Οδηγούμε το Ford Edge 2.0 TDCi Sport 210 PS

Μόνο που αυτή τη φορά στόχος της Ford δεν είναι η καρδιά της κατηγορίας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των «μικρών» EcoSport και Kuga, αλλά η… περιφέρειά της, μιας και το πρωτοεμφανιζόμενο στη γηραιά ήπειρο Edge (σ.σ.: στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ήδη διατίθεται για περισσότερο από μια δεκαετία) δεν είναι ένα τυπικό δείγμα γραφής του είδους που απευθύνεται στους πολλούς, αλλά ένα πληθωρικό στην όψη SUV με μήκος πάνω από 4,8 μ., που με την αύρα και τις τεχνικές και όχι μόνο περγαμηνές του, στοχεύει, δίχως συμπλέγματα και ενδοιασμούς, σε αγοραστές με υψηλές απαιτήσεις και… παχιά πορτοφόλια. Σε αυτούς, με άλλα λόγια, που μέχρι πρότινος έστρεφαν την προσοχή τους στους συνήθεις υπόπτους του είδους. Στα Audi Q5, BMW X3 και Mercedes GLC, δηλαδή. Και αυτό, είναι σίγουρα ένα δύσκολο εγχείρημα και συνάμα μια μεγάλη πρόκληση για τη «μαμά» Ford, που με τη δεύτερη πλέον γενιά του μοντέλου ποντάρει ξεκάθαρα στο χαρτί της «εναλλακτικής πρότασης» απέναντι στο γερμανικό κατεστημένο της κατηγορίας στα πάντοτε απαιτητικά χωρικά ύδατα της ευρωπαϊκής αγοράς. Με ποια όπλα στη φαρέτρα της; Την αφθονία εξοπλισμού, τους πλουσιοπάροχους χώρους και φυσικά τα ουκ ολίγα τεχνολογικά καλούδια με τα οποία οι άνθρωποι της Ford προίκισαν τον εξευρωπαϊσμένο, πλέον, γόνο τους. Και όλα αυτά, «ντυμένα» μ’ ένα περιτύλιγα που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητο.

Το φαίνεσθε

Σχεδιαστικά, το Edge, το οποίο «δομείται» πάνω στο γνωστό δάπεδο του ομόσταυλου Mondeo και κατ’ επέκταση σε εκείνο των S-Max και Galaxy, κάνει με το καλημέρα αισθητή την παρουσία του στους αθηναϊκούς δρόμους αποκομίζοντας σχόλια που στην πλειοψηφία τους καταδεικνύουν πως η Ford κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο, αν μη τι άλλο, διαφέρει. Και μάλιστα, χωρίς να προκαλεί ή να διχάζει τους θεατές του. Η σεβαστού μεγέθους εξαγωνική μάσκα και τα κομψά, για τα στιλιστικά δεδομένα της κατηγορίας, φώτα τεχνολογίας LED, σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά «φουσκώματα» στο καπό, τους φαρδιούς ώμους, τις διπλές τονισμένες ακμές στο πλάι, το κυρτό τελείωμα της οροφής και τις 20άρες για την περίσταση ζάντες της έκδοσης Sport, συνθέτουν ένα αποτέλεσμα που ενσωματώνει αρμονικά τα κυρίαρχα την εποχή αυτή αισθητικά πρότυπα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Στο εσωτερικό, η προσπάθεια «ανωτατοποίησης» της καμπίνας είναι εμφανής. Τα υλικά είναι στην πλειοψηφία τους μαλακά, ο δε αισθητική τους κινείται στο γνώριμα αποδεκτό μήκος κύματος στο οποίο μας έχει συνηθίσει η Ford τα τελευταία χρόνια. Η άμεσα αντιληπτή ποιότητα του «θαλάμου διαβίωσης», αλλά και συνολικά το φινίρισμά του, δεν αφήνουν περιθώρια για παράπονα, ούτε όμως και για διθυραμβικά σχόλια. Πολλώ δε μάλλον, αν αναλογιστεί κανείς όλα όσα προσφέρει σήμερα στους συγκεκριμένους τομείς ο γερμανικός ανταγωνισμός. Από εκεί και πέρα, η κεντρική κονσόλα, στην οποία δεσπόζει η οθόνη αφής του πολύ-συστήματος SYNC II, δεν κρύβει την καταγωγή της –λέγε με Mondeo- όπως ακριβώς συμβαίνει τόσο με το πηδάλιο με την παχιά και θερμαινόμενη, παρακαλώ, στεφάνη, όσο και με τις «φουλ» ψηφιακές ενδείξεις του πίνακα οργάνων εμπρός από τον οδηγό. Ο τελευταίος απολαμβάνει μια τυπική, για Ford, εργονομία, με το σώμα του να κάθεται ψηλά και… σωστά στα αναπαυτικά και με καλή πλευρική στήριξη καθίσματα. Οι αποθηκευτικοί χώροι αποτελούν έναν ακόμα άσσο πρακτικότητας στο μανίκι του Edge, με το μεγάλο χώρο κάτω από το υποβραχιόνιο, την πρακτική για είδη… πρώτης ανάγκης θήκη στην κορυφή του ταμπλό και το μεγάλο ντουλάπι εμπρός από το συνοδηγό, να καλύπτουν όλες τις βασικές ανάγκες των εμπρός επιβατών. Για τους πίσω, τα πράγματα είναι ακόμα πιο ικανοποιητικά, μιας και τα 2,85 μ. του μεταξονίου, σε συνδυασμό με τον απόλυτα επαρκή «αέρα» της οροφής, τις δύο παροχές ρεύματος αλλά και την ρυθμιζόμενη σε κλίση πλάτη των καθισμάτων, διασφαλίζουν βασιλικές ανέσεις που με αντικειμενικά κριτήρια φέρνουν σε δύσκολη θέση τον ανταγωνισμό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις μεταφορικές δυνατότητες του χώρου αποσκευών, στον οποίο μπορούν να βρουν θέση αποσκευές με όγκο 602 λίτρα, τιμή που σκαρφαλώνει στην εντυπωσιακή τιμή των 1.847 λίτρων όταν τα πίσω καθίσματα αναδιπλωθούν πλήρως. Για την περίσταση, μάλιστα, υπάρχει και το σχετικό μπουτόν στο χώρο αποσκευών, αλλά και εκείνο για το κλείσιμο, μέσω ηλεκτρικού μηχανισμού, της «βαριάς» πέμπτης πόρτας.

Όλα τα καλά…

Με κόστος για την έκδοση Sport τα 73.390 ευρώ, το Ford Edge δεν θα μπορούσε παρά να «πρωτοστατεί» και σε ότι αφορά στο βασικό του εξοπλισμό. Από την μακροσκελή ομολογουμένως σχετική λίστα των αξεσουάρ με τα οποία προσφέρεται στη χώρα μας η έκδοση Sport, ξεχωρίζουμε τους 7 αερόσακους αλλά και εκείνους στις ζώνες ασφαλείας των εξωτερικών πίσω θέσεων, το σύστημα προστασίας από ανατροπή (RSC), το ESP, το οποίο πάει «πακέτο» φυσικά με το EBD και το Traction Control, το Hill Launch Assist, το αυτορυθμιζόμενο Cruise Control, το «ενεργό» τιμόνι μεταβλητού βήματος (Adaptive Steerig), το Collision Avoidance Driver Support, το οποίο συνδυάζεται στην τρίτη πλέον γενιά του με αναγνώριση πεζών, το σύστημα διατήρησης λωρίδας (Lane Keeping Aid), αναγνώρισης οδικών σημάτων (Traffic Sign Recognition), παρκαρίσματος και πλοήγησης της Sony με SYNC II και 12 στο σύνολο ηχεία, τον διζωνικό κλιματισμό, το κουμπί εκκίνησης FordPower, το Start-Stop, την κάμερα οπισθοπορείας, τους αισθητήρες βροχής, την αυτόματη δέσμη προβολέων και τη δυνατότητα «αυτόνομου» παρκαρίσματος, τα θερμαινόμενα καθίσματα, την σπορ ανάρτηση και τις ζάντες 20 ιντσών μαύρου χρώματος σε συνδυασμό με ελαστικά διαστάσεων 255/45.

Πίσω από το τιμόνι

Τα ευρωπαϊκά Ford φιλοξενούν κάτω από το εμπρός καπό τους τον 2λιτρο TDCi κινητήρα της Ford, ο οποίος διατίθεται σε εκδόσεις με 180 ή 210 ίππους. Η δεύτερη αυτή παραλλαγή του, την οποία και σας παρουσιάζουμε στην έκδοση Sport, διαθέτει δύο υπερσυμπιεστές αντί για έναν, αποδίδοντας 50 επιπλέον Nm ροπής, ήτοι 450, συνδυαζόμενη κατ’ αποκλειστικότητα με το γνωστό, 6τάχυτο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη PowerShift της Ford –με paddles στο τιμόνι φυσικά. Επί του πρακτέου, ο κινητήρας αποδεικνύεται κάθε άλλο παρά… λίγος, παρ’ ότι καλείται να κινήσει ένα αμάξωμα με βάρος που φλερτάρει τους 2 τόνου. Η απόκριση του «καλού» Duratorq είναι αρκετά καλή, το ίδιο και «τράβηγμά» του από χαμηλά, ενώ ψηλά τα αποθέματά του, χωρίς να προκαλούν… ρίγη συγκίνησης, δεν προβληματίζουν ακόμα και όταν αποφασίσει κανείς να κινηθεί σβέλτα στον ανοιχτό δρόμο «ξεζουμίζοντας» κάθε ικμάδα του. Τόσο στην πόλη, όσο και έξω από αυτή, το αυτόματο «6άρι» πραγματοποιεί με ομαλό τρόπο τη διαδοχή των σχέσεων καθιστώντας περιττή την ενασχόληση τόσο των δακτύλων σου με τα paddles, όσο και του δεξιού σου χεριού, με τον κομψό σε αισθητική επιλογέα. Όσο για τις απαιτήσεις του σε καύσιμο, εύκολα θα δείτε με συγκρατημένο σχετικά δεξί πόδι, τιμές λίγο πάνω από τα 10 λίτρα για κάθε 100 χλμ. κίνησης, ενώ με πιο «γενναία» και βαθιά πατήματα, οι μέσες ανάγκες του σκαρφαλώνουν εύκολα κοντά στα 12 λίτρα/100 χλμ.

Πίσω από το τιμόνι, το Edge ξεδιπλώνει τον γνώριμα οδηγοκεντρικό χαρακτήρα που συναντάμε εδώ και χρόνια σε όλες σχεδόν τις πρόσφατες δημιουργίες της Ford. Παρά το μέγεθος του, είναι αρκετά ευέλικτο ακόμα και «μέσα» στις γειτονιές της πρωτεύουσας, ενώ στον ανοιχτό δρόμο και ειδικότερα σε δρόμους με ανοιχτές καμπές, οι σφικτές αναρτήσεις της έκδοσης Sport και το σαφές και «βαρύ» σε αίσθηση πηδάλιό του, αποκαλύπτουν την πολύ καλή δουλειά των ανθρώπων της Ford στο συγκεκριμένο τομέα. Οι κλίσεις υπό πίεση είναι λογικές για τα δεδομένα της κατηγορίας, τα περιθώρια πρόσφυσης υψηλά ακόμα και στην περίπτωση που ο ευκαιριακός ή μη οδηγός του υποτιμήσει τον συντελεστή τριβής της ασφάλτου πάνω στην οποία κινείται το αυτοκίνητο, ενώ χαρακτηριστική είναι και η αίσθηση επιβράδυνσης από τα «πολλά» σε φρεναρίσματα πανικού. Η ποιότητα κύλισης, δε, θα διαταραχθεί μόνο όταν οι μεγάλοι τροχοί περνούν πάνω από τα «κατσαρά» της πόλης (και αυτό παρά την παρέμβαση του συστήματος Active Noise Cancellation που δημιουργεί αντι-ήχους αναπαράγοντάς τους από τα ηχεία του αυτοκινήτου!), αφού, από εκεί και πέρα, η ανάρτηση λειτουργεί σωστά, σε όλες τις συνθήκες, χωρίς να κοπανά και χωρίς να «χαζεύει» κουράζοντας τους επιβάτες στις απότομες αλλαγές πορείας.

Όσο για την τετρακίνηση, η αλήθεια είναι πως τις «στεγνές» ημέρες που είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε το Edge Sport, ουδέποτε αισθανθήκαμε τον ηλεκτρικά ενεργοποιούμενο πολύδισκο συμπλέκτη να εμπλέκει τους πίσω τροχούς στο «παιχνίδι» της κίνησης, καθώς, υπό νορμάλ συνθήκες, η ροπή περνά εξ ολοκλήρου στους εμπρός τροχούς. Όταν, όμως, οι καταστάσεις το επιβάλλουν, η κεντρική μονάδα ελέγχου του συστήματος μπορεί να «μοιράσει» κατά το δοκούν τα ενεργά αποθέματα του 2λιτρου TDCi «στέλνοντας» μάλιστα μέχρι και το 100% των τελευταίων στους τροχούς του πίσω άξονα.

Εν κατακλείδι

Το Ford Edge Sport είναι ένα SUV για το οποίο δύσκολα βρίσκει κανείς τρανταχτά «Κατά». Με εξαίρεση ίσως την τσιμπημένη τιμή της έκδοσης Sport. Γιατί, από εκεί και πέρα, παίζοντας το χαρτί του «διαφορετικού» σε σχέση με την γερμανική καθεστηκυία τάξη της κατηγορίας, το Edge αποδεικνύεται πως δεν υστερεί σε ταχύτητα, ούτε ασφαλώς και σε ποιότητα κατασκευής. Πολύ περισσότερο δε, σε εξοπλισμό, οδικά χαρακτηριστικά και χώρους. Δε μένει λοιπόν παρά να δούμε σε βάθος χρόνου ποια ακριβώς θα είναι η εμπορική του τύχη στη χώρα μας και μάλιστα στα πλαίσια μιας κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας που κάθε άλλο παρά ευνοεί τέτοιου είδους και «ύφους» αυτοκίνητα…_Χ.Α.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Κινητήρας: Ντίζελ Κυβισμός: 1.997 κ.εκ. Κύλινδροι: 4 Ισχύς: 210 ίπποι/3.750 σ.α.λ. Ροπή: 450 Nm/2.000-2.250 σ.α.λ. Εκπομπή CO2: 152 γρ./χλμ. Τελική ταχύτητα: 211 χλμ./ώρα Βάρος: 1.949 κιλά ΜήκοςxΠλάτοςxΎψος: 4.808×1.928×1692 χλστ. Μεταξόνιο: 2.849 χλστ. Ελαστικά: 255/45 R20

Φωτογραφίες: Χρήστος Αποστολόπουλος