Με BMW M135i xDrive και Mercedes-AMG A35 4Matic στην Ψάθα

Hyper hatch, pocket rocket ή -σε πιο περιφραστική απόδοση- δυνατά premium χάτσμπακ. Όπως και αν προσπαθήσεις να τα περιγράψεις, η ουσία είναι ότι μιλάς για κάτι περισσότερο από ένα τυπικό GTI. Η αρχή έγινε από την Audi λίγο πριν από την αυγή της χιλιετηρίδας με το πρώτο S3 (το οποίο, ακόμα και σήμερα, για όποιον βέβαια το έχει διατηρήσει «μαμίσιο», αποτελεί την πεμπτουσία μιας διαχρονικής understated κομψότητας). Με τετρακίνηση και έναν μικρό υπερτροφοδοτούμενο εγκάρσιο 4κύλινδρο κινητήρα, ο αποκλειστικά τότε 3θυρος (είπαμε, οι καιροί αλλάζουν) εκπρόσωπος της Audi διαφοροποιούνταν από τους άλλους δύο premium Γερμανούς κατασκευαστές. Βλέπετε, BMW και Mercedes είχαν επιλέξει το δρόμο της κοπτοραπτικής, όπου, αφαιρώντας τις πίσω πόρτες και το εξόγκωμα του πορτ μπαγκάζ από τα κόμπακτ σεντάν τους, δημιούργησαν τις Compact και SportsCoupe (αργότερα CLC).

Αν τις εκδόσεις Tii της πρώτης τις θυμόμαστε ακόμη με μια (συγκρατημένη) δόση νοσταλγίας, δεν υπάρχει τίποτε σπορτίφ που να θέλουμε να κρατήσουμε από τη δεύτερη, και εκείνο το δημιούργημα που άκουγε στο όνομα «C32 AMG SportCoupe». Εκτός και αν βρεθεί κάποιος να υπογραμμίσει ότι η Mercedes είχε να προτείνει και μία άλλη λύση σε εκείνους που ήθελαν κάτι παρόμοιο. Τώρα, αν αυτός ο κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι μία «ψηλόλιγνη» A-Class πρώτης γενιάς, ατμοσφαιρική Α210, ή δεύτερης γενιάς τούρμπο Α200 είναι κάτι παρόμοιο, τότε έχουμε να κάνουμε με μια τυπική περίπτωση διάστασης απόψεων. (Για να μην παρεξηγηθούμε, θεωρούμε ότι εκείνη η A-Class ήταν αναμφισβήτητα επαναστατική και ξεχωριστή, δε θα έπρεπε όμως να δώσει δικαιώματα μπαίνοντας σε σπορ χωράφια, μιας και δε δίστασε ακόμα και να «φορέσει» το όνομα του Mika Hakkinen).

Με τα χρόνια υπήρξε μια σύγκλιση, επ’ ουδενί όμως ταύτιση απόψεων. Η Audi συνέχισε να εξελίσσει την αρχική συνταγή, ενώ οι άλλοι δύο δημιούργησαν παραπλήσια χάτσμπακ, αλλά με αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις. Η Σειρά 1 της BMW διατήρησε την ορίτζιναλ διαμήκη αρχιτεκτονική, ενώ η Mercedes, αν και ακολούθησε την τυπική συνταγή ενός χάτσμπακ στην τρίτης γενιάς A-Class, σε ό,τι αφορά τη γρήγορη έκδοση της γκάμας, δημιούργησε την ακραία Α45, που προσγειώθηκε απέναντι στο RS3 της Audi φλερτάροντας με τέσσερις εκατοντάδες ίππων.

Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, και σήμερα είμαστε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής ταύτισης απόψεων μεταξύ BMW και Mercedes, ενώ είμαστε βέβαιοι ότι η από στιγμή σε στιγμή πολυαναμενόμενη νέα γενιά του Α3 -και του S3 ειδικότερα- θα ακολουθήσει κατά πόδας. Η BMW ασπάστηκε την εμπρός κίνηση, ενώ η Mercedes με την ενδιάμεση έκδοση Α35 γεφύρωσε το χάσμα που υπήρχε στο μέσον της γκάμας. Οι ομοιότητες δεν περιορίζονται μόνο στα βασικά (εμπρός κίνηση και εγκάρσιος 2λιτρος κινητήρας), αλλά επεκτείνονται στη μετάδοση (στάνταρντ αυτόματο κιβώτιο και μετάδοση σε όλους τους τροχούς με συμπλέκτη που μοιράζει έως και τη μισή ροπή στους πίσω τροχούς) και πλέον αρχίζεις να παραξενεύεσαι βλέποντας ότι και οι δύο αποδίδουν ακριβώς 306 ίππους, ενώ, απόλυτα συντονισμένοι με το πνεύμα της εποχής, και οι δύο μονομάχοι φροντίζουν να ανταποκρίνονται σε φωνητικά παραγγέλματα του οδηγού, που ξεκινούν με το «Hey» και συνοδεύονται από την εκάστοτε μάρκα.

Τα ορεκτικά

Προτού αρχίσει να εμβαθύνει κανείς στο μηχανολογικό μενού των δύο αυτών Γερμανών και στα οδηγικά επιδόρπια, προηγούνται τα ορεκτικά των πρώτων εντυπώσεων. Η A-Class έχει προλάβει κιόλας να εδραιωθεί, όταν ο νέος Άσος ξεκινάει από την αρχή. Οι διαστάσεις της έχουν αλλάξει, και η πλέον αξιοσημείωτη διαφοροποίηση είναι αυτό το νέο ρύγχος, που αντάλλαξε τη μακρόστενη σιλουέτα για μια πιο κοντόχοντρη υλοποίηση. Στην άκρη της βρίσκονται δύο τόσο μεγάλα ενοποιημένα νεφρά, που σίγουρα θα χρειαστείς αρκετό χρόνο μέχρι να τα χωνέψεις. Πρόσθεσε το χαμηλό χαμόγελο με αυτές τις όρθιες γραμματοθυρίδες στις άκρες, και η διαδικασία της πέψης παρατείνεται, παρά το γεγονός ότι τα φώτα ενός Άσου αποτελούν πλέον το δυνατό του σημείο. Πίσω οι δύο ξεχωριστές απολήξεις της εξάτμισης έχουν ελαφρώς μεγαλύτερη διάμετρο σε σχέση με τις μικρότερες εκδόσεις. Επίσης υπάρχει ένας πιο τονισμένος διαχύτης, που θεωρούμε όμως ότι θα έπρεπε να καλύπτει τελείως το καζανάκι της εξάτμισης. Σε αυτό το σημείο είναι που η Α35 τονίζει το χαρακτήρα της. Θα μπορούσε να είναι μία οποιαδήποτε Α-Class με πακέτο AMG, αλλά αυτά τα φουσκώματα στις δύο απολήξεις της εξάτμισης τονίζουν τη διαφορετικότητά της, η οποία φυσικά μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω με μία σειρά από αεροδυναμικά βοηθήματα. Η μάσκα της ποτέ δε θα αποτελέσει πεδίο αισθητικής αντιπαράθεσης, ενώ κανείς δε θα βρεθεί να την μπερδέψει με εκείνη της επερχόμενης Α45, που θα παραπέμπει απροκάλυπτα στην κορυφαία AMG GT.

Στο εσωτερικό όλα έχουν γίνει όπως πρέπει στον Άσο, αλλά η Mercedes είναι εκείνη που σου μένει χαραγμένη, όντας πιο φαντασμαγορική. Η BMW φρόντισε να υπάρχει ο απαραίτητος ατμοσφαιρικός φωτισμός, τα όργανα είναι ψηφιακά, με τον οδηγό να μπορεί να επέμβει σε επιμέρους λεπτομέρειες της απεικόνισης, ενώ άκρως χορταστικά σε μέγεθος είναι η οθόνη του συστήματος πολυμέσων και το head-up display. Τα καθίσματα, εκτός από πανέμορφα, διαθέτουν όλες εκείνες τις ρυθμίσεις που θα σου επιτρέψουν να «πυροβολήσεις» με το «καλημέρα». Μοναδική ένσταση έχουμε για το μίνιμαλ λεβιεδάκι του κιβωτίου, για το οποίο θα θέλαμε κάτι ανάλογο της περίστασης. Όχι βέβαια τα πολυτελή γυάλινα τύπου Swarovski που συναντάμε σε πλουσιότερα μοντέλα της BMW, αλλά ακόμα και ένα λιτό μεταλλικό στέλεχος θα ήταν καλοδεχούμενο. Ποιος μπορεί άραγε να ξεχάσει εκείνο της απερχόμενης Α45…

Περνώντας πάντως στη Mercedes, οι διαφορές σε επίπεδο ποιότητας, φινιρίσματος, εργονομίας και χώρων είναι μικρές. Αυτό που σου εντυπώνεται είναι μια διαφορετική αύρα, που σε καθηλώνει κυριολεκτικά. Μπορεί αυτή η ιδιαίτερη διαμόρφωση του ταμπλό, όπου λες και κάποιος έχει ακουμπήσει αυτήν τη «σανίδα» με τα δύο τάμπλετ, να μην είναι κάτι που όλοι επικροτούν, ουδείς όμως μπορεί να ισχυριστεί ότι μοιάζει με οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και ο ατμοσφαιρικός φωτισμός μπορεί να φαντάζει υπερβολικός, τονίζει όμως όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες, όπως φυσικά και αυτούς τους τόσο ξεχωριστούς αεραγωγούς. Τα μονοκόμματα καθίσματα είναι εξίσου πανέμορφα, αν και αυτά της BMW αποδείχθηκαν ελαφρώς βολικότερα και αποτελεσματικότερα στην πλευρική στήριξη. Αν προηγουμένως γκρινιάξαμε για τον επιλογέα της BMW, εδώ απλώς θα αδιαφορήσουμε για αυτό το χοντρό «καλαμάκι» στην κολόνα του τιμονιού, που σου φέρνει στο νου κάτι από Αμερική, ενώ ευτυχώς υπάρχουν (όπως και στην BMW φυσικά) αυτά τα όμορφα μεταλλικά paddles για την αλλαγή των σχέσεων. Εκείνο όμως που πραγματικά αξίζει να εξερευνήσεις σε βάθος είναι ο πίνακας οργάνων. Γκάτζετ στην απλή του μορφή, δίνει το κάτι παραπάνω στη Sport διαμόρφωση, ενώ στη Supersport επιλογή νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε βιντεοπαιχνίδι, με ατελείωτες επιλογές απεικόνισης, που εμπλουτίζονται περαιτέρω εάν έχεις παραγγείλει και το σύστημα AMG Track Pace, το οποίο μετατρέπει σε επικοινωνιακό παιχνιδάκι ένα οποιοδήποτε track day.

Το μηχανολογικό μενού

Σε αυτήν τη νέα γενιά του κορυφαίου Άσου η BMW δεν απαρνήθηκε μόνο την πισωκίνητη φιλοσοφία, αλλά και τον περίφημο 6κύλινδρο κινητήρα των 3,0 λίτρων, ο οποίος στην απερχόμενη Μ140i είχε φτάσει στους 340 ίππους. Εδώ, λοιπόν, το 2λιτρο εγκάρσιο 4κύλινδρο σύνολο αποδίδει 306 ίππους και 450 Nm ροπής. Εκτεταμένες αλλαγές έχουν γίνει στην ενίσχυση του στροφάλου και στα μεγαλύτερης διαμέτρου ρουλεμάν, ενώ νέα είναι τα πιστόνια με διαφορετική σχέση συμπίεσης, τα έμβολα και οι μπιέλες. Τέλος, έχει ενισχυθεί το κύκλωμα ψύξης, ανεξάρτητα πλέον για τον κινητήρα και τη μετάδοση, ενώ τοποθετήθηκαν δύο επιπλέον ψυγεία στα φτερά, και ένα μεγαλύτερο δοχείο διαστολής. Νέα μπεκ ψεκάζουν περισσότερο καύσιμο στους κυλίνδρους, ενώ μία μεγαλύτερη τουρμπίνα ενσωματώνει την πολλαπλή εξαγωγής και μπορεί να διαχειρίζεται θερμοκρασίες έως και 1.025 βαθμούς Κελσίου. Ο υποψήφιος αγοραστής δε θα χρειαστεί να μπει σε διλήμματα αναφορικά με τη μετάδοση, μιας και δεν υπάρχουν εναλλακτικές, όπως στο απελθόν μοντέλο. Εδώ το στάνταρντ πακέτο είναι ένα και υπερπλήρες, καθώς αποτελείται από το αυτόματο (με μετατροπέα ροπής) Sport Steptronic κιβώτιο των 8 σχέσεων, στο οποίο είναι ενσωματωμένο ένα μπλοκέ διαφορικό Τόρσεν για τη διαχείριση της ροπής στους εμπρός τροχούς, ενώ ένας συμπλέκτης μπορεί ανάλογα με τις συνθήκες να στείλει έως και το μισό της διαθέσιμης ροπής στους πίσω τροχούς.

Μπορεί ο κινητήρας της Α35 να μη φέρει σε ειδικό ταμπελάκι την υπογραφή του μηχανικού που τον συναρμολόγησε, όπως συμβαίνει στα μεγαλύτερα μοντέλα της AMG, αυτό όμως δε σημαίνει ότι στερείται τεχνολογίας. Πρόκειται για τον 2λιτρο 4κύλινδρο Μ 260 twin-scroll τούρμπο κινητήρα, ο οποίος για την περίσταση αποδίδει 306 ίππους στις 5.800 σ.α.λ., και 400 Nm ροπής. Διαθέτει ένα διαφοροποιημένο σύστημα εξαγωγής καθώς και τεχνολογία twin scroll, σε μια προσπάθεια μείωσης του φαινομένου της υστέρησης του τούρμπο στις χαμηλές στροφές. Παράλληλα, το σύστημα Camtronic ελέγχει τη μεταβολή στο βύθισμα των βαλβίδων, ενώ φυσικά έχουν γίνει και οι απαραίτητες αλλαγές στο κύκλωμα ψύξης. Στον τομέα της μετάδοσης, ο κινητήρας συνδυάζεται με το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, AMG DCT-7G, ενώ ένας πολύδισκος συμπλέκτης που βρίσκεται στον πίσω άξονα (ο οποίος δεν είναι ηλεκτροϋδραυλικός, αλλά μηχανικός, ηλεκτρονικά ελεγχόμενος, για ταχύτερη εμπλοκή) αναλαμβάνει και εδώ ανάλογα με τις συνθήκες να στείλει έως και το 50% της ροπής στους πίσω τροχούς.

Στην ανάρτηση η ουσιαστικότερη διαφοροποίηση αφορά το ένα επιπλέον στέλεχος που υπάρχει στο πίσω μέρος (πολλαπλών συνδέσμων στην M135 έναντι τεσσάρων συνδέσμων στην Α35)  και τα έξτρα ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενα αμορτισέρ, που φορούσε η συγκεκριμένη Μ135. Τα φρένα, με τα λογότυπα «Μ» και «AMG» να αναγράφονται ξεκάθαρα στην κάθε περίπτωση, αποτελούνται από τετραπίστονες δαγκάνες εμπρός, ενώ φυσικά έχουν τοποθετηθεί επιπλέον ενισχύσεις και στα δύο αμαξώματα, προκειμένου να διασφαλίζεται η ακαμψία του εμπρός μέρους και των τμημάτων της ανάρτησης στις έντονες δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά την επιτάχυνση.

Στο φυσικό τους περιβάλλον

Μπορεί και από τους δύο κατασκευαστές να γίνονται κάποιες νύξεις περί πίστας, και πραγματικά μόνο σε ένα τέτοιο κλειστό περιβάλλον μπορείς να πλησιάσεις τα όρια τέτοιων κατασκευών, η αλήθεια όμως είναι ότι για τα petrolhead… ξεροκέφαλά μας αυτό που συνεχίζουμε να θεωρούμε ως φυσικό περιβάλλον είναι μία ωραία στριφτερή επαρχιακή διαδρομή, όπου ιδανικά θα περιλάμβανε κάτι από Φτέρη ή Χολομώντα. Ακόμα όμως και αν δεν υπάρχουν τα απαραίτητα χρονικά περιθώρια, κάτι πιο κοντινό, όπως η διαδρομή για Αλεποχώρι και από εκεί στην παραλία της Ψάθας για να φτάσεις από εκεί στα Βίλια, μπορεί να βολέψει εμάς και τους μικρούς μας «πυραύλους». Η διαδρομή στην εθνική δεν είναι τίποτε άλλο από μία διπολική on/off διεκπεραίωση. Στο on οι ταχύτητες είναι βαλλιστικές, με μία αντικοινωνικότητα που ενέχει αφαίρεση διπλώματος, ενώ στο off κινδυνεύεις με ψυχικό κλονισμό στην ψυχαναγκαστική προσπάθεια τήρησης των ορίων. Ευτυχώς αργότερα, καθώς ακολουθείς τη σφιχτή διαδρομή για Αλεποχώρι, μπορείς να πιέσεις λίγο χάρη στην αρκετά αραιή κίνηση.

Το πρώτο συγκριτικό συμπέρασμα αφορά τη σκληρότητα της ανάρτησης της Α35 (κυρίως από το πίσω μέρος, λόγω της άκαμπτης στήριξης του υποπλαισίου της ανάρτησης). Χωρίς να κουράζει, σου μεταφέρει όλο το ανάγλυφο του οδοστρώματος, τη στιγμή που τα ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενα αμορτισέρ της BMW στρογγυλεύουν καλύτερα τα σκαμπανεβάσματα. Τόσο στην εθνική όσο και στις πιο κλειστές στροφές, το τιμόνι του Άσου διακρίνεται από περισσότερη σαφήνεια γύρω από τη θέση της ευθείας, ενώ εξίσου πληροφοριακά είναι και τα δύο συστήματα διεύθυνσης. Με την Μ135 νιώθεις ότι σημαδεύεις καλύτερα από την είσοδο μέχρι την κορυφή της στροφής. Εκεί όπου η πισωκίνητη πρόγονος έμοιαζε με ακατέργαστο διαμάντι (ποίημα για τον γνώστη και ύπουλη για τον άπειρο), ετούτη η politically correct απόγονος θυμίζει καλογυαλισμένο νυστέρι. Μόνο που αυτός ο παραδοσιακός χαρακτήρας των BMW, περνώντας μέσα από ατελείωτα «ηλεκτρονικά» φίλτρα (ARB, performance control, DTC, DSC) αλλά και δύο μηχανικά (διαφορικό Τόρσεν εμπρός και συμπλέκτη τετρακίνησης πίσω), καταλήγει σε μια αποτελεσματική αποστείρωση, που για μία στιγμή σου θυμίζει κάτι από Audi.

Την ίδια στιγμή η Α35 μοιάζει πιο ατίθαση, σε σημείο που να αναρωτιέσαι αν πραγματικά χρειάζεται να περιμένεις για την πληθωρικότερη Α45. Πρώτα από όλα, είναι ο ήχος. Με τα εντονότερα προγράμματα οδήγησης επιλεγμένα, η Μ135 παράγει έναν ευχάριστο μεν, τεχνητά ενισχυμένο δε ήχο (μπορεί αυτό που ακούς να μην είναι κάποια ψεύτικη αναπαραγωγή μέσω των ηχείων, σίγουρα όμως δε συγκρίνεται με το εκλιπόν 6κύλινδρο μεταλλικό γουργούρισμα), τη στιγμή που το ηχητικό διαβολάκι της Α35 (ένα πτερύγιο μέσα στην εξάτμιση που ανοιγοκλείνει ανάλογα) δε σε αφήνει να αγιάσεις, είτε σανιδώνεις είτε ακούς τα συνεχόμενα σκασίματα σε κάθε άφημα του γκαζιού. Εδώ είναι που βγαίνει στην επιφάνεια και το κιβώτιο, για να παίξει το δικό του ρόλο, συγκριτικά πάντα με εκείνο της BMW.

Σε καθημερινή χρήση, ο μετατροπέας ροπής του 8αριού της BMW χαρίζει μια ραφιναρισμένη λειτουργία, ενώ στο σπορ πρόγραμμα λειτουργεί ταχύτατα, όμως με μια κάπως ασυντόνιστη κλοτσιά να συνοδεύει κάθε αλλαγή. Από την άλλη, το 7άρι διπλοσύμπλεκτο της Mercedes, με όση δυσπιστία το αντιμετωπίζουμε στις μικρές εκδόσεις της A-Class, τόσο πειστικό παρουσιάζεται εδώ ως Speedshift διά χειρός AMG. Τουλάχιστον αμφότερα διαθέτουν σταθερά paddles αλλαγής των σχέσεων (δε θα λέγαμε όχι εάν ήταν μεγαλύτερα σε μέγεθος, στηριγμένα στην κολόνα και όχι στα μπράτσα) και μία πραγματική χειροκίνητη λειτουργία, απελευθερωμένη από kickdown και αυτόματες αλλαγές στον κόφτη.

Η Α35 συνεχίζει να ξεδιπλώνει ένα πιο ατίθασο ταμπεραμέντο στις στροφές με την πιο σκληροπυρηνική φιλοσοφία του στησίματός της, χάρη και στην αμεσότητα που της χαρίζει η σχεδόν αγωνιστικής λογικής σταθερή στήριξη του πίσω υποπλαισίου της ανάρτησης. Μια εντονότερη πίεση στο δεξί πεντάλ ή ένα απότομο άφημα μέσα στη στροφή επιτρέπει στην ουρά (πάντα βέβαια με απενεργοποιημένο το ESP) να ανοίξει τόσο όσο χρειάζεται την τροχιά της, για να προσφέρει χαμόγελα στον οδηγό και ευελιξία στο αμάξωμα. Την ίδια ώρα, στην Μ135 νιώθεις την επέμβαση του μπλοκέ διαφορικού, από το γεγονός ότι το ρύγχος κλείνει με ένα μαγικό τρόπο την τροχιά του, μεταφέροντας και αμελητέο torque steer στο τιμόνι, χαρακτηριστικά απόλυτα θεμιτά εάν οδηγείς πρώτης γενιάς Focus RS, αλλά κάπως ξένα για την ψυχοσύνθεση μιας BMW. Μέσα σε όλα αυτά οι επιδόσεις περνούν σε δεύτερο πλάνο, μιας και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχουμε να κάνουμε με αυτοκίνητα των παρά κάτι 5 δλ. (για τα 0-100 χλμ./ώρα η Μ135 υπόσχεται 4,8 δλ. ή ένα δέκατο λιγότερο με το M Performance πακέτο, τον ίδιο δηλαδή χρόνο με την Α35).

Μία δοκιμή του launch control της BMW ή του race start της Mercedes εξαϋλώνει οποιαδήποτε αμφιβολία με τον τρόπο που εκτοξεύονται από στάση. Η Μ135, πάντως, δείχνει κάπως πιο γεμάτη στο μεσαίο φάσμα, χάρη και στην κλιμάκωση του κιβωτίου, ενώ η Α35 απαντά με μια προτίμηση σε υψηλότερους ρυθμούς περιστροφής, με τη μέση κατανάλωση να δυσκολεύεται και στις δύο περιπτώσεις να πέσει κάτω από τα 11 λίτρα/χλμ., ενώ σε γρήγορο ρυθμό οι τιμές σχεδόν διπλασιάζονται. Κανένα παράπονο δεν προέκυψε από τη χρήση των φρένων, όπου ακόμα και σε έντονη χρήση οι εμπρός τετραπίστονες δαγκάνες άντεξαν χωρίς παρατράγουδα.

Αλφάδιασμα

Ο Άσος σε προηγούμενες συγκριτικές δοκιμές μας κατέγραψε επιτυχίες με τις μικρότερες εκδόσεις του απέναντι στη βενζινοκίνητη Mercedes Α160, (διαβάστε εδώ), ενώ δεν «ίδρωσε» οδηγικά ούτε από το αγαπημένο μας 1.500άρι πετρελαιοκίνητο Ford Focus (διαβάστε εδώ) . Η νέα μηχανολογική φιλοσοφία του Άσου τού έχει χαρίσει μία εξαιρετική αποτελεσματικότητα σε οδηγικό επίπεδο, χωρίς να στερείται ποιότητας και χώρων. Όταν όμως έρχεται η ώρα των δυνατών εκδόσεων, ο Άσος εισπράττει μεν ένα καταφατικό νεύμα ικανοποίησης, αλλά καταλήγεις να στέκεσαι εμπρός στον νικητή, την Α35, με ένα φαρδύ χαμόγελο ευχαρίστησης. Η μικρή της AMG σε αποζημιώνει για κάθε λεπτό μιας πραγματικής οδηγικής συνύπαρξης και σου δημιουργεί μια γλυκιά νοσταλγία με τα πιο σκληροπυρηνικά χαρακτηριστικά της, σε σημείο ώστε να αναρωτιέσαι αν πραγματικά χρειάζεσαι τη μεγαλύτερη 45άρα αδελφή της (ερώτημα πάντως στο οποίο ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα πάρουμε απάντηση).

BMW M135i xDrive

ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΥΛΙΝΔΡΩΝ: 4 ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 1.998 κ.εκ. ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ: 306 ίπποι/5.000-6.250 σ.α.λ. ΜΕΓ. ΡΟΠΗ: 450 Nm/1.750-4.500 σ.α.λ. ΚΙΝΗΣΗ: Στους τέσσερις τροχούς ΚΙΒΩΤΙΟ: Αυτόματο 8 σχέσεων ΑΝΑΡΤΗΣΗ EΜΠΡΟΣ: Γόνατα μονού συνδέσμου ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΙΣΩ: Πολλαπλών συνδέσμων ΜΗK.xΠΛ.xΥΨ.: 4.419×1.799×1.434 χλστ. ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.670 χλστ. ΒΑΡΟΣ (χωρίς οδηγό): 1.525 κιλά ΠΟΡΤ ΜΠΑΓΚΑΖ: 380 λίτρα 0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ*: 4,8 δλ. ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ*: 250 χλμ./ώρα ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 11,9 λίτρα/100 χλμ. ΕΚΠΟΜΠΗ CO2*: 167 γρ./χλμ. ΤΙΜΗ: Από 59.300 ευρώ (*Μετρήσεις κατασκευαστή)

Mercedes-AMG A 35 4Matic

ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΥΛΙΝΔΡΩΝ: 4 ΚΥΒΙΣΜΟΣ: 1.991 κ.εκ. ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ: 306 ίπποι/5.800 σ.α.λ. ΜΕΓ. ΡΟΠΗ: 400 Nm/3.000-4.000 σ.α.λ. ΚΙΝΗΣΗ: Στους τέσσερις τροχούς ΚΙΒΩΤΙΟ: Αυτόματο διπλού συμπλέκτη 7 σχέσεων ΑΝΑΡΤΗΣΗ EΜΠΡΟΣ: Γόνατα ΜακΦέρσον ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΙΣΩ: Τεσσάρων συνδέσμων ΜΗK.xΠΛ.xΥΨ.: 4.436×1.797×1.405 χλστ. ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.729 χλστ. ΒΑΡΟΣ: 1.480 κιλά ΠΟΡΤ ΜΠΑΓΚΑΖ: 370 λίτρα 0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ*: 4,7 δλ. ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ*: 250 χλμ./ώρα ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 11,2 λίτρα/100 χλμ. ΕΚΠΟΜΠΗ CO2*: 167 γρ./χλμ. ΤΙΜΗ: Από 58.059 ευρώ (*Μετρήσεις κατασκευαστή)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ