Με Fiat 124 Spider & Fiat 124 Sport Spider BS1 στην Πάρνηθα

Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης

29 Δεκεμβρίου, 2016

Η γοητεία χρόνια δεν κοιτά…

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ: FIAT 124 SPIDER – FIAT 124 SPORT SPIDER BS1

ΟΔΗΓΟΙ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΑΛΟΥΡΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ

ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΑΤΤΙΚΗ – ΠΑΡΝΗΘΑ

ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 20

Τα χρόνια περνούν, οι καιροί αλλάζουν, αλλά κάποιες αξίες παραμένουν αναλλοίωτες, όπως στην περίπτωση του Fiat 124 Spider τότε και σήμερα, αποδεικνύοντας ότι η γοητεία είναι διαχρονική.

ΟΙ συνταγές της ευτυχίας στην αυτοκίνηση είναι πολλές, και η καθεμία έχει τα δικά της συστατικά. Κάποιοι προτιμούν πιο γήινα υλικά, άλλοι πιο εξωτικά, ενώ δε λείπουν και οι εκρηκτικοί συνδυασμοί, που δημιουργούν αντίστοιχο κοκτέιλ αισθήσεων. Μία από τις συνταγές που, όσο απλοϊκή και αν μοιάζει, καταφέρνει παραδοσιακά να εξιτάρει, είναι αυτή των ρόουντστερ. Σχετικά μικρό σε μέγεθος, ελαφρύ και ανοιχτό αμάξωμα, δύο θέσεις, ικανοποιητική ισχύς, αλλά που μεταφέρεται αποκλειστικά στο δρόμο από τους πίσω τροχούς, ήταν τα συστατικά της ευτυχίας-επιτυχίας.

Για τους νεότερους, το Mazda MX-5 αποτελεί ωδή στην αυτοκίνηση, και δεν είναι τυχαία η επιτυχία που είχε το ιαπωνικό ρόουντστερ παγκοσμίως. Η απουσία της Mazda από την ελληνική αγορά έχει αφήσει πίσω της ένα κενό στους λάτρεις των κατασκευών του είδους, το οποίο και έρχεται να καλύψει η «αναγέννηση» του Fiat 124 Spider, ενός μοντέλου που τη δεκαετία του ’60 είχε γράψει τη δική του ιστορία.

Όντας κλώνος της τελευταίας γενιάς του ΜΧ-5, με ελάχιστες διαφορές, το ιταλικό ρόουντστερ έρχεται να καλύψει αυτό το κενό και μας ταξιδεύει στην ιστορική διαδρομή της Πάρνηθας, με παρέα τον πρόγονό του και ουσιαστικά το μοντέλο που άνοιξε το δρόμο, το 124 Sport Spider του 1969. Ταξίδι στο χρόνο, όπου ως άλλοι… Μάρτι ΜακΦλάι μεταφερόμαστε από το σήμερα στο παρελθόν, και ξανά πίσω στη σημερινή πραγματικότητα.

Ο πυκνωτής ροής!

Στη γνωστή ταινία Back to the Future, το ταξίδι στο χρόνο έγινε πραγματικότητα ελέω του πυκνωτή ροής. Στην περίπτωση του Fiat, η συνεργασία με τη Mazda ήταν αυτή που οδήγησε στην υλοποίηση του σχεδίου. Παρ’ ότι το αρχικό πλάνο προέβλεπε «γάμο» ανάμεσα στην ιαπωνική εταιρία και την Alfa Romeo, αυτός χάλασε λίγο πριν από τα σκαλιά της εκκλησίας, και τότε προέκυψαν η σχέση με τη Fiat και η αναβίωση του 124 Spider.

Μπορεί η πλατφόρμα αλλά και σχεδόν όλα τα μηχανικά μέρη ανάμεσα στο ιταλικό ρόουντστερ και το MX-5 να είναι ίδια, αλλά το σχεδιαστικό κομμάτι διαφέρει σημαντικά. Δίπλα στο κόκκινο 124 Sport Spider της δεκαετίας του ’70, παρατηρείς ότι η εκδοχή του… μέλλοντος έχει αρκετά κοινά στοιχεία, αναλόγως εξελιγμένα. Η μεγάλη μάσκα με την εισαγωγή αέρα και τα ευμεγέθη φωτιστικά σώματα διατηρεί τους όποιους δεσμούς με το παρελθόν, ενώ το ίδιο ισχύει και για το πίσω μέρος με τα χαρακτηριστικά φανάρια.

Για συγκρίσεις με το MX-5 δεν τίθεται θέμα, αφού δεν είναι μυστικό ότι η αισθητική και το γούστο είναι τελείως υποκειμενικό θέμα, και δε χωράει συζήτηση. Προσωπικά, προτιμούμε τη σφηνοειδή σιλουέτα του ιαπωνικού ρόουντστερ… Αξίζει να σημειώσουμε, όμως, πως το «124» διαθέτει μεγαλύτερο μήκος, είναι ελαφρώς φαρδύτερο αλλά και βαρύτερο, προσφέροντας παράλληλα μεγαλύτερο χώρο αποσκευών. Αντικειμενικά, όμως, ο πρόγονος και των δύο ρόουντστερ, ακόμα και σήμερα, μοιάζει ξεχωριστός, και ουσιαστικά αναρωτιέσαι πόσο πρωτοποριακό πρέπει να ήταν για την εποχή του. Για αυτό, εξάλλου, γνώρισε τεράστια επιτυχία στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού για δέκα και περισσότερα χρόνια…

Το στοιχείο που διαφοροποιεί σημαντικά το «124» από το MX-5 είναι κρυμμένο κάτω από το εμπρός καπό. Οι Ιταλοί, πιστοί στην επιλογή της υπερτροφοδότησης τα τελευταία χρόνια, επέλεξαν να εφοδιάσουν το δικό τους ρόουντστερ με τον 1.400άρη υπερτροφοδοτούμενο MultiAir απόδοσης 140 ίππων και 240 Nm ροπής. Ο κινητήρας ξεκινά την οδύσσειά του από την Ιταλία για να καταλήξει στη Χιροσίμα, όπου και η γραμμή παραγωγής της Mazda, για να τοποθετηθεί στο διαμήκη άξονα και να συνδυαστεί με το 6άρι κιβώτιο της Aisin. Οι Ιταλοί υποστηρίζουν, και δεν έχουμε λόγο να μην τους πιστέψουμε, ότι σε σχέση με το MX-5 το «124» διαθέτει διαφορετικά ελατήρια και πιο μαλακή ρύθμιση στην ανάρτηση, όπως επίσης μεγαλύτερης διαμέτρου αντιστρεπτικές ράβδους. Παράλληλα, διαφοροποιημένη είναι η ρύθμιση του ηλεκτρικού συστήματος διεύθυνσης, με στόχο να είναι πιο βαρύ σε σχέση με το αντίστοιχο του MX-5.

88 μίλια/ώρα!

Μόλις η DeLorean του Doc Έμετ Μπράουν ξεπερνούσε τα 88 μίλια, το ταξίδι στο χρόνο γινόταν πραγματικότητα! Στην περίπτωσή μας, αρκεί να ανοίξεις την πόρτα του 124 Sport Spider για να βρεθείς ξαφνικά στη δεκαετία του ’70. Το ιταλικό ρόουντστερ παρουσιάστηκε στην Έκθεση του Τορίνο το 1966 και έκλεψε καρδιές. Ο Σέρτζιο Πινινφαρίνα είχε «ζωγραφίσει» επάνω στο αμάξωμα της σεντάν έκδοσης, στην οποία και βασιζόταν, και το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό για την εποχή. Δεν είναι τυχαίο ότι, με πολύ μικρές αλλαγές στο αμάξωμα, παρέμεινε στην παραγωγή δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, έως το 1982. Η δική μας εκδοχή είναι αυτή με τον κωδικό «BS1», η οποία και υποδηλώνει ότι πρόκειται για αυτή με τον κινητήρα των 1.608 κ.εκ. απόδοσης 110 ίππων, με τα δύο διπλά 40άρια καρμπιρατέρ της Weber.

Ο κ. Μιχάλης Δημάκης, που ευγενικά μας το παραχώρησε, έχει φροντίσει να βρίσκεται το αυτοκίνητο σε άριστη κατάσταση. Με μόλις 7.247 χλμ. στο κοντέρ, δεν είναι κοινότοπο να αναφέρουμε ότι έμοιαζε σαν να βγήκε πριν από μερικούς μήνες από το εργοστάσιο. Από σεβασμό και δέος, περνάμε πρώτα στο εσωτερικό του και παρατηρούμε το διάκοσμο. Η παρουσία ξύλου στο μεγαλύτερο μέρος του ταμπλό είναι λογική, αφού εκείνα τα χρόνια προσέδιδε αίγλη. Σήμερα απλώς διαπιστώνεις πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί. Το τιμόνι με τη μεγάλη, επίσης ξύλινη στεφάνη είναι κάπως οριζόντια τοποθετημένο και επιλέγεις την 1η σχέση προσπαθώντας να μην το «πονέσεις». Κανένα πρόβλημα! Αν και οι διαδρομές είναι μακριές, η επιλογή της επιθυμητής σχέσης είναι σχετικά εύκολη υπόθεση, φυσικά με αρκετά μηχανική αίσθηση. Βέβαια, προσπαθώντας να στρίψεις αρχίζουν τα προβλήματα, και ευχαριστείς τον εφευρέτη της υδραυλικής υποβοήθησης. Το βάρος του τιμονιού όταν το «124» είναι σταθμευμένο είναι τέτοιο, που απαιτεί γυμνασμένα χέρια. Αντίθετα, σε κίνηση σαφώς ελαφραίνει, ενώ, όπως σε κάθε κατασκευή του παρελθόντος, υπάρχει μια υπερβολική ασάφεια γύρω από την ευθεία, που όμως δε σε επηρεάζει, αφού στρίβοντας έχεις εντέλει καλή αίσθηση και γνωρίζεις πού σημαδεύουν οι τροχοί.

Ο κινητήρας δε βάζει φωτιά στην άσφαλτο, αλλά είναι ζωντανός και ελαστικός, έχοντας ένα χαρακτηριστικό ήχο, που διαφοροποιείται σημαντικά όσο οι στροφές του κινητήρα ανεβαίνουν. Αυτό, όμως, που απολαμβάνεις στο «124» είναι το μικρό του βάρος και η ευελιξία του. Στις γρήγορες στροφές της Πάρνηθας είναι πολύ ευχάριστο, δικαιολογώντας το χαρακτηρισμό του «fun to drive», τον οποίο είχε αποκτήσει τα χρόνια που μεσουρανούσε. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε τη βάση για την αγωνιστική εκδοχή, με την οποία η Abarth σημείωσε νίκες σε Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ τη δεκαετία του ’70.

Back to the future

Όσο σεβασμό σου εμπνέει το 124 Sport Spider, άλλο τόσο σε υπερδιέγερση σε φέρνει η σύγχρονη εκδοχή του. Τα κοινά στοιχεία με το «state of the art» MX-5, σε συνδυασμό με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα, συνθέτουν ένα σύνολο που ανυπομονείς να βρεθείς πίσω από το τιμόνι του. Ανοίγοντας την πόρτα και γλιστρώντας στο εσωτερικό, διαπιστώνεις ότι υπάρχει αρκετός χώρος ακόμα και για τους μεγαλόσωμους επιβάτες. Το τιμόνι δε διαθέτει τηλεσκοπική ρύθμιση, και οι ψηλότεροι θα αναγκαστούν να το τοποθετήσουν ανάμεσα στα πόδια τους για να βολευτούν.

Σε σχέση με το MX-5, νιώθεις ότι το κάθισμα είναι ελάχιστα πιο ψηλά τοποθετημένο, κάτι που ίσως να οφείλεται στο διαφορετικό κάθισμα. Παρ’ όλα αυτά, η «χωστή» θέση οδήγησης με το κιβώτιο σε ιδανική θέση-προέκταση του δεξιού χεριού σε κάνει να προσπερνάς τις όποιες λεπτομέρειες. Το εσωτερικό, αν και σχετικά λιτό, με την οθόνη του συστήματος infotainment της Mazda να ξεχωρίζει, διαθέτει καλή ποιότητα κατασκευής, με χρήση μαλακών πλαστικών στο μεγαλύτερο μέρος του ταμπλό. Μπροστά σου, όπως σε κάθε σπορ κατασκευή που σέβεται τον εαυτό της, δεσπόζει το ευμέγεθες στροφόμετρο. Από τα πρώτα μέτρα σε κερδίζει ο επιλογέας με τις μικρές διαδρομές και την απίθανη αίσθηση. Όπως και στο MX-5, έτσι και εδώ σε προδιαθέτει να αλλάζεις σχέσεις χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος.

Ο κινητήρας, από την άλλη, αποδεικνύεται ράθυμος χαμηλά, και πρέπει να ξεπεράσεις το όριο των 2.500 σ.α.λ. για να «ζωντανέψει». Από εκείνο το σημείο έως και τις 5.000 σ.α.λ. αισθάνεσαι τη δύναμή του, χωρίς όμως ξεσπάσματα και υστερίες, παρά την παρουσία του υπερτροφοδότη. Όταν οι στροφές ξεπεράσουν τις 5.500, διαπιστώνεις την πτώση της ισχύος, με αποτέλεσμα να περνάς στην επόμενη σχέση, αφού δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να πιέσεις παραπάνω το σύνολο των 1.400 κ.εκ. Παρ’ όλα αυτά, στην πόλη, όπου το ρόλο της παίζει η ελαστικότητα, η ροπή των 240 Nm βοηθάει στην άνετη μετακίνηση, χωρίς να αναγκάζεσαι να καταφεύγεις συχνά στον εξαιρετικό -το επαναλαμβάνουμε- επιλογέα.

Την ίδια ώρα, η ανάρτηση δουλεύει πολύ καλά στους ελληνικούς δρόμους, που είναι γνωστοί για την κακοτεχνία τους, αποσβένοντας άκρως ικανοποιητικά τις ανωμαλίες του οδοστρώματος -ειδικά αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για διθέσιο ρόουντστερ-, διαθέτοντας παράλληλα πολύ καλή στρεπτική ακαμψία. Βέβαια, όσοι λάτρεις των αυτοκινήτων του είδους, το στοιχείο όπου εστιάζουν είναι η οδική συμπεριφορά του και η αίσθηση που μεταφέρει στον οδηγό. Έχοντας ανοίξει την κουκούλα (διαδικασία πανεύκολη και υπόθεση μερικών δευτερολέπτων), ανεβαίνουμε στην ιστορική διαδρομή της Πάρνηθας, και αμέσως διαπιστώνουμε ότι το σύνολο είναι αρκετά πιο ζωντανό από το MX-5 με τον «μικρό» 1.500άρη τεχνολογίας Skyactiv. Μπορεί να μη διαθέτει τον πολύστροφο χαρακτήρα του Mazda, αλλά η ροπή στις μεσαίες στροφές επιτρέπει να κινηθείς πιο γρήγορα στο ανηφορικό κομμάτι μετά το τελεφερίκ.

Οι εργοστασιακές τιμές που θέλουν το Fiat να είναι ταχύτερο στο «0-100» (7,5 έναντι 8,3) αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Σε… attack mode, στα γρήγορα κομμάτια εκμεταλλεύεσαι τα υψηλά περιθώρια πρόσφυσης στην καλή άσφαλτο και μαζεύεις χιλιόμετρα. Δε σε τρομάζει, αν και δεν είναι τόσο απόλυτο-άμεσο όσο το MX-5. Σε αυτό παίζει το ρόλο της η ρύθμιση της ανάρτησης, καθώς είναι πιο μαλακό με μεγαλύτερες κλίσεις, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν προβληματίζουν, αν και θέλει λίγη προσοχή στην απότομη μεταφορά βάρους. Αντίθετα, το καθιστούν πιο φιλικό, αφού οι όποιες αντιδράσεις κάνουν την εμφάνισή τους είναι εύκολα ελεγχόμενες από το ηλεκτρικό σύστημα διεύθυνσης. Και εδώ το τιμόνι δεν είναι το ίδιο γρήγορο με το αντίστοιχο του Mazda, αλλά προσφέρει πολύ καλή αίσθηση και πληροφόρηση.

Στα πιο κλειστά κομμάτια, εκεί που χρειάζεται να τιθασεύσεις το πίσω μέρος, το «124» αναδεικνύει και πάλι τον προβλέψιμο χαρακτήρα του. Το εμπρός μέρος ακολουθεί πιστά τις εντολές του οδηγού και θα κλείσει προς το εσωτερικό της στροφής χωρίς να ανοίξει την τροχιά του. Όταν πιέσεις το πεντάλ της βενζίνης, το σπινάρισμα στους πίσω τροχούς θα οδηγήσει σε υπερστροφή, την οποία και μπορείς να ελέγξεις πλέον εύκολα, τόσο με το σύστημα διεύθυνσης όσο και με τα 240 Nm ροπής και το γκάζι. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά του με το Mazda, που απαιτεί σαφώς πιο επιθετική οδήγηση για να διαγράψεις αντίστοιχα μεγάλες τροχιές. Η παρουσία ενός μπλοκέ διαφορικού (ας όψεται η έκδοση Abarth) θα ήταν ιδανική, αλλά ακόμα και έτσι το Spider είναι άκρως διασκεδαστικό, και -το βασικότερο- προσφέροντας ασφάλεια και αυτοπεποίθηση στον οδηγό, τον οποίο και πολύ δύσκολα θα φέρει σε δύσκολη θέση.

Back in time

Τα διαμάντια είναι παντοτινά, και στη Fiat «έγραψαν» με το 124 Spider. Δεν τίθεται θέμα πως η συνεργασία με τη Mazda απέδωσε καρπούς και σηματοδοτεί ένα από τα κορυφαία σπορ αυτοκίνητα που έχει παραγάγει το ιταλικό εργοστάσιο τα τελευταία χρόνια. Δε διαθέτει τον απόλυτο χαρακτήρα του MX-5, όντας πιο άνετο, πιο φιλικό και, όπως έχει αποδειχθεί σε δοκιμές στο εξωτερικό, πιο αργό στην πίστα, αλλά δεν παύει να είναι ευχάριστο οδηγικά, εκμεταλλευόμενο παράλληλα τον «άσο» του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα του. Δεν είναι υπερβολή πως μπορείς και απολαμβάνεις την οδήγηση πίσω από το τιμόνι του σε κάθε είδους δρόμο, κάθε μέρα. Με το MX-5 να μην είναι διαθέσιμο στην ελληνική αγορά, το 124 Spider δεν έχει αντίπαλο. Με αρχική τιμή τα 31.000 ευρώ, αλλά ιδιαίτερα πλούσιο εξοπλισμό και συγκεκριμένο χαρακτήρα, το ιταλικό ρόουντστερ είναι μια συνειδητή επιλογή για όσους λάτρεις του είδους. Όπως και το 1966, όταν στο Τορίνο παρουσιάστηκε το πρώτο «124», έτσι και σήμερα η αναγέννησή του αποδεικνύει ότι τα διαμάντια είναι παντοτινά._ Π. Τ.

Η ζωή με το Spider…

Φανατικός Lancista, αγόρασα το Spider τυχαία τα Χριστούγεννα του 2006, όταν φίλος «ιστορικός» αποφάσισε να το αποχωριστεί. Μέχρι τότε, το Spider είχε ζήσει μια μάλλον καλή ζωή, κάτι το οποίο πιστοποιούσε και η καλή κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Βέβαια, επειδή ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, χρειάστηκαν μερικές βελτιώσεις για να γίνει καλύτερο και να στέκεται σήμερα όπως φαίνεται στις εικόνες. Ευτυχώς, η συντήρηση ενός Spider είναι εύκολη, αφού μοιράζεται πολλά μηχανικά μέρη με τα απλά «124» αλλά και με τα Lada, ενώ κάθε νικελάκι και κάθε κλιπσάκι το βρίσκεις εύκολα στις ΗΠΑ και στη Γερμανία (βέβαια, στις ανάλογες τιμές…). Έκτοτε περάσαμε μαζί δέκα χρόνια, στα οποία η κουκούλα δεν έκλεισε σε καμία διαδρομή, παρά μόνο όταν με έπιασε μπόρα στο δρόμο. Το δυνατό καλοριφέρ του μαζί με ένα καλό μπουφάν κι ένα τζόκεϊ αρκούν για να φέρουν μυγάκια στα δόντια ακόμα και το χειμώνα. Σε αυτό βοηθάει και το γεγονός ότι, και με τα σημερινά δεδομένα, το Spider είναι σβέλτο και ευχάριστο οδηγικά. Τι θυμάμαι; Το σχόλιο της κόρης μου στην πρώτη οικογενειακή βόλτα (ναι, το Spider είναι 2+2): «Μου αρέσει γιατί καθόμαστε κοντά σε εσάς.» Τι σκέφτομαι; Την ημέρα που κάποτε θα πάω με αυτό τις κόρες μου στην εκκλησία (εκτός βέβαια αν παντρευτούν χειμώνα…)._ Μιχάλης Δημάκης