Σε μια περίοδο που οι περισσότεροι κατασκευαστές στρέφονται στα crossover, η Suzuki διατηρεί στις τάξεις της, ανεπηρέαστο από τις τάσεις της εποχής, το σκληροπυρηνικό Jimny, ενώ η Fiat, ανάμεσα σε εκδόσεις επί εκδόσεων, διαθέτει ακόμα ένα Panda, αυτήν τη φορά ικανό να σκαρφαλώσει πολύ ψηλότερα από τα πεζοδρόμια.
ΠΡΙΝ από περίπου δεκαπέντε-είκοσι χρόνια, κάθε κατασκευαστής είχε στην γκάμα του και ένα μοντέλο που, σπανιότερα χάρη στα πραγματικά του τεχνικά χαρακτηριστικά, και συνήθως με μαρκετινίστικες καμπάνιες, φρόντιζε να το βαφτίζει «τζιπ». Το «έχω τζιπάκι» έγινε μόδα, αλλά τελικά έκανε και αυτό τον κύκλο του, και σταδιακά περάσαμε στα -ομολογουμένως- πιο χρηστικά και άνετα SUV, για να φτάσουμε στο σήμερα, όπου και αυτά σιγά σιγά κάνουν πέρα, και δίνουν πάσα στα ακόμα πιο πρακτικά στην καθημερινότητα crossover. «Τάσεις», θα σκεφτεί κανείς, κάτι που είναι απόλυτα λογικό, αφού τελικά πόσοι είναι εκείνοι που πραγματικά έχουν ανάγκη από ένα αυτοκίνητο που θα τους βγάλει ασπροπρόσωπους σε αντίξοες συνθήκες; Για αυτούς, άλλωστε, υπάρχουν τα pick-up.
Σε πείσμα των καιρών, η Suzuki διατηρεί στις τάξεις της τον τελευταίο των Μοϊκανών, το μικροσκοπικό Jimny, που ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ του πρωτόγονου για τα δεδομένα εκείνης της εποχής Samurai και του πάντα αξιοπρεπούς Vitara. Το μικρότερο καθαρόαιμο τετρακίνητο των τελευταίων είκοσι ετών σύντομα αποδείχθηκε παροιμιωδώς αποτελεσματικό εκτός δρόμου, σε σημείο που διέσυρε μακράν ακριβότερες κατασκευές και, όχι άδικα, πέτυχε να γράψει το όνομά του, όσον αφορά την πραγματική του αξία, δίπλα στα μεγαθήρια του είδους, όπως αναμφισβήτητα είναι το Land Rover Defender και το Mercedes G-Wagen. Κάτι θα ξέρουν οι Ιάπωνες, λοιπόν, που σχεδόν δέκα χρόνια μετά την τελευταία του ανανέωση φρεσκάρουν ξανά το μικρό τους, έχοντας διατηρήσει ως είχαν τα μηχανικά του μέρη και προχωρώντας σε επιδερμικές αλλαγές που μόνο ο γνώστης του Jimny θα προσέξει.
Στο δικό της μήκος κύματος, η Fiat έρχεται να εμπλουτίσει ακόμα περισσότερο την γκάμα του Panda, το οποίο μπορεί να έχει τη δική του παράδοση σε ό,τι έχει να κάνει με τετρακίνητες εκδόσεις, δεν είχε ποτέ όμως κάτι τόσο ιδιαίτερο οπτικά, όπως το Panda Cross, το οποίο συν τοις άλλοις δείχνει πως δεν είναι μόνο λόγια…
Ξέρξης vs Λεωνίδας, σημειώσατε 1
Όποιος πει ότι αυτό το Panda δεν είναι όμορφο, απλώς έχει άδικο. Τόσο δημοκρατικά… Ακόμα και το κίτρινο χρώμα του συγκεκριμένου προσθέτει στην εξαιρετική του εικόνα, για την οποία βασικά υπεύθυνες είναι οι ογκώδεις ασημένιες ποδιές στους κουτσουρεμένους προβόλους, τα μαύρα πλαστικά περιφερειακά του αμαξώματος, οι ψηλά τοποθετημένοι προβολείς ομίχλης, τα φώτα LED και οι κόκκινοι γάντζοι πρόσδεσης, που είναι λες και φωνάζουν ότι το συγκεκριμένο Panda είναι για «αλλού». Η αυξημένη απόσταση από το έδαφος και η στάνταρντ επιλογή ελαστικών M+S προσυπογράφουν τη διαφορετικότητα της έκδοσης, που, απ’ όπου κι αν περάσει, τραβάει πάνω της τα βλέμματα. Κάτι που σε καμία περίπτωση δε συμβαίνει με το Jimny, το οποίο ουδέποτε ξεχώρισε για την ομορφιά του.
Αναζητώντας τι το ξεχωρίζει από την έκδοση του 2005, στέκεσαι στις κάθετες γρίλιες της μάσκας και στους στάνταρντ προβολείς ομίχλης. Τελεία. Το φουσκωμένο καπό προϋπήρχε, αλλά χρησιμοποιούνταν στις πετρελαιοκίνητες εκδόσεις (που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να οδηγήσουμε), ενώ οι νέες, αλουμινένιες ζάντες των 15 ιντσών δεν μπορούν να υπολογιστούν ως… σχεδιαστική καινοτομία. Κι όμως, ο Ιάπωνας έχει πάνω του κάτι που σε τραβάει, και τελικά του συγχωρείς τη γενικότερα σπαρτιάτικη φιλοσοφία, που συνεχίζεται και στο εσωτερικό – εκεί όπου ο σχεδιασμός επίσης παραμένει ως είχε, με τις όποιες αλλαγές να περιορίζονται στις νέες ταπετσαρίες, στο τριάκτινο τιμόνι και στον πίνακα οργάνων με τον ψηφιακό πλέον δείκτη καυσίμου και το Gear Shift Indicator, παρακαλώ(!). Από εκεί και πέρα, το Jimny έχει -αναγκαστικά βάσει νομοθεσίας- εμπλουτιστεί με ESC, ενώ για λόγους που οι σκληροπυρηνικοί δε θα εκτιμήσουν, μιας που εκτός δρόμου επιβάλλεται να «παίζεις» με την πίεση των ελαστικών ανάλογα με το έδαφος, διαθέτει και σύστημα ελέγχου πίεσης ελαστικών (Tyre Pressure Monitoring System).
Σαφώς εντυπωσιακότερο και εντός το Panda Cross, που μπορεί να μη διαφέρει σημαντικά από τα απλά της γκάμας, πλην της χάλκινης απόχρωσης του ταμπλό και των επενδύσεων των καθισμάτων, είναι όμως αισθητά πιο προσεγμένο και μοντέρνο. Αν είχε και «αληθινές» ποτηροθήκες… Πέραν αυτού, κερδίζει στη μάχη διαθέσιμων χώρων για μικροαντικείμενα, και αυτό κυρίως χάρη στην πρακτικότατη εσοχή στο ταμπλό του. Αν μιλήσουμε για τις θήκες στα πλαϊνά των θυρών, του μεν Jimny κάνουν μόνο για να φυλάς την άδεια κυκλοφορίας, του δε Panda, άντε, και για το πορτοφόλι. Η ιταλική επικράτηση συνεχίζεται και στο χώρο αποσκευών, και αυτό όχι μόνο γιατί του Panda είναι σχεδόν διπλάσιος από του Jimny, αλλά γιατί στο δεύτερο τα μόλις 113 διαθέσιμα λίτρα παραμένουν εκτεθειμένα, αφού δεν υπάρχει εταζέρα.
Πάμε γι’ άλλα
Όσον αφορά τις μηχανικές αλλαγές, ξεκινώντας από τον κινητήρα, και πάλι κάτω από το καπό του Jimny βρίσκεται εκείνο το 16βάλβιδο σύνολο 1.3 με τεχνολογία μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων VVT, που πρωτοείδαμε το πάλαι ποτέ στο 5θυρο Ignis. Με ισχύ 85 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και ροπή 11,2 χλγμ. στις 4.100 σ.α.λ., γίνεται αντιληπτό πως η κατάσταση σώζεται από τα μόλις 1.060 κιλά του υπερυψωμένου αμαξώματος και -ευτυχώς- από την ευρύτερα ομαλή λειτουργία του, κάτι που σημαίνει πως ό,τι έχει να δώσει το δίνει σε όλο το εύρος του. Ακόμα και η κλιμάκωση των σχέσεων είναι στο πλαίσιο του συνηθισμένου, κάτι που δεν ισχύει στο Panda Cross με τον 1.300άρη τουρμποντίζελ με τους 80 ίππους αλλά και τα 19,4 χλγμ. ροπής ήδη στις 1.500 σ.α.λ. Εδώ, η 1η και η 2η σχέση είναι ιδιαίτερα κοντές, με απώτερο στόχο το «ξελάσπωμα» του οδηγού εκτός δρόμου, κάτι που πρακτικά είναι όντως ευεργετικό, έχει τις συνέπειές του όμως στην καθημερινή χρήση και, κυρίως, στην οδήγηση στον αυτοκινητόδρομο, όπου οι 5 σχέσεις αυτού του κιβωτίου δείχνουν λίγες για τα αποθέματα του κινητήρα. Το Jimny, από την πλευρά του, δε χρειαζόταν «τρικ» στην κλιμάκωση των σχέσεών του, αφού ως original τετρακίνητο διαθέτει βοηθητικό κιβώτιο υποπολλαπλασιασμού των σχέσεων, το οποίο, ήδη από την προηγούμενη γενιά, εμπλέκεται ηλεκτρονικά μέσω σχετικών κουμπιών που από πισωκίνητο δίνουν εντολή να γίνει τετρακίνητο – και τετρακίνητο με κοντές σχέσεις.
Στο δρόμο δεν μπορείς παρά να εκτιμήσεις τη θέση οδήγησης του Jimny. Αν δεν είσαι πάνω από 1,90 μ., ώστε τα γόνατά σου να φρακάρουν κάτω από τη σταθερή κολόνα του τιμονιού, θα απολαύσεις την απρόσκοπτη ορατότητα προς οτιδήποτε περιφερειακά του τετραγωνισμένου αμαξώματος, και μάλιστα καθήμενος αναπαυτικότερα απ’ ό,τι στα καθίσματα του Panda, με την ελλιπή πλευρική στήριξη και την κοντή σε μήκος βάση. Εκεί, όμως, τελειώνει η υπεροχή του Jimny, τουλάχιστον αν μιλάμε για διαδρομές εντός πόλης ή ευρύτερα για ασφάλτινες διαδρομές. Μπορεί να μη σε πιάνει η ψυχή σου κάθε φορά που σκας στις αμέτρητες λακκούβες των ελληνικών δρόμων, αλλά ο πίσω άκαμπτος άξονας… χορεύει στο δικό του ρυθμό, μαζί του και οτιδήποτε μπορεί να βρίσκεται στο πορτ μπαγκάζ. Το δε τιμόνι, που με τις 4 στροφές από άκρη σε άκρη κάνει ακόμα πιο μανιτζέβελο το Jimny στα βουνά, στην πόλη αποδεικνύεται μπόσικο, ενώ στα λίγα παραπάνω χιλιόμετρα δε θα το εμπιστευτείς αν χρειαστεί να καταφύγεις σε απότομο ελιγμό. Ας όψεται και το αμάξωμα, που, πατώντας πάνω σε πλαίσιο τύπου σκάλας, όπως και να ‘χει, μια τάση πλεύσης την έχει…
Το Cross, από την πλευρά του -και έχοντας ήδη οδηγήσει ό,τι Panda υπάρχει-, σε εντυπωσιάζει με την αναβαθμισμένη ποιότητα κύλισης, και παρά τα M+S ελαστικά του. Τα ψηλότερα από των απλών Panda αμορτισέρ και ελατήρια έχουν τη σωστή σκληρότητα, περιορίζοντας όσο αυτό είναι δυνατόν τις κλίσεις αλλά, κυρίως, μετατρέποντας αυτό το Panda σε μαγικό χαλί. Αν και ο χώρος του κινητήρα ήταν καλά μονωμένος ώστε να περιοριστεί το ενοχλητικό γουργουρητό του MultiJet II… Το μόνο σημείο που τα δύο μικρά συγκλίνουν αναφορικά με τα οδηγικά χαρακτηριστικά τους εντός δρόμου είναι η αδυναμία τους να ταξιδεύουν με υψηλές μέσες ωριαίες, το μεν Jimny λόγω αμαξώματος τύπου περιπτέρου, που έχει και ως αποτέλεσμα μια κατανάλωση κοντά στα 10 λίτρα βρέξει-χιονίσει, το δε Panda λόγω κλιμάκωσης κιβωτίου.
Εκτός, όμως, τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή. Ήδη από τη στιγμή που οι τροχοί του Jimny θα πατήσουν χώμα, το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι το κορυφαίο σλόγκαν της Suzuki «Off Road Animal». Ο Ιάπωνας βρίσκεται στο στοιχείο του, και αυτό φαίνεται αμέσως αμέσως από το μέχρι πρότινος «χαλαρό» τιμόνι, που εδώ φιλτράρει πλήθος ανωμαλιών, ακόμα κι όταν οι άξονες εμπρός-πίσω χορεύουν ο καθένας στο δικό του ρυθμό, τη στιγμή που, αν επιλέξεις τετρακίνηση (κάτι που επιβάλλεται εκτός δρόμου), η στιβαρότητα της κατασκευής σε προδιαθέτει να κινηθείς και σε υψηλότερους ρυθμούς. Κάτι που για να επιτευχθεί, όμως, απαιτεί και την εμπλοκή των κοντών σχέσεων, αφού με τις νορμάλ ο κινητήρας δεν πρόκειται να ανταποκριθεί.
Όσο αναμενόμενη είναι η συμπεριφορά του Jimny, άλλο τόσο αναπάντεχη είναι αυτή του Cross. Το πιο εξελιγμένο τετρακίνητο Panda, με δύο διαφορικά, ηλεκτρονική σύζευξη και σύστημα Hill Descent για δύσκολες κατωφέρειες, είναι αποκάλυψη! Το πρώτο σοκ έρχεται από το πάτημά του, που παραμένει ποιοτικότατο, και ακολουθεί η ανάρτηση, που φιλτράρει υποδειγματικά για αυτοκίνητο αυτού του μεγέθους πέτρες, λακκούβες, κλαριά… Το Cross όχι μόνο δε «σκορπάει» μόλις πατήσει χώμα, αλλά σε προδιαθέτει να το πατήσεις κιόλας, και το κάνεις -έχοντας σύμμαχο και τα ανθεκτικά ελαστικά- μέχρι να σε κόψει το ESP, που ακόμα και στην «κλειδωμένη» τετρακίνηση δεν απενεργοποιείται πλήρως. Κάτι που έχουν προβλέψει στη Suzuki για το Jimny, το οποίο με τις κοντές σχέσεις απαλλάσσεται των ηλεκτρονικών, που, κακά τα ψέματα, εκτός δρόμου μπορεί να αποβούν και μοιραία.
Όσο περισσότερο βυθίζεσαι και με τα δύο στο βουνό, τόσο πιο πολύ αναρωτιέσαι μέχρι πού μπορούν να φτάσουν. Και όχι τόσο για το Jimny, που μόνο λόγω των ασφάλτινων ελαστικών του μπορεί να σταματήσει κάπου, όσο για το Panda, που δεν έχει ούτε τις τεράστιες αρθρώσεις του Jimny, ώστε, αντίστοιχα, να βλέπει τα πάντα ίσιωμα, ούτε και τις κοντές σχέσεις, που αποτελούν το νούμερο ένα σύμμαχο του Ιάπωνα στα ζόρια. Χάρη σ’ αυτά, αργά ή γρήγορα έρχεται η ώρα που οι δρόμοι των δύο μικρών χωρίζουν ή, για την ακρίβεια, ο δρόμος του Panda τελειώνει.
Ω καιροί, ω ήθη!
Θέμα άμεσης αντιπαράθεσης εκ του αποτελέσματος δεν τίθεται. Το Jimny συνεχίζει στο μοναχικό δρόμο που του επιβάλλει η φιλοσοφία του. Δεν έχει ρίξει ούτε μία σταγόνα νερό στο κρασί του, γι’ αυτό και εξακολουθεί να απευθύνεται μόνο στους συνειδητοποιημένους σκληροπυρηνικούς που θα βάλουν την άνεση πίσω από τις συγκινήσεις που θα τους χαρίσει εκτός δρόμου. Εκεί που σήμερα δεν έχει αντίπαλο, εκτός κι αν στην εξίσωση μπουν άλλου οικονομικού μεγέθους κατασκευές, που όμως θα κάνουν την τσέπη του ιδιοκτήτη τους να «ματώσει» όταν εκείνος θα κληθεί να επισκευάσει τις πρώτες γρατζουνιές στο αμάξωμά τους. Έτσι, το Panda Cross σήμερα αποτελεί την πιο ευχάριστη παντός εδάφους είσοδο στην αυτοκίνηση, όντας η ιδανική εκδοχή αξιόλογου μέσου αποδράσεων και παραμένοντας ταυτόχρονα μία από τις καλύτερες περιπτώσεις αυτοκινήτου πόλης. Δεν έχουμε παρά να επικροτήσουμε την είσοδό του και σε αυτήν την κατηγορία, η οποία μπορεί να χάνει σταδιακά το κοινό της, χάρη όμως σε τέτοια μοντέλα παραμένει ζωντανή._ 4Τ
Πρακτικά ανεπαίσθητη η απουσία του επιλογέα του βοηθητικού κιβωτίου, τη θέση του οποίου έχουν πάρει τρία κουμπιά στην κεντρική κονσόλα (2WD, 4WD και 4WD-L).
Ο οδηγός του Panda Cross μέσω ενός περιστροφικού διακόπτη μπορεί να το αφήσει στο Auto, όπου η κατανομή της ροπής εμπρός-πίσω γίνεται αυτόματα, είτε να επιλέξει το Off-road, για ισόποση κατανομή στους δύο άξονες μέχρι τα 50 χλμ./ώρα, ή το Hill Descent, όπου η ταχύτητα διατηρείται σταθερή με τα φρένα να επενεργούν ανεξάρτητα σε κάθε τροχό.
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς για το σπαρτιάτικο Jimny που στην έκδοση JLX διαθέτει τα απολύτως απαραίτητα, ήτοι αερόσακο οδηγού/συνοδηγού, air condition, ανακλινόμενα και συρόμενα εμπρόσθια καθίσματα, υπενθύμιση αναμμένων φώτων, ηλεκτρικά παράθυρα και ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους καθρέφτες. Με την τιμή του με όφελος απόσυρσης να ανέρχεται στα 15.290 ευρώ, απέναντί του βρίσκει ένα πλήρως εξοπλισμένο Panda Cross, με δερμάτινο τιμόνι με χειριστήρια ηχοσυστήματος και δερμάτινο επιλογέα, αυτόματο κλιματισμό, θερμοανακλαστικά παράθυρα, σύστημα Blue&Me με USB και AUX-IN, ηχοσύστημα CD/MP3 με έξι ηχεία, αερόσακους οδηγού και συνοδηγού, πλευρικούς αερόσακους, φώτα ημέρας με τεχνολογία LED, αισθητήρες παρκαρίσματος κ.ά. με 15.850 ευρώ, επίσης με όφελος απόσυρσης και την τρέχουσα προωθητική ενέργεια της Fiat. Mε επιπλέον 200 ευρώ, το Cross μπορεί να εξοπλιστεί με σύστημα αυτόματου φρεναρίσματος για την αποφυγή σύγκρουσης, ενώ οι έξτρα πλευρικοί αερόσακοι κοστίζουν 250 ευρώ.
FIAT PANDA 4x4 CROSS 1.3 MultiJet II
+ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ/ΕΜΦΑΝΙΣΗ
-ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΣΧΕΣΕΩΝ
SUZUKI JIMNY 1.3 JLX
+ΕΚΤΟΣ ΔΡΟΜΟΥ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ/ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ
– ΑΝΑΡΤΗΣΗ (ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
