σχέση με τους ανθρώπους και το προϊόν. Λέοντες. Στη μαμά εταιρεία, όπου δε λείπουν οι Ιταλοί, και στην ελληνική, όπου δε λείπουν οι ιταλοτραφείς. Σε εξελιγμένη μάλιστα εκδοχή. Τόσο στο Παρίσι και αλλού, όσο και στη Λ. Κηφισίας, όντας και ουσιαστικοί. Με στόχους που φλερτάρουν με το ακατόρθωτο, οπότε όταν τους πετυχαίνουν, απλώς χαμογελούν και τοποθετούν τον πήχη πιο ψηλά, ψιθυρίζοντας και αλλάζοντας ματιές, αφού ξέρουν. Όταν θριαμβολογείς το πληρώνεις. Η αλαζονεία είναι η κακιά αρρώστια σε κάθε δραστηριότητα, και άλλωστε όλοι όσοι προσβληθούν το πληρώνουν. Λίγοι «προκάνουν» και αλλάζουν ρότα και το ξεπερνούν. Συνήθως κοστίζει μακροπρόθεσμα.

Παρασυρθήκαμε, αλλά μας εμπνέουν. Η ομάδα Ιμπαράτο σε σχέση με το εργοστάσιο, η ομάδα Πιπερίδη σε σχέση με την ελληνική έκφραση αυτού του Γάλλου κατασκευαστή με το σωστό DNA. «Έχουμε το πιο όμορφο αυτοκίνητο της κατηγορίας», σχολιάζουν σε γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά και ελληνικά για το «208», και συμπληρώνουν: «Το μόνο και αμιγώς ηλεκτρικό». Με σεβασμό στο CAFE. Ερώτησή μας: Το καλύτερο; «Εσύ θα κρίνεις», η απάντησή τους και, κακά τα ψέματα, με το χέρι είτε στην καρδιά είτε στην τσέπη, κάθε δοκιμασία τούς δικαιώνει, και μόνο το DS 3 μπορεί να σταθμεύσει απέναντί του και να το κοιτάξει στα μάτια. Τόσο καλό το DS!

Στο περιθώριο, λοιπόν, ακόμα μίας δοκιμής του e208, που θα μας απασχολήσει χωρίς να μας πληγώσει, να ‘μαστε στη Βαρκελώνη. Με τραυματισμένο εγωισμό, αφού αυτή η παρουσίαση, κομμένη και ραμμένη για τον τόπο μας, όπως μας είχε υποσχεθεί ο Ιωάννης-Φίλιππος Ιμπαράτο, άλλαξε έδρα και πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία, με εμάς χαμένους στην εσωστρέφεια που μας χαρακτηρίζει.

Παρουσίαση διάφορων «508» με περισσότερο ή λιγότερο ρεύμα, που κατά τη γνώμη μας δύσκολα θα απασχολήσουν σημαντικά την ελληνική αγορά, αλλά και του 3008 Plug-in hybrid. Με τους 300 ίππους του μπορεί να απασχολήσει τύπους όπως τον Γκάλο στην Αθήνα και τον Καρέλλη στη Λαμία, αλλά και άλλους φίλους, αναγνώστες μας, σύγχρονους Πραγματικούς Οδηγούς.

Στην Μπάρτσα, όπου μας προβλημάτισε η κακοκαιρία, το ενδιαφέρον μας επικεντρώθηκε σε μια άτυπη κόντρα γενεών αγωνιστικών προδιαγραφών. SUV-WRC αυτό το «3008» στην πλέον εξελιγμένη εκδοχή του αυτοκινήτου της δεκαετίας, αλλά το μυαλό είναι αλλού. Ταξιδεύει με τελική. Τα βλέπεις και ζεις αφήνοντας τις αναμνήσεις σου να πάρουν τη συναισθηματική διάσταση που επιβάλλει το γεγονός…

205 GTi 1.9 vs e208

Λευκό το παλιό με ηλιοροφή, σε περίπου κίτρινο το σύγχρονο. Όμορφο και σε σκούρο γκρι ο παλιός, κουκλί και σε κόκκινο, λευκό, μπλε και γκρι το ηλεκτρικό. Καθαρόαιμο 8βάλβιδο με 5άρι κιβώτιο και σχετικά μακριές σχέσεις ο βετεράνος. Καμία σχέση το σύγχρονο – δημιουργία για αποστολές στο διάστημα. Δε συγκρίνεις. Τα θέλεις και τα δύο. Με τον παλιό, που ανταποκρίνεται υποδειγματικά και σε παρασύρει με τους τροχούς των 15 ιντσών, θέλεις να οδηγήσεις, και το μυαλό μπαίνει-βγαίνει σε ό,τι ακολούθησε σε «206», «207» και «208» της προηγούμενης γενιάς. Όπως το 208 GTi, το μελαχρινό ατίθασο μωρό καλά φυλαγμένο στο γραφείο.

Εδώ στην Ισπανία, όπου η ένδειξη «1.9» ταιριάζει απόλυτα με τον κωδικό «205», ξέρεις τι σε περιμένει. Θέλεις όμως να ξαναζήσεις την άμεση απόκριση στο γκάζι και την κατευθυντικότητα για σεμινάριο ενός αυτοκινήτου που θα μπορούσε να παράγεται και να πωλείται και σήμερα κλέβοντας καρδιές. Φονιάς του CΑFE, αλλά μόνο έτσι μένεις ζωντανός και έχεις το κουράγιο να χρησιμοποιήσεις την πρίζα ταξιδεύοντας στο αύριο. Ύπουλη διαδρομή, αλλά το e208, εκτός από επιδόσεις, διαθέτει και ανάρτηση. Δεν έχει τη διαδρομή του «205», αλλά απορροφά με εξαιρετικό τρόπο και δε χάνεις ποτέ την πρόσφυση. Σκέφτεσαι ότι έχουν την ίδια ιπποδύναμη και μελαγχολείς, αφού το βαρύτερο «208» εντέλει θα κινηθεί πιο γρήγορα. Δε θα μιλήσει ποτέ στην ψυχή σου, αλλά θα κάνει τη διαφορά σε μετρήσεις που αφορούν το κόστος, ενώ σε βάζει και στη σύγχρονη λογική. Είναι τα συστήματα συνδεσιμότητας, είναι όμως και ο τρόπος που μπορείς να το αποκτήσεις με τη διαδικασία του mobility προ των επάλξεων. Είπαμε, η λογική λέει και τα δύο. Να διαλέξουμε; Ο παλιός το παλιό, γιατί στη βόλτα στο Σούνιο, μόνος ή με παρέα, θέλεις σύντροφο που να σου ταιριάζει όπως το γάντι σου, και όχι μεταφορικό μέσο με το μήνα.

Πολεμική μηχανή το «205», απαιτεί την πρωτόγονη, καθαρόαιμη συμπεριφορά του Βάτανεν και του Μπλόκμβιστ, με το σπάνιο, το καθαρό χέρι του Σάλονεν και την ήρεμη δύναμη του Κάνκουνεν.

205 Τ16-2 vs 208 Rally4

Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε. Όχι ένα, αλλά δύο 205 Τ16, όπως δύο είναι και τα αγωνιστικά «208», ιδανικά για ελληνικούς αγώνες. Σκέφτεσαι τα «205» στα χέρια του Βάτανεν, του Σάλονεν, του Κάνκουνεν και άλλων. Την ίδια ώρα, στο «208», με τον Βαγγέλη Ακράτο αγκυροβολημένο στο δεξί κάθισμα, οργώνει ειδικές όπως Καρούτες και Σκούρτα με Γιάννηδες, Χρυσόστομο, Λευτέρη Μάνια, Κωνσταντίνο «Χάλι», Πανουργιά, και βέβαια Σάββα. Περίπου νιάτα οι αθλητές μας, σε ό,τι το πλέον σύγχρονο για τον καλό ερασιτέχνη με άποψη. Για όσους ισορροπημένους σε αυτή την άγρια σχέση, που απαιτεί το συνδυασμό του φυσικού ταλέντου με την ευφυΐα, που θα κάνει τη διαφορά.

Πολεμική μηχανή το «205», απαιτεί την πρωτόγονη, καθαρόαιμη συμπεριφορά του Βάτανεν και του Μπλόκμβιστ, με το σπάνιο, το καθαρό χέρι του Σάλονεν και την ήρεμη δύναμη του Κάνκουνεν. Το δικό μας, ευκαιρίας δοθείσης στην οβάλ πίστα Terramar στο Sitges, είχε οδηγηθεί και από τον Κάλε Γκρούντελ στη Φινλανδία το 1985, στη μάχη εναντίον των Lancia. Με σλικ στη γλίτσα σε μια διαδρομή με το τσιμέντο να υπερέχει της ασφάλτου, και οι 450 ίπποι φαίνονται για 600 σε συνδυασμό με τα 900 κιλά του αμαξώματος. Κιβώτιο με 6 σχέσεις και συγχρονιζέ υδραυλικό τιμόνι, αλλά είναι η δύναμη που σε γονατίζει. Έχουν τοποθετηθεί αυτοσχέδια chicane, και το στομάχι συνδυάζεται με το σβέρκο σε ένα άγαρμπο παιχνίδι πίεσης που δεν αφήνει περιθώρια για ολιγωρία.

Νωρίτερα, που είδαμε το δρόμο με το λευκό 205 GTi 1.9 ως φάρμακο της ψυχής μας, είχαμε δίπλα μας έναν από τους κόουτς του γαλλικού Safetrack. Συμπαθής, αλλά με περηφάνια σκεφτήκαμε πως οι δικοί μας, ο Νίκος Τσάδαρης και η παρέα του, το κάνουν καλύτερα και αυτό.

Με το Τ16 είναι αλλιώς. Διαλέγεις το κέντρο του δρόμου και μία σχέση παραπάνω στο κιβώτιο, ώστε να έχεις χώρο αν ξεκολλήσει, και απολαμβάνεις το παιχνίδι «επιτάχυνση-επιβράδυνση» στη μέγιστη διάσταση. Δε στρίβεις. Σίγουρα ανησυχείς λόγω συνθηκών, αλλά το νιώθεις. Έχει τα χρόνια του και οφείλεις να σεβαστείς τη συμπεριφορά του ώστε να μην το εκθέσεις, και στο τέλος εκτεθείς. Τη διαφορά άλλωστε την αντιλαμβάνεσαι αμέσως μετά. Έχεις μπει-δεθεί και, αφού λυθείς, βγαίνεις όπως σε ένα καθημερινό αυτοκίνητο. Τόσο ευρύχωρο…

Οι διαφορές στη συνέχεια σοκάρουν!

Ταλαιπωρία να μπεις και να δεθείς, άσκηση χωρίς λύση που πανικοβάλλει το να λυθείς και να βγεις. Στο μπάκετ απολαμβάνεις ένα κόκπιτ πολεμικού αεροπλάνου. Αν στο «205» χάνονται τα όργανα από τα μάτια σου λόγω κραδασμών και ταχύτητας, ή από τα G σε επιτάχυνση-επιβράδυνση, στο «208» είναι αλλιώς. Πρέπει να συνηθίσεις για να διαχειριστείς το παιχνίδι που κάνουν τα φώτα με τα όργανα. Αναλογικά και ψηφιακά. Το τιμόνι έρχεται κοντά σου, όπως στο… δικό μας «208» του κ. Κώστα Σπύρου, και η μακριά κολόνα υποστηρίζεται περίφημα από τα κοντά σου χέρια.

Ξεκινάς εύκολα με τον 1.2 των 208 ίππων, αφού εδώ τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Δεν περιμένεις όπως με το ατμοσφαιρικό R2. Αλλάζεις με το σειριακό 5άρι στις 5.000 και εκτοξεύεται. Ατού το πάτημά του και μια κατεθυντικότητα που δε θα βρεις σε supercar. Ανεβάζεις χωρίς συμπλέκτη, κατεβάζεις με την υποστήριξή του, αλλά δε σε απασχολεί φανατικά αυτή η διαδικασία. Από τους 130-155 ίππους του 1.2 παραγωγής, έχεις περισσότερους από 200 με πολλά κιλά ροπής σε όλο το φάσμα των στροφών. Υπολογίστε περίπου 30 κιλά, όσα ο 3λιτρος της Silvia το 1987. Πολλά φρένα δεν απαιτούνται, και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να το διαχειριστείς μέσα στα «S» και να βγεις γρήγορα με ίσιους τροχούς ώστε να το αξιοποιήσεις τα μέγιστα. Κρύβει περίτεχνα το βάρος του, ενώ το ρυθμισμένο για χώμα ύψος από το έδαφος δε δημιουργεί ανασφάλεια ούτε στις πολλές καμπές. Μας άρεσε πολύ. Το φοράς και δημιουργείς. Ακουμπάς στο πλαίσιο, εμπιστεύεσαι την ανάρτηση και δημιουργείς ευθυγραμμίζοντας. Ατού το γκάζι ανά πάσα στιγμή, άκοπα, και αν ξεχαστείς και δεν κατεβάσεις, και βέβαια το τιμόνι, που επιτρέπει τη σκοποβολή. Τα φρένα είναι κλάσης Τ16, παρά το παραπάνω βάρος. Χαοτικές οι διαφορές ανάμεσα στο καλύτερο γκρουπ Β κατασκευής 1984, με το κόσμημα (έκδοσης μόνο R2 ως κατηγορία) του 2020. Πολεμική μηχανή για λίγους τότε, προσιτό παιχνίδι για νέους και ώριμους σήμερα. Σύνολο λιγότερο απαιτητικό σε σχέση με το ατμοσφαιρικό που γνωρίσαμε, και πέρσι κέρδισε το Ελληνικό Πρωτάθλημα Ράλλυ.

Σφραγίζει τη φιλοσοφία της Peugeot, όπου ενθαρρύνουν το ρεύμα, διαθέτουν σύγχρονο πετρέλαιο και δημιουργούν με βενζίνη.

Η σύγχρονη εκδοχή είναι αυτοκίνητο-νικητής, αλλά και σχολείο. Σύνολο που σφραγίζει τη φιλοσοφία της Peugeot, όπου ενθαρρύνουν το ρεύμα, διαθέτουν σύγχρονο πετρέλαιο και δημιουργούν με βενζίνη. Είναι σαφές. Θέλεις να το δοκιμάσεις και στο χώμα, το θέλεις και στο ελληνικό πρωτάθλημα, που το έχει ανάγκη το σοκ της αναβάθμισης.

Στοιχίζει (66.000 ευρώ), αλλά αξίζει και ολοκληρώνεις σε σχέση με την PSA: Τίποτα στην τύχη. Τα πάντα με στρατηγική.

Μία σημαντική διαφορά. Το συναίσθημα ως προστιθέμενη αξία σε κάθε δραστηριότητα, όπως και σε κάθε κατασκευή-δημιουργία. Καλό δρόμο στην Τέλεια και στην Ειδική Διαδρομή. Με το e208 και το 208 R4, την ώρα που προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε ρυθμούς GTi σε σύγχρονη εκδοχή, με το κόκκινο GT Line-1.2 των 130 ίππων. Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς και σεβασμό στην ιστορία._ Στρατισίνο