Jaguar i-PACE: Εμπειρία

Εγχείρημα που υποστηρίχθηκε σε όλα τα επίπεδα από την ελληνική αντιπροσωπεία και τους ευχαριστούμε. Στο «αέρο» κλέβουμε θετική ενέργεια από τον 25χρονο μηχανικό που μας παραδίδει το λευκό SUV-όνειρο και παίρνουμε το δρόμο για φωτογράφιση. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα, έχοντας και χρόνο για βίντεο με ατού τον Μιχάλη Σταυρόπουλο που τα κάνει όλα και του αρέσει. Ο Μ.Σ. στα πηδάλια, ο Σ.Χ. σε διαρκή επικοινωνία με Ε.Ξ., Σώτερ, Π.Τ. και βέβαια Μ.Σαλ.. Κλείνουμε σήμερα τεύχος, χθες ήταν το C5 στην ορεινή Κορινθία με παραλαβή από Ray Pablo παρακαλώ, αύριο έχουμε 3άρα και Ζ4, ενώ ο Π.Τ. σχεδιάζει τεύχος Απριλίου και το ματς αρχίζει. Πόσες σελίδες F1, πόσες WRC, ενώ πρέπει να αναγγείλουμε και τα Dirt Games αφού έτσι μας αρέσει. 

Στο μεταξύ ο Μ.Σ. υπολογίζει ότι με 400 χλμ. αρχικό range, με τη διαδρομή των 250 χλμ. πήγαινε-έλα που έχουμε σχεδιάσει θα μας μείνουν και 100 χλμ.. «Αφού κάτι παραπάνω θα κάψεις για τη φωτογράφιση. Αν δεν κάνουμε τίποτα άλλο, θα έχουμε και ρεύμα για το αεροδρόμιο» συμπληρώνει. Παραδοσιακά ευγενής, εκτιμάει ότι θα έχει ρεύμα και ο «μικρός» για να επιστρέψει από το αεροδρόμιο… στα δικά τους Γλυκά Νερά. Μεταφορικό το σχόλιο, σε σχέση με την έδρα της δικής μας Jaguar-Land Rover στην Ελλάδα. Όπου και… το κοσμηματοπωλείο της κ. Τζώρτζη. Χαμογελάει ο Μ.Σ. και απολαμβάνει οδήγηση. Τέλειος καιρός, κάτι που δεν ισχύει και για την Ελλάδα αυτές τις μέρες, και ένα αυτοκίνητο προσαρμοσμένο στα μέσα του αιώνα. Ηλεκτρικό, αλλά θέλεις να αφήσεις την τετράστερη εθνική και να βρεις δρόμους για να οδηγήσεις. Η ταχύτητά μας είναι περίπου 120 χλμ./ώρα, συχνά και 100 λόγω κίνησης και σπάνια 140 χλμ./ώρα, by ΜΣ αφού εμείς δε θα αφήναμε… παραπονεμένο το βαθύ γκάζι με τη χωρίς όρια ροπή. Καθένας με τον τρόπο του…

Συννεφιά!

Σταθερή αξία χθες, ελπίζουμε και σήμερα ο καιρός στη Γερμανία και το σχόλιο έχει να κάνει με την «κατανάλωση». Καμία σχέση τα χιλιόμετρα που διανύουμε με το ρεύμα που καταναλώνουμε. Σκληρή η πραγματικότητα, καταγράφεται στην ένδειξη range και οι υπολογισμοί αρχίζουν. «Οριακά θα μας φτάσει το ρεύμα για να επιστρέψουμε» ήταν το αισιόδοξο πρώτο σχόλιο. «Θα τρώμε, θα φορτίζει και θα γυρίσουμε» το δεύτερο, επίσης αισιόδοξο. Τέλειο αυτοκίνητο, άδειοι οι δρόμοι, εξαιρετική διάθεση και αφού είμαστε στην πολιτισμένη Γερμανία θα βρούμε φορτιστές παντού. Άλλωστε είναι καταγεγραμμένοι στο Navi μας. 

Σκέφτεσαι πως ο Σλοβένος συνάδελφος, ο φίλος Σεμπάστιαν Πλέβνιακ είχε σχολιάσει πως δεν πας πουθενά με 250 χλμ. range και ότι άλλος είχε κρίνει αναξιόπιστη την ενημέρωση για τα σημεία φόρτισης, αλλά έχεις ορκιστεί να ονειρεύεσαι θετικά.

Το πρώτο σημείο είναι εκτός λειτουργίας. Στο δεύτερο απαιτείται ειδική κάρτα μέλους για πρόσβαση στο πάρκινγκ. Το τρίτο δεν υφίσταται και το διαθέσιμο ρεύμα μειώνεται δραματικά, παρά τα σταματά ξεκινά και άσε γκάζι και πατά φρένο μήπως και κερδίσεις μέτρα. Μας «μένουν» πολύ κάτω από 100 χλμ. και απέχουμε 120 χλμ.. Βρίσκουμε έναν σταθμό σε γκολφ με τένις και πισίνα και μας βοηθάει ο τοπικός Μυτιληναίος, ως άλλος Δημήτρης που κατεβάζει την εφαρμογή στο κινητό του. Φορτίζουμε για μια ώρα και το «άλλα 38» γίνεται «άλλα 38», αλλά έτσι δεν πάμε πουθενά. Μαθαίνουμε για ταχυφορτιστή στα 20 χλμ. από τον Δημήτρη Μιχαρικόπουλο από την εταιρεία Fortisis και αφού παραμένουμε αισιόδοξοι, σύμφωνοι συγκρατημένα, πάμε να σωθούμε. Άμεση προσαρμογή, χωρίς εφαρμογή, αλλά αστοχία. Το σύστημα δε δέχεται τη χρεωστική κάρτα και οι πιστωτικές… πέθαναν όσο ακόμα ήμασταν στο Κορωπί. Αδύνατη η επικοινωνία με τον κεντρικό έλεγχο του σημείου φόρτισης και είναι πλέον γεγονός πως έχουμε πρόβλημα.

Το αν απορρίπτει γενικώς κάρτες το μηχάνημα ή απλά δε δέχεται τη σίγουρη χρεωστική για τα 15 ευρώ του κόστους δε θα το μάθουμε ποτέ. Βρήκαμε φορτιστή σε διπλανό χωριό και εγκαταλείψαμε τη Τζαγκ δίπλα σε ένα μονοθέσιο Twizy της Renault. Για κάθε μια ώρα φόρτισης χωρίς κόστος, θα κερδίζουμε περίπου 8 χλμ. λειτουργίας με βάση το όργανο. Υπολογίστε 20% λιγότερο για να είμαστε ρεαλιστές και καταλαβαίνετε ότι θέλουμε 12 ώρες στο φορτιστή για να επιστρέψουμε στη βάση μας.

Φιλόξενο το χωριό με καλό φαγητό και παγωμένο φοιτητικό μονόκλινο και η αναμονή σε γεμίζει σκέψεις. Ψάχνεις το δικό σου λάθος. Είναι σαφές πως ακόμα δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι. Ούτε τις αισιόδοξες εργοστασιακές μετρήσεις, όπως άλλωστε δεν το κάνεις ούτε για συμβατικές εκδόσεις με βενζίνη η πετρέλαιο. Ούτε όμως τον γερμανικό πολιτισμό, ούτε βέβαια τις ενδείξεις με τα σημεία φόρτισης. 

Απαιτεί εμπειρία η χρήση και βέβαια στην Ελλάδα ξέρεις: Θα βρεις άκρη στον Ψαθόπυργο χάρη στην ΕΚΟ, ενώ Θεσσαλονίκη δε θα φτάσεις ποτέ, έχοντας… εγκαταλείψει στο ΣΕΑ του Κωστούλα στα 270 χλμ.. Αρκετά πριν το σταθμό της ΕΚΟ στην Κατερίνη, σταθμός που ξεπερνάει τους Γερμανούς.

Το συμπέρασμα, όσο η απόσταση που μπορείς να διανύσεις δε φτάνει τα θεωρητικά 500 χλμ., πρόκειται για σύγχρονες καλά δουλεμένες προτάσεις με περιορισμένο εύρος χρήσης και απαιτούνται υποδομές για την αξιοποίησή τους.

Στην Αθήνα πάντως και με δεδομένο τον φορτιστή στην εταιρεία μας, αλλά και σε διάφορα σημεία, ξέρεις πως δε θα προδοθείς ποτέ. Άλλωστε γνωρίζεις: με το «Αγγέλα ή Ιωάννα μείναμε» κάποιος θα ασχοληθεί μαζί σου ώστε να καταλήξεις στο κρεββάτι σου. Με οδηγό το «όσο ζεις μαθαίνεις» και κυρίως «πρέπει να το ζήσεις για να μάθεις», συνεχίζουμε με χαμόγελο. Άλλωστε αύριο θα έχουμε και συγκριτικά στοιχεία κατά προσέγγιση.

Την καλημέρα μας._ Σ. Χ.