Στην Κρήτη με Ford Mustang GT

Ντελικανής* απ’ το Αμέρικα

*Παλικάρι στο κρητικό ιδίωμα

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
> ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 13-16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016
> ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: FORD MUSTANG GT
> ΟΔΗΓΟΣ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΑΛΟΥΡΟΣ
> ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 590 (ΑΘΗΝΑ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ – ΗΡΑΚΛΕΙΟ
– ΜΑΤΑΛΑ – ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ – ΣΗΤΕΙΑ – ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
– ΕΛΟΥΝΤΑ – ΜΑΛΙΑ – ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ – ΑΘΗΝΑ)

ΘΑ μπορούσαμε κάλλιστα να το πούμε «επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος», αφού μόλις στο τεύχος Απριλίου είχαμε κάνει απόβαση στο νησί, με τη λευκή Jaguar F-Type S, κινούμενοι σε Χανιά και Ρέθυμνο. Αυτήν τη φορά, με ένα επίσης εντυπωσιακό κουπέ, και μάλιστα στην πλέον brutal εκδοχή του, τη Mustang GT, με τον 5λιτρο κινητήρα κάτω από το θηριώδες καπό της, φτάνουμε στο Ηράκλειο Κρήτης, για τους δύο νομούς που -σκόπιμα- είχαμε αφήσει με σκοπό να επανέλθουμε, όπως σας είχαμε υποσχεθεί. Σε μέρη όπως είναι το Ηράκλειο, τα Μάταλα, η Ιεράπετρα, η Σητεία, ο Άγιος Νικόλαος, η Ελούντα, ακόμα και τα Μάλια, παρέα με έναν ντελικανή, ένα παλικάρι δηλαδή που μας έρχεται απευθείας από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, όντας όμως για πρώτη φορά -σε αυτήν, την έκτη γενιά του- τόσο εξευρωπαϊσμένος όσο ποτέ, αφού έπρεπε να περάσουν πενήντα ολόκληρα χρόνια για να εισαχθεί στην Ευρώπη (πρωτοεμφανίστηκε το 1964)! Σαλπάρουμε…

Κείμενο: Μανώλης Σαλούρος / Φωτογραφίες: Θάνος Ηλιόπουλος

Coast to coast
Αρχίσαμε τις «αμερικανιές», αλλά αυτό το περίφημο «από ακτή σε ακτή», και συγκεκριμένα από Βορρά σε Νότο στην περίπτωσή μας, αποτελεί το άμεσο σχέδιο του πληρώματος, από την πρώτη κιόλας στιγμή που ανοίγει η μπουκαπόρτα του «Blue Horizon», στις 06:15, στο λιμάνι Ηρακλείου. Με την Ανατολή όμως να δημιουργεί ιδανικές συνθήκες φωτισμού, το ενετικό θαλάσσιο φρούριο (Κούλες: φρούριο στη θάλασσα) αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για το ξεκίνημα του οδοιπορικού μας.
Ο χώρος μαγικός, σε ταξιδεύει αυτόματα σε μια άλλη εποχή, πολύ πίσω, στις αρχές του 14ου αιώνα, όπου και οι πρώτες αναφορές σε έγγραφα, οι οποίες μιλούν με σαφήνεια για έναν πύργο στην άκρη των βράχων που χτίστηκε από τους Ενετούς κατά τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας τους στο Χάνδακα, για την καλύτερη προστασία του λιμένα της πόλης, που είχε εξέχουσα εμπορική και στρατηγική, φυσικά, σημασία. Οι ζημιές από το σεισμό του 1303 δεν επισκευάστηκαν επαρκώς, με αποτέλεσμα να κατεδαφιστεί το 1523, και στη θέση του να κατασκευαστεί ένας μεγαλύτερος πύργος. Το καινούργιο οικοδόμημα αποκτά την τελική μορφή του ανάμεσα στο 1523 και το 1540. Στις μέρες μας ο Κούλες είναι επισκέψιμος, ενώ χρησιμοποιείται και για πολιτιστικές εκδηλώσεις, με το φρούριο να μένει ανοιχτό για το κοινό. Δεν είναι μόνο ο χώρος επιβλητικός, αλλά μας εντυπωσίασε και το πόσο κόσμο βρήκαμε, ακόμα και εκείνες τις πρώτες στιγμές της ημέρας, να απολαμβάνει τον πρωινό περίπατό του.
Εμείς κάνουμε τα πάντα για να μην ταράξουμε αυτήν την ηρεμία της στιγμής. Πράγμα καθόλου εύκολο, φυσικά, ακόμα και με την εμφάνιση του αυτοκινήτου μας, το οποίο συγκεντρώνει αυτομάτως όλα τα βλέμματα πάνω του. Δεν είναι πολλά, άλλωστε, τα «άλογα» της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας…

ένα το πασίγνωστο ιταλικό και ένα αυτό, το άγριο με την ινδιάνικη καταγωγή, σύμφωνα με το όνομά του, μέσα από το οποίο αντικατοπτρίζεται ολόκληρη η αμερικανική κουλτούρα και φιλοσοφία, από το 1964 έως και σήμερα.

Το όνειρο του κάθε μέσου Αμερικανού πολίτη και ένα από τα πλέον γνωστά σύμβολα της αυτοκίνησης, με πρωταγωνιστικούς ρόλους από το μαγικό κόσμο του Χόλιγουντ έως και σε εξώφυλλα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Είναι και το μέγεθος, όμως, σε συνδυασμό με τη «μάτσο» μυώδη σιλουέτα, που υποστηρίζουν το μύθο αυτού του μοντέλου. Με μήκος 4,8 μ., πλάτος 2,1 μ. (μαζί με τους καθρέφτες) και το τεράστιο καπό να δεσπόζει καλύπτοντας τα 4.951 κ.εκ. του κινητήριου συνόλου, η παρουσία αυτής εδώ της Mustang γίνεται ακόμα πιο αισθητή από το κατακίτρινο χρώμα της. Πώς νιώθουμε; Από τα πρώτα κιόλας λεπτά στο νησί, λες και γνωρίζουν όλοι ότι έχουμε έρθει, με τα κινητά να δουλεύουν υπερωρίες και τα selfie να δίνουν και να παίρνουν. Πανικός!

Εκεί στο Nότο
Υποχρεωτική στάση για πρωινό στην πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου, προκειμένου να απολαύσουμε τη σπεσιαλιτέ – μπουγάτσα. Πρόκειται για τη γνωστή ως Πλατεία Λιονταριών, εξαιτίας του χαρακτηριστικού ενετικού μνημείου Κρήνη Μοροζίνι, με σήμα κατατεθέν τα τέσσερα λιοντάρια. Η σημασία του έργου ήταν ουσιαστική, και όχι τόσο αισθητική, αφού αποτελούσε την παροχή νερού στην πόλη του Ηρακλείου, από το βουνό Γιούχτας στις Αρχάνες, μέσω ενός υδραγωγείου 15 χιλιομέτρων.
Η ώρα έχει πάει 08:30, και φεύγουμε για τη νότια πλευρά του νομού Ηρακλείου, έχοντας ως στόχο να είμαστε έπειτα από περίπου 70 χλμ. στα περίφημα Μάταλα. Ενδιάμεσα, όμως, αποφασίζουμε να περάσουμε από κάποια γραφικά -για τα δεδομένα της περιοχής- χωριά, όπως τις Αρχάνες, με την ποικιλία χρωμάτων στα κτίσματά τους και τα πολλά καλντερίμια, το Χουδέτσι, με τη μεγάλη τουριστική, πολιτιστική και κυρίως μουσική άνθηση τα τελευταία χρόνια με τη διοργάνωση του ομώνυμου φεστιβάλ που συγκεντρώνει χιλιάδες επισκεπτών, αλλά και τους Άνω και Κάτω Ασίτες, τα δύο χωριά σε υψόμετρο 450 μέτρων, στους πρόποδες του Ψηλορείτη (όρος Ίδη).
Το αυτοκίνητό μας διαθέτει έναν αλουμινένιο 5λιτρο 8κύλινδρο κινητήρα με συνεχώς μεταβλητό χρονισμό βαλβίδων και, εκτός από τους 421 ίππους στις 6.500 σ.α.λ. που προαναφέραμε, διαθέσιμη ροπή 530 Nm από τις 4.250 σ.α.λ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι αυτήν τη στιγμή βρίσκεται εκτός των νερών του, όντας φιμωμένο ουσιαστικά από χωριό σε χωριό και με τον κινητήρα του να κρύβει επιμελώς τις αρετές του όταν κινείσαι κάτω από τις 3.500 σ.α.λ.
Με χαλαρή ταξιδιωτική διάθεση, λοιπόν, και επιλεγμένο το Comfort ως πρόγραμμα οδήγησης (Sport+, Track και All-weather τα άλλα τρία) αλλά και στο τιμόνι του (Normal και Comfort τα άλλα δύο του συστήματος διεύθυνσης), σχεδόν δεν καταλαβαίνεις μέσα σε τι κατασκευή βρίσκεσαι. Πώς αποζημιώνεσαι όταν κινείσαι έτσι μαζί της; Με την κατανάλωση και τη μοναδική ευκαιρία που έχεις να δεις τη μέση να κινείται κοντά στα 14 λίτρα. Πιο κάτω; Θέλει προσπάθεια και υπομονή, μεγάλη όμως. Με τέτοιου είδους συζήτηση, μέσα στο πολύ άνετο και μεγάλο εσωτερικό της (μεταξόνιο: 2.720 χλστ.) και με τα Recaro να έχουν μετατρέψει στην κυριολεξία σε απόλαυση τη φιλοξενία που μας χαρίζει, προσεγγίζουμε ένα ιδιαίτερο σημείο του νομού. Τη λίμνη Ζαρού («Ζαρός»: το μέρος που ρέει πολύ νερό) ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, λίμνη Βοτόμου. Η τεχνητή αυτή όαση βρίσκεται στα 45 χλμ. νοτιοδυτικά του Ηρακλείου, στην επαρχία Καινούργιου, στις νότιες πλαγιές του Ψηλορείτη. Σημειώστε ότι από αυτήν την περιοχή προέρχεται και το περίφημο φυσικό μεταλλικό νερό Zaros.

Χαλαρώσαμε εδώ, παρέα με πάπιες, κυπρίνους και χελώνες, ξυπνήσαμε για τα καλά, και πλέον ξεκινάμε για ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο… Για μια τοποθεσία σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, με τα καλά και τα κακά της, που αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες, πολλοί από τους οποίους την έχουν ζήσει στο παρελθόν και αλλιώς,

τότε που η διαμονή μέσα σε τρύπες… στα Μάταλα δεν ήταν μια απλή μόδα, αλλά αποτελούσε μια στάση ελεύθερης σκέψης και ζωής.

Όσο βαρύγδουπο και αν ακούγεται όλο αυτό. Μέσα Σεπτέμβρη, λοιπόν, και γίνεται το αδιαχώρητο. Η βραβευμένη με γαλάζια σημαία (όπως και αρκετές του νησιού) παραλία των 250 μέτρων μήκους και των 45 μέτρων πλάτους είναι όντως μαγική, και η ενέργεια από το ιδιαίτερο, σκαλιστό βουνό, στα δεξιά της περίεργη και μοναδική. Υπάρχουν όμως και πολλοί λόγοι να σου χαλάσουν το κέφι, για παράδειγμα η έντονη εμπορευματοποίηση των πάντων, ακόμα και της εισόδου στις σπηλιές με αντίτιμο 2 ευρώ, κάτι όμως που με τίποτα δεν είναι σε θέση να μας χαλάσει τη διάθεση. Σταθμεύουμε τη Mustang στο πάνω πάνω πάρκινγκ, δίπλα στο κάμπινγκ, αφού αυτό της παραλίας δεν είχε ελεύθερη θέση, και περιδιαβαίνουμε το ζωγραφισμένο δρόμο, ανάμεσα από τα πολυάριθμα -πλέον- μαγαζιά της περιοχής. Τι σχέση έχει αυτό το μέρος σήμερα με εκείνο των χίπις του ‘60 και του ‘70, για το οποίο γράφτηκαν τόσα άρθρα, ενδιαφέροντα βιβλία και τόσοι διάσημοι στίχοι; Μικρή πλέον, αλλά η βόλτα έως εκεί είναι απαραίτητη!

Ωραίος ο Νότος, αυτό συζητάμε με τον Θ.Η., κάτι που είχαμε σημειώσει και στην πρόσφατη επίσκεψή μας στο νησί, στα νότια τότε των Χανίων και του Ρεθύμνου με τον «Ιαγουάρο», και έτσι παραμένουμε στα χαμηλά του χάρτη. Σύντομη παράκαμψη από ένα σημείο-σταθμό για τους ελληνικούς αγώνες, το αεροδρόμιο στο Τυμπάκι, και αποφασίζουμε να αλλάξουμε νομό, με κατεύθυνση προς τη μεγαλύτερη πόλη του Λασιθίου, την Ιεράπετρα, η οποία βρίσκεται στα 120 χιλιόμετρα από τα Μάταλα.
Τα χιλιόμετρα πολλά, ο δρόμος καλός σε πολλά σημεία, οπότε και εμείς ανεβάζουμε ρυθμό. Τώρα μάλιστα! Αυτή είναι η Mustang GT, και για αυτό έχει κατασκευαστεί. Πάνω από τις 4.000 σ.α.λ. άλλο αυτοκίνητο, μιλούν πλέον τα κυβικά και τα αμερικάνικης καταγωγής, άγρια άλογά της. Αν κάτι ήξεραν ανέκαθεν να κάνουν καλά στην απέναντι πλευρά, αυτό είναι να δημιουργούν οχήματα άνετης και ταχύτατης κάλυψης μεγάλων αποστάσεων. Έτσι είναι και αυτό, σου δίνει τη δυνατότητα να κινηθείς πολύ γρήγορα μαζί του, την ίδια ώρα που απολαμβάνεις τη μουσική που προκύπτει πλέον από το 8κύλινδρο μοτέρ. Σκληρό ροκ…

Τι γίνεται με την κατανάλωση τώρα; Ας αλλάξουμε συζήτηση, αφού ο δείκτης της βενζίνης αρχίζει να συμβαδίζει και αυτός με την ταχύτητα, και τα 14 γίνονται 17 λίτρα/100 χλμ. και μόνο με τη σκέψη ότι βυθίζεις το δεξί πεντάλ στο πάτωμα. «Ηρέμησε, πάμε για στατική εικόνα στο λιμενοβραχίονα και στο κάστρο Καλές…», καταλαγιάζει τα πνεύματα ο Θάνος ενώ κατευθυνόμαστε στο φρούριο -σήμα κατατεθέν της πόλης-, το οποίο χτίστηκε το 13 αιώνα μ.Χ., για να προστατεύει την πόλη από τους εχθρούς. Θέλοντας να προλάβουμε το σωστό φως, συνεχίζουμε παραλιακά και, αφού περνάμε μερικές από τις καλύτερες παραλίες του νησιού (Λιβυκό Πέλαγος άλλωστε), όπως την Αγια-Φωτιά, κατευθυνόμαστε σε ένα δρόμο που είχαμε σημειώσει στα «must» του ταξιδιού μας…

Στο «Πάσο» της Κρήτης!
«Ξέρω ακριβώς σε ποιο κομμάτι αναφέρεστε, και πραγματικά είναι τέλειο. Είναι κάτι σαν εκείνο το δρόμο στη Ρουμανία που είχατε πάει και εσείς – σε σμίκρυνση, βέβαια…» μας λέει ο νεαρός αναγνώστης μας-υπάλληλος στο πρατήριο βενζίνης που έχουμε σταματήσει, αναφερόμενος φυσικά στην περίφημη Transfagarasan, στην οποία είχαμε ταξιδέψει δύο χρόνια πριν. Φύγαμε για Ζήρο (ή Ζίρο σε μερικούς χάρτες και ταμπέλες), λοιπόν! Εκεί, λίγο μετά, από αυτό το χωριό του Δήμου Σητείας, το σκηνικό αλλάζει εντελώς. Με κατεύθυνση προς τον Ξερόκαμπο, νιώθουμε ότι είμαστε ευλογημένοι για τη συγκεκριμένη ώρα με το τέλειο φως, για το αυτοκίνητο που έχουμε μαζί μας, για αυτήν τη συγκλονιστική διαδρομή με την απίστευτη ποικιλία στροφών, την καλή, μαύρη άσφαλτο και φυσικά για την ίδια τη στιγμή που ζούμε. Απόλαυση!

Η φωτογραφική στους κόφτες, ο Θάνος σε οίστρο και η GT να εναλλάσσεται από Sport+ σε Track mode, σε κάθε περίπτωση με το ESP εκτός, το οποίο απενεργοποιείται πλήρως.

Το μηχανικό κιβώτιο των 6 σχέσεων συμβαδίζει, έχοντας καλή αίσθηση και μικρές διαδρομές. Το σύστημα διεύθυνσης είναι και αυτό στο Sport πλέον, ενώ, αν και ηλεκτρικό, μεταφέρει τις πληροφορίες που θέλεις να έχεις όταν βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση, οι οποίες όμως εξακολουθούν να μη συγκρίνονται με εκείνες αντίστοιχων ευρωπαϊκών προτάσεων… Τι καταλαβαίνεις αμέσως; Μα, φυσικά, τα περίπου 1.800 κιλά του συνόλου, τα περισσότερα εκ των οποίων μπροστά (θηριώδης V8 θυμίζουμε), τα οποία οφείλεις να σεβαστείς και να μελετήσεις πριν ορμήσεις. Το πλαίσιο, όμως, είναι εκεί, στιβαρό όσο πρέπει, με τις κλίσεις του αμαξώματος να είναι ασήμαντες όσο και αν το πιέσεις, και τα φρένα ακούραστα στο απαιτητικό κατηφόρι για Ξερόκαμπο και, παρά τις ταχύτητες που μπορεί να φτάσει ένα τέτοιο σύνολο πριν τις όποιες φουρκέτες… Το ανέβασμα; Μα γιατί, Θεέ μου, δεν είμαστε ακόμη εκεί να φωτογραφίζουμε; Όταν το βρεις και πας με τα νερά του, είναι εκεί για να σου προσφέρει την απαιτούμενη ηδονή. Το μυστικό είναι, με τη δύναμη που έχεις κάτω από το δεξί σου πόδι, να ξεπεράσεις την αρχική τάση για υποστροφή και να βρεις τη χρυσή τομή, η οποία εμφανίζεται πάνω από τις 3.500 στροφές… Αυτή είναι η όποια δυσκολία ουσιαστικά, να μείνεις ψηλά, οπότε και αναλαμβάνει δράση το μπλοκέ διαφορικό. Κατά τη γνώμη μας, ο συγκεκριμένος δρόμος μαζί με εκείνον που συνδέει τα Χανιά με τα Σφακιά αποτελούν τις κορυφαίες διαδρομές της Κρήτης, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Ανάβασης Ομαλού. Ολοκληρώνουμε, στο Βορρά πλέον, με την ποιοτική ξεκούραση στο Bay View της Σητείας (δικαιολογημένο το 9,5 στο Booking για μια εξαιρετική value for money πρόταση) να αποτελεί το κερασάκι στη γεμάτη ημέρα μας.

Κυκλώνουμε και ολοκληρώνουμε ιδανικά
Ωραίος ο Νότος, αλλά όταν στα βόρεια υπάρχουν παραλίες όπως το διάσημο Φοινικόδασος-Βάι στα ανατολικά, το Βούλισμα, αλλά και γραφικές τοποθεσίες όπως ο Άγιος Νικόλαος και η Ελούντα, δεν μπορείς παρά να μην τις σημειώσεις, αφού μάλιστα αποτελούν και ιδανικές περιοχές για διακοπές, για κάθε βαλάντιο. Εντυπωσιακά τα 5άστερα συγκροτήματα στην ακτογραμμή μέχρι την Πλάκα αλλά και δωμάτια πραγματικά οικονομικά, σε πολλές περιοχές του νησιού. Ανηφορίζοντας από την Πλάκα και με κατεύθυνση να συναντήσουμε και πάλι την εθνική οδό, ακόμα μία διαδρομή την οποία οφείλει να περάσει ο κάθε petrolhead που θα βρεθεί σε εκείνα τα μέρη. Προσοχή όμως. Εδώ το οδόστρωμα γλιστράει αρκετά, οπότε ένα κουπέ 421 ίππων με την κίνηση πίσω και καταγωγή απ’ το… Αμέρικα θέλει λεπτούς χειρισμούς και φυσικά… μία κάτω. Με αυτό ως δεδομένο, η διασκέδαση σε αποζημιώνει, και το όποιο ρίσκο της στιγμής γίνεται απολαυστικό και ιδανικό στην περίπτωσή μας, για να γράψουμε τον επίλογο (και) σε αυτούς τους δύο νομούς της Κρήτης. Στο πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, με την τόσο μεγάλη ποικιλία εικόνων και καταστάσεων. Κοπέλια, θα επιστρέψουμε…_ Μ. Σαλ.

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ TIPS
> Αν φτάσετε ίδια ώρα με εμάς, μη χάσετε την Ανατολή ακριβώς απέναντι από το Κούλε. Προγραμματίστε επίσκεψη και στο διώροφο κτίριο εκεί, το οποίο στην τελική του μορφή κάλυπτε 3.600 τ.μ.
> Αν είστε Αύγουστο στην περιοχή, επισκεφθείτε το «Houdetsi Music Festival» (http://www.houdetsifestival.com). Μουσική εμπειρία που αξίζει!
> Μην παραλείψετε τη βόλτα και το μπάνιο σας στον περίφημο κόλπο της Μεσαράς: στα Μάταλα! Εκείνο το πρωινό, η πινακίδα της παραλίας ανέφερε ότι 2 ευρώ ήταν το κόστος για την κάθε ξαπλώστρα και 2 ευρώ για την ομπρέλα.
> Ωραία η παραλιακή διαδρομή από τον Άγιο Νικόλαο έως και την Πλάκα. Το γραφικό ψαροχώρι, δηλαδή, με την τεράστια τουριστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, έπειτα και από το επιτυχημένο σίριαλ «Το Νησί», του Θοδωρή Παπαδουλάκη.
> Σε όλη την Κρήτη μπορείς να φας καλά και οικονομικά. Στην Πλάκα μη «φοβηθείτε», λόγω μπάτζετ, να παραγγείλετε ακόμα και ψάρι πριν ή και μετά την εκδρομή σας -εμπειρία ζωής- απέναντι… Σωστό και ποιοτικό φαγητό στα: «Limanaki» στις Γούβες Ηρακλείου, «Ferryman» στην Ελούντα, «Giovanni’s» στην Πλάκα, στην «Ψαροπούλα» στην Ιεράπετρα και για γλυκό στο «Mitsakakis» στη Σητεία.
> Μπουγάτσα με μυζήθρα αλλά και γλυκιά… στο ΚΙΡΚΟΡ απέναντι από τα «Λιοντάρια» και, φυσικά, και δίπλα του, στο «φυλλο…σοφίες». Και τα δύο από το 1922.
> Στα μαγαζιά της λίμνης Ζαρού (Βοτόμου), όπως τα «Λίμνη», «Βεγγέρα» κτλ., απολαύστε πέστροφα και σολομό, ενώ, αν σας αρέσει η πεζοπορία, από εκεί ξεκινούν μερικά ενδιαφέροντα μονοπάτια.
> Πριν μπούμε στο πλοίο της επιστροφής, περάσαμε από τα Μάλια και τη Χερσόνησο, με τις ορδές των ξένων -ακόμα και αυτήν την εποχή- να διασκεδάζουν με έναν άλλο, ξενόφερτο τρόπο, τον οποίο σε καμία περίπτωση δε σας προτείνουμε…

Όσο ποιοτικά ταξιδέψαμε στον ανοιχτό δρόμο με τη Mustang GT, το κάναμε αντίστοιχα και στην ανοιχτή θάλασσα με τα πλοία της Blue Star Ferries και της Anek Lines!