ΚΤΜ X-Bow GT4: highway to hell

Χιλιοειπωμένο, αλλά δεν παύει να είναι πραγματικότητα: στο εξωτερικό τα πάμε μια χαρά, κάτι που ισχύει και για το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Τρεις φοιτητές από την ομάδα Formula Student του Πανεπιστημίου Πατρών κατάφεραν να ενταχθούν στο μαγικό κόσμο του motorsport ως μέλη μιας αγωνιστικής ομάδας. Πρόκειται για την Κωνσταντίνα Γουλιερμή, τον Αντώνη Κατσαρό και τον Διονύση Σπηλιόπουλο, μέλη της RYS Team KTM, η οποία συμμετέχει στο Northern Cup του GT4 European Series. Ενδεχομένως σε κάποιους αυτό να μη λέει κάτι, αλλά εδώ στο περιοδικό ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα -κυρίως ο Μ. Σαλ.- για την προσπάθεια των παιδιών του Πανεπιστημίου Πατρών, που σημαίνει πως με τον καιρό έχουμε γνωριστεί μαζί τους. Κάπως έτσι επαληθεύεται το ρητό που λέει: «Αν κάνεις το καλό, θα επιστρέψει σε σένα!». Με λίγα λόγια, βρεθήκαμε με μια πρόσκληση στα χέρια μας, που μας καλούσε να οδηγήσουμε στην πίστα του Ζάλτσμπουργκρινγκ το αγωνιστικό KTM X-Bow GT4 της Reiter Engineering. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν το σκέφτεσαι, απλώς ευχαριστείς τη «δύναμη» που σε θυμήθηκε, και μετράς μέρες μέχρι να βρεθείς στο εσωτερικό του.

Απλό δεν το λες…

Η ΚΤΜ δεν έχει παράδοση στους αγώνες αυτοκινήτου – ο φυσικός της χώρος είναι αυτός των μοτοσυκλετών. Κάπου εδώ ήρθε η Reiter Engineering, η οποία ανέλαβε τη δημιουργία και προώθηση του όλου εγχειρήματος. Το X-Bow είχε ένα βασικό πρόβλημα ώστε να πληροί τα απαραίτητα στάνταρντ ασφαλείας, προκειμένου να πάρει την απαραίτητη για τη συμμετοχή του στα περισσότερα εθνικά ή διεθνή πρωταθλήματα ομολογκασιόν: δεν είχε οροφή! Αυτό λύθηκε με το KTM X-Bow GT4, το οποίο αποτελεί μια καθαρόαιμη αγωνιστική κατασκευή. Το μονοκόκ του αυτοκινήτου είναι εξ ολοκλήρου από κάρμπον, με ένα κάθισμα τοποθετημένο στο εσωτερικό του. Το εμπρός μέρος (crashbox) και το πίσω τμήμα, το αλουμινένιο πλαίσιο πάνω στο οποίο προσαρμόζεται ο κινητήρας και η πίσω ανάρτηση συνθέτουν το KTM, με τη σχεδίαση του αμαξώματος να είναι πλήρως ανασχεδιασμένη με γνώμονα την αεροδυναμική. Σε αυτό συμβάλλουν τόσο το εμπρός splitter και η μεγάλη αεροτομή στο πίσω μέρος, όσο και το flat πάτωμα του αμαξώματος με το διαχύτη πίσω. Όλα αυτά, διαθέτοντας παράλληλα σχεδιαστικά στοιχεία βασισμένα στη φιλοσοφία της αυστριακής εταιρείας. Η χρήση κάρμπον και ελαφρών υλικών «κράτησαν» το X-Bow στα μόλις 999 κιλά. Αριθμός εξαιρετικά χαμηλός, που, σε συνδυασμό με την ισχύ των 360 ίππων του 2λιτρου TFSI της Audi, συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Στον τομέα της ανάρτησης, διαθέτει ρυθμιζόμενα αμορτισέρ τριών δρόμων (χωρίς να γίνεται γνωστός ο προμηθευτής), αντιστρεπτική, αλλά και διπλά ψαλίδια εμπρός-πίσω. Προσθέστε το ιδανικό ζύγισμα 45/55 εμπρός/πίσω, το σειριακό κιβώτιο 6 σχέσεων της Holinger με δυνατότητα επιλογής μέσω πεταλούδων πίσω από το τιμόνι, τα τεράστια φρένα εμπρός-πίσω, και ουσιαστικά έχετε την εικόνα μιας κατασκευής που στόχο έχει να σημειώσει χρόνους και να κατακτήσει βάθρα! Το τι δουλειά έχει ένας συντάκτης αυτοκινήτου εκεί μέσα είναι άλλη ιστορία. Just for the feeling!

Στο… κλουβί!

Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί όταν είσαι έτοιμος να οδηγήσεις ένα καθαρόαιμο αγωνιστικό πίστας; Να βρέχει! Και, ναι… Με το προσωπικό μας μαύρο σύννεφο να μας συνοδεύει, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι λιγότερο. Οι ουρανοί είχαν ανοίξει από την προηγούμενη στο Ζάλτσμπουργκ και, όσες φορές κι αν ανοίξαμε την κουρτίνα του ξενοδοχείου, το σκηνικό παρέμενε ίδιο. Φυσικά, τίποτα δεν άλλαξε την επομένη. Με περίσσιο θάρρος φτάσαμε στην πίστα του Ζάλτσμπουργκρινγκ, όπου την ίδια μέρα διεξαγόταν ένα testing session για αγωνιστικές ομάδες κάθε λογής! Από Porsche 911, Bentley GT, μονοθέσια της Formula 3, μέχρι και το εντυπωσιακό Renault Sport RS 01 της κατηγορίας Τουρισμού, τριγυρνούσαν στην πίστα «σπάζοντας» την ηρεμία μέσα στο καταπράσινο δάσος όπου βρίσκεται η αυστριακή πίστα. Στο δικό της box ήταν και η Reiter Engineering, με δύο KTM X-Bow GT4. Το πρώτο, στο κλασικό πορτοκαλί-μαύρο χρώμα, βρισκόταν εκεί για λογαριασμό της Ναόμι Σιφ. Η όμορφη 23χρονη Βελγίδα αποτελεί μέλος της ομάδας και έχει κατακτήσει τον τίτλο στο Clio Cup Ασίας, ενώ έχει ανέβει στο βάθρο σε αγώνες όπως οι 24 Ώρες του Ζόλντερ. Το δεύτερο σε μπλε και άσπρο χρωματισμό (γαλανόλευκο;) βρισκόταν εκεί αποκλειστικά για εμάς. Το στομάχι σφίγγει και μόνο στη θέα αυτής της κατασκευής, που δε θυμίζει σε τίποτα αγωνιστικά που είχαμε τη δυνατότητα να οδηγήσουμε στο παρελθόν. Με δεδομένο ότι δε βασίζεται σε κάποιο μοντέλο παραγωγής, στα μάτια μας έμοιαζε περισσότερο με διαστημόπλοιο. Είναι και αυτό το διάφανο «καπάκι», που θυμίζει UFO, που ήρθε για να συμπληρώσει την εικόνα.

Ως άλλοι… εξωγήινοι, παρατηρούμε το KTM και μαζί τη Ναόμι, που με απόλυτη ευγένεια προσπαθεί να μας ξεναγήσει στα ενδότερα του X-Bow. Δεν πρόκειται για πυρηνική φυσική, και τα βασικά είναι εύκολο να τα καταλάβεις. Πώς έρχεται στη ζωή ο κινητήρας, τη λειτουργία του κιβωτίου σε συνδυασμό με το συμπλέκτη, την οθόνη υγρών κρυστάλλων που θα μας μεταφέρει πληροφορίες αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και τι πρέπει να κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση, όπως και μία σειρά από λεπτομέρειες που μάλλον θα μας ήταν αχρείαστες. Ιδιαίτερη προσοχή δώσαμε στο μικρό, μαύρο μοχλό τον οποίο τραβάς και ανοίγει η διάφανη καλύπτρα, σε περίπτωση που χρειάζεται να… εκτιναχθείς από το διαστημόπλοιο. Αφού μας τοποθέτησαν μία φλοίδα κάρμπον που ονομάζεται «κάθισμα» στο εσωτερικό του μονοκόκ, προσπαθήσαμε να γλιστρήσουμε στο εσωτερικό. Με το roll cage και το μεγάλο μέρος του πλαϊνού ανθρακονήματος, ουσιαστικά πρέπει να σκαρφαλώσεις, και με περίτεχνες κινήσεις να περάσεις στην… μπανιέρα. Το κάθισμα είναι φυσικά σταθερό και δε ρυθμίζεται, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τα πεντάλ και το τιμόνι, τα οποία επιτρέπουν ακόμα και σε κάποιον που ξεπερνά το 1,90 μ. να βολευτεί στο εσωτερικό του! Από την πρώτη στιγμή, χωρίς να κλείσει το «κουβούκλιο», το πρώτο πράγμα που νιώθεις είναι κλειστοφοβία. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι σχεδόν κάθεσαι στο πάτωμα, αλλά και το ότι τα ψηλά πλαϊνά προστατευτικά από κάρμπον σου κόβουν τον αέρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δε διακρίνεις τις εμπρός άκρες του αυτοκινήτου, και ουσιαστικά πιάνεις τον εαυτό σου ανεπαίσθητα να σηκώνει το κεφάλι για να δει. Ο κινητήρας παίρνει ζωή αφού πατήσεις το σχετικό συνδυασμό κουμπιών από την κεντρική κονσόλα, και ένας μπάσος, αλλά με δόσεις μετάλλου ήχος μαρτυρά ότι αυτό που θα επακολουθήσει δε θα είναι μια απλή αγωνιστική γνωριμία.

Το κερασάκι…

Πρώτη τραβώντας τη δεξιά πεταλούδα, χρήση του συμπλέκτη -τον οποίο στη συνέχεια ξεχνάς-, και όλα κυλούν ομαλά. «Δεν έσβησε», σκεφτόμαστε, και παίρνουμε βαθιά ανάσα. Το μαύρο σύννεφο που μας ακολουθούσε τις τελευταίες ημέρες ξαφνικά έκανε και πάλι την εμφάνισή του. Ενώ η βροχή είχε σταματήσει αρκετή ώρα νωρίτερα, χωρίς να στεγνώσει βέβαια η πίστα, ξαφνικά έκανε και πάλι την εμφάνισή της. «Όλα μου τα έδειξε η Ναόμι, πού είναι οι υαλοκαθαριστήρες ξέχασε να μου πει!» Βρίσκουμε το σχετικό διακόπτη και περνάμε στην πίστα. Χωρίς να έχουμε την παραμικρή γνώση της διαδρομής, προσπαθούμε να απομνημονεύσουμε τις στροφές. Στροφές είπαμε; Γράψτε λάθος. Στο μεγαλύτερο μέρος του Ζάλτσμπουργκρινγκ έχει μεγάλες ευθείες και καμπές, ενώ δύο «S» είναι τα σημεία όπου κόβεις αρκετά ταχύτητα. Λεπτομέρειες ασήμαντες όταν βρίσκεσαι στο εσωτερικό μιας κεντρομήχανης αγωνιστικής κατασκευής με την κίνηση στους πίσω τροχούς και τους υαλοκαθαριστήρες να δουλεύουν.

Από την πρώτη επαφή, αυτό που ξενίζει είναι η αίσθηση του συστήματος διεύθυνσης. Όλα τα γνωστά κλισέ, όπως «ξυράφι», «χειρουργικό εργαλείο» και τα συναφή, δεν αρκούν για να περιγράψουν την αμεσότητα και την απόκριση που το χαρακτηρίζει. Η παραμικρή κίνηση των χεριών στο τιμόνι έχει ως αποτέλεσμα την άμεση αντίδραση του εμπρός μέρους, στοιχείο που θέλει αρκετή τριβή για να το συνηθίσεις. Προσπαθώντας να μάθουμε τη διαδρομή, στο πρώτο πάτημα του φρένου οι εμπρός τροχοί μπλοκάρουν στο βρεγμένο οδόστρωμα, παρά τη λειτουργία του ρυθμιζόμενου ABS με το οποίο εφοδιάζεται το KTM. Η Ναόμι το είχε ρυθμίσει στο τέταρτο από τα έντεκα διαθέσιμα στάδια. «Δεν είναι ώρα για ηρωισμούς», σκεφτόμαστε, και αυτομάτως με τον περιστροφικό διακόπτη επιλέγουμε την ένδειξη με τον αριθμό 8. Η διαφορά είναι τεράστια, και αμέσως συνειδητοποιείς τα ευεργετικά αποτελέσματα. Το φρένο, όπως σε κάθε αγωνιστική κατασκευή του είδους, θέλει δυνατό πάτημα και, με το ABS ενεργό, επιμονή στο πεντάλ. Σίγουρα η Ναόμι, που την ίδια ώρα γυρνούσε στην πίστα με το «δικό της» ΚΤΜ, θα εκμεταλλευόταν τη λειτουργία του στο έπακρο.

Έχοντας μάθει ένα μέρος της πίστας, αρχίζουμε δειλά να πατάμε το γκάζι. Και πώς αλλιώς άλλωστε, όταν γνωρίζαμε ότι για τα πρώτα 100 χιλιόμετρα από στάση απαιτούνται μόλις 3,2 δευτερόλεπτα… Η απόκριση στο γκάζι είναι αυτή που περιμένεις, με τη δύναμη να πλημμυρίζει το εσωτερικό, μαζί με μια ηχητική πανδαισία για συνοδεία. Από χαμηλά έχει αρκετή ροπή, ενώ, μόλις το ηλεκτρονικό στροφόμετρο ξεπεράσει τις 3.000 σ.α.λ., αισθάνεσαι μια γερή κλοτσιά. Δεν είναι εκρηκτικό όπως άλλες υπερτροφοδοτούμενες κατασκευές, αλλά η διαφορά στην απόδοση είναι αισθητή. Τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν με καταιγιστικό ρυθμό, και είναι καλοδεχούμενο το ότι το κιβώτιο ανεβάζει αυτόματα σχέση όταν αγγίξεις τον κόφτη. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει στα κατεβάσματα, όπου θα «ακούσει», όποια σχέση και αν επιλέξεις. Η χρήση του γενικότερα είναι πολύ εύκολη, με κάθε αλλαγή να συνοδεύεται από το γνωστό μηχανικό και σκληρό ήχο των μετάλλων, αλλά και σκασίματα από την εξάτμιση.

Με την πίστα να έχει μαζέψει αρκετό νερό, αισθάνεσαι ότι το παραμικρό περιττό πάτημα του γκαζιού θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο πίσω μέρος. Όσο μπορείς σε αυτές τις συνθήκες πατάς προοδευτικά το γκάζι και ουσιαστικά μοιάζεις να χορεύεις σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή. Για να δουλέψουν τα αεροδυναμικά βοηθήματα και να προσφέρουν πρόσφυση, θέλουν χιλιόμετρα και γκάζι, και σε αυτές τις συνθήκες έπρεπε να είσαι οδηγός αγώνων για να το εξακριβώσεις. Πάντως, με σύνεση και μετριότητα μπορούσες να κινηθείς αξιοπρεπώς και να μην αποτελείς κινητό εμπόδιο στην πίστα. Όμως, όπως προαναφέραμε, με ένα κεντρομήχανο πισωκίνητο 360 ίππων σε 1.000 κιλά στο βρεγμένο και ελάχιστη εμπειρία από αυτοκίνητα του είδους, αισθάνεσαι να βαδίζεις σε τεντωμένο σχοινί. Δε θέλει πολύ για να γίνει το λάθος. Λίγο πιο ανοιχτή γραμμή, το γεγονός ότι σε αυτούς τους ρυθμούς τα ελαστικά δε ζεσταίνονται εύκολα και λίγο περισσότερο πεντάλ της βενζίνης οδηγούν στο τετ-α-κε… Με σχεδόν 1,5 στροφή από άκρη σε άκρη, δε γίνεται να κάνεις λίγο περισσότερο ανάποδο και ουσιαστικά, από τη στιγμή που ξεκολλήσει, είσαι αμέτοχος. Κάπου εκεί συνειδητοποιείς πως σε αυτές τις συνθήκες με κατασκευές του είδους δεν παίζεις, και επιλέγεις να απορροφήσεις ως άλλο σφουγγάρι όλες τις προηγούμενες αισθήσεις, πριν επιστρέψεις στα pit.

Καθαρόαιμο!

Οι αγώνες πίστας είναι μια τελείως ιδιαίτερη και διαφορετική μορφή αγώνων σε σχέση με τα ράλλυ. Τα αγωνιστικά αυτοκίνητα αυτών των προδιαγραφών έχουν σχεδιαστεί για τον απόλυτο χρόνο, απαιτώντας ανάλογου είδους οδήγηση για να έρθει ο κορυφαίος χρόνος. Κάτι τέτοιο, φυσικά, απαιτεί ανάλογη εμπλοκή και φιλοσοφία στην οδήγηση. Η Reiter Engineering κατάφερε να δημιουργήσει επάνω στο X-Bow μια κατασκευή αυτού του είδους, ικανή να ανταγωνιστεί κορυφαίες αγωνιστικές μηχανές της κατηγορίας GT, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις να αποτελέσει μια εξαιρετική μορφή αγώνων Ενιαίας μορφής. Ένα από τα στοιχεία που το καθιστούν ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το κόστος κτήσης, αφού με 139.000 ευρώ μπορεί κανείς να αποκτήσει ένα όχημα ικανό να πρωταγωνιστήσει σε πίστες. Για τους κοινούς θνητούς, όπως εμάς, αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, αλλά και εμπειρία ζωής από τη στιγμή που είχαμε την τύχη-ευκαιρία να βρεθούμε στο κλειστοφοβικό εσωτερικό του και να βιώσουμε, έστω και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, ένα μέρος των extreme αισθήσεων που μπορεί να προκαλέσει. Τα τυχερά του επαγγέλματος…_ Π. Τ.

ΚΥΒΙΣΜΟΣ 1.984 κ.εκ. ΙΣΧΥΣ 360 ίπποι/7.200 σ.α.λ. ΚΙΒΩΤΙΟ Ημιαυτόματο σειριακό της Holinger 6 σχέσεων ΚΙΝΗΣΗ Στους πίσω τροχούς με χρήση μπλοκέ διαφορικού MHK.xΠΛ.xΥΨ. 4.112×1.993x 1.140 χλστ. ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.599 χλστ. ΒΑΡΟΣ 999 κιλά ΚΑΤΑΝΟΜΗ 45-55 (εμπρός-πίσω) ΑΜΑΞΩΜΑ Κάρμπον μονοκόκ, κάρμπον αμάξωμα ΑΝΑΡΤΗΣΗ Διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική (εμπρός-πίσω) ΤΡΟΧΟΙ ε/π 260/660 300/680 ΦΡΕΝΑ ε/π AP Racing (380/355 χλστ.) ΔΟΧΕΙΟ ΚΑΥΣΙΜΟΥ 70 ή 120 λίτρα ΤΙΜΗ 139.000 ευρώ

KEIMENO: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΕΛΛΗΣ, ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ