Δοκιμάζουμε: SsangYong Tivoli 1.6D Auto AWD

Όσο περισσότερο, τόσο το καλύτερο. Αυτό ισχύει απόλυτα στα καθ’ ημάς, αναφορικά με τον αριθμό των εντυπώσεων που μπορεί να αποκομίσει κανείς σε ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα δοκιμής. Και τι καλύτερο διάστημα για ένα κόμπακτ τετρακίνητο SUV από αυτό των χριστουγεννιάτικων διακοπών, αφού μέχρι και τα χιόνια αποφάσισαν να μας επισκεφθούν, ακόμα και μέσα στο κλεινόν άστυ.

Πρώτα όμως οι συστάσεις. Κάτω από το καπό του Tivoli βρίσκεται ένας 1.600άρης ντίζελ ο οποίος αποδίδει 115 ίππους, αλλά και με μια εντυπωσιακή ροπή, καθώς η αρκετά χορταστική τιμή των 300 Nm διατηρείται σταθερή από τις 1.500 έως τις 2.500 σ.α.λ. Αυτό θα το καταλάβαινε κανείς καλύτερα στη χειροκίνητη έκδοση των 6 σχέσεων (όταν πολλά ανταγωνιστικά μοντέλα αρκούνται στις 5), αλλά στην προκειμένη περίπτωση συνδυάζεται με ένα αυτόματο 6άρι κιβώτιο της Aisin.

Σίγουρα αυτό το κιβώτιο δείχνει να συνεργάζεται καλύτερα με την πλουσιότερη ροπή του ντίζελ (σε σύγκριση πάντα με τα στενότερα περιθώρια της ατμοσφαιρικής βενζινοκίνητης έκδοσης), κάτι που αντικατοπτρίζεται στις τιμές των ρεπρίζ. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν μπορεί να μην εντοπίσει κανείς μια συνολική ηχητική τραχύτητα, που πηγάζει τόσο από το κιβώτιο όσο και από τον κινητήρα.

Παρ’ ότι προσφέρονται τρία διαφορετικά προγράμματα λειτουργίας του κιβωτίου, δεν εντοπίσαμε σημαντικές διαφοροποιήσεις στην εναλλαγή από Eco σε Winter και Power (το τελευταίο καθυστερεί λίγο περισσότερο τις αλλαγές και ταιριάζει λίγο καλύτερα όταν ο οδηγός αποφασίσει να ανεβάσει ρυθμό). Υπάρχει επίσης η δυνατότητα μερικής χειροκίνητης λειτουργίας του κιβωτίου (μέσα στα κάπως στενά περιθώρια που επιτρέπει ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος του συστήματος), κάτι που τελικά αποδεικνύεται ως μια λύση ανάγκης, κυρίως λόγω του δύσχρηστου διακόπτη επιλογής που υπάρχει στο πλάι της λαβής του επιλογέα.

Κάπως έτσι η κατανάλωση κατά μέσο όρο βρίσκεται στα 9 λίτρα/100 χλμ., με μικρό περιθώριο για κάτι καλύτερο (με αρκετή προσπάθεια μπορεί να πέσει κάτω από τα 8 λτ./100 χλμ.), ενώ λίγο αν παρασυρθεί ο οδηγός η τιμή ξεπερνάει εύκολα τα 10 λίτρα/100 χλμ. Μπορεί η κατανάλωση σε πρώτη ανάγνωση να φαίνεται υψηλή για ένα κόμπακτ πετρελαιοκίνητο όχημα, θα πρέπει όμως να συνυπολογίσουμε το βάρος των 1.508 κιλών, την τετρακίνηση και το αυτόματο κιβώτιο.

Η δύναμη του κινητήρα μεταφέρεται σε όλους τους τροχούς μέσω ενός συστήματος τετρακίνησης με συνεκτικό συμπλέκτη, ο οποίος υπό φυσιολογικές συνθήκες μεταφέρει όλη τη ροπή στους εμπρός τροχούς, ενώ ανάλογα με τις συνθήκες πρόσφυσης έως και 60% μπορεί να μεταφερθεί πίσω. Την επομένη όμως του χιονιά, όταν χρειάστηκε να κινηθούμε σε κάποια στενά δρομάκια η επιφάνεια των οποίων ακροβατούσε μεταξύ πατημένου χιονιού και πάγου, ιδιαίτερα χρήσιμη αποδείχθηκε η δυνατότητα κλειδώματος (μοιράζει ισόποσα τη ροπή μέχρι τα 30 χλμ./ώρα), σε συνδυασμό με τα M+S ελαστικά. Ακόμα ένα πλεονέκτημα που συνεπάγεται η τετρακίνηση είναι ότι συνοδεύεται πίσω από μία διάταξη πολλαπλών συνδέσμων (σε σχέση με τον ημιάκαμπτο άξονα των δικίνητων εκδόσεων), κάτι που βελτιώνει την ποιότητα κύλισης, όχι όμως στο βαθμό που θα περιμέναμε. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο 45άρι προφίλ των 18άρηδων τροχών, κάτι που μερικές φορές γίνεται (επίπονα) αντιληπτό στις απότομες εγκάρσιες ανωμαλίες. Από την άλλη, η συνεισφορά τους στην οδική συμπεριφορά δεν είναι τόσο καθοριστική, καθώς οι σχετικά μαλακές ρυθμίσεις και το απλώς ικανοποιητικό σε αίσθηση τιμόνι (παρά τη ρυθμιζόμενη σε τρεις θέσεις υποβοήθηση) συνθέτουν έναν πιο ταξιδιάρικο χαρακτήρα.

Από πλευράς χώρων, η κατάσταση είναι αρκετά καλή, με δεδομένο πάντα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κόμπακτ όχημα 4,2 μ. Στην καμπίνα οι χώροι επαρκούν ακόμα και για πέντε επιβάτες, ενώ στο πορτ μπαγκάζ έχουν γίνει περικοπές, όπως είναι αναμενόμενο, μιας και η ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων έχει περιορίσει τη χωρητικότητα στα 328 λίτρα (από 423 λτ.). Τουλάχιστον υπάρχει ρεζέρβα ανάγκης, ενώ, ανασηκώνοντας το κάλυμμα του δαπέδου, αποκαλύπτεται μία θήκη για μικροπράγματα, κάτι που αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμο έπειτα από μία εκδρομή στα χιόνια, καθώς εκεί τοποθετήθηκαν διάφορα βρεγμένα αντικείμενα (όπως παπούτσια, κάλτσες και γάντια). Αρκετά βολικές ήταν και οι θήκες για μικροαντικείμενα στην καμπίνα (με αποκορύφωμα τις μεγάλες θήκες στις πόρτες), με εξαίρεση τη μάλλον ατυχή έμπνευση με τα κορδόνια εν είδει τσεπών στις πλάτες των εμπρός καθισμάτων.

Καταλήγοντας, η χριστουγεννιάτικη συμβίωση με το Tivoli ήταν αρκετά ευχάριστη και αποτελεσματική εν μέσω χιονιά (χάρη στην τετρακίνηση και στα λάστιχα). Το αστραφτερό κόκκινο χρώμα, σε συνδυασμό με το μαύρο σε ζάντες και οροφή, δημιουργεί ένα σύνολο που τραβάει τα βλέμματα, αλλά με το ανάλογο αντίτιμο. Σε αυτήν την πλουσιότερη έκδοση το κόστος εκτινάσσεται στα 31.940 ευρώ. Με πιο ρεαλιστικά κριτήρια, θα αφήναμε στην άκρη το αυτόματο κιβώτιο και την τετρακίνηση και θα στρεφόμασταν στο προσθιοκίνητο ντίζελ μοντέλο, το οποίο στην πολύ ικανοποιητικά εξοπλισμένη έκδοση DLX προσφέρεται με 16άρηδες τροχούς (must για την άνεση), σύστημα αυτόματου φρεναρίσματος (must για την ασφάλεια) και τιμή 21.840 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ένα διόλου ευκαταφρόνητο εμπορικό πλεονέκτημα είναι η 5ετής πλήρης κάλυψη που προσφέρει η SsangYong και η οποία περιλαμβάνει εγγύηση, οδική βοήθεια και σέρβις.