Οδηγούμε το Jeep Renegade 1.4 140hp FWD

12 Μαρτίου, 2015

Μετά τις πετρελαιοκίνητες εκδοχές του Jeep Renegade δοκιμάζουμε την βενζινοκίνητη εκδοχή του αμερικάνικου crossover, με το υπερτροφοδοτούμενο σύνολο των 1.400 κ.εκ. και απόδοσης 140 ίππων.

Δεν το κρύψαμε, ότι μας άρεσε η τελευταία γενιά του Renegade. Μπορεί οι ρίζες του να μην προέρχονται από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, αλλά να αποτελεί αποτέλεσμα του γάμου μεταξύ Fiat και Chrysler, εντούτοις δεν παύει να αποτελεί μία διαφορετική και ξεχωριστή πρόταση στην κατηγορία των crossover. Μία κατηγορία που αναμφίβολα αποκτά όλο και περισσότερους θαυμαστές στην Ευρώπη, αλλά και τη χώρα μας. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, οι περισσότερες από τις εταιρείες που μπαίνουν στην μάχη της κατηγορίας, φροντίζουν να προσφέρουν μία πλήρη γκάμα από μοντέλα και κινητήρες, για όλα τα γούστα! Πριν από μερικές εβδομάδες είχαμε οδηγήσει τις πετρελαιοκίνητες εκδόσεις με τους κινητήρες των 1.6 και 2.0 λίτρων αντίστοιχα. Αυτή τη φορά, στη διάθεση μας είχαμε την βενζινοκίνητη εκδοχή με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα Multiair των 1.400 κ.εκ. και απόδοσης 140 ίππων, η οποία μάλιστα συνοδεύεται αποκλειστικά με το σύστημα μετάδοσης που μεταφέρει την κίνηση στους εμπρός τροχούς.

Το Renegade είναι αναμφίβολα διαφορετικό σε σχέση με τα υπόλοιπα crossover της αγοράς και διαθέτει το δικό του μοναδικό χαρακτήρα. Οι αμερικανικές ρίζες είναι ευδιάκριτες από όποια μεριά και αν το κοιτάξεις μαρτυρώντας τις καταβολές του, ενώ παρά την “τετράγωνη” φιλοσοφία στη γενικότερη σχεδίαση του διαθέτει προσωπικότητα που γυρνάει τα βλέμματα στο πέρασμα του. Περνώντας στο εσωτερικό, οι δεσμοί με τη Fiat και το 500Χ είναι εμφανείς, αφού υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία ανάμεσα στα δύο μοντέλα. Αναμφίβολα, η εικόνα είναι ευχάριστη, το εσωτερικό προσεγμένο και η ποιότητα κατασκευής πολύ καλή με χρήση μαλακών πλαστικών. Παράλληλα, καλή είναι και η θέση οδήγησης, χωρίς να είναι τοποθετημένη ψηλά όπως σε αυτοκίνητα του είδους, την ώρα που οι χώροι είναι άνετοι για τους επιβαίνοντες.

Κινούμενος πλέον στο δρόμο, από την πρώτη στιγμή οι επιβαίνοντες θα εκτιμήσουν τη μεγάλη διαδρομή της ανάρτησης. Οι ανωμαλίες και οι κακοτεχνίες των ελληνικών δρόμων δεν προβληματίζουν το Renegade, το οποίο περνάει απροβλημάτιστα φιλτράροντας τις περισσότερες από αυτές. Την ίδια ώρα, στον αυτοκινητόδρομο η ποιότητα κύλισης είναι καλή, προσφέροντας άνεση στο ταξίδι. Βέβαια, αρκεί να κινείσαι με μεσαίες ή χαμηλές στροφές, αφού πιο ψηλά ο κινητήρας δεν διακρίνεται για την ήσυχη λειτουργία του. Σε δρόμους με στροφές, η οδική του συμπεριφορά είναι ικανοποιητική και δεν θα προβληματίσει. Η μεγάλη διαδρομή της ανάρτησης έχει σαν αποτέλεσμα το αμάξωμα να παίρνει κλίσεις, αλλά όχι περισσότερο από όσο θα περίμενε κανείς από ένα αυτοκίνητο του είδους. Στο όριο, θα υποστρέψει, αλλά και το ESP που δεν απενεργοποιείται πλήρως, όπως και το καλό πλαίσιο, επιτρέπουν στο χειριστή να ελέγξει με ευκολία τις όποιες τάσεις εμφανιστούν. Καταλήγοντας στον κινητήρα, που είναι και το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση, δεν “βάζει φωτιά” στην άσφαλτο. Ελαστικός χαμηλά, προτιμά τις μεσαίες στροφές, ενώ η σχετικά μακριά κλιμάκωση του κιβωτίου δεν βοηθάει στο σύνολο των 1.400 κ.εκ. να δείξει τις αρετές του, αν και παρόλα αυτά, οι επιδόσεις του είναι αξιοπρεπείς και αντίστοιχες με του ανταγωνισμού. Τι μας προβλημάτισε; Η σχετικά υψηλή κατανάλωση καυσίμου, αφού κατά τη διάρκεια της δοκιμής κυμάνθηκε στα 10,0 λτ./100 χλμ. τιμή σχετικά αυξημένη, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι η πετρελαιοκίνητη εκδοχή του Renegade με το σύνολο των 1.600 κ.εκ., δεν ξεπέρασε τα 7,8 λτ./100 χλμ.

Ποιό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που θα συναντήσει το Renegade των 1.400 κ.εκ.; Ο εσωτερικός ανταγωνισμός. Η ύπαρξη της πετρελαιοκίνητης εκδοχής, μπορεί να είναι κατά δύο χιλιάδες ευρώ ακριβότερη, όμως με το επίπεδο εξοπλισμού να είναι αντίστοιχα υψηλό, και τις επιδόσεις ειδικά στον τομέα της ρεπρίζ να είναι καλύτερες, την ώρα που η κατανάλωση καυσίμου είναι σαφώς χαμηλότερη, το Renegade 1.6 ΜJTD μοιάζει η πλέον λογική επιλογή…_Π.Τ.