Οι αράδες που ακολουθούν θα μπορούσαν να γεμίσουν με δραματικές εκφράσεις παρμένες από ταινίες Τζέιμς Μποντ ή από το μακρύ ευχολόγιο της Βασίλισσας Ελισάβετ, που κάποτε χρειάστηκε να μαστορέψει μόνη της έναν απ’ τους προγόνους αυτού του Defender όταν την "άφησε" σε μια κυνηγετική διαδρομή. Είναι πολλά αυτά που θα μπορούσαν να ειπωθούν για το παρελθόν του ιστορικού μοντέλου της Land Rover, όμως εδώ βλέπουμε μόνο το μέλλον του.
Αν υπήρχε ένα άτυπο βάθρο για τα πιο… κραγμένα αυτοκίνητα της σύγχρονης αυτοκινητικής ιστορίας, τo ολοκαίνουργιο Defender θα στρογγυλοκαθόταν στο δεύτερο σκαλοπάτι του·κάτω από την Porsche Cayenne -για να μην ξεχνιόμαστε-, αν και για την περίπτωση εκείνης οι λόγοι είναι διαφορετικοί. Όσον αφορά το αυτοκίνητο που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Βρετανού κατασκευαστή, από την πρώτη στιγμή που το νέο του σχήμα είδε το φως της δημοσιότητας, πριν από περίπου δύο χρόνια, άκουσε τα μύρια όσα. Σχόλια που λίγο πολύ κατέληγαν σε ένα συμπέρασμα: ιεροσυλία! Χαρακτηριστική περίπτωση του φαινομένου αδυναμίας αποδοχής του ότι οι καιροί έχουν αλλάξει. Το να αναλύσουμε πως με εκείνο το καθηλωτικό από πλευράς σχεδίασης και αποτελεσματικότητας αμάξωμα το Defender δε θα έμπαινε σήμερα ούτε με βασιλικό διάταγμα στη γραμμή της μαζικής παραγωγής, δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Καμία σχέση με τα σύγχρονα πρότυπα παθητικής ασφάλειας, καμία σχέση με την κατά το δυνατόν χαμηλότερη δαπάνη ενέργειας. Ο δρόμος επομένως για τη Land Rover ήταν ένας, και μάλιστα δύσβατος· αλλά όσο για το τελευταίο, who gives a damn, που λένε και στη νήσο…
Το σκεπτικό πίσω από την οριστική στροφή ως προς την εμφάνιση του Defender εξηγείται με τον καλύτερο τρόπο μέσα από τα λόγια του επικεφαλής σχεδιασμού της Land Rover, Τζέρι ΜακΓκόβερν: «To Defender σέβεται το παρελθόν του, αλλά δεν το αξιοποιεί. Πρόκειται για νέο Defender, που απευθύνεται σε μια νέα εποχή. Η μοναδική του προσωπικότητα τονίζεται από τη χαρακτηριστική του σιλουέτα με τις ιδανικές αναλογίες, που το καθιστούν ένα συναρπαστικό 4×4, το οποίο συνδυάζει τη σχεδιαστική με τη μηχανολογική ακεραιότητα με ασυμβίβαστη πιστότητα».
Εκ πρώτης όψεως, παραμένει γεγονός πως θέλει το χρόνο του μέχρι να γίνει αποδεκτό, κι αυτό λόγω του βάρους του ονόματος που κουβαλάει. Γιατί, αν για παράδειγμα το βάφτιζαν… Assassin (σ.σ.: δολοφόνος), ακόμα και ο περιστασιακός off-roader δε θα χρειαζόταν παραπάνω από μία μέρα πίσω από το τιμόνι του για να διαπιστώσει πως είναι σχεδόν αδύνατον να βρεθεί απέναντι σε εμπόδιο απροσπέλαστο, διασκεδάζοντας έτσι και την τελευταία αμφιβολία που θα μπορούσε να υπάρξει ως προς το DNA του. Σε ό,τι μας αφορά, του λόγου το αληθές επιβεβαιώθηκε με την έκδοση «110», με την οποία κάνει και το ντεμπούτο του, αφού λόγω Covid-19, και κατ’ επέκταση κλεισίματος εργοστασίων, το 90άρι πήρε παράταση για τα τέλη του καλοκαιριού. Για τη βάση της γκάμας του η Land Rover έχει επιλέξει τον 2λιτρο τουρμποντίζελ της σειράς Ingenium με 200 ίππους, που πλαισιώνεται από τον αντιπροσωπευτικότερο «δικό μας», κοινώς τον ίδιο κινητήρα αλλά με 240 ίππους. Από πλευράς βενζίνης, το σκηνικό συνθέτει ο επίσης γνωστός από άλλα μοντέλα του εργοστασίου 4κύλινδρος 2λιτρος σε έκδοση με 300 ίππους, ενώ στην κορυφή της γκάμας βρίσκεται ένας 4λιτρος 6κύλινδρος 400 ίππων.
All rise (όλοι όρθιοι)
Οι ιδέες που έπεσαν στο τραπέζι στο ερώτημα «πού θα το πάμε;» δεν ήταν λίγες. Στο τέλος επικράτησε η πιο ορθολογική, κάτι που συμπυκνώνεται στη φράση «σε δύσκολη και ωραία διαδρομή». Κοινώς, μιλώντας για τη Στερεά Ελλάδα, στην Ευρυτανία. Χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς περιορισμό αναφορικά με το έδαφος, χωρίς άγχος για το αν ένας εκ των ποταμών Καρπενησιώτη, Κρικελλοπόταμου και Τρικεριώτη μπορεί να ανακόψει την πορεία μας. Κάπως έτσι, σχεδόν διατηρώντας και το social distancing μεταξύ οδηγού και συνοδηγού λόγω του δίμετρου ως προς το πλάτος αμαξώματος, «πατάμε» στην ΕΟ Αθηνών-Λαμίας, εποπτεύοντας από πολύ ψηλά το δρόμο.
Έχοντας νωρίτερα ξεφυλλίσει το press kit του νέου Defender, περισσότερο και από τα κατεβατά για τις πέντε διαθέσιμες θύρες USB και τις έξι πρίζες 12V ή τον κρυφό αποθηκευτικό χώρο στο πορτ μπαγκάζ των 1.075 λίτρων στη «δική μας» 5θέσια εκδοχή (διατίθεται και σε 6θέσια, με μεσαίο πτυσσόμενο κάθισμα στην πρώτη σειρά, όπως και σε 7θέσια), αυτό που επισημάναμε ήταν η παντελής απουσία συγκριτικής αναφοράς στον προκάτοχό του. Ούτε για την τιμή των όπλων. Οι Βρετανοί πλέον κάνουν λόγο για το Defender του 21ου αιώνα, και είναι τόσο σίγουροι για το αποτέλεσμα, που δε γυρίζουν να κοιτάξουν πίσω. Το νέο Defender βασίζεται στην επίσης νέα αρχιτεκτονική D7x (το «x» από το extreme), κοινώς σε μια ελαφριά μονοκόκ κατασκευή αλουμινίου που αποτελεί την πιο σκληρή δομή αμαξώματος που έχει δημιουργήσει ποτέ η Land Rover. Για να γίνει πιο κατανοητό, αυτό το πλαίσιο είναι τρεις φορές πιο άκαμπτο από τα παραδοσιακά σασί τύπου σκάλας των προγόνων του Defender, και ταυτόχρονα μπορεί να υιοθετήσει πλήρως ανεξάρτητη αερανάρτηση, όπως το «δικό μας», αλλά και να φιλοξενήσει τους επερχόμενους ηλεκτροκινητήρες. Η νέα αρχιτεκτονική αμαξώματος παρέχει απόσταση από το έδαφος έως και 291 χλστ. και κορυφαία γεωμετρία εκτός δρόμου, με τις τιμές για τις γωνίες προσέγγισης, ράμπας και διαφυγής του «110» με την αερανάρτηση στο ανώτερο στάδιό της να ανέρχονται σε 38, 28 και 40 μοίρες, αντίστοιχα. Για το… βήμα παραπέρα, το αυτόματο κιβώτιο των 8 σχέσεων, που επιπλέον διαθέτει κοντές σχέσεις, μεταφέρει τα 430 Nm της ροπής μόνιμα στους τέσσερις τροχούς μέσω κεντρικού διαφορικού, ενώ προαιρετικά το Defender εξοπλίζεται και με ενεργό πίσω μπλοκέ διαφορικό (στάνταρντ στην έκδοση First Edition αυτών των σελίδων). Για να βρουν εφαρμογή τα παραπάνω, το μήκους 5 μ. αμάξωμα του «110» έχει εντυπωσιακά κοντούς προβόλους, ενώ με μια προσεκτικότερη ματιά έρχεται να επιβεβαιωθεί το ρητό «το αίμα νερό δε γίνεται». Όσο κι αν οι σχεδιαστές της Land Rover σφυρίζουν αδιάφορα, τα φουσκωμένα φτερά εμπρός, οι φεγγίτες στην οροφή στο πίσω μέρος του αμαξώματος και τα εντυπωσιακά πίσω μικροσκοπικά ανεξάρτητα φωτιστικά σώματα είναι εδώ για να θυμίσουν από πού βαστάει η σκούφια του, παρ’ ότι εκ πρώτης όψεως δεν αποφεύγει τη σύγκριση και με το Discovery. Περνώντας στο τεράστιο εσωτερικό, είναι το ντουλάπι-ψυγείο μεταξύ των δύο καθισμάτων αυτό που χάρη στο τεράστιο υποβραχιόνιο ξυπνά μνήμες, όπως και το «σκάλισμα» του ταμπλό, με τη χαρακτηριστική χειρολαβή, που δημιουργεί έναν έξτρα χώρο για μικροαντικείμενα εμπρός από τον συνοδηγό. Η επιλογή χρήσης αλενόβιδων στα καλύμματα των θυρών μπορεί να μην προήλθε αυτούσια από τον προκάτοχό του, ενισχύει όμως τη heavy-duty φιλοσοφία του.
Από εκεί και πέρα, μιλάμε για ένα αυτοκίνητο με τιμή εκκίνησης τα 94.100 ευρώ, κάτι που συνεπάγεται τα πάντα όλα σε επίπεδο άνεσης και τεχνολογίας. Επομένως, ο ψηφιακός πίνακας οργάνων των 12,3 ιντσών με τις αμέτρητες δυνατότητες παραμετροποίησης αποτελεί απλώς μια… λογική εξέλιξη για το Defender του 21ου αιώνα, κάτι που ισχύει και για το ευκρινέστατο head-up display δεύτερης γενιάς της εταιρείας, που προβάλλεται στο οπτικό πεδίο του οδηγού. Όσο για το… κασετόφωνο (σ.σ.: άντε, CD player στις πιο πρόσφατες εκδόσεις), τη θέση του στο κέντρο του ταμπλό έχει πάρει μία οθόνη αφής 10 ιντσών που «τρέχει» το πιο πρόσφατο σύστημα πολυμέσων και πλοήγησης της φίρμας (Pivi Pro) και μεταξύ άλλων υποστηρίζει 3D χάρτες, αναβαθμίσεις over the air και άλλα πολλά. Μέσω αυτής της οθόνης ο οδηγός έχει πρόσβαση σε σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να του δώσει αυτό το Land Rover, συμπεριλαμβανομένων κάποιων οδηγιών αναφορικά με την επιλογή των προγραμμάτων του Terrain Response. Σημειώνουμε πως από την έκδοση First Edition και πάνω περιλαμβάνεται στάνταρντ το Terrain Response 2, που επιπλέον του «απλού» αναγνωρίζει τις συνθήκες κίνησης και επιλέγει αυτόματα πρόγραμμα οδήγησης, ενώ συνδυάζεται και με πρόγραμμα παραμετροποίησης του συστήματος μετάδοσης, της υποβοήθησης του τιμονιού και των ρυθμίσεων των διαφορικών. Κερασάκι στην τούρτα το πρόγραμμα Wade, που έρχεται να προστεθεί σε αυτά για Λάσπη, Χιόνι, Άμμο και Βράχια, το οποίο διασφαλίζει ότι το Defender μπορεί να περάσει από νερό βάθους 900 χλστ.
Οδοστρωτήρας
Αρχικά, θα αποτελούσε παράλειψη να μην του καταλογίσουμε μια δυστοκία αναφορικά με τη διαβίωση μαζί του εντός πόλης. Δεν είναι τόσο το αυξημένο μήκος της έκδοσης «110», όσο τα 2 μ. του πλάτους του που σε κάνουν να τρομάζεις στην ιδέα πως μπορεί να χρειαστεί να παρκάρεις μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Κηφισιάς. Ακόμα και η αυξημένη απόσταση από το έδαφος δεν μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στα στενά των πόλεων, αφού οι μεγάλοι καθρέφτες στερούν κάτι από την ορατότητα στις κλειστές στροφές. Όσο για το παρκάρισμα; Ας όψονται οι κάμερες 360 μοιρών, αλλιώς ακόμη μανούβρες θα κάναμε…
Σε σχέση με λακκούβες, μπαλώματα, σαμαράκια; Πάμε στην επόμενη ερώτηση. Αυτά απλώς περνούν απαρατήρητα, όχι μόνο λόγω ανάρτησης, αλλά και χάρη στα εξαιρετικά 20άρια ελαστικά με το 60άρι προφίλ. Δεν είναι όμως η πόλη το πεδίο του. Ήδη με το που πατάει σε αυτοκινητόδρομο δείχνει να βολεύεται αρκούντως ικανοποιητικά, αφήνοντας μάλιστα και τον οδηγό με μία υποψία 6κύλινδρου κινητήρα, χάρη στη χροιά τού κατά τα άλλα 4κύλινδρου συνόλου. Όταν τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν, αρχίζεις να εκτιμάς περισσότερο τα αυξημένα μετατρόχια (1.704,1 χλστ. εμπρός, 1.699,7 πίσω), που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην απάθεια του τετραγωνισμένου αμαξώματος στους πλευρικούς ανέμους. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ο αεροδυναμικός θόρυβος να καλύπτει τους ήχους του ηχοσυστήματος της Meridian, μόνο μια αμυδρή ενόχληση από τους πλαϊνούς καθρέφτες μπορεί να περάσει εντός, και πάλι όχι σε βαθμό που να ενοχλεί πραγματικά.
Ο Τυμφρηστός, και συγκεκριμένα η ανάβαση που οδηγεί στο αδιάφορο για τον επισκέπτη χωριό, αποτελεί ένα από τα καλύτερα σημεία αξιολόγησης αυτοκινήτων του είδους – αν θεωρήσουμε πως το Defender εντάσσεται σε κάποιο γνωστό είδος… Η μεγάλη ανηφορική κλίση της διαδρομής, οι πολλές κλειστές φουρκέτες και τα αρκετά στενά τμήματα του δρόμου αρκούν για να διαπιστώσουμε ότι θα θέλαμε ένα περισσότερο πληροφοριακό και γρήγορο τιμόνι, μιας και αυτό υπολείπεται του αντίστοιχου του Velar, ενώ, παρά τα ικανοποιητικά από πλευράς τιμής Nm της ροπής (430), δεν ήταν λίγες οι φορές που αισθανθήκαμε το αναπόφευκτα αυξημένο βάρος της κατασκευής. Το 8άρι αυτόματο κιβώτιο αρκετές φορές θα χρειαστεί να κατεβάσει δύο ταχύτητες για να αντεπεξέλθει, και συνολικά αισθάνεσαι πως μέσα στα τόσα προγράμματα του Terrain Response, ίσως και ένα Sport να μην ήταν υπερβολή. Σε κάθε περίπτωση, δε μιλάμε για αυτοκίνητο με το οποίο θα ευχαριστηθεί κανείς να πάρει φόρα και να έρθει αντιμέτωπος με άγνωστες στροφές, αν και σε μια τέτοια περίπτωση τα εντυπωσιακά από πλευράς απόδοσης φρένα, όπως και οι λογικές για το αμάξωμα κλίσεις του, θα αποδειχθούν σύμμαχοι του οδηγού.
Έχοντας πια περάσει το πάντα πολύβουο Καρπενήσι, εξακολουθούμε να κινούμαστε άνευ προορισμού. Η περιοχή ευρύτερα έχει τα πάντα, και όποιος αναζητά μια σχετική περιπέτεια δεν έχει παρά να στρίψει σε έναν οποιονδήποτε χωματόδρομο. Πολύ σύντομα διαπιστώνουμε ότι για το Defender δεν υπάρχουν περιορισμοί. H έξυπνη τετρακίνηση παίζει το ρόλο της ώστε να μην εκτίθενται τα all-season ελαστικά ακόμα και στη λάσπη, ενώ ο οδηγός δεν έχει παρά να «πατάει» στη ροπή και να αφήνει το Defender να τα βγάζει πέρα μόνο του. Τα νεροφαγώματα και οι λακκούβες που άφησε πίσω του ο χειμώνας αποδεικνύονται πραγματικά ασήμαντα τόσο ως προς την προσέγγιση, όσο και ως προς τη διάνυσή τους, και μόνο στις φυτευτές πέτρες το «φυλάς», όχι γιατί θα καταλάβει κάτι η απρόσμενα στιβαρή αερανάρτηση, αλλά για τα ελαστικά.
H «αποκάλυψη», βέβαια, έρχεται με τα πρώτα νερά του Καρπενησιώτη… Ερώτημα «περνάμε, δεν περνάμε» δεν τίθεται. Το ταραγμένο νερό δε μας επιτρέπει να δούμε το βάθος, όμως η θεωρία λέει πως ο κυματισμός σε ένα ποτάμι σημαίνει πέτρες στον πυθμένα του, επομένως στέρεο, και όχι τόσο βαθύ έδαφος. Επιλογή του προγράμματος Wade, ανάρτηση τέρμα πάνω και, κατά τη σύσταση των εκπαιδευτών της Land Rover πριν από χρόνια, «no gas, no gas». Αφήνεσαι στη ροπή και στις κοντές σχέσεις, και, με το σχετικό πρόγραμμα να λέει πως δεν έχει βουλιάξει παρά μόλις 740 χλστ., δίνεις στο Defender τη… χαρά να αναρριχηθεί σχεδόν σαν από μόνο του στην κοίτη του ποταμού. Τόσο απλά!
Τα σχεδόν 750 χλμ. με κατανάλωση 10,7 λίτρα/100 χλμ. δεν ήταν αυτό που συνήθως χαρακτηρίζουμε «ατσαλάκωτα», αφού σαφώς δε μιλάμε για μια αρχοντική θέση οδήγησης επιπέδου Range Rover, ήταν όμως χιλιόμετρα στα οποία δύσκολα το Defender θα μπορούσε να έχει συντροφιά, πλην ίσως της Mercedes G-Class.
Αρχηγού παρόντος…
Τετριμμένος ο παραπάνω τίτλος, αλλά είναι φορές που κάποιες φράσεις τα λένε όλα. Ναι, άλλαξε εμφάνιση σκορπώντας «πόνο» στα εκατομμύρια των πιστών του, άλλαξε υποδομή, με τα ηλεκτρονικά συστήματα να έχουν εκτοπίσει σχεδόν κάθε τι μηχανικό ως προς την τετρακίνηση, άλλαξε εν μέρει και φιλοσοφία, αλλά από το αγροτικό βοήθημα του 1948 μέχρι και το status symbol των τελών του περασμένου αιώνα, έφτασε σήμερα στην πιο ολοκληρωμένη του εκδοχή, στην οποία η Land Rover ποντάρει σθεναρά και στην εντός δρόμου αρτιότητά του.
Το αυτοκίνητο που όχι άδικα έχει κερδίσει μία θέση δίπλα στους κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους, στα διώροφα λεωφορεία Routemaster και στο Mini αναφορικά με τη βρετανική κουλτούρα, μπορεί να συνεχίσει την πορεία του τιμώντας την 70χρονη ιστορία του και παραμένοντας καθηλωτικά «the best 4×4 by far»._ 4T
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ