Δοκιμάζουμε τη Lancia Delta

Με ένα γερό τέντωμα η Lancia άπλωσε τα χέρια της μέχρι τις άκρες του γραφείου επάνω στο οποίο βρισκόταν η πρόσφατη (τουλάχιστον) ιστορία της και με μία αποφασιστική κίνηση τη μάζεψε και τη φύλαξε στο χρηματοκιβώτιο. Κατόπιν πήρε ένα καινούργιο τετράδιο, που στην ετικέτα έγραφε το όνομα «Delta», το άνοιξε στην πρώτη σελίδα και πάνω πάνω, με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα σημείωσε τις λέξεις: «ντιζάιν», «άνεση», «πολυτέλεια» και «πρωτοτυπία». Με αυτόν το ριζοσπαστικό τρόπο ξεκινά η νέα εποχή για τη μικρομεσαία Lancia. Κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδικασία εξέλιξης της τελευταίας Delta. Μην ψάξετε για οποιαδήποτε αναφορά σε σπορ, αγώνες κτλ., γιατί δεν πρόκειται να βρείτε τίποτε. Και, αν αυτό το καταλάβαμε τα προηγούμενα χρόνια στις περιπτώσεις των Ypsilon και Thesis, στην Delta πλέον φωνάζει από μίλια μακριά.

Aπό την πλευρά μας, πάντως, και καθώς είμαστε έξω από το διοικητικό παιχνίδι της ιταλικής εταιρείας, λειτουργώντας για λίγο σαν τους προπονητές της κερκίδας, θα λέγαμε ότι η απόφαση της Lancia να ενεργοποιήσει το όνομα «Delta» ίσως να μην ήταν η καλύτερη επιλογή. Αν και ξεθωριασμένες, οι μνήμες υπάρχουν, και για τους περισσότερους έχουν τα χρώματα της Martini και τα φουσκωμένα φτερά της Integrale, στοιχεία που απέχουν πολύ από αυτά που συνειδητά πρεσβεύει η σημερινή Delta σε εμφάνιση και οδηγικά χαρακτηριστικά. Θα μπορούσαν οι Ιταλοί να ανασύρουν κάποιο άλλο όνομα, όπως για παράδειγμα της «tres chic» Flaminia.

Αν δεν είχε προϋπάρξει το αμφιλεγόμενο Ypsilon και λιγότερο η Thesis (σ.σ.: ευτυχώς, σπάνια στα μέρη μας), η αλήθεια είναι ότι η Delta θα μας φαινόταν «κάπως». Τα φώτα led τόσο εμπρός όσο και πίσω, η μεγάλη μάσκα και η χαρακτηριστική οροφή δε σε αφήνουν να αναρωτιέσαι πολλή ώρα για το ποιόν της… Η κομψότητα και το ντιζάιν έχουν την τιμητική τους, συνθέτοντας ένα σύνολο που ξεχωρίζει αμέσως. Μία ματιά στον ανταγωνισμό σε πείθει ότι ίσως μόνο σε ένα Civic θα βρεις (επιτέλους) ένα τόσο ξεχωριστό ντιζάιν, έστω και αν οι φόρμες και οι βασικές αρχές του ιαπωνικού αυτοκινήτου δημιουργούν τελικά ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Δεν είναι, όμως, μόνον η εμφάνιση που κάνει την Delta να αποστασιοποιείται από τα υπόλοιπα αυτοκίνητα. Καθώς η απόπειρα της Lybra στο παρελθόν δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, η ιταλική εταιρεία αποφάσισε να ακολουθήσει διαφορετική στρατηγική. Με τη γενναιόδωρη επιμήκυνση της πλατφόρμας C, στην οποία βασίζεται και το Bravo, κατά σχεδόν 20 εκ. στο συνολικό μήκος και κατά 10 εκ. στο μεταξόνιο (φθάνοντας έτσι τα 2.700 χλστ., δηλαδή σχεδόν όσο ενός Ρassat!), η Delta τοποθετείται μεταξύ μικρομεσαίας και μεσαίας κατηγορίας. Το μήκος της γίνεται εύκολα αντιληπτό, εάν την κοιτάξεις από το πλάι. Πόσο μάλλον, δε, εάν βρεθείς στις πίσω θέσεις.

Η αίσθηση ευρυχωρίας ενισχύεται, μάλιστα, και από το συρόμενο κάθισμα, ενώ, σε συνδυασμό με τη ρύθμιση της πλάτης των πίσω καθισμάτων, η Delta προσφέρει βασιλικά προνόμια για τα δεδομένα των 5θυρων χάτσμπακ αυτοκινήτων. Μόνο ο διαθέσιμος χώρος για το κεφάλι των πίσω επιβατών είναι περιορισμένος, αλλά αυτό οφείλεται στην ύπαρξη της τεράστιας ηλιοροφής. Το συρόμενο κάθισμα, όπως είναι φυσιολογικό, επηρεάζει τη χωρητικότητα του πορτ μπαγκάζ, η οποία σε κάθε περίπτωση είναι άκρως ικανοποιητική και κυμαίνεται από 380 έως 465 λίτρα. Με την τοποθέτηση, μάλιστα, του έξτρα «magic box», όπως το ονομάζει η εταιρεία, το δάπεδο του χώρου φόρτωσης γίνεται απολύτως επίπεδο, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό τμήμα στο κάτω μέρος, για την τοποθέτηση ευπαθών αντικειμένων.

Κοιτώντας από έξω την Delta είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι προέρχεται από το Bravo, κάτι που δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό εάν βρεθείς στο εσωτερικό. Οι φόρμες του ταμπλό και ο πίνακας οργάνων προδίδουν την καταγωγή και ίσως θα έπρεπε να γίνει μια μεγαλύτερη προσπάθεια διαφοροποίησης. Έχουν γίνει πολύ φιλότιμες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός ποιοτικού αποτελέσματος, με αποκορύφωμα την επικάλυψη του εμπρός τμήματος του ταμπλό με ένα υλικό που μιμείται αρκετά επιτυχημένα το δέρμα… Δε θα λέγαμε, ωστόσο, το ίδιο και για την κεντρική κονσόλα, όπου τα ασημί βαμμένα πλαστικά μειώνουν την όλη προσπάθεια. Τα κουμπιά που βρίσκονται αριστερά και δεξιά του ηχοσυστήματος δημιουργούν ένα ευχάριστο οπτικό εφέ, χάρη στον κρυφό φωτισμό, αν και εντύπωση μας προκάλεσαν η ενσωμάτωση διακοπτών για τους προβολείς ομίχλης, το antispin και τις ηλεκτρικές κλειδαριές μέσα στο πάνελ του ηχοσυστήματος.

Ο χαρακτήρας της άνετης λιμουζίνας φαίνεται ότι επηρέασε και τα καθίσματα. Ενώ, λοιπόν, πρόκειται για μια γενικότερα σωστή θέση οδήγησης, δύο άνετες πολυθρόνες όπου ξεχωρίζει το τυπωμένο έμβλημα της εταιρείας στα περίεργου σχήματος προσκέφαλα, με έντονα φουσκωμένη έδρα, προσφέρουν μέτρια στήριξη για τον κορμό.

Όπως όλα τα σύγχρονα αυτοκίνητα, έτσι και η Delta είναι δέσμια του βάρους. Ξεκινώντας από τα 1.320 κιλά, που ανακοινώνει ο κατασκευαστής για τη βασική έκδοση, και φθάνοντας στα 1.495(!), που έδειξε η ζυγαριά για το αυτοκίνητο της δοκιμής μας, επιβεβαιώνεται για ακόμα μία φορά το μεγάλο κόστος της ασφάλειας και του πλούσιου εξοπλισμού. Ευτυχώς, όμως, διανύουμε την περίοδο όπου το Gruppo έχει πλέον στη διάθεσή του εξαιρετικούς υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες, ανεξαρτήτως καυσίμου, κι έτσι εξαλείφονται εν τη γενέσει τους τα όποια παρατράγουδα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν. Ο κύριος όγκος του εμπορικού ενδιαφέροντος για τη χώρα μας συνοψίζεται στο 1.400άρη τούρμπο κινητήρα με 120 και 150 ίππους. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με τη δυνατότερη έκδοση και δεν περιμέναμε τίποτε λιγότερο από τις ήδη πολύ καλές εντυπώσεις που έχουμε αποκομίσει από τη θητεία του στο Bravo.

Αρπάζει από χαμηλά, λίγο πριν από τις 2.000 σ.α.λ., δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του μέχρι τις περίπου 5.000 σ.α.λ., ενώ συνδυάζεται σωστά με την κλιμάκωση του κιβωτίου των 6 σχέσεων. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα παραπλήσια τούρμπο του γκρουπ της VW (σ.σ.: εκτός από τις μετρήσεις κατανάλωσης), χτυπώντας στα ίσια μέχρι και τον πολύ καλό γερμανικό 1.800άρη των 160 ίππων. Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι κερδίζει οποιονδήποτε ατμοσφαιρικό κινητήρα παραπλήσιας ιπποδύναμης. Ειδοποιός διαφορά σε σχέση με το Bravo είναι η απουσία του προγράμματος Sport, που ενεργοποιεί τη λειτουργία overboost, κάτι που ούτως ή άλλως θα ήταν εκτός του χαρακτήρα της Delta. Ωστόσο, η ένδειξη της πίεσης του τούρμπο, μέσω ανάλογου γραφήματος στην οθόνη του πίνακα οργάνων, έχει διατηρηθεί.

Ακόμα ένα στοιχείο που έχει διατηρηθεί είναι οι σχετικά αυξημένες ανάγκες του συγκεκριμένου κινητήρα για καύσιμο. Κατά μέσον όρο η κατανάλωση φλερτάρει με τα 11 λίτρα/100 χλμ., ενώ χρειάζεται αρκετή προσπάθεια για να πέσει κάτω από τα 10 λίτρα/100 χλμ.

Με δεδομένο, πάντως, ότι η νέα Delta δεν έχει σπορτίφ προσανατολισμούς, δε θα απορρίπταμε και το μικρότερο κινητήρα των 120 ίππων. Έχει την ικανότητα να τα βγάλει πέρα με το βάρος της κατασκευής, κάτι που μεταφράζεται σε μια πολύ καλή ελαστικότητα, αντί για δύναμη σε υψηλούς ρυθμούς περιστροφής. Για όσους, παρ’ όλα αυτά, επιμένουν στις επιδόσεις, ο επερχόμενος 1.800άρης τούρμπο άμεσου ψεκασμού των 200 ίππων θα καλύψει το κενό. Ελπίζουμε, εξάλλου, σύντομα να έχουμε νεότερα από αυτό που φαίνεται ως εξαιρετική περίπτωση και δεν είναι άλλη από τον 1.9 πετρελαιοκινητήρα με τα δύο τούρμπο, τους 190 ίππους και τα 41 χλγμ. ροπής!

[[PAGEBREAK]]

Με αυτόν το χαρακτηρισμό η Lancia δίνει το στίγμα των οδηγικών χαρακτηριστικών της νέας Delta, που συνοψίζονται στα εξής δύο στοιχεία: ποιότητα κύλισης και καινοτομία. Το δεύτερο ίσως να μη γίνεται άμεσα αντιληπτό, δεδομένης της συμβατικής αρχιτεκτονικής της ανάρτησης, η οποία αποτελείται από γόνατα ΜακΦέρσον εμπρός και ημιάκαμπτο άξονα πίσω. Η Lancia, ωστόσο, με τη συνεισφορά ακόμα μίας ιταλικής εταιρείας, της Magneti Marelli, κάνει τη δική της ρελάνς στον τομέα των ηλεκτρονικών συστημάτων.

Αν και τα περισσότερα από αυτά χρεώνονται έξτρα, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι ανεβάζουν τον τεχνολογικό πήχη της κατηγορίας, όπως το Driving Advisor (σύστημα που προειδοποιεί τον οδηγό για παρεκκλίσεις από τη λωρίδα κίνησης) και το Easy Parking (μετρά το διαθέσιμο χώρο και πραγματοποιεί τους απαραίτητους ελιγμούς). Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το αυτοκίνητο που είχαμε στη διάθεσή μας δεν ήταν εξοπλισμένο με το Reactive Suspension System, δηλαδή την ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση, η οποία τοποθετείται μόνο στις πλούσιες εκδόσεις Oro και Platinum, αντί 800 ευρώ. Είναι, μάλιστα, και το μοναδικό σημείο στην καινούργια Delta όπου γίνεται κάποια σπορ αναφορά, καθώς διαθέτει διακόπτη επιλογής μεταξύ Comfort και Sport απόσβεσης.

Το θεμελιώδες σύστημα αυτής της τεχνολογικής πυραμίδας, που ανήκει στο στάνταρντ εξοπλισμό, είναι το Absolute Handling System, που συνεργάζεται με το ενεργό ηλεκτρονικό σύστημα διεύθυνσης. Πίσω από αυτήν τη βαρύγδουπη ονομασία κρύβεται ένα ιδιαίτερο εξελιγμένο λογισμικό ελέγχου της δυναμικής συμπεριφοράς του οχήματος. Σκοπός του είναι να διατηρεί την τροχιά και το επίπεδο πρόσφυσης μέσα σε επιθυμητά πλαίσια. Δε σταματά, βέβαια, εκεί, αλλά πηγαίνει και ένα βήμα παραπέρα, βοηθώντας τον οδηγό να πραγματοποιήσει τους ανάλογους χειρισμούς, τροφοδοτώντας με μια ανάλογη ροπή στρέψης το τιμόνι. Μη φανταστείτε ότι ξαφνικά θα δείτε το τιμόνι να στρίβει από μόνο του, μιας και η όλη διαδικασία γίνεται εξόχως διακριτικά, πάντα μέσα σε επικουρικά πλαίσια. Εκείνο, δε, που είναι ακόμα διακριτικότερο είναι το ESP, το οποίο, όντας τέλεια ρυθμισμένο, κυριολεκτικά επεμβαίνει την τελευταία στιγμή, σε σημείο που ορισμένες φορές να αναρωτιέσαι εάν πραγματικά υφίσταται.

Στην τελική, πάντως, η ανάρτηση είναι εκείνη που σκιαγραφεί το χαρακτήρα της νέας Delta. Ως επακόλουθο, λοιπόν, της προτεραιότητας που έχει δοθεί στην ποιότητα κύλισης, οι Ιταλοί επέλεξαν μια αρκετά μαλακή ρύθμιση. Οι όποιες ανησυχίες του Πραγματικού Οδηγού θυσιάστηκαν στο βωμό της άνεσης, με στόχο να αισθανθούν όμορφα και οι επιβάτες! Η ανάρτηση καταφέρνει να κρατά μακριά από την καμπίνα την πλειονότητα των ανωμαλιών του δρόμου, με κόστος τις κλίσεις του αμαξώματος, οι οποίες γίνονται αντιληπτές, αλλά όχι και ενοχλητικές, ενώ περιορισμένες είναι οι υποστροφικές τάσεις. Το τιμόνι ακολουθεί στο ίδιο μήκος κύματος, καθώς είναι σχετικά ελαφρύ αλλά και άμεσο, ενώ ο εύχρηστος επιλογέας του κιβωτίου με τις αδικαιολόγητα μεγάλες διαδρομές διακρίνεται για το πολύ καλό κούμπωμα των σχέσεων. Χαρακτηριστικά, στην επίπονη διαδικασία μέτρησης της επιτάχυνσης από στάση, δε χάνεις καμιά αλλαγή. Τα πεντάλ για το συμπλέκτη και τα φρένα δε θα κουράσουν ποτέ, ενώ και το σύστημα πέδησης διακρίνεται για την αποτελεσματικότητά του.

Όποια και αν ήταν για τον καθένα η δύναμη της Delta παλιότερα, αυτό έχει πια αλλάξει οριστικά. Η Delta της δεύτερης χιλιετηρίδας, ευτυχώς, δεν είναι μια Lybra χωρίς ουρά ούτε μια περίπου Delta με 3θυρο και 5θυρο αμάξωμα, όπως αυτές της τελευταίας γενιάς, αλλά ένα σύγχρονο χάτσμπακ με στιλ και ύφος, στοιχεία που σήμερα συναντάς σε όλο και πιο σπάνιες περιπτώσεις, και μάλιστα σε ακριβότερες προτάσεις. Ο χαρακτήρας της οριοθετείται από το ιδιαίτερο ντιζάιν, την άνεση σε χώρους και οδήγηση και τους πολύ καλούς κινητήρες. Μπορεί να μην έχει αλλάξει ουσιαστικά ο προσανατολισμός, αλλά σίγουρα πρόκειται για μια πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια, σε σχέση με επιπόλαιες κινήσεις, σαν αυτήν της Thesis. Το κυριότερο, η εμπορική επιτυχία της, που έχει να κάνει και με την πολιτική τιμών και με τις ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας όπου θα προσφερθεί, θα δημιουργήσει προϋποθέσεις και για άλλες Lancia με ύφος και στιλ, τα επόμενα χρόνια._ 4T