Οδηγούμε τη BMW Μ5

 

Ο V8 των 4,4 λίτρων με δύο υπερσυμπιεστές αποδίδει 560 ίππους. Μπορεί να περιστρέφεται μέχρι τις 7.200 σ.α.λ., αλλά το πλέον εξωπραγματικό δεδομένο αφορά τον τρόπο με τον οποίον αποδίδεται η ροπή. Τα σχεδόν 70 χλγμ. της μέγιστης τιμής διατηρούνται σταθερά από τις 1.500 σ.α.λ. έως τις 5.750 σ.α.λ. (!). Το βάρος μπορεί να αγγίζει τους 2 τόνους, η Μ5 όμως δε φαίνεται να προβληματίζεται, καθώς τα πρώτα 100 χλμ./ώρα και τα πρώτα 200 χλμ./ώρα από στάση έρχονται σε 4,4 και 13 δλ., αντίστοιχα.

 

Η τελική ταχύτητα περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 250 χλμ./ώρα. Αν, όμως, αναρωτιέστε μέχρι πού θα μπορούσε να φθάσει, τότε με το προαιρετικό Driver’s package σκαρφαλώνει στα 305 χλμ./ώρα. Όλα αυτά, βέβαια, δεν επιτυγχάνονται με οποιοδήποτε κόστος σε ενεργειακό επίπεδο, μιας και, χάρη στα συστήματα του προγράμματος EfficientDynamics, η μέση κατανάλωση διατηρείται στα 9,9 λίτρα/100 χλμ. και οι εκπομπές CO2 στα 232 γρ./χλμ. Όπως και η πρόγονός της, έτσι και αυτή συνοδεύεται από ημιαυτόματο κιβώτιο 7 σχέσεων. Η ειδοποιός διαφορά, όμως, είναι ότι το SMG έδωσε τη θέση του στο M DCT με τεχνολογία διπλού συμπλέκτη.

 

Μπορεί, λοιπόν, η πέμπτη γενιά της Μ5 να έσπασε την παράδοση των μεγάλων ατμοσφαιρικών κινητήρων για χάρη ενός (συγκριτικά) μικρότερου υπερτροφοδοτούμενου, αλλά μέχρις εκεί. Σε ό,τι έχει να κάνει με τα δυναμικά χαρακτηριστικά και την αρχιτεκτονική, η πίσω κίνηση συνεχίζει να βασιλεύει.

 

Η ανάρτηση προέρχεται από τις ταπεινότερες «5άρες», έχει δεχθεί όμως πλήθος επεμβάσεων, ενώ πλαισιώνεται από συστήματα όπως το ενεργό πίσω διαφορικό (με ηλεκτρονικά ελεγχόμενο βαθμό κλειδώματος από 0 έως 100%), την ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση και το Servotronic σύστημα διεύθυνσης. Σε όλα αυτά, όπως και στην απόκριση του κινητήρα και στην ταχύτητα των αλλαγών στο κιβώτιο, ο οδηγός έχει μια πληθώρα επιλογών. Για να μπορεί να οργανωθεί, λοιπόν, η BMW έχει τοποθετήσει όχι ένα, αλλά δύο κουμπιά Μ στο τιμόνι, που μπορούν να προσαρμοστούν σε δύο προφίλ ρυθμίσεων, ανάλογα με τις προτιμήσεις του τυχερού ιδιοκτήτη. 

 

Αυτό, άλλωστε, είναι και η κεντρική ιδέα της νέας Μ5. Να μπορεί, δηλαδή, να προσαρμόζεται ανά πάσα στιγμή στις ορέξεις του οδηγού, όσο αντικρουόμενες και αν είναι αυτές. Μπορεί, επομένως, με την ίδια ευκολία να κινείται χαλαρά μέσα στην πόλη, να διακτινίζεται στην αούτομπαν, να αγριεύει στον επαρχιακό δρόμο, να γράφει γύρους σε ένα track day και να πλαγιολισθαίνει ατελείωτα, σύμφωνα με τις επιταγές του έμπειρου χειριστή. Τώρα ίσως κάποιοι πουν ότι όλα αυτά ακούγονται πιο πολύ σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι του σύγχρονου μάρκετινγκ, παρά σαν ένα πραγματικό σπορ αυτοκίνητο. Σίγουρα της λείπει η απλότητα της 1 Series Μ, αλλά κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για έλλειψη χαρακτήρα. Μπορεί να αποτελεί πρόκληση σε τέτοιους καιρούς, αλλά συνάμα δίνει τροφή στα όνειρα. Περισσότερα στις αρχές της επόμενης χρονιάς.