Το ρομαντικό σχήμα μιας ρέπλικας «356» σε συνδυασμό με το νοσταλγικό τοπίο των Σπετσών γεννούν συναισθήματα ανάλογα με αυτά των έργων τέχνης. Ταξιδεύουμε στο… άβατο νησί για να το απολαύσουμε!
Το ρομαντικό σχήμα μιας ρέπλικας «356» σε συνδυασμό με το νοσταλγικό τοπίο των Σπετσών γεννούν συναισθήματα ανάλογα με αυτά των έργων τέχνης. Ταξιδεύουμε στο… άβατο νησί για να το απολαύσουμε!
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΑΛΟΥΡΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ, λοιπόν, στο νησί όπου τα αυτοκίνητα θεωρούνται απαγορευμένος καρπός, στις Σπέτσες, αλλά με κάτι που να ταιριάζει ιδανικά στο τοπίο και στο μέρος, χωρίς μάλιστα να «προσβάλλει» αυτήν του την ιδιαιτερότητα. Τα κομψοτεχνήματα της -Μade in Greece- Replicar Hellas ήρθαν σχεδόν αυτόματα στο μυαλό μας, με την 356 Speedster GT να αποτελεί μονόδρομο στην επιλογή μας, αφού ουσιαστικά ήταν το μοντέλο που δεν είχαμε οδηγήσει στο τεύχος Φεβρουαρίου 2014, όταν και είχαμε ταξιδέψει στην έδρα της εταιρείας, στην Κατερίνη, για τις RCH 550 Spyder και 356 Carrera Wide Body.
Η Replicar Hellas ανταποκρίθηκε άμεσα, οι άνθρωποι του Δήμου Σπετσών κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει καμία εμπορική εκμετάλλευση πίσω από τη συγκεκριμένη πρόταση, οπότε η «ειδική άδεια», όπως χαρακτηρίζεται, μας παραχωρήθηκε άμεσα, και το μόνο που έλειπε ήταν να φτάσουμε στην Κόστα για να επιβιβαστούμε στο φέρι που θα μας περνούσε απέναντι, στην Ντάπια! 
Ιδανική εποχή…
… όχι μόνο για τις Σπέτσες, αλλά και για διακοπές σε ολόκληρη την Ελλάδα η αρχή του καλοκαιριού, και η διάθεσή μας είναι ήδη στα ύψη, κατεβαίνοντας, παρέα με τον Γιάννη Αλμπανέλλη, τις στροφές προς το Πόρτο Χέλι. Εκεί, στο λιμάνι στην Κόστα, έχουμε ραντεβού με τον Διευθυντή Πωλήσεων της RCH, κ. Θανάση Μητσοκάπα, ο οποίος έχει επιλέξει να ζήσει και αυτός τη δική του περιπέτεια με ένα από τα «παιδιά» της εταιρείας, την κρεμ «356», οδηγώντας την από την Κατερίνη και για τα επόμενα 605 χλμ., όπου πλέον θα αναλάβουμε εμείς τα πηδάλια. Και τι πηδάλια, μάλιστα… Ξύλινα-σπορ Nardi! Καλλονή, στην κυριολεξία!
Αυτό σκεφτόμαστε μόλις την αντικρίζουμε να μπαίνει στο πορθμείο και αφού πρώτα μας έχει προετοιμάσει για την άφιξή της ο ιδιαίτερος ήχος του 4κύλινδρου αερόψυκτου κινητήρα της, με τα διπλά καρμπιρατέρ διπλού σώματος 44 χλστ. Η συγκεκριμένη δεν έχει απλώς την εμφάνιση, αλλά και τη χάρη, μας εξηγεί ο κ. Μητσοκάπας, αφού κάτω από το -πίσω- καπό της κρύβεται ένα κατακόκκινο σύνολο 2.366 κ.εκ., ιπποδύναμης 150 ίππων στις 6.200 σ.α.λ. και ροπής 19,9 χλγμ. στις 5.000 σ.α.λ. Όλα αυτά σε ένα εξαιρετικά κόμπακτ σύνολο, με μήκος κάτω από τα 4 μέτρα, για την ακρίβεια 3.930 χλστ. (ακόμα και τα σουπερμίνι της εποχής είναι πλέον πιο ογκώδη…), με βάρος μόλις 780 κιλά!
H ώρα έχει φτάσει 13:30 και επιβιβαζόμαστε στο «KATERINA STAR», με μεγάλη προσοχή, για να μην την πληγώσουμε στην «κοιλιά». Ο θαυμασμός που έχει προκαλέσει είναι ήδη μεγάλος, και τα δεκαπέντε λεπτά που διαρκεί το ταξίδι μας φαντάζουν ελάχιστα για το πλήρωμα και τους επιβάτες, που τη χαζεύουν ασταμάτητα. Στο συγκεκριμένο νησί έχουν δικαίωμα να φέρουν το αυτοκίνητό τους μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι, ενώ ακόμα και αυτοί έχουν τον περιορισμό να μην το μετακινούν, αλλά μόνο να το έχουν παρκαρισμένο στο σπίτι τους.
Κατά την αποβίβασή μας γίνεται ο τυπικός έλεγχος στην άδειά μας από τον ευγενέστατο εκπρόσωπο του Λιμενικού, και πλέον είμαστε έτοιμοι για το οδοιπορικό μας σε ένα νησί το οποίο καταφέρνει μέσα από τη σχετικά μικρή επιφάνειά του να σε γεμίζει από εικόνες και επιλογές που συναντάς συνήθως σε αρκετά μεγαλύτερους προορισμούς. Χωρίς υπερβολή, μπορεί να καλύψει τις ανάγκες και των πιο απαιτητικών, κάθε ηλικίας. Ρομαντικό διήμερο; Χαλαρή απόδραση από την καθημερινότητα της πόλης; Ξέφρενο νεανικό γλέντι μέχρι πρωίας; Η απάντηση είναι ναι. Προσφέρεται για τα πάντα – και φυσικά για βόλτα, κατ εξαίρεση, με μία «356»!
Το πρώτο με το έμβλημα του Porsche!
Η επιτυχία μιας σωστής ρέπλικας είναι άμεσα συνυφασμένη με το σεβασμό με τον οποίο έχει αντιμετωπιστεί και αποτυπωθεί το αυθεντικό μοντέλο, και αυτόν τον κανόνα στην εταιρεία του Ηλία Γαγανέλη φαίνεται να τον έχουν ως ευαγγέλιο, τόσο για την «550» όσο και για την «356», τα δύο μοντέλα δηλαδή πάνω στα οποία δουλεύουν με μαεστρία μέχρι στιγμής. Ειδικά μάλιστα με την «356», η ίδια η αυτοκινητιστική ιστορία δε θα τους συγχωρούσε την όποια επιπολαιότητα, αφού ουσιαστικά μιλάμε για το πρώτο αυτοκίνητο με το έμβλημα του Φέρντιναντ Πόρσε! Ο Καθηγητής την εμπνεύστηκε όσο ήταν ακόμη στη φυλακή, κατηγορούμενος για συνεργασία με τους Ναζί, ενώ ο γιος του επανίδρυε εξ ανάγκης το οικογενειακό εργαστήριο σε έναν παλιό νερόμυλο στην Αυστρία. Εκεί, στο Γκμουντ, κατασκευάστηκαν οι πρώτες πενήντα «356», πριν η εταιρεία εγκατασταθεί μόνιμα στη Γερμανία. Τελικά, το αυτοκίνητο που για οικονομικούς λόγους βασίστηκε σε πολλά από τα μηχανικά μέρη του Σκαραβαίου αρίθμησε από το 1948 έως το 1965 συνολικά 79.366 μονάδες, που αποτελούνται από επτά «σειρές» με κλειστό ή ανοιχτό αμάξωμα και έξι τύπους κινητήρων, χωρίς κανείς να μπορεί με βεβαιότητα να ορίσει ποια ήταν η ομορφότερη.
Η 356Β Super 90 παρουσιάστηκε στην Έκθεση της Φρανκφούρτης το Σεπτέμβριο του 1959, διαδεχόμενη την 356Α, της οποίας η παραγωγή είχε ξεκινήσει το 1954 και ολοκληρώθηκε στις 21.000 μονάδες. Οι διαφορές της με εκείνη ήταν πολλές: μακρύτερο αμάξωμα και νέος κινητήρας 1,6 λίτρων, αρχικά σχεδιασμένος αποκλειστικά για αγώνες, με διπλό εκκεντροφόρο άξονα που μεταξύ άλλων διέθετε και διαφορετική σχέση συμπίεσης, ανεβάζοντας πλέον την ισχύ του αυτοκινήτου από τους 60 στους 90 ίππους. Η τελευταία έκδοση της «356», με τον κωδικό «C», εξελίχθηκε παράλληλα με την έναρξη παραγωγής της «911», διαθέτοντας στην SC και τον ισχυρότερο κινητήρα της σειράς. Οι διαφορές της με τον τύπο «Β» ως προς την εξωτερική εμφάνιση εντοπίζονταν μόνο στα φινιστρίνια, ενώ το αυτοκίνητο διέθετε πλέον και νέα δισκόφρενα. Λέγεται πως η τελευταία «356» αγοράστηκε από τη «θεά της ροκ» Τζάνις Τζόπλιν, που την παρέλαβε βαμμένη με ψυχεδελικά χρώματα, έτσι όπως όριζαν οι τάσεις της εποχής. Σήμερα, η πιο σπάνια και ολιγάριθμη από τις εκδόσεις των «Super 90», με αμάξωμα τριών όγκων, θεωρείται μια υπέροχη δημιουργία της ελβετικής αμαξοποιίας Beutler of Thun.
Η δική μας τώρα, η κρεμ της RCH, μας μεταφέρει με το «καλημέρα» σε εκείνη την εποχή. Νιώθουμε από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα μαζί της σαν κομπάρσοι στη δική της ταινία, στην οποία έχει και την παραγωγή, και τον πρωταγωνιστικό ρόλο! Βγαίνοντας από το πλοίο και με κατεύθυνση αριστερά, ξεκινάμε για το γραφικό παλιό λιμάνι των Σπετσών. Το πόσο ταιριάζει στον παραλιακό πλακόστρωτο δρόμο πραγματικά πρέπει να το ζήσεις, και όχι να σʼ το περιγράφουν, αφού ακόμα και οι εικόνες δεν αποτυπώνουν με ακρίβεια την αρμονία. Έχουμε τύψεις μόνο για την έντονη μελωδία της, αφού είναι μεσημέρι και δε θέλουμε να ανησυχήσουμε σε καμία περίπτωση αυτήν τη μαγευτική ηρεμία. Και όμως, νιώθουμε ότι όλα τα μάτια του νησιού είναι πάνω μας, και δεν τα ενοχλεί τίποτα. Κάθε άλλο μάλιστα.
Είμαστε σίγουροι ότι κανένα σύγχρονο αυτοκίνητο δε θα τα κατάφερνε καλύτερα στη συλλογή εντυπώσεων, με την «κυρία» μας να προσαρμόζεται και πλέον να το απολαμβάνει! «Θα ξαναέρθουμε εδώ και το σούρουπο…» λέει ο Γιάννης με νόημα, υπολογίζοντας τη σωστή ώρα και το σωστό φως για την ιδανική εικόνα. Φύγαμε για τις παραλίες, λοιπόν…
Σε Βρέλο, Ζωγεριά και Αγίους Αναργύρους!
Από την άλλη πλευρά, πλέον, δεξιά όπως βγαίνεις από το πλοίο, και πρώτη καθιερωμένη στάση στο μπρούντζινο άγαλμα της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, με την επιβλητική ματιά της στον ορίζοντα. Έργο της γλύπτριας Ναταλίας Μελά, εγγονής του μακεδονομάχου Παύλου Μελά, το οποίο στέκεται αγέρωχο μπροστά από το εντυπωσιακό Poseidonion Grand Ηotel. Φυσικά, το νησί προσφέρει καταλύματα για κάθε βαλάντιο, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στους τομείς του φαγητού και της διασκέδασης. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι μιλάμε για ένα αρχοντικό μέρος, με το σύγχρονο τζετ σετ να το τιμά αρκετά συχνά μέσα στη χρονιά και τα πολυτελή σκάφη να κάνουν παρέλαση στα νερά της περιοχής.
Η νεολαία; Αυτή επιλέγει για το μπάνιο της τη μικρή πευκόφυτη παραλία στη βόρεια πλευρά του νησιού, το Βρέλο, που διαθέτει γήπεδο για μπιτς βόλεϊ αλλά και ένα ωραίο beach bar. Λίγα χιλιόμετρα μετά βρίσκεται η παραλία Ζωγεριά, την οποία χαίρονται κυρίως όσοι την επισκέπτονται εν πλω και, φυσικά, οι πεζοπόροι (εξαιρετική η συγκοινωνία τους καλοκαιρινούς μήνες), οι ποδηλάτες και οι δικυκλιστές. Στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, τώρα, περνάμε από τις παραλίες της Αγίας Παρασκευής, με φόντο το πλούσιο πευκοδάσος, και τη δημοφιλή των Αγίων Ανάργυρων, η οποία είναι και αρκετά οργανωμένη. Εδώ αξίζει να δείτε και την όμορφη σπηλιά του Μπεκίρη ή Σπηλιά των Ερωτευμένων, που βρίσκεται στα 100 μέτρα από τη δεξιά πλευρά της, ενώ και αυτήν την παραλία, όπως και τις περισσότερες στο νησί, μπορείτε να την επισκεφθείτε και με καΐκι από την Ντάπια. Κυκλώνοντας πλέον τις Σπέτσες, και λίγο πριν από το παλιό λιμάνι βρίσκεται η Αγία Μαρίνα με την εντυπωσιακή θέα στο ιδιωτικό νησάκι της Σπετσοπούλας, ιδιοκτησίας της οικογένειας Νιάρχου. Η διαδρομή δεν είναι μεγάλη, αλλά έχει αρκετό οδηγικό ενδιαφέρον. Η σωστά -στα πρότυπα εκείνης της εποχής- στημένη ρέπλικα δε σου λύνει τα χέρια και τα προβλήματα, αφού, αν συνέβαινε αυτό, θα χανόταν όλη η μαγεία της. Η πίσω κίνηση και τα φρένα, «παλαιικής» λογικής, αλλά και το επισκευασμένο 4τάχυτο κιβώτιο από VW Beetle σου βάζουν ένα ξαφνικό πρόχειρο διαγώνισμα, στο οποίο θα πρέπει να είσαι πολύ καλά διαβασμένος για να περάσεις με επιτυχία, ειδικά σε δρόμο που έβρεχε πριν από λίγο και με δεδομένο ότι το σύγχρονο αυτοκίνητο με τα ηλεκτρονικά βοηθήματα το έχεις αφήσει λίγα ναυτικά μίλια απέναντι, στην Κόστα…
Το θετικό της υπόθεσης; Τελικά είμαστε στο ιδανικό μέρος την ιδανική εποχή, με τις ιδανικές συνθήκες για να πειραματιστούμε μαζί της, αφού -στην κυριολεξία- οδηγούμε το μοναδικό αυτοκίνητο σε όλη τη διαδρομή. Και όμως! Σιγά σιγά προσαρμοζόμαστε μαζί της. Με σεβασμό στις ιδιαιτερότητές της, μας παρασύρει σε έναν ωραίο ρυθμό, με τον οποίο δεν περιμέναμε ότι μπορεί να κινηθεί. Τα αμορτισέρ αερίου εμπρός και πίσω λειτουργούν σαν μάθημα ιστορίας, αλλά οι αντιστρεπτικές και στους δύο άξονες μας βοηθούν εξαιρετικά να έχουμε ομαλή προσαρμογή με τη λειτουργία της ανάρτησης.
Να θυμίσουμε εδώ ότι οι αγωνιστικές επιτυχίες για το αυθεντικό μοντέλο είχαν αρχίσει από νωρίς. Συγκεκριμένα, το 1953, όταν ο πρώτος τίτλος πρωταθλητή Ευρώπης στα ράλλυ κατακτήθηκε από τον Χέλμουτ Πολένσκι, που οδηγούσε μια «356». Έπειτα, στους αγώνες ποτέ δεν έλειψε μια Porsche από τις διακεκριμένες θέσεις της Γενικής κατάταξης ή από την κορυφή. Το 1961 κερδήθηκε ένα ακόμα πρωτάθλημα Ευρώπης, από τον Χανς Γιοαχίμ Βάλτερ, που οδηγούσε μια Carrera 356 S 90. Ο Γερμανός ήρθε τότε με το αυτοκίνητο και στην Ελλάδα, για να νικήσει και το «Ακρόπολις», η προσπάθειά του όμως στάθηκε ανεπιτυχής.
Ιδανικός επίλογος!
Πού; Μα, φυσικά από εκεί που ξεκινήσαμε, από τη διαδρομή για το παλιό λιμάνι. Εκεί, με την ημέρα να φεύγει και τη θέση της να παίρνει το πιο γλυκό φως του 24ώρου, ολοκληρώνουμε τη φωτογράφιση της RCH 356 Speedster GT στο πανέμορφο νησί των Σπετσών. Τα χαμόγελα των περαστικών μάς εξαφανίζουν και τις όποιες τύψεις μπορεί να μας είχαν δημιουργηθεί επειδή σπάσαμε το ιδιαίτερο αυτό άβατο του νησιού, το οποίο πραγματικά το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό! Πλέον, έχουμε ένα ολόκληρο βράδυ μπροστά μας για να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και να νιώσουμε ότι έχει ξεκινήσει και το φετινό καλοκαίρι._ Μ. Σαλ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
