Τρεις διαφορετικές υλοποιήσεις προς μία και μόνη κατεύθυνση: την εξυπηρέτηση της… τεμπελιάς του οδηγού. Στον 21ο αιώνα η χρήση του αριστερού ποδιού τείνει να γίνει ντεμοντέ.
Σημειώνουμε ότι στη VW παρουσίασαν το DSG ως υγρού τύπου με συμπλέκτες εμβαπτισμένους σε λάδι, αλλά στη συνέχεια -και μόνο στα μικρά TSI των 1,4 λίτρων- μετατράπηκαν σε συμπλέκτες ξηρού τύπου. Αντίθετα, το Alfa TCT είναι «ξηρό» εξαρχής. Το πλεονέκτημα είναι μειωμένο κόστος συντήρησης και λιγότερες απώλειες. Οδηγώντας, λοιπόν, οφείλουμε να δώσουμε καθαρά τα πρωτεία στο DSG σε ό,τι αφορά την οδήγηση στο πρόγραμμα D. Οι αλλαγές γίνονται ομαλά και χωρίς κομπιάσματα και τα κατεβάσματα ακολουθούν άριστα τις εντολές του δεξιού ποδιού. Το TCT δείχνει να μπερδεύεται αρκετά συχνά στο εντελώς αυτόματο πρόγραμμα, σε σημείο εκνευρισμού, αλλά παίρνει το προβάδισμα όταν ο οδηγός έχει τον έλεγχο. Εξηγούμαστε: δε βλέπουμε κανένα λόγο να κάνει το κιβώτιο kickdown στο Manual πρόγραμμα, ειδικά με υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες που βολεύονται περισσότερο στις στροφές που αποδίδουν τη ροπή τους, και όχι στον κόφτη. Το DSG δε σου… κάνει αυτήν τη χάρη, στέλνοντας τον άμοιρο TSI στους κόφτες, ενώ ήθελες να βγεις από τη στροφή χρησιμοποιώντας τη ροπή.