Δοκιμάζουμε το Audi R8 R-Tronic

ΚΑΚΑ τα ψέματα, δεν πρόκειται για ακόμα ένα Audi, που ήρθε μόνο και μόνο για να προκαλέσει… τα πλήθη. Δεν πρόκειται για ένα μοντέλο κράχτη, με άλλα λόγια, που έτσι ξαφνικά βρήκε το δρόμο προς τη γραμμή παραγωγής, απλώς υποτασσόμενο στα επιτακτικά -ως συνήθως…- κελεύσματα του σύγχρονου μάρκετινγκ. Oύτε -πολύ περισσότερο- για ένα show-off κουπέ, που ξεπήδησε χωρίς δεύτερη σκέψη από το σχεδιαστήριο του Βάλτερ Ντε Σίλβα και των υπόλοιπων μελών της ομάδας του, προκειμένου να αναδειχτούν εμπράκτως και πάλι η δυναμική και οι δυνατότητες -ευρύτερα- μιας ολόκληρης μάρκας.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως εκεί, κατά Ίνγκολστατ μεριά, η έπαρση και η συνήθης για πολλούς «πρακτική» του… φθηνού εντυπωσιασμού, των παιχνιδιών τακτικής -αν προτιμάτε- στην παγκόσμια αυτοκινητική σκακιέρα, ουδέποτε ταίριαζαν στο DNA αλλά και, γενικότερα, στο χαμηλών τόνων προφίλ των ανήσυχων αυτών Γερμανών. Απλώς, καμία σχέση με όλα τα παραπάνω! Πολύ περισσότερο, μάλιστα, η φλυαρία καθώς και ο άσκοπος… πλουραλισμός που συχνά πυκνά κουράζουν και συναντιόνται πλέον, με δεδομένες τις εκάστοτε επιλογές, στη σχεδίαση και στην τεχνολογία, αντίστοιχα, που κουβαλούν ουκ ολίγες κατασκευές του είδους.

Τότε, τι ακριβώς είναι το R8; Η απάντηση είναι πολύ απλή, αρκεί να ξέρεις το «ποιόν» του δημιουργού του: Aπό άκρη σε άκρη, το R8 είναι μια εμπνευσμένη σε σύλληψη και εκτέλεση -όπως αποδεικνύεται- υπερ-κατασκευή, που αποτελεί την ευφυή σύνθεση μιας αέναης εξελικτικής πορείας, άμεσα συνδεδεμένης τόσο με τη δεδηλωμένη πρόθεση της γερμανικής εταιρείας για παρουσία σε όσο το δυνατόν περισσότερες κατηγορίες οχημάτων όσο και με το γνωστό πια δόγμα-προίκα που εκφράζεται μέσα από το «Vorsprung durch Technik» – ή, αλλιώς, μέσα από το γνώριμο σλόγκαν «προβάδισμα μέσω της τεχνολογίας».

Το αποτέλεσμα; Ένα πραγματικό supercar της νέας χιλιετίας! Ένα αυτοκίνητο, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό σε ουσία και όψη, αλλά και ανόθευτο σε αίσθηση. Διασκεδαστικό στην οδήγηση, όμως συνάμα εντυπωσιακά εύκολο στην πράξη. Και, βέβαια, ένα «κλασικό» Audi, με προηγμένο τεχνολογικό υπόβαθρο. Αυτό είναι, λοιπόν, το R8: Ένα αυθύπαρκτο, ως προς το γενικότερο χαρακτήρα που προτάσσει έναντι του ανταγωνισμού του, υπερ-αυτοκίνητο, που απευθύνεται με κάθε πτυχή του και πριν από οτιδήποτε άλλο στον Οδηγό! Στον Πραγματικό Oδηγό.

Ναι, μπορεί όντως το βλέμμα των ανθρώπων της Audi να ήταν διακριτικά στραμμένο στο γειτονικό Τσουφενχάουζεν για εμπορικούς -και όχι μόνο- λόγους (σ.σ.: Aς μη γελιόμαστε, στόχος ήταν, είναι και θα είναι κάθε λογής «911», είτε πρόκειται για το υπάρχον R8 των 420 ίππων είτε για τα επερχόμενα R8 Roadster και RS8, με το τελευταίο να φορά το νέο 10κύλνδρο κινητήρα των 500+ ίππων!), από εκεί και πέρα όμως το γερμανικό αυτό κουπέ, ως προϊόν που σέβεται τον αγοραστή/οδηγό του, σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε με πρωταρχικό κριτήριο την οδηγική ευχαρίστηση που προσφέρει. Και μάλιστα απλόχερα και με τις ιδανικές αναλογίες κάτω απ’ όλες τις συνθήκες. Τελεία και παύλα!

Και όλα αυτά είτε «πυροβολείς» με αντίπαλο τον εαυτό σου (και το χρονόμετρο, ασφαλώς!) στην πίστα, είτε χαμογελάς πλατιά πίσω από το βολάν του στις άτυπες, προσωπικές σου ε.δ., είτε μετακινείσαι απλά και… καθημερινά από το σημείο Α στο σημείο Β. Tο παραπάνω είναι σίγουρα ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ένα στοιχείο μοναδικής οδηγικής πανδαισίας, αν θέλετε, για το οποίο η Audi -και το R8, φυσικά!- μπορεί εύκολα να καυχιέται. Κι εμείς εξίσου εύκολα να το απολαμβάνουμε – ευκαιρίας δοθείσης, και όχι μόνο!

What you see is what you get!
Το σίγουρο είναι ένα: Oι ιθύνοντες της Audi δεν έκαναν κανενός είδους συμβιβασμό, όταν αποφάσισαν να δημιουργήσουν το πρώτο τους supercar. Mε βάση το αποτέλεσμα που προέκυψε και με δεδομένο το στόχο που είχαν θέσει εξαρχής -ο οποίος, πολύ απλά, ήταν η κορυφή(!) της κατηγορίας- δε λογάριασαν ούτε το κόστος. Έτσι, με το R8 έβαλαν για ακόμα μια φορά τα… δυνατά τους, έτσι όπως μόνο εκείνοι ξέρουν. Πώς; Αξιοποιώντας ιδανικά ό,τι καλό υπήρχε στο πολυσυλλεκτικό ράφι του γερμανικού ομίλου, στο οποίο ανέκαθεν είχαν το επάνω χέρι (βλ. κινητήρας, μετάδοση κ.ο.κ.), κληροδότησαν στο νέο τους κουπέ νέες και πρωτοποριακές για το είδος τεχνολογίες, άμεσα συνδεδεμένες τόσο με τις αντίστοιχες επιλογές του ανταγωνισμού όσο και με τις απαιτήσεις των αγοραστών του είδους, εξελίσσοντας συγχρόνως με προσοχή κάθε λεπτομέρεια των σωθικών του. [[PAGEBREAK]]

Δεν αρκέστηκαν στα διαπιστευτήρια/επιτεύγματα του παρελθόντος (Quattro), ούτε στην παράδοση του ονόματός τους (Le Mans) – πολύ περισσότερο δε στην «εύκολη» μεταφορά τεχνολογίας από την αδελφή Lamborghini. Τουναντίον, εργάστηκαν σκληρά, με όραμα, αλλά και πρόγραμμα, δημιουργώντας ένα αυτοκίνητο με τη δική του προσωπικότητα, που δικαιώνει στο ακέραιο τους τεμνόμενους κύκλους, που για πρώτη φορά σε Audi κοσμούν το επάνω τμήμα του καπό.

Ωστόσο, εκτός από το «είναι» του R8, τομέα στον οποίο θα επανέλθουμε, και μάλιστα δριμύτεροι, εξίσου σημαντική είναι και η παράμετρος του «φαίνεσθαι». Γιατί, όπως και να το κάνουμε, τη σήμερον ημέρα δεν αρκεί να είσαι, πρέπει και να δείχνεις. Εκεί ακριβώς βρίσκεται ακόμα ένας άσος του γερμανικού κουπέ. Αυτήν τη φορά φανερός! Χωρίς να μιμείται κανέναν ανταγωνιστή του (δε θυμίζει σε τίποτα «911», ούτε καν την ομόσταβλη μικρή «Lambo»), πρόκειται για ένα υπερ-αυτοκίνητο με χαρακτήρα 100% Audi. Άκρως εντυπωσιακό, από όποια πλευρά κι αν το αντικρίσεις (εντάξει, βοηθά τα μάλα και το κόκκινο χρώμα του αυτοκινήτου μας), αποπνέει με μιας ακόμα και στον πλέον ανυποψίαστο -αν είναι δυνατόν!- έναν πρωτόγνωρα hi-tech χαρακτήρα.

Το R8, χάρη στις έντονα κυρτές επιφάνειες, στα μεγάλα φτερά, στους φαρδιούς ώμους πάνω ακριβώς από τους πίσω τροχούς των 19 -για την περίσταση- ιντσών, στις αναρίθμητες εισαγωγές αέρα εμπρός όπως και -κυρίως- στο πλάι, δεν είναι ένα «super TT», αλλά ένα επιθετικό supercar, που σχεδιαστικά καταφέρνει να ισορροπεί ιδανικά και με περισσή -κατά τη δική μας άποψη- αρμονία ανάμεσα στη λογική και στη φαντασία. Είναι και η χαρακτηριστική εμπρός μάσκα σε συνδυασμό με το χαμηλό ρύγχος της κατασκευής, τους ανύπαρκτους προβόλους της και τα εμπρός φωτιστικά σώματα αλά S5 που υιοθετούν την τεχνολογία LED που κάνουν τη διαφορά, σε σχέση με ό,τι γνωρίζουμε.

Συγκεκριμένα, η παραπάνω εικόνα υπερθεματίζεται στο πίσω μέρος από στοιχεία όπως τα φωτιστικά σώματα με τα συνολικά 186 LEDάκια(!), το διαφανές κάλυμμα του τοποθετημένου στο κέντρο του αμαξώματος V8, τις αντικριστές, και μάλιστα διπλές, απολήξεις του και το εντυπωσιακό διαχύτη αέρα χαμηλά στο κέντρο, ανάμεσα ακριβώς από τα φαρδιά πέλματα των ελαστικών, που, αν μη τι άλλο, δεν μπορούν παρά να μαγνητίζουν το βλέμμα. Έτσι ακριβώς όπως αρμόζει στο χαρακτήρα ενός supercar!

Παρ’ όλα αυτά, κοιτώντας το από το πλάι δυσκολεύεσαι πολύ να πιστέψεις πως το συνολικό μήκος του αμαξώματός του είναι αντίστοιχο με εκείνο ενός… ταπεινού VW EOS και ότι το μεταξόνιό του είναι ανάλογο με αυτό ενός σύγχρονου Passat, αφού, όσο… εκπαιδευμένο και να ’ναι, το μάτι ξεγελιέται εύκολα. Tο R8 δείχνει πολύ πιο μακρύ, πατώντας «γερά» και σταθερά στα θηριώδη ελαστικά του. Aν μη τι άλλο, αυτό είναι κάτι που το περιμένεις… Για το ύψος, όμως, δεν έχεις κανένα απολύτως έρεισμα ούτως ώστε να αμφισβητήσεις τους ισχυρισμούς των Γερμανών. Πολύ απλά, με το ύψος να μην υπερβαίνει τα 1,3 μ., τα πάντα αρχίζουν σιγά σιγά να αποκτούν τη σωστή τους διάσταση…

Στο πιλοτήριο!
Η ώρα της αλήθειας ήρθε! Όχι στα Μέγαρα, όπου και καταλήξαμε, αλλά αρχικά στην Αργυρούπολη, στις εγκαταστάσεις της Kosmocar, από όπου παραλάβαμε το κατακόκκινο R8 «μας». «Υποψιασμένοι» ότι αίφνης θα βρεθούμε στο κόκπιτ ενός supercar, προς στιγμήν… ανασκουμπωνόμαστε. Κι όμως! Δε χρειάζεται να διαθέτεις ευλυγισία αθλητή, αφού η καμπίνα του R8, αν και χαμηλή (περιμένατε τίποτα διαφορετικό;), είναι απρόσμενα ευρύχωρη και -γιατί όχι;- εντυπωσιακά άνετη για το είδος της κατασκευής! Τα εκπληκτικά δερμάτινα καθίσματα (τύπου μπάκετ, ασφαλώς με την επιγραφή «R8» να δεσπόζει στο κέντρο τους) έχουν ένα σωρό ρυθμίσεις (ηλεκτρικές για την περίσταση) και πραγματικά τεράστια διαδρομή, ως προς το διαμήκη άξονα του αυτοκινήτου. «Χωρά και μπασκετμπολίστας» σκεφτόμαστε.

Εύκολα βρίσκεις την ιδανική θέση εμπρός από το γνώριμο βολάν (βλ. ΤΤ) με το επίπεδο κάτω μέρος, που φυσικά επίσης ρυθμίζεται πλήρως. Μια κλεφτή ματιά στο «χώρο εργασίας» και… βουρ για την πρώτη, αναγνωριστική μας βόλτα. Γυρίζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη το παραδοσιακό κλειδί της Audi (γιατί όχι ένα μπουτόν Start-Stop;), τοποθετούμε τον απαστράπτοντα μεταλλικό επιλογέα στη θέση D (υπομονή, κύριοι!) και ξεκινάμε. Έκπληξη πρώτη; Η ορατότητα! Πραγματικά, ασυνήθιστα καλή για αυτοκίνητο με τον κινητήρα στο κέντρο· τόσο εμπρός όσο και, κυρίως, περιμετρικά. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τους μεγάλους εξωτερικούς καθρέφτες, αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι οδηγείς… Έχουν τον τρόπο τους, τελικά!

Η ευκολία με την οποία κινείται το R8 στην κίνηση της πόλης είναι αντίστοιχα εντυπωσιακή. Το τιμόνι με τα χαρακτηριστικά σταθερά «αυτιά» με τις ενδείξεις «+» και «-» που ακολουθούν τα οριζόντια μπράτσα του, αν και βαρύ, ουδέποτε σε κουράζει. Την ίδια στιγμή, η ανάρτηση, ενώ είναι σκληρή, απορροφά ικανοποιητικά την πλειονότητα των ανωμαλιών, χωρίς τα ανατριχιαστικά «γκαπ, γκουπ» που ακούς σε αντίστοιχες προτάσεις του είδους. Και με το κιβώτιο τι γίνεται; Στην περίπτωσή μας, οι αλλαγές των σχέσεων στο -προαιρετικό- R-Tronic, που κρατά δεσμούς με το γνώριμο κιβώτιο e gear της Lamborghini, πραγματοποιούνται πολύ ομαλά, πάντοτε στο αυτόματο πρόγραμμα λειτουργίας και με το κουμπί Sport στη θέση Off.

Με λίγα λόγια, λοιπόν, το R8 είναι ένα ευκολοδήγητο… supercar, ακόμα και για καθημερινή χρήση. Φαντάζει -και είναι, ασφαλώς- όσο βολικό είναι κι ένα απλό και ταπεινό Audi ΤΤ! Μπορεί, βέβαια, να μην ενδείκνυται η… επιστράτευσή του για τα ψώνια της εβδομάδας στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς (μόλις 100 λίτρα μπορούν να αποθηκευτούν στο εμπρός, φυσικά, μέρος του αυτοκινήτου), παρ’ όλα αυτά το εν λόγω Audi δε θα δυσκολευτεί να σας υπηρετήσει καθημερινά, ακόμα και στις πλέον αδιάφορες μετακινήσεις σας. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που δεν το συναντάς συχνά, oύτε καν σε μια σύγχρονη «997», που επίσης χαρακτηρίζεται πλέον από αρκετή δόση… ευχρηστίας. Πολύ περισσότερο δε σε σύγκριση με τις αντίστοιχες ιταλικές υπερ-κατασκευές του είδους, που, κυριολεκτικά, κάτω από το ζυγό της πόλης σού κάνουν τη ζωή δύσκολη…

«Ας είναι» σκεφτόμαστε. Κινούμενοι νωχελικά επί της παραλιακής, το μάτι μας έχει ήδη αρχίσει να περιπλανιέται διερευνητικά στον καθ’ όλα προσεγμένο χώρο που μας περιβάλλει. Πέρα από την εκπληκτική εργονομία της θέσης οδήγησης (σ.σ.: Kυριολεκτικά το «φοράς», ακόμα κι αν κινείσαι χαλαρά, καθισμένος όσο χαμηλά και όσο κοντά στο τιμόνι πρέπει), με το κόκπιτ να δημιουργεί «εσκεμμένα» εμπρός σου ένα τόξο που σε αγκαλιάζει, καταλήγοντας στην κεντρική κονσόλα, τα στοιχεία που επίσης σε κερδίζουν είναι η απλότητα του ντιζάιν, όσον αφορά τις ενδείξεις του ταμπλό, και, βέβαια, η συνολική ποιότητα κατασκευής… επιπέδου Audi.

Από εκεί και πέρα, στην περίπτωσή μας δεν μπορούσαμε παρά να σταθούμε σε μερικές μικρές(;) λεπτομέρειες, όπως στις έξτρα επενδύσεις από ανθρακονήματα που κοσμούσαν τον εσωτερικό διάκοσμο εμπρός ακριβώς από το οπτικό μας πεδίο, στο εκπληκτικό, αλλά επίσης προαιρετικό ηχοσύστημα της δανέζικης hi-end εταιρείας Bang & Olufsen, που διαθέτει συνολικά 12 ηχεία μέγιστης ισχύος 465 Watt(!), καθώς και στο χαρακτηριστικό μπουτόν πίσω ακριβώς από τον επιλογέα και δίπλα από εκείνο με την επιγραφή «ESP» για την αλλαγή του βαθμού απόσβεσης των ηλεκτρονικά ελεγχόμενων αμορτισέρ ρευστομαγνητικού υγρού.

Pedal to the metal!
Aς είμαστε ρεαλιστές, δύσκολα μπορείς να χαρείς και να εκτιμήσεις τις αρετές ενός αυτοκινήτου σαν του εκπληκτικού R8 με αντίπαλό σου τον καιρό… Δυστυχώς, έχοντας ήδη βγει στην Ε.Ο. Αθηνών-Λαμίας με κατεύθυνση τη Θήβα, οι ουρανοί ανοίγουν. Και μάλιστα για τα καλά. Κατευθυνόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη προς Ορχομενό και Λιβαδειά, απλώς ελπίζοντας μαζί με το Βασίλη για το καλύτερο. Μάταια· ο καιρός έχει «κλείσει»… Αναστροφή και επιστροφή στην Αττική και στα γνώριμα λημέρια των Δερβενοχωρίων, όπου ελπίζουμε να σταματήσει το μένος του καιρού.

Κατηφορίζουμε στις ανοιχτές καμπές της Υλίκης, χωμένοι βαθιά στα εκπληκτικά μπάκετ του R8, συνειδητοποιώντας πως ταξιδεύουμε απροβλημάτιστα και χωρίς κανένα ίχνος άγχους, με μ.ω.τ. της τάξης των 200+ χλμ./ώρα! Εκπληκτική σταθερότητα, ακόμα και στο σχεδόν πλημμυρισμένο οδόστρωμα της εθνικής, τιμόνι βαρύ και «συμπαγές» που σου μεταφέρει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, αλλά και εκπληκτική δουλειά από τα 19άρια Pirelli PZero του αυτοκινήτου μας, που, κυριολεκτικά, εξοστρακίζουν το νερό πίσω μας. Το ’παμε και δε θα κουραστούμε να το επαναλάβουμε: Yπερ-αυτοκίνητο, πλην όμως υποδειγματικό σε ό,τι αφορά την ασφάλεια που σου εμπνέει. Ένα supercar που οδηγείται τόσο εύκολα όσο και το δικό σας, οικογενειακό Α4 TFSI!

Και στις στροφές στο βρεγμένο τι γίνεται; Κανένα πρόβλημα! Το υποδειγματικό ζύγισμα (τα 1.560 κιλά μοιράζονται σε ποσοστό 46/54 εμπρός και πίσω), η αληθινή τετρακίνηση καθώς και ο φύλακας-άγγελος που ακούει στο όνομα «ESP» (σημειωτέον, απενεργοποιείται πλήρως, και συγκεκριμένα σε δύο στάδια) εξασφαλίζουν ουδέτερη συμπεριφορά. Αρκεί, βέβαια, να σεβαστείς το μέγεθος της κατασκευής και, πάνω απ’ όλα, τους 420 ίππους και τα σχεδόν 44 χλγμ. του V8, που καιροφυλαχτούν κάτω από το δεξί σου πόδι. H αλήθεια είναι ότι γυρίζει εύκολα, όχι όμως απότομα, με τέρμα γκάζι στο «ανέβα» προς Σκούρτα. Και θεαματικά, συν τοις άλλοις· λες και οδηγείς πισωκίνητο! «Μα, δεν είναι Quattro;» θα αναρωτηθεί κανείς. Είναι. Ασφαλώς και είναι. Αλλά Quattro με… νοημοσύνη! Και, ασφαλώς, όπως αρμόζει σ’ ένα καθαρόαιμο του είδους, με διαφορετική ρύθμιση σε σχέση με τα ταπεινότερα Audi της γκάμας, αφού στους εμπρός τροχούς του φτάνει μόνο ένα ποσοστό της ροπής του κινητήρα, που κυμαίνεται, ανάλογα με τις συνθήκες, από 10 έως 35%.

Τα υπόλοιπα περνούν στους φαρδιούς τροχούς του πίσω άξονα, με τη βοήθεια μάλιστα ενός διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης, με βαθμό εμπλοκής 25% στην επιτάχυνση και 45% στην επιβράδυνση. Ό,τι καλύτερο. Πιστέψτε μας. Η ουσία -αλλά και η μαγεία, αν θέλετε- είναι ότι δε σε τρομάζει, ακόμα και στις πλέον αντίξοες συνθήκες, αφού όλα εξελίσσονται ομαλά και, προπάντων, χωρίς υστερίες, σε επίπεδο αντιδράσεων. Η ουρά ανοίγει πολύ γλυκά, σαν σε αργή κίνηση, την τροχιά της, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να την ελέγχεις υποδειγματικά αφενός με το γκάζι και αφετέρου μέσω του ακριβούς τιμονιού, με τις λιγότερες από τρεις στροφές από άκρη σε άκρη. Και όλα αυτά οδηγώντας ένα ισχυρό κουπέ με τον κινητήρα στο κέντρο στο βρεγμένο! Είπατε τίποτα;

Δυστυχώς, η έντονη βροχόπτωση δε λέει να σταματήσει… Χωρίς να έχουμε άλλη επιλογή, ανασκουμπωνόμαστε και κατηφορίζουμε τη Στεφάνη (είπαμε, κρατάει καλά, αλλά εκεί, στην ούτως ή άλλως γλιστερή κατηφόρα, θέλει υπομονή, σύνεση, και τέλεια γνώση του δρόμου!), με τελικό προορισμό τη δικιά μας πίστα, τα Μέγαρα. Εκεί, ύστερα από αρκετές ώρες… υγρής περιήγησης, ο καιρός επιτέλους μας κάνει το χατίρι! Ώρα για regrouping όπως και για τα πρώτα «κλικ» – καιρός ήταν! Η ουσία για εμάς, όμως, κρύβεται στα πρώτα πραγματικά γρήγορα χιλιόμετρα, που ακολουθούν!

Racing planet!
Δεν υπερβάλλουμε. Χωρίς υπεκφυγές και δηλώσεις του τύπου «ναι μεν, αλλά», το R8 είναι το μοναδικό σήμερα supercar που μπορεί να μεταμορφώνεται τόσο εύκολα και τόσο αβίαστα από ένα politically correct κουπέ σε ένα πραγματικό όπλο! Σε ένα αυτοκίνητο, με άλλα λόγια, πραγματική απόλαυση. Αρκεί να του το ζητήσεις! Αρχής γενομένης από τον κινητήρα, που βρίσκεται «ετοιμοπόλεμος» και… γυμνός κάτω από το διαφανές του κάλυμμα λίγα μόλις εκατοστά πίσω από την πλάτη σου. Πρόκειται για το γνώριμο από το RS4 V8 των 4,2 λίτρων, που για την περίσταση ακούγεται αλλιώς, διαθέτοντας ασφαλώς όλα τα απαραίτητα και γνωστά για τη συνέχεια «εφόδια».

Oι αλλαγές στο φιλτροκούτι και στο σύστημα εισαγωγής έχουν επιδράσει θετικά στην ηχητική απόδοσή του, που μετά τις 4.000 σ.α.λ. είναι εμφανώς πιο στακάτη και πιο βραχνή σε σχέση με εκείνη του αδελφού σεντάν. Η αλήθεια είναι πως δε στριγκλίζει όπως ο V10 της Superleggera, ούτε… ανασταίνει νεκρούς με τις οκτάβες που παράγει σαν τον αντίστοιχο V8 των ετέρων Ιταλών. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση ακούγεται περίφημα, οπότε, λογικά, δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο να ασχοληθείς με το -ούτως ή άλλως- εκπληκτικό σε απόδοση ηχοσύστημα των Γερμανών. Και αυτό είτε περιστρέφεται χαμηλά είτε φλερτάρει –πράγμα διόλου δύσκολο!- με τον ηλεκτρονικό κόφτη στις 8.250 σ.α.λ.

Από εκεί και πέρα, τόσο η απόκριση όσο και η ευστροφία του είναι υποδειγματικές, ανεξάρτητα μάλιστα από τη σχέση που έχεις επιλέξει στο ημιαυτόματο e gear – συγγνώμη, στο R-Tronic θέλαμε να πούμε! Κακά τα ψέματα, το συγκεκριμένο κιβώτιο ταιριάζει γάντι στον «επιθετικό» χαρακτήρα του R8 (χαλάλι τα επιπλέον 9.700 ευρώ που κοστίζει, σε συνδυασμό με τις ρευστομαγνητικές αναρτήσεις Magnetic Ride!), όντας ένα πραγματικό ποίημα στην πίστα (κρίμα, βέβαια, που οι αλλαγές μέσω του επιλογέα πραγματοποιούνται με λάθος φορά…), πολύ περισσότερο δε ενεργοποιώντας το κουμπί Sport, οπότε και οι αλλαγές των 6 σχέσεων ολοκληρώνονται σε μόλις 55 χλστ. του δευτερολέπτου.

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να παίζει άσκοπα, κυριολεκτικά σαν… μικρό παιδί με τα «κλαπέτα» πίσω από το τιμόνι, μόνο και μόνο για να νιώσεις την επιτάχυνση αλλά και για να ακούσεις έτσι, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο, το βρυχηθμό του V8… Αν διερωτάστε, πάντως, για τις επιδόσεις του R8, δεν έχετε παρά να σημειώσετε μόνο δύο τιμές: τα 4,5 δλ. που είδαμε στο τυπικό «0-100» (εύγε στους Γερμανούς για το εκπληκτικό launch control του ημιαυτόματου κιβωτίου!) και τα 15,5 δλ. για το «0-200»!

Πώς στρίβει στην πίστα; Απολαυστικά, με μία λέξη! Και, για να είμαστε πιο ακριβείς και πιο περιγραφικοί, όπως ακριβώς του το ζητήσεις. Από ουδέτερα έως και φουλ… υπερστροφικά, σαν καλοζυγισμένο πισωκίνητο κουπέ(!), προς τέρψη δική σου, ασφαλώς, αλλά και όσων σε κοιτούν. Με καθαρές, πάντως, γραμμές, οι τέσσερις τροχοί του R8 πατούν με περισσή σιγουριά και… αυτοπεποίθηση στη μεγαρική άσφαλτο, κάτι που –πολύ απλά- σου δίνει τη δυνατότητα να ασχοληθείς με το να σημαδέψεις σωστά και πριν και στην έξοδο των στροφών, ρυθμίζοντας συγχρόνως τη δοσολογία στο γκάζι.

Αν υπερβάλλεις με το τελευταίο στην είσοδο, το εμπρός μέρος θα ανοίξει με ήπιο τρόπο την τροχιά, χωρίς ωστόσο να σε ξαφνιάσει. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα είναι στο χέρι σου! Κυριολεκτικά και μεταφορικά. «Κλονίζοντας» ελαφρώς, μέσω του τιμονιού, την άψογη ισορροπία του αυτοκινήτου στην είσοδο, η ουρά αποσταθεροποιείται εύκολα, χαρακτηριστικό που δίνει στον πιο έμπειρο οδηγό τη δυνατότητα να διατηρήσει την υπερστροφή που γεννάται με την τεχνική αυτή από το άπεξ της στροφής έως και την έξοδό της, βασιζόμενος στα έξυπνα διαφορικά των Γερμανών, στο πειθήνιο και άμεσο τιμόνι καθώς και στη δύναμη του V8! Ενεργά, όμως με απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, όλα τα παραπάνω δημιουργούν ένα σύνολο που σε περιμένει να του υποδείξεις τον τρόπο με τον οποίο θα στρίψει!

Κι αν χρειαστεί να σταματήσεις; Κανένα απολύτως πρόβλημα, αφού για ακόμα μια φορά η Audi επέλεξε τα… καλύτερα. Ακόμα και το «απλούστερο» R8 των σχεδόν 140.000 ευρώ «φορά» 8πίστονες δαγκάνες εμπρός, σε συνδυασμό με δίσκους με διάμετρο 380 χλστ., ενώ στον πίσω άξονα το σύστημα πέδησης συμπληρώνεται από 4πίστονες δαγκάνες με δίσκους 356 χλστ. Κατόπιν δικής σας επιλογής, πάντως, μπορείτε να βασιστείτε στους κεραμικούς δίσκους της Audi, που συνδυάζονται για την περίσταση με 6πίστονες και 4πίστονες δαγκάνες εμπρός και πίσω, αντίστοιχα.

Όσον αφορά αυτήν καθ’ αυτήν την απόδοση των φρένων στο «δικό μας» R8, το οποίο διέθετε τους «απλούς» δίσκους, δεν έχουμε παρά να υπερθεματίσουμε τους ισχυρισμούς της Audi. Σε σχέση τόσο με την αίσθηση που ανά πάσα στιγμή σου προσφέρουν (ανόθευτη, σχεδόν αγωνιστική, θα τη χαρακτηρίζαμε!) όσο και με την υποδειγματική τους αντοχή, ακόμα και υπό συνεχή πίεση.

Χωρίς συμπλέγματα!
Η αλήθεια είναι πως το ’χαμε… μυριστεί ήδη από την πρώτη μας επαφή μαζί του πριν από περίπου δέκα μήνες στο μακρινό Λας Βέγκας. Σήμερα, εντός έδρας πια, απλώς επιβεβαιώνουμε τις αρχικές μας εκτιμήσεις! Και μάλιστα με περισσή πλέον σιγουριά: Tο R8 είναι ένα πραγματικό supercar της σύγχρονης εποχής! Ευκολοδήγητο μεν, όπως συμβαίνει πλέον με κάθε μικρό ή μεγάλο Audi, όμως μπορεί συγχρόνως μ’ ένα δικό του, μοναδικό τρόπο να μεταμορφωθεί, όταν του το απαιτήσεις, σ’ ένα ταχύτατο, απολαυστικό αλλά και ανόθευτο σε αίσθηση υπερ-αυτοκίνητο! Απλά και ουσιαστικά!

Το γεγονός δε ότι καταφέρνει να κοιτά τον ανταγωνισμό του είδους κυριολεκτικά μέσα στα μάτια, και μάλιστα «με το καλημέρα» και χωρίς ίχνος συμπλεγμάτων είναι σίγουρα η μεγαλύτερη επιτυχία. Τόσο για το ίδιο το προϊόν, που διαθέτει το δικό του χαρακτήρα απ’ άκρη σ’ άκρη, όσο βέβαια και για τους ανθρώπους του Ίνγκολστατ, που τόλμησαν, απαντώντας θετικά στην πρόκληση με το ζήλο που ανέκαθεν τους διέκρινε. Κρίμα, πάντως, που, επί της ουσίας, στο προφανές δίλημμα που προκύπτει ανάμεσα σε R8 και Carrera 4S δεν καταφέραμε να απαντήσουμε, εξασφαλίζοντας εν Ελλάδι -έστω και για λίγες ώρες- το αντίπαλο δέος του κατακόκκινου κουπέ της Audi…_ 4Τ