Εκατό ημέρες με το Peugeot 108 1.0 VTI ETG

Το παραλάβαμε την Τετάρτη 6 Μαΐου, με 7.105 χλμ. στο οδόμετρο και σας το παρουσιάσαμε αρχικά στο τεύχος Ιουνίου.

Tο μικρότερο μοντέλο στην γκάμα της Peugeot, αποτελεί απτό δείγμα της εποχής, όπου λόγω της κρίσης (και όχι μόνο) η κατηγορία των μικρών πόλης έχει μεγαλώσει τόσο πολύ -στην ουσία του πράγματος-, που πλέον δεν είναι λίγοι αυτοί που με ένα τέτοιο 5θυρο 1.000άρι τσέπης εξυπηρετούνται σε καθημερινή βάση. Μπορείς να το πεις και εργαλείο, ειδικά στην έκδοση σαν τη δική μας, με το αυτόματο κιβώτιο, και με τον κωδικό «ETG» που σου λύνει τα χέρια. Το έχουμε ξαναγράψει, άλλωστε: κάθε αυτοκίνητο πόλης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει και έκδοση με αυτόματο κιβώτιο. Αυτό, βέβαια, ανεβάζει το κόστος απόκτησης, και ειδικότερα από τη στιγμή που ο λόγος για το «108» όπου το «απλό» 5θυρο με τους 68 ίππους ξεκινάει από 11.500 ευρώ, την ώρα που η τιμή για το αυτόματο είναι στα 12.400 ευρώ. Με δεδομένο όμως ότι σήμερα ίσως να μιλάμε για το μοναδικό αυτοκίνητο ενός σπιτιού, αυτά τα επιπλέον 900 ευρώ δεν είναι και τόσο «τσουχτερά» μπροστά στην επιπλέον άνεση.

Λίγες ημέρες αργότερα από την παραλαβή του, το 108, είχε και την πρώτη του περιπέτεια εντός Αθήνας η οποία συνδυάστηκε με την εύρεση θέσης στάθμευσης μέσα από την εφαρμογή ParkAround. Δεν είναι πολλές οι εφαρμογές που κυκλοφορούν μέχρι στιγμής με αντικείμενο την εξυπηρέτηση των οδηγών. Ανάμεσά τους το ParkAround, το οποίο υπόσχεται ότι σου εξασφαλίζει θέση πάρκινγκ ακόμα και στα πιο δύσκολα σημεία της πόλης, αλλά και στο αεροδρόμιο και στο λιμάνι της πρωτεύουσας. Σε στρατηγικές θέσεις, με άλλα λόγια, και μάλιστα με κάποια ποσοστά εκπτώσεων σε σχέση με τον ισχύοντα τιμοκατάλογο των πάρκινγκ, αφού οι ιδιοκτήτες των χώρων που προτείνονται για στάθμευση έχουν προχωρήσει σε συνεργασία με τους δημιουργούς της εφαρμογής.

Το κάναμε στην πράξη, παρέα με το Peugeot 108 φυσικά, και μάλιστα σε δύσκολες περιοχές, όπως το Σύνταγμα, το Παγκράτι και του Ψυρρή. Στην Κραναού 4-6 είχαμε και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον ιδιοκτήτη του πάρκινγκ, ο οποίος μας είπε την άποψή του για την εφαρμογή. «Τη χρησιμοποιούν πολύ οι ξένοι επισκέπτες στη χώρα μας, οι οποίοι έχουν μάθει να λειτουργούν έτσι. Ειδικά στο αεροδρόμιο, αφού πριν καν έρθουν στην Ελλάδα έχουν προχωρήσει σε κράτηση των θέσεών τους! Θεωρώ ότι θα πρέπει να τη στηρίξει ο χώρος και να μπουν και άλλοι ακόμα επιχειρηματίες στη λίστα των συνεργαζόμενων πάρκινγκ.» Όσο για την έκπτωση, στο συγκεκριμένο πάρκινγκ χρεωθήκαμε 3,5 ευρώ αντί για 5, που είναι κανονικά η τιμή του, ενώ το σημαντικό είναι ότι ακόμα και σε ώρα βραδινής αιχμής, αν η εφαρμογή μάς έδειχνε ότι υπάρχει διαθέσιμη θέση, εμείς θα είχαμε προτεραιότητα, αφού το πάρκινγκ θα ήταν υποχρεωμένο να κρατήσει μία για εμάς, όσο κόσμο και αν έχει.

Τεύχος Αυγούστου απέναντι στο VW e-up!…

Σαφέστατα ένα “αταίριαστο ζευγάρι” όπως αναφέραμε χαρακτηριστικά στον τίτλο της συγκριτικής μας δοκιμής αλλά τα δυο τους -το καθένα με το δικό του χαρακτήρα- ως συγκάτοικοι στην ίδια πόλη προσπαθούν να επιβιώσουν στη ζούγκλα των δρόμων και μάλιστα με πολλά κοινά στοιχεία. Αυτοκίνητα πόλης αμφότερα, αν και οι δύο ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν όλα τα ηλεκτρικά -η περιορισμένη τους αυτονομία και το υψηλό κόστος κτήσης- απομάκρυνε το ενδεχόμενο εκείνη η αντιπαράθεση να αποτελούσε το πραγματικό δίλημμα ενός υποψήφιου αγοραστή αλλά έγινε περισσότερο για να αναδείξει πόσο έχει ωριμάσει η τεχνολογία των ηλεκτρικών οχημάτων.

Στη Μύκονο

Το καλοκαίρι λοιπόν, το πήγαμε στα καλύτερα… αφού κακά τα ψέμματα, καθόλου τυχαία δεν είναι η φήμη αυτού του νησιού, και μάλιστα ίσως και λίγο παρεξηγημένη η άποψη ότι είναι γνωστό και κορυφαίο για τη διασκέδασή του. Αλλού κρύβονται τα μυστικά της Μυκόνου, και έχουν να κάνουν με τις απίστευτες επιλογές που προσφέρει και το υψηλότατο επίπεδο υπηρεσιών -για κάθε βαλάντιο- κατά τη διάρκεια της μεγάλης σεζόν που έχει. Το έχουν δει αλλιώς χρόνια τώρα οι Μυκονιάτες, και σου το δείχνουν από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα κατέβεις στο νέο λιμάνι του νησιού και για όσες ημέρες έχεις την τύχη να είσαι μαζί τους. Σέβονται απεριόριστα τον τουρίστα, σίγουρα του τα παίρνουν όπου τον βρουν μπόσικο αλλά και άσχετο, αν αυτός κινείται στο νησί έχοντας μόνο διαβάσει τις lifestyle -must- προτάσεις. Στο τέλος της ημέρας, πάντως, αυτός θα… αναγκαστεί να πει «χαλάλι τους».

Στα δύσκολα λοιπόν κι εμείς, Δεκαπενταύγουστο με ιδανική παρέα, αφού το νησί, ειδικά αυτήν την περίοδο, ενδείκνυται για μικρό και 5θυρο 1.000αράκι, το οποίο μπορεί να βολεύεται στα στενά δρομάκια που οδηγούν σε μερικές από τις κορυφαίες παραλίες των Κυκλάδων -και όχι μόνο (φυσικά και δεν αναφερόμαστε στις δήθεν… Ψαρού, Super Paradise κτλ.)-, αλλά και να παρκάρει το βράδυ με άνεση στο τεράστιο δημοτικό πάρκινγκ στην είσοδο την φημισμένης Χώρας του. Με τον 3κύλινδρο VVTi να έχει πλέον παρακαταθήκη περισσότερο από 10.000 χλμ., ακόμα και η μετακίνηση μιας παρέας τεσσάρων ατόμων -καλή ώρα- αποδεικνύεται παιχνιδάκι, ενώ, αν επιλέξεις τη χειροκίνητη λειτουργία του κιβωτίου και «υπακούς» στην ένδειξη αλλαγής ταχύτητας που διαθέτει, είναι εφικτή και η πάντα καλοδεχούμενη οικονομία στην κατανάλωση, η οποία κυμάνθηκε στα 6,7 λίτρα/100 χλμ.

Μέσα σε εκείνες τις εκατό ημέρες, είχαμε εκτιμήσει τελικά αλλά και συνηθίσει το κλασικό αυτόματο κιβώτιο με τις όποιες παραξενιές του, το οποίο διαθέτει 5 σχέσεις που αλλάζουν είτε αυτόματα με τον επιλογέα στη θέση «Ε», είτε χειροκίνητα από αυτόν ή τα paddles όταν βρίσκεται στη θέση «M». Ουσιαστικά, εκπαιδευτήκαμε να χρησιμοποιούμε την πιο κοντή κλιμάκωση σε σχέση με αυτήν που είχε το κιβώτιο της προηγούμενης γενιάς, με αποτέλεσμα την πιο σωστή λειτουργία στις χαμηλές στροφές σε χαλαρούς ρυθμούς, όπως στις ζεν μέρες των διακοπών.

Επίλογος, μετρώντας και συγκρίνοντας με το χειροκίνητο

Όταν αφήνεις το Αγράρι, τη Φτελιά, τη Λια, την Κάπαρη και τον Άγιο Σώστη (αυτές είναι οι επιλογές μας…) για να πας στο Ακραίφνιο καλοκαιριάτικα, επανέρχεσαι αυτόματα στη σκληρή αλλά γεμάτη ενδιαφέρον καθημερινότητά σου. Συγκριτικά με το χειροκίνητο, λοιπόν, η αίσθηση είναι πιο σπορτίφ, χάρη στις κοντύτερες σχέσεις. Με 10.725 χλμ. πλέον στο οδόμετρό του και λίγο πριν το αποχαιρετήσουμε, όλες οι ρεπρίζ ήταν υπέρ του αυτόματου, με τα 80-110 χλμ./ώρα με 3η, 4η και 5η σχέση να επιτυγχάνονται σε 9,2, 13,3 και 17, 4 δλ., όταν οι αντίστοιχοι χρόνοι για το χειροκίνητο είναι 10,2, 14,5 και 20,3 δλ. Μοναδικό μεμπτό σημείο τα συν 1,6 δλ. στο «0-100»), αφού το αυτόματο χρειάστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ 15,9 δλ. Με κρύα καρδιά, λοιπόν, η επιστροφή μας στη Ραφήνα αλλά και η παράδοση του «108» μας, έπειτα από περίπου τρεισήμισι μήνες._Μ. Σαλ.