Δοκιμάζουμε Quadro4

Μία έκπληξη που δημιουργήθηκε τόσο σε εμάς, όσο και στους περαστικούς που έτυχε να βρίσκονται στο διάβα αυτού του «περίεργου» οχήματος. Μπορεί για το νόμο να θεωρείται τρίτροχο (μπορούν να το οδηγούν οι κάτοχοι διπλώματος αυτοκινήτου που το έχουν αποκτήσει μέχρι τον Ιανουάριο του 2013, ενώ από εκεί και μετά είναι υποχρεωτική η κατοχή διπλώματος μοτοσυκλέτας), μοιάζει με ένα scooter με τέσσερις τροχούς, ενώ όπως διαπιστώσαμε στην πράξη, στρίβει όπως τίποτε άλλο που έχουμε καβαλήσει μέχρι σήμερα.

Στις εν γένει παραδοχές που πρέπει να γίνουν κατά την οδήγηση ενός κλασικού scooter, τα τρίτροχα (Piaggio MP3, Quadro 3, Peugeot Metropolis και Yamaha Tricity) ήρθαν να δώσουν πολλά παραπάνω σε πρόσφυση, ισορροπία και τελικά το αίσθημα ασφάλειας που προκύπτει. Με την προσθήκη τώρα ενός ακόμα τροχού πίσω, το παιχνίδι της αστικής (και όχι μόνο) οδήγησης δεν βελτιώνεται απλά, αλλά ανεβαίνει επίπεδο. Αν ξεπεράσει κανείς την πρώτη αίσθηση που φυσιολογικά είναι πολύ περίεργη, τότε ανακαλύπτει μία νέα εμπειρία. Στην αρχή νιώθεις ότι οδηγείς κάτι ογκώδες και δυσκίνητο, νιώθοντας ότι κουβαλάς και ένα συνεπιβάτη που κάθεται σταυροπόδι (όσοι έχουν μεταφέρει την γιαγιάκα σταυροπόδι καταλαβαίνουν πως αισθάνεσαι το τιμόνι σε μια τέτοια κατάσταση), με αποτέλεσμα η κίνηση ανάμεσα στα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία να μοιάζει με εφιάλτη. Μόλις όμως συνηθίσεις την αίσθηση των υδραυλικών συστημάτων της ανάρτησης (HTS το ονομάζει η Quadro) και το γεγονός ότι όσο αυξάνεται η ταχύτητα τόσο χρειάζεται περισσότερη δύναμη στο τιμόνι και βοήθεια με το σώμα για να γύρει στις στροφές, τότε αρχίζει η διασκέδαση. Μπορεί βέβαια όσοι παρατηρούν απέξω να τρομάζουν με τις κλίσεις που βλέπουν, αλλά για τον οδηγό όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα μιας και δεν νιώθει διόλου άβολα. Έχοντας την δυνατότητα κλίσεων μέχρι και 45^ο σύμφωνα με την εταιρεία η αίσθηση είναι πραγματικά μοναδική, σε σημείο που η διαχωριστική γραμμή από τις όποιες υπερβολές να αρχίζει να θολώνει. Όλα αυτά μάλιστα την στιγμή που ζητήματα όπως η πρόσφυση της ασφάλτου, οι διάφορες ανωμαλίες του δρόμου πάνω στην στροφή, οι διαγραμμίσεις ή ακόμα και η βροχή (όταν μας έπιασε μία ξαφνική μπόρα καταμεσής του Ιούνη και η Μαραθώνος πλημμύρισε γρήγορα, εμείς συνεχίσαμε να κινούμαστε σε καλοκαιρινούς ρυθμούς) δεν φαίνεται να μπορούν να αλλοιώσουν την «γεύση» αυτής της μοναδικής εμπειρίας.

Με αυτή την οδική συμπεριφορά και σε συνδυασμό με το διόλου ευκαταφρόνητο βάρος των 257 κιλών, ο 350αρης κινητήρας των 30 ίππων (προέρχεται από την Ταϊβανέζικη ΑΕΟΝ) πάνω στον οποίον ουσιαστικά κάθεται ο οδηγός, ίσως να φανεί «λίγος» σε κάποιους, αλλά σε επίπεδο καθημερινής χρήσης επιτελεί τα καθήκοντα του καταναλώνοντας κατά μέσο όρο γύρω στα 4,5 λτ./100 χλμ. (όσο βέβαια γίνεσαι πιο επιθετικός με το γκάζι, τόσο εύκολα το νούμερο μπορεί να ξεπεράσει τα 5,5 λτ./100 χλμ.). Η ελαστικότητα πάντως είναι αρκούντως ικανοποιητική, ενώ υπάρχει περιοριστής ταχύτητας που επενεργεί στα 140 χλμ./ώρα.

Από εκεί και πέρα σε ότι έχει να κάνει με πιο χρηστικά ζητήματα θα σταθούμε στην μικρή ζελατίνα (διευκολύνει την εμπρός ορατότητα, αλλά δεν προσφέρει την απαιτούμενη προστασία από τα στοιχεία της φύσης), την άνετη σέλα (είναι κάπως πλατιά και δεν διευκολύνει τους αναβάτες μικρών αναστημάτων όταν θα προσπαθήσουν να κατεβάσουν το πόδι), τον χώρο κάτω από την σέλα που μπορεί να φιλοξενήσει ένα full face κράνος, καθώς και δύο μικρά ντουλαπάκια. Η τάπα του ρεζερβουάρ βρίσκεται και αυτή κάτω από την σέλα, ενώ υπάρχουν δύο χειρόφρενα ένα για την ακινητοποίηση των πίσω τροχών και ένα για την ακινητοποίηση της εμπρός ανάρτησης.

Ο συνοδηγός έχει στην διάθεση του μία αρκετά αφράτη σέλα που τον τοποθετεί σχετικά ψηλά, μιας και από κάτω του βρίσκονται το ρεζερβουάρ των 15 λτ., η εξάτμιση και οι 2 ιμάντες της μετάδοσης. Τα υδραυλικά φρένα αποτελούνται από τέσσερις δίσκους 240 χλστ. (σε συνδυασμένη διάταξη από την αριστερή μανέτα και το ποδόφρενο, ενώ η δεξιά μανέτα ενεργοποιεί μόνο τα εμπρός)  με οδοντωτή περίμετρο. Μπορεί να μην διαθέτει (ακόμα) ABS, χάρις όμως στην ανάρτηση και τους διπλούς τροχούς, μπορείς να φρενάρεις με όλη την δύναμη χωρίς να ανησυχείς μήπως χάσεις το εμπρός μέρος.

Σίγουρα το κόστος των 10.000 ευρώ δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρό, αλλά ούτε και το συναίσθημα ασφάλειας που πηγάζει από την τετράτροχη διάταξη του Quadro4. Οι λίγο πιο έμπειροι αναβάτες θα βρουν μάλιστα και ένα γενναιόδωρο περιθώριο για διασκέδαση. Γι εκείνους πάντως που απλά ζητούν μία περισσότερη ασφάλεια έναντι των συμβατικών scooter, τότε οι τρίτροχες κατασκευές μπορούν να τους καλύψουν με ζηλευτή αποτελεσματικότητα.