Αποστολή: Με Peugeot 207 Rallye στις ε.δ. του Ράλλυ Μόντε Κάρλο

Το Ράλλυ Μόντε Κάρλο γιόρτασε 100 χρόνια, με το Δημήτρη Αμαξόπουλο να εκκινεί τον φετινό αγώνα με Citroen DS3 R3T κι εμάς να ακολουθούμε με το νέο 207 Rallye!

 

Θρύλος. Αν ανατρέξει κανείς στο λεξικό, η επεξήγηση που θα βρει είναι η παρακάτω: «Προφορική διήγηση, ως επί το πλείστον επαινετική ή εκπληκτική και θαυμαστή, για πρόσωπα, γεγονότα ή πράγματα του παρελθόντος, τα στοιχεία της οποίας βρίσκονται μεταξύ του μυθικού και του πιθανού». Κάπως έτσι και η αυτοκίνηση έχει, με τη σειρά της, τους δικούς της θρύλους. Με την ίδια λογική, ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός έχει αποδοθεί και στους αγώνες ράλλυ, είτε πρόκειται για οδηγούς είτε για αυτοκίνητα. Αναφορικά με τους αγώνες, όμως, ένας έχει κερδίσει τη συγκεκριμένη προσωνυμία. Και αυτός δεν είναι άλλος από το Μόντε Κάρλο. Ουσιαστικά, πρόκειται για την ετήσια συγκέντρωση των φίλων των ράλλυ, οι οποίοι αποδίδουν τις απαιτούμενες τιμές στο θεό αυτής της μοναδικής μορφής αγώνων. Τι και αν δεν ανήκει πλέον στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, αλλά φιλοξενείται κάτω από τη σκέπη του IRC; Λίγη σημασία έχει, αφού οι απανταχού λάτρεις είναι σε κάθε περίπτωση συνεπείς στο ραντεβού τους στο Col De Turini, και όχι μόνο. Πόσο μάλλον εφέτος, που ο θρυλικός αγώνας έκλεισε 100 χρόνια ζωής, τα οποία και θέλησε να γιορτάσει με τον ανάλογο τρόπο. Οι αγωνιζόμενοι έδωσαν βροντερό «παρών», με μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα του χώρου να δηλώνουν συμμετοχή και την οργανωτική επιτροπή να αναγκάζεται να διαλέξει 120 από τις συνολικά 300 αιτήσεις! Ανάμεσά τους, όμως, βρέθηκε κι ένας Έλληνας, ο Δημήτρης Αμαξόπουλος, ο οποίος έζησε αυτήν τη μοναδική εμπειρία στο τιμόνι ενός τελευταίας γενιάς Citroen DS3 R3T. Όπως ο Μάρτης από τη Σαρακοστή, έτσι κι εμείς έμοιαζε αδιανόητο να λείψουμε από την περίσταση και, με το ανανεωμένο Peugeot 207 Rallye, ξεκινήσαμε οδικώς για τη Βαλένς. Έτσι, λοιπόν, όπως τότε που τα αυτοκίνητα εκκινούσαν από κάθε άκρη του κόσμου για να συναντηθούν στο Μόντε, ξεκίνησε και η δική μας ιστορία ή, αν θέλετε, ακόμα καλύτερα, το δικό μας παραμύθι… 

[[PAGEBREAK]]

Για κάθε Έλληνα αγωνιζόμενο η συμμετοχή σε έναν αγώνα του εξωτερικού αποτελεί όνειρο ζωής. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κάποιον με την αίγλη ενός ράλλυ σαν του Μόντε Κάρλο. Η περίπτωση του Δημήτρη Αμαξόπουλου, όμως, είναι λίγο διαφορετική. Ο ταλαντούχος Έλληνας οδηγός, ο οποίος από την πρώτη στιγμή της εμπλοκής του στους αγώνες διακρίθηκε για την ταχύτητά του στην άσφαλτο, είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει αρκετές φορές τις δυνατότητές του στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Συμμετέχοντας στη γειτονική Ιταλία, οδηγώντας Citroen C2 R2 ή, πιο πρόσφατα, ένα Peugeot 207 R3T, μπόρεσε να μετρήσει τις δυνάμεις του και να διακριθεί, κερδίζοντας αγώνες του C2 Trophy και διεκδικώντας στη συγκεκριμένη περίπτωση μέχρι και τον τίτλο. Όμως, το πάθος, το πείσμα και η διάθεση που τον διακρίνει τον ώθησαν να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Προσπάθησε, πίεσε και στο τέλος κατάφερε να εξασφαλίσει ένα ολοκαίνουργιο Citroen DS3 R3T και μαζί τη συμμετοχή του στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο των 100 ετών, έχοντας, παράλληλα, τη διακριτική υποστήριξη της Citroen Ελλάς. 
 

 

Το δικό του παραμύθι άρχισε να ξετυλίγεται στην Ιταλία, όπου και βρέθηκε πριν από τον αγώνα, για να δοκιμάσει το DS3 της ιταλικής BP Racing. Το γαλλικό μοντέλο, που σε λίγες ημέρες θα κάνει το ντεμπούτο του στα χέρια των κ. Λεμπ και Οζιέ στο πλαίσιο του WRC, διαθέτει και μια πιο προσιτή-γήινη εκδοχή, η οποία ανήκει στην κατηγορία R3T. Ουσιαστικά, πρόκειται για την κατηγορία που γνωρίσαμε πρόσφατα μέσα από τις σελίδες του περιοδικού μας, με την παρουσίαση του Peugeot 207 R3T, και πάλι του Δημήτρη Αμαξόπουλου! Ουσιαστικά, πρόκειται για αυτοκίνητα με κίνηση στους δύο τροχούς, συγκεκριμένα τους εμπρός, τα οποία είναι εφοδιασμένα με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα 1,6 λίτρων. Το DS3, όπως επιβάλλουν οι κανονισμοί, δε διαθέτει διαφοροποιήσεις στο αμάξωμα και στα αεροδυναμικά βοηθήματα, αλλά έχει δεχθεί τις απαραίτητες ενισχύσεις, την ώρα που το ρόλο του στην ακαμψία του πλαισίου έχει διαδραματίσει και η τοποθέτηση του κλωβού ασφαλείας, με τα συνολικά 45 μ. μετάλλου! Κάτω από το καπό βρίσκεται ο 4κύλινδρος 1.600άρης κινητήρας THP, ο οποίος διαθέτει νέο φιλτροκούτι, έμβολα, πιστόνια, εκκεντροφόρο, αλλά και διαφοροποιημένο τούρμπο, σύστημα εξαγωγής και νέα κεντρική μονάδα διαχείρισης. Με αυτόν τον τρόπο, η ισχύς έχει αυξηθεί θεωρητικά στους 210 ίππους, αν και οι πληροφορίες κάνουν λόγο για 230… Εντυπωσιακή, όμως, είναι η τιμή της ροπής, η οποία αγγίζει τα 36 χλγμ. μόλις στις 3.000 σ.α.λ.! Βέβαια, με τόσο μεγάλη ιπποδύναμη στους εμπρός τροχούς, το κύριο μέλημα των Γάλλων ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα περνούσε η ισχύς στο δρόμο. Ξεκινώντας από το σύστημα μετάδοσης, η εμπειρία του WRC πέρασε στο DS3. Συγκεκριμένα, το 6άρι σειριακό κιβώτιο είναι ημιαυτόματο ηλεκτροϋδραυλικό, με τις σχέσεις να επιλέγονται από μια πεταλούδα πίσω από το τιμόνι. Έτσι εξασφαλίστηκε τόσο η ταχύτητα της αλλαγής των σχέσεων όσο και η αξιοπιστία του συστήματος. Το διαφορικό της ZF είναι, φυσικά, μπλοκέ, ενώ στον τομέα της ανάρτησης έχει επιλεγεί λύση της BOS, με αμορτισέρ που διαθέτουν ρύθμιση για συμπίεση κι εκτόνωση. Το σύστημα πέδησης περιλαμβάνει αεριζόμενους δίσκους εμπρός 330 χλστ. με 4πίστονες δαγκάνες και πίσω 300 χλστ. με 2πίστονες δαγκάνες, την ώρα που η διάσταση των ζαντών αγγίζει τις 17 ίντσες. Το βάρος, βάσει κανονισμών, περιορίζεται στα 1.230 κιλά, με κατανομή 64%-36% εμπρός-πίσω. 

[[PAGEBREAK]]

Ο Δημήτρης Αμαξόπουλος, έχοντας οδηγήσει στο παρελθόν και την πρόταση της Peugeot στην κατηγορία, είναι ο πλέον κατάλληλος για να κάνει μια σύγκριση μεταξύ των δύο αυτοκινήτων: «Το DS3 σε σχέση με το “207” είναι πιο σύγχρονο. Έχει περισσότερες δυνατότητες, αλλά, λόγω νεότητας, είναι φανερό ότι χρειάζεται πιο πολλή εξέλιξη, παρά τα 10.000 χλμ. που έχουν πραγματοποιήσει οι Γάλλοι σε δοκιμές. Σε κάθε περίπτωση ως αυτοκίνητο είναι πιο “επαγγελματικό” από το “207”, ειδικά από πλευράς επιδόσεων. Θεωρώ ότι με την πάροδο του χρόνου θα είναι ταχύτερο απ’ όλα τα δικίνητα και θα συναγωνίζεται τα Clio, που αποτελούν σημείο αναφοράς αυτήν τη στιγμή». Περνώντας στα επιμέρους σημεία, ο κινητήρας είναι το πρώτο στοιχείο που κλέβει τις εντυπώσεις: «Ο κινητήρας είναι καταπληκτικός. Είναι πιο δυνατός από τον αντίστοιχο του “207”, ενώ διαθέτει και anti–lag. Είναι πιο γεμάτος σε όλο το εύρος στροφών και φανερά πιο ισχυρός, αλλά και αυτόν πρέπει να τον δουλεύεις όπως στα MitsubishiEVO, αλλάζοντας σχέσεις στις 5.500 σ.α.λ.». Βέβαια, το σημαντικότερο στοιχείο είναι ο τρόπος με τον οποίο η ισχύς περνά στο δρόμο, ειδικά στην περίπτωση του DS3, όπου αγγίζει τους 230 ίππους! «Η ανάρτησή του είναι εξαιρετική και -το σημαντικότερο- με πάρα πολλές ρυθμίσεις. Κάτι που αποδείχθηκε όταν χρειάστηκε να την αλλάξουμε για το χιόνι και το αυτοκίνητο έγινε πολύ μαλακό, αποκαλύπτοντας και το τεράστιο φάσμα ρυθμίσεών της: από πολύ μαλακή έως πολύ σκληρή, με αποτέλεσμα να μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε είδους απαιτήσεις και συνθήκες οδοστρώματος. Βέβαια, και αυτή, από την πλευρά της, χρειάζεται εξέλιξη. Πάντως, ακόμα και σε αυτό το επίπεδο, το αυτοκίνητο είναι πολύ φιλικό, αφού σε πολλές περιπτώσεις, όταν το χάνεις, σε βοηθά και διορθώνει σχεδόν μόνο του. Σύμμαχο αποτελεί και το εξαιρετικό μπλοκέ με το μεγάλο βαθμό εμπλοκής. Παρ’ όλα αυτά, είναι φανερό ότι, για να σημειώσεις χρόνους κορυφής, χρειάζεται εμπλοκή και πολλά αγωνιστικά χιλιόμετρα». 
 

 

Ένα από τα στοιχεία, όμως, που το διαφοροποιεί σε σχέση με τα αυτοκίνητα της κατηγορίας είναι και το ημιαυτόματο κιβώτιο των 6 σχέσεων, κάτι που ο Δημήτρης απόλαυσε πίσω από το τιμόνι του DS3. «Το κιβώτιο είναι απλώς εκπληκτικό. Είναι ηλεκτροϋδραυλικό, όπως στα αυτοκίνητα προδιαγραφών WRC, και ουσιαστικά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη C4. Η πεταλούδα πίσω από το τιμόνι σε κάνει να αισθάνεσαι όπως ο Λεμπ, αλλά έχει κι ένα μειονέκτημα: είναι μακριά από το χειρόφρενο! Όμως, φαντάζομαι ότι, με την εμπλοκή και τα αγωνιστικά χιλιόμετρα, συνηθίζεται και αυτό». Κάπως έτσι ο Δημήτρης Αμαξόπουλος με τον Τζιάκομο Κιούτσι ξεκίνησαν από την Ιταλία με προορισμό τη Βαλένς, εκεί όπου θα δινόταν η πραγματική μάχη, στις ειδικές διαδρομές. Όπως τότε, τη δεκαετία του ’80, που τα αυτοκίνητα έρχονταν από κάθε γωνιά της Ευρώπης, αναγράφοντας στις πλαϊνές πόρτες το όνομα της πόλης απ’ όπου εκκινούσαν… 

[[PAGEBREAK]] 

… κάπου στην Αθήνα, ένα λευκό Peugeot 207 Rallye ξεκινούσε με το δικό του πλήρωμα το ταξίδι προς τη Βαλένς. Με την υποστήριξη της επίσημης ελληνικής αντιπροσωπείας και της Superfast Ferries, εφοδιαστήκαμε με τα απαραίτητα και ξεκινήσαμε το ταξίδι των περίπου 1.000 χλμ. μέχρι το επίκεντρο του αγώνα. Μάλιστα, το λευκό «207» είχε σημαντικό ενδιαφέρον, αφού ουσιαστικά πρόκειται για τη νεότερη εκδοχή του, η οποία εφοδιάζεται με τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα των 1.598 κ.εκ., προδιαγραφών Euro 5, που αποδίδει 156 ίππους αντί των 150 της προηγούμενης έκδοσης. Όμως, το στοιχείο που έκανε τη διαφορά δεν ήταν οι 6 παραπάνω ίπποι, αλλά η προσθήκη του κιβωτίου των 6 σχέσεων. Το νέο σασμάν χαρίζει ακόμα καλύτερες επιδόσεις στο «207», αλλά και περισσότερη «ζωντάνια». Μπορεί οι τιμές από στάση να είναι ακριβώς ίδιες (0-100 χλμ./ώρα σε 8,6 δλ., με το 6άρι κιβώτιο να απαιτεί δύο αλλαγές, ενώ το 5άρι μόλις μία!), αλλά αυτές των ρεπρίζ αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Χαρακτηριστικά, αναφέρουμε μερικές από αυτές, για να συνειδητοποιήσετε το μέγεθος της διαφοράς: με 3η 50-80 χλμ./ώρα σε 3,3 αντί 3,7 δλ., με 4η 80-100 σε 4,5 αντί 5,3 δλ. και με 5η 120-140 σε 5,0 αντί 5,6 δλ. Φυσικά, αυτή η διαφορά είναι ευδιάκριτη από την πρώτη επαφή στον αυτοκινητόδρομο. Οι αλλαγές περιορίζονται στο ελάχιστο και ουσιαστικά από Αθήνα ως Πάτρα δε χρειάζεται να καταφύγεις στον επιλογέα, αφού, ακόμα και με 6η στο κιβώτιο, έχεις στη διάθεσή σου επαρκή ροπή για να κινηθείς με άνεση και ταχύτητα. Άφιξη στην Πάτρα, λοιπόν, και οι άνθρωποι της Superfast μας υποδέχονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, βοηθώντας μας τα μέγιστα έτσι ώστε να μπορέσουμε να βρεθούμε εκτός πλοίου την επόμενη ημέρα το συντομότερο δυνατό. Βλέπετε, η Βαλένς απέχει από την Ανκόνα περίπου 900 χλμ. και, όταν πρέπει οπωσδήποτε το βράδυ να έχεις προμηθευτεί τις απαραίτητες διαπιστεύσεις, κάθε χαμένο λεπτό μοιάζει πολύτιμο. Απόβαση στην Ιταλία, λοιπόν, και έξοδος στην αουτοστράντα, με το πλήρωμα του «207» να εναλλάσσεται στα πηδάλια, αποφεύγοντας τις στάσεις για ξεκούραση. Βέβαια, στο μεγαλύτερο μήκος του ο ιταλικός αυτοκινητόδρομος μοιάζει με πίστα δεξιοτεχνίας, αφού τα έργα αποτελούν σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία τρία, τέσσερα χρόνια, ταλαιπωρώντας τους οδηγούς, επαγγελματίες και μη… 
 

 

Ύστερα από περίπου 8,5 ώρες, το λευκό «207» μπαίνει στη Βαλένς και αμέσως μπορεί να διακρίνει κανείς τα απορημένα μάτια των Γάλλων. Βλέπετε, 207 Rallye δεν υφίσταται στο εξωτερικό, όντας ελληνική «πατέντα», με αποτέλεσμα να κεντρίζουμε το ενδιαφέρον σε κάθε πέρασμά μας. Οι τρεις χρωματιστές γραμμές είναι… ιερές για τους Γάλλους και η θέα τους επάνω στο «207» δεν πέρασε ούτε μία μέρα απαρατήρητη, χωρίς να λείψουν και οι ερωτήσεις. Κινούμενοι, πλέον, στην καρδιά του αγώνα, το πρώτο στοιχείο που μας έκανε εντύπωση για άλλη μια χρονιά ήταν το γεγονός ότι όσοι δεν ήταν υποψιασμένοι δύσκολα θα καταλάβαιναν ότι στη συγκεκριμένη περιοχή πραγματοποιούταν αγώνας ράλλυ. Κακά τα ψέματα. Το Ράλλυ Μόντε Κάρλο ποτέ δεν αποτέλεσε υπόδειγμα οργάνωσης, προβολής ή οποιοδήποτε άλλου στοιχείου που κάνει τους σημερινούς αγώνες να ξεχωρίζουν και να κερδίζουν βαθμούς στις εκθέσεις των παρατηρητών. Το «Μόντε», όπως είναι το υποκοριστικό του για όσους γνωρίζουν, διαφοροποιούταν πάντα για δύο στοιχεία: τις εκπληκτικές ειδικές διαδρομές και τις μικτές συνθήκες. Αποτελεί σύνηθες φαινόμενο να αποχωρούν τα αυτοκίνητα από το σέρβις με τον ήλιο λάμπει και μέσα σε μία ώρα στο βουνό το σκηνικό να αλλάζει άρδην και απροειδοποίητα, με τον πάγο και το χιόνι να καραδοκούν. Κάτι που και φέτος ο θεός των αγώνων φρόντισε παραδοσιακά να ζήσουμε… Βέβαια, ακόμα ένα στοιχείο που κάνει τη διαφορά σε αυτόν τον τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο αγώνα είναι η παρουσία του κόσμου στις ειδικές διαδρομές. Δεν πρόκειται απλώς για θέαμα, αλλά για γιορτή. Όπως προαναφέραμε, είναι μια πραγματική τελετή ή, αν θέλετε, δέηση στο θεό των αγώνων. Και αυτό είναι κάτι που οι φίλοι του σπορ τιμούν με τον τρόπο τους. Ειδικά την Παρασκευή οι νυκτερινές ειδικές επάνω από το Μόντε, όπου συναντιούνται Γάλλοι και Ιταλοί θεατές, με τις φωτιές και τα πυροτεχνήματα να φαίνονται από χιλιόμετρα μακριά, είναι ένα σκηνικό μοναδικού κάλλους… 
 

 

Φυσικά, το ρόλο του παίζει και το πριγκιπάτο. Το σέρβις στο λιμάνι, με τους κυρίους με τα κοστούμια και τις κυρίες με τα λιλιπούτεια σκυλιά να περνούν ανάμεσα από τα πολύχρωμα φορτηγά είναι μια εικόνα αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Όμως, για εμάς οι ειδικές είναι που κάνουν τη διαφορά. Μοιάζουν να μιλούν στον οδηγό και να τον παροτρύνουν να οδηγήσει όσο πιο γρήγορα μπορεί – και το νιώσαμε ακόμα μία φορά στο τιμόνι του 207 Rallye, το οποίο, βεβαίως, αισθανόταν σαφώς στο στοιχείο του. Άλλωστε, κάθε χρόνο επιλέγουμε να περνάμε από την αφετηρία των ε.δ., εκμεταλλευόμενοι τη δυνατότητα που έχουν οι δημοσιογράφοι να «μπαίνουν» μιάμιση ώρα πριν από την εκκίνηση του πρώτου αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα να μπορούμε να «πυροβολούμε» στον κλειστό προς κυκλοφορία δρόμο. Όσο αυτό είναι δυνατό… Εν έτει 2011, με το «207» το απολαύσαμε ακόμα περισσότερο. Το εξαιρετικό πλαίσιο του Peugeot παίζει το ρόλο του και το Rallye αποδεικνύεται ιδιαίτερα ομοιογενές και ευχάριστο, επιτρέποντας στο χειριστή να κινηθεί πολύ γρήγορα, χωρίς να αισθάνεται ότι ρισκάρει. Βέβαια, το ESP, που δεν απενεργοποιείται, θα προβληματίσει το μυημένο, αφού ηλεκτρονικά και Rallye είναι δύο λέξεις τελείως ασυμβίβαστες. Και μάλιστα τη στιγμή που το «207» δείχνει ικανό να αντεπεξέλθει στις περιστάσεις. Το πίσω μέρος ελαφραίνει προβλέψιμα, αλλά, τη στιγμή που αισθάνεσαι ότι η γωνία θα ανοίξει, τα ηλεκτρονικά αναβοσβήνουν και βίαια σου κόβουν κάθε όρεξη για πλαγιολίσθηση. Κάτι σαν το γλυκό που σου το φέρνουν μπροστά από το στόμα, αλλά ξαφνικά κάποιος τραβά το κουτάλι… 

[[PAGEBREAK]] 

Όλοι ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους. Ο Δημήτρης Αμαξόπουλος, εμείς, οι πρωταγωνιστές του IRC, αλλά και πολλά ακόμα λαμπερά αστέρια των αγώνων, που θέλησαν να γιορτάσουν με τους φίλους των ράλλυ τα 100 χρόνια του Μόντε Κάρλο. Στην αρχή τίποτα δεν προμήνυε τι θα επακολουθούσε. Φυσικά, η επιλογή των ελαστικών ήταν και πάλι στο προσκήνιο, με το Γιούχο Χάνινεν, με το Fabia S2000, να κάνει την καλύτερη δυνατή, τοποθετώντας σκληρή γόμα εμπρός και μαλακή πίσω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ήδη από τη δεύτερη ειδική να δημιουργήσει μια διαφορά ασφαλείας, την οποία και αύξανε σταδιακά στη συνέχεια. Την ίδια ώρα, πολλοί έμεναν νωρίς εκτός μάχης, από εξόδους (βλ. Μίκελσεν, Χ. Σόλμπεργκ, Άντερσον), μηχανικά προβλήματα (Άτκινσον) ή κλαταρίσματα (Μπάσο, Κοπέκι, Γκαρντεμάιστερ). Ο Πέτερ Σόλμπεργκ, που είχε επιστρατευτεί από την Peugeot και τον Ολιβιέ Κεσνέλ, είχε οδηγήσει το «207» για τέσσερις ημέρες, αλλά μόνο σε βρεγμένες επιφάνειες, και αδυνατούσε να φέρει το αυτοκίνητο στα μέτρα του, με αποτέλεσμα ο Φινλανδός οδηγός της Skoda να μοιάζει το ακλόνητο φαβορί. Όλα αυτά, όμως, συνέβησαν μέχρι τα μέσα της δεύτερης ημέρας, η οποία περιλάμβανε δύο επαναλαμβανόμενες ειδικές. Λίγο πριν τα αυτοκίνητα αποχωρήσουν από το σέρβις παρκ για το δεύτερο πέρασμα από αυτές, που θα οδηγούσε στην ολοκλήρωση του σκέλους, μια χιονοθύελλα έμελλε να αλλάξει την κατάσταση. Σε εκείνο το σημείο η πληροφόρηση από τα πλοηγά αυτοκίνητα έπαιξε το ρόλο της. Το αποτέλεσμα; 
 

 

Καταστροφή για τους περισσοτέρους, αφού έφυγαν από τη Βαλένς είτε με μεσαία γόμα (!) είτε με χειμερινά ελαστικά. Όσοι είχαν τη… φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήσουν χειμερινά με καρφιά αποδείχθηκαν οι κερδισμένοι της ιστορίας. Πρώτος και καλύτερος; Ο περσινός Πρωταθλητής Γαλλίας, Μπριάν Μπουφιέ, με το τρίτο εργοστασιακό Peugeot 207 S2000. Ο Γάλλος οδηγός έκανε την κατάλληλη επιλογή και, ουσιαστικά, καθάρισε σε δύο ειδικές τον αγώνα. Δημιούργησε, έτσι, διαφορά ασφαλείας, την οποία και διατήρησε μέχρι το τέλος, καταφέρνοντας να σημειώσει τη σπουδαιότερη νίκη της καριέρας του και χαρίζοντας στην Peugeot την πολυπόθητη επικράτηση εντός έδρας. Βλέπετε, στην Peugeot έφεραν βαρέως την περσινή ήττα από τη Ford και το Μίκο Χίρβονεν και ήθελαν οπωσδήποτε να συνδυάσουν τα 100 χρόνια του Μόντε με δική τους επικράτηση. Εξ ου και η προσθήκη του Πέτερ Σόλμπεργκ στις τάξεις τους πριν από τον αγώνα. Όμως, ο Νορβηγός τέθηκε εκτός μάχης, από την επιλογή των ελαστικών του τη δεύτερη ημέρα στις χιονισμένες ειδικές, ενώ στο τέλος εγκατέλειψε στο δρόμο προς τον τερματισμό, από δυναμό, απογοητεύοντας γενικότερα. Απογοητευτική, όμως, ήταν η εμφάνιση και της εργοστασιακής Skoda, η επιλογή ελαστικών της οποίας δεν επιτρέπεται για μια ομάδα αυτού του επιπέδου. Εξάλλου, ο Γιαν Κοπέκι δε μάσησε τα λόγια του και χαρακτήρισε το γεγονός απαράδεκτο, προκαλώντας τον εκνευρισμό των Τσέχων υπευθύνων. Τουλάχιστον, ο Φρέντι Λόιξ έμεινε στη μάχη και, με το μανδύα του ιδιώτη, ανέβηκε στο 2ο σκαλί του βάθρου, πιστοποιώντας την εξαιρετική φόρμα του τα τελευταία χρόνια και σώζοντας, παράλληλα, την τιμή των Skoda. Το βάθρο συμπλήρωσε ο Γκάι Γουίλκς, χωρίς, μάλιστα, ο ίδιος να το γνωρίζει! Λίγο πριν από τον τερματισμό κι ενώ ο Στεφάν Σαραζέν, έπειτα από μια αντεπίθεση διαρκείας, είχε σκαρφαλώσει 3ος με το δεύτερο εργοστασιακό «207», ο Κεσνέλ ανάγκασε το συμπατριώτη του να δεχθεί ποινή χρόνου, έτσι ώστε ο Βρετανός να αποκομίσει περισσότερους βαθμούς, αφού θα ακολουθήσει και ολόκληρο το Πρωτάθλημα του IRC, σε αντίθεση με τον πρώην πιλότο της F1, που αναμένεται να κάνει την επανεμφάνιση του στο Ράλλυ Κορσικής. Ο άνθρωπος, όμως, που ξεσήκωσε τον κόσμο με τα περάσματά του και για πολλούς ήταν ο πρωταγωνιστής του αγώνα ήταν ο Φρανσουά Ντελεκούρ. 
 

 

Ο νικητής του αγώνα το 1993 επέστρεψε ύστερα από οκτώ χρόνια στην αγωνιστική δράση και κατάφερε, εκμεταλλευόμενος την εμπειρία του κι επιλέγοντας λάστιχα με καρφιά τη δεύτερη ημέρα, να ανέβει 2ος, πίσω από τον Μπουφιέ. Βέβαια, στη συνέχεια ο 48χρονος, πλέον, Φρανσουά δεν άντεξε στην πίεση των νέων, με αποτέλεσμα να περιοριστεί στην 5η θέση της Γενικής, αλλά κατάφερε να κερδίσει το σεβασμό και την αναγνώριση όλων. Κάτι, όμως, που δικαιωματικά αξίζει και στο Δημήτρη Αμαξόπουλο. Ο Έλληνας οδηγός μπόρεσε να τερματίσει τον ιδιαίτερα απαιτητικό αγώνα, όντας 4ος στην κατηγορία του (R3T) και 8ος μεταξύ των αυτοκινήτων με κίνηση στους εμπρός τροχούς. Αν είχε περισσότερη εμπειρία από το αυτοκίνητο, αλλά και από αυτού του είδους τις συνθήκες, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερο. Σε κάθε περίπτωση, κινήθηκε γρήγορα, αξιοπρεπώς και στο τέλος συνδύασε τον τερματισμό με το αποτέλεσμα. Και μάλιστα σε έναν αγώνα-εμπειρία ζωής: «Ήταν μια φανταστική εμπειρία. Ακόμα και το γεγονός ότι την τελευταία ημέρα κάναμε 300 χλμ. απλής είναι κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει. Είναι αγώνας-περιπέτεια, όπως αυτός που μας διηγούνταν οι παλιοί. Θεωρώ ότι χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση, ειδικά από όσους συμμετέχουν για πρώτη φορά. Δεν είναι σωστό να μπεις στη διαδικασία να κυνηγήσεις τους πρώτους. Οι ειδικές είναι τόσο απαιτητικές και δύσκολες, με επικίνδυνα σημεία και πάγους, αλλά και την απίστευτη εναλλαγή καιρού, που μοιάζει δεδομένο ότι, αν πιέσεις χωρίς να έχεις την απαραίτητη εμπειρία, θα βγεις από το δρόμο. Πρόκειται για αγώνα-εμπειρία ζωής».

 

[[PAGEBREAK]]

Κάθε παραμύθι, όμως, έχει το τέλος του. Έτσι και ο Δημήτρης Αμαξόπουλος, έπειτα από αυτήν την «εμπειρία ζωής», όπως τη χαρακτήρισε, επέστρεψε στη σκληρή ελληνική πραγματικότητα, έχοντας την ελπίδα ότι ίσως μπορέσει να φέρει το ίδιο αυτοκίνητο στο δικό μας ευρωπαϊκό αγώνα, το Ράλλυ ΕΛΠΑ. Την ίδια ώρα, το παραμύθι του Μπριάν Μπουφιέ και της Peugeot είχε «happy end», ενώ το δικό μας μας έβρισκε στο δρόμο της επιστροφής. Άλλωστε, όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση η γεύση που άφησε ήταν γλυκιά. Σε κάθε επίπεδο…_ Π. Τ.

 

– Η Βαλένς αποτέλεσε για ακόμα μια χρονιά το επίκεντρο του αγώνα, με τα πληρώματα να «κατηφορίζουν» την Παρασκευή το πρωί στο Μόντε.

– Σημειώστε ότι, για να γίνει αυτό, πραγματοποίησαν μία ειδική και συνολικά 380 χλμ. απλής διαδρομής!

– Εκεί τους περίμενε και ο Πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό, ο οποίος, μάλιστα, είναι τιμητικά και πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής.

– Σκεφτείτε να πρότεινε κανείς κάτι αντίστοιχο στους πρωταγωνιστές του WRC και στις εργοστασιακές ομάδες… Επανάσταση θα είχε ξεκινήσει!

– Την τελευταία ημέρα του αγώνα τα πληρώματα ταξίδεψαν οδικώς στο Μόντε Κάρλο, αφού πρώτα πραγματοποίησαν μία ε.δ.

– Αμέσως μετά ακολούθησε ανασυγκρότηση και μόνο οι 60 πρώτοι έλαβαν μέρος στις τέσσερις νυκτερινές ειδικές διαδρομές.

– Φυσικά, ο Δημήτρης Αμαξόπουλος ήταν ανάμεσά τους…

– Για ακόμα μία χρονιά το ελληνικό στοιχείο στις ειδικές διαδρομές ήταν έντονο, με τη γαλανόλευκη να ανεμίζει σε πολλές από αυτές.

– Στον αγώνα έδωσε το «παρών» και ο Λάμπρος Αθανασούλας, μαζί με τον αδερφό του Παύλο (promoter του Ράλλυ Ακρόπολις), οι οποίοι, φυσικά, βρέθηκαν στο σέρβις του Αμαξόπουλου.

– Υψηλού επιπέδου η BP Racing, η ομάδα που είχε την ευθύνη του DS3 του Έλληνα οδηγού, με την παρουσία ακόμα και του πληρώματος να είναι επιπέδου IRC!

– Βέβαια, στον αγώνα είδαμε και τον Αντώνη Αργυρόπουλο, τον Έλληνα μάνατζερ στο Eurosport, ο οποίος, μάλιστα, έκανε τα αδύνατα δυνατά για να εξασφαλίσει πλάνα του Δημήτρη Αμαξόπουλου, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην προβολή του συμπατριώτη μας.

– Στην κατηγορία των αυτοκινήτων με κίνηση στους δύο τροχούς ταχύτερος αναδείχθηκε ο Πιέρε Καμπανά, με Renault Clio, όντας ταχύτατος ακόμα και σε επίπεδο Γενικής!

– Ο Γιούχο Χάνινεν κέρδισε το Colin McRae Trophy, δηλαδή το βραβείο που απονέμεται σε κάθε αγώνα του IRC στον οδηγό που ξεχωρίζει.

– Στον αγώνα είχε προγραμματίσει να λάβει μέρος και ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα, αλλά αναγκάστηκε να ακυρώσει τη συμμετοχή του, λόγω βεβαρημένου προγράμματος δοκιμών.

– Βέβαια, δεν έλειψαν τα αστέρια από τον αγώνα, όπως ο πρώην πιλότος της F1 Άλεξ Κάφι, που έλαβε μέρος με ένα Skoda Fabia S2000.

– Μάλιστα, o Κάφι, ενθουσιασμένος από τον κόσμο στην Col de Turini, σταμάτησε και έκανε «ντόνατς», στα πρότυπα του Ζιλ Πανιζί στην Ισπανία το 2002 με το Peugeot 206 WRC!

– Παρών και ο πρώην Πρωταθλητής Ευρώπης Μαουρίτσιο Βερίνι, σε ηλικία 66 ετών!

– Για ακόμα μία φορά η τηλεοπτική κάλυψη του αγώνα από το Eurosport ήταν εντυπωσιακή, με ζωντανή μετάδοση όλων των ειδικών διαδρομών!

– Εξαιρετικά πλάνα, ιδιαίτερα από το εσωτερικό των αυτοκινήτων, αν και οι άνθρωποι του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού αθλητικού σταθμού θα πρέπει να προσπαθήσουν να εμπλουτίσουν την κάλυψη με περισσότερες εξωτερικές εικόνες…

 

1. Μπουφιέ-Πανσερί / Peugeot 207 S2000 / 3:32:55.6

2. Λόιξ-Μικλότε / Skoda Fabia S2000 / 3:33:28.1

3. Γουίλκς-Πουχ / Peugeot 207 S2000 / 3:34:15.3

4. Σαραζέν-Ρενούτσι / Peugeot 207 S2000 / 3:34:17.5

5. Ντελεκούρ-Σαβινιονί / Peugeot 207 S2000 / 3:34:18.0

6. Χάνινεν-Μάρκουλα / Skoda Fabia S2000 / 3:34:24.9

7. Βουγιόζ-Βεϊλάς / Skoda Fabia S2000 / 3:37:43.4

8. Κοπέκι-Στάρι / Skoda Fabia S2000 / 3:40:41.5

9. Μπάσο-Ντότα / Peugeot 207 S2000 / 3:41:41.6

10. Γκαρντεμάιστερ-Τουομίνεν / Peugeot 207 S2000 / 3:42:04.6