Τυφλή η εμπιστοσύνη μας στον Έλληνα φωτογράφο του ειδικού Τύπου, και δεν το κρύβουμε.
Απόδειξη κάθε φορά που οι εταιρείες, συνήθως τα εργοστάσια, χρυσοπληρώνουν το ξένο χέρι σε αποσύνδεση από το μάτι, σε παρουσιάσεις στο εξωτερικό.
Την ειδική σχέση που εκφράζει τη δουλειά του Έλληνα, με προσθήκη ουσίας το κοφτερό του μυαλό. Ο Έλληνας ειδικός δε γυρίζει την πλάτη στη σκέψη και τη συνδυάζει με την εμπειρία του. Στο απαιτητικό περιβάλλον όπου ανδρώθηκε. Κάθε γενιά με τους δασκάλους της. Πολλές φορές μάλιστα χωρίς να διδάσκουν, αλλά λειτουργώντας ως σημείο αναφοράς. Εξαίρεση ο Αλμπέρτο στην Ιταλία, ο Μαξ στη Γερμανία και οι ορκισμένοι της Ford. Αξιοπρεπείς αρκετοί, αλλά με διαφορά από τους δικούς μας.
Διδάσκει ο Έλληνας φωτογράφος του ειδικού Tύπου, που σήμερα έχει εξελιχθεί και με την κάμερα. Εξαιρετικά τα video στα ειδικά sites ή στο YouTube. Να υπενθυμίσουμε πως ακόμα μία φορά είναι η τρέλα, το πάθος του Καββαθά που οδηγεί μια γενιά που την ακολουθεί η επόμενη και η μεθεπόμενη. Κάθε γενιά και καλύτεροι, όντας και εξελιγμένοι, χωρίς να είναι πάντα υψηλού επιπέδου ο εξοπλισμός τους. Χαρακτηριστικά, υπάρχουν δυο-τρεις, ίσως και περισσότεροι σήμερα, που ακολουθούν επακριβώς την οδό Κ.Κ., συνδυάζοντας τα πλήκτρα με τους φακούς.
Θάνος Ηλιόπουλος
Στην κυριολεξία, όμως, ως συντάκτες-φωτογράφοι, με τον σύγχρονο φωτογράφο να επεξεργάζεται τη δουλειά του στον υπολογιστή πριν τη στείλει σε αρχισυντάκτη-ατελιέ για τα περαιτέρω, και συχνά και για ακόμα μεγαλύτερη επεξεργασία. Από τον ειδικό του photoshop. Μεταμορφώνουν και δεν παραμορφώνουν… Χρυσάφι στο χέρι του art, που όταν ξέρει σε ξελασπώνει.
Την παλιά εποχή η αγωνία εκτοξευόταν μετά την ουσιαστική δουλειά, ώστε τα φιλμ να φτάσουν στον συνεργάτη για την εμφάνιση και στη συνέχεια, με ή χωρίς τα πλαίσια, να καταλήξουν στο γραφείο. Η λούπα από τον Κ.Κ., η επιλογή από τον ίδιο για όλα, και οι καλύτερες εικόνες στα «χέρια» της Σοφίας Τσατσιάνη, και αργότερα στου Γιώργου Παναγιώτου, σήμερα στης Κατερίνας Φυτίλη. Την αθώα εποχή, τα χάρτινα λευκά πλαίσια αναβάθμιζαν τα κοσμήματα. Βαριά διαδικασία για τους δικούς μας της ουσίας, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που οι 4Τ δε διαθέτουν αρχείο συνδεδεμένο με τα 40/50 χρόνια της διαδρομής τους. Από την άλλη, τυχεροί και στη μετά Κ.Κ. εποχή, είτε της επιβίωσης ή της ανάπτυξης πλέον, αφού όλη αυτή η ευαισθησία για την εικόνα εκφράζεται από τον Μιχάλη Σταυρόπουλο. Σε διαδρομή 35 ετών! Ο Μ.Σ., μηχανικός που γράφει και φωτογραφίζει, ο διευθυντής του περιοδικού που δίνει οδηγίες στους φωτογράφους μας και στη συνέχεια, αφού αξιολογήσει με τακτ τη δουλειά τους, επιλέγει τα καλύτερα, από τους καλύτερους.
Γνωρίσαμε αυτήν τη δουλειά από τον Βασίλη Γιαννακόπουλο, την απολαμβάνουμε με τον Θάνο Ηλιόπουλο, που έχει πολύ καιρό δίπλα του τον Γιάννη Αλμπανέλλη, ενώ συνεργαζόμαστε όλο και πιο συχνά με τον Γιάννη Κουσκούτη. Τον γνωρίσαμε στις Σέρρες σε εκδήλωση του εξαιρετικού, ιδιαίτερα σοβαρού SpeedSector, και από τότε όλο και πιο κοντά, αφού αποδείχθηκε ένας από εμάς. Όπως άλλωστε ήταν για πολλά χρόνια ο συνεργάτης μας Νίκος Μαρκομπότσαρης. Από τους πρώτους με μεταπτυχιακό στην επεξεργασία της εικόνας! Σημαντικό ότι ο Μανώλης Σαλούρος δεν τρομάζει με τη διαδικασία που τον προκαλεί, ενώ μαζί μας λάτρεψαν τη φωτογραφία ο Άκης Τεμπερίδης και ο Παναγιώτης Τριτάρης, όταν ο Κώστας Δημητρέλης χειρίζεται τους φακούς και τα πλήκτρα γραφής, όπως και το πενάκι του σκιτσογράφου, με την ίδια μαεστρία.
Γιάννης Αλμπανέλλης
Τυχεροί, στους αγώνες ζήσαμε με τον αείμνηστο Γιώργο Κακολύρη, γνωρίσαμε τον Χρήστο Μπαντούνα και δουλέψαμε με τον διεθνή Νίκο Μήτσουρα. Από τις φυσιογνωμίες του χώρου. Κατά περίπτωση, συνεργαστήκαμε με τον Πέτρο Καστορίνη, μετρ σε πορτρέτα, με τρέλα για το καρτ, και με τους αδελφούς Χρήστο και Γιώργο Καραγιωργάκη. Για πάντα στην καρδιά μας, ο Χρήστος και στο CAR από την πρώτη ημέρα, αρχηγός και με την κάμερα, όπως και ο Γιώργος, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας τους.
Συνεργασία εκτός ειδικών με τον Γιώργο Κούτο, έναν ωραίο τύπο, ευρηματικό φωτογράφο, σήμερα στο Car & Driver, ενώ εδώ σε 4Τ η ομάδα δεν κρύβει την εκτίμησή της για τον Σπύρο Κανατά, νομίζω στο GoCar. Την ίδια ώρα, όπου και όποτε συναντήσεις Κουτσογιάννη και Σβολόπουλο των Drive και News Auto, νιώθεις και ξέρεις πως πρόκειται για άνθρωπο-καλλιτέχνη, δουλευταρά που εμπνέει εμπιστοσύνη.
Ό,τι δε νιώθεις στην πλειονότητα των περιπτώσεων, με την ευθύνη του φακού σε ξένο χέρι, σε παρουσιάσεις στο εξωτερικό.
Δεν πρόκειται για θέμα καταγωγής. Τους καταλαβαίνεις. Όσο πιο αργά και μακριά στο περιβόητο τράκιν, τόσο και πιο χάλια, με την άστοχη διαδικασία να επαληθεύεται με το «ξανά», και «ξανά», και «πάμε πάλι». Με συννεφιά σε γύρο-μαγεία των 5,5 χλμ., και «μεγάλε, μετά τον 3ο γύρο καίγεσαι».
Εσύ, ως «κακά μαθημένος», βλέπεις Θανάρα μπροστά σου και τον αναζητάς, και πάντα αυτός, που δεν μπορεί να εργαστεί από το πορτ μπαγκάζ ενώ ψάχνει το πώς από το παράθυρο, είναι ο ίδιος που βγάζει το χαμόγελό σου της συμπάθειας, όταν αποφασίσει να φωτογραφίσει σε στροφή. Αρνείσαι να εκνευριστείς. Αφού ξέρεις, και δείχνεις κατανόηση. Αδικείς μάλιστα τους δικούς σου αν τολμήσουν να αξιοποιήσουν όλο το γύρο. Τύποι που κάνουν τράκιν στην Πανεπιστημίου με άνεση, όπως στην Πεντέλη και στο Γραμματικό, σε πλήρη αρμονία με τη διαδρομή του λουόμενου.
Η κίνηση, λοιπόν, ο τρόπος ζωής του Έλληνα ειδικού, που ψάξε και θα βρεις δυο-τρεις, το max τέσσερις-πέντε σε όλη την Ευρώπη, όταν εμείς έχουμε εντεκάδα για όσκαρ φωτογράφισης αυτοκινήτων.
Χύμα στο κύμα η δράση τους μακριά από το στούντιο, χωρίς έξτρα φώτα και συχνά σε δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, που για τον Έλληνα μετρ είναι φυσιολογικό. Π.χ. να φωτογραφίσει σε ανοιχτό, ύπουλο δρόμο με βροχή, σε περιβάλλον που βλέπει για πρώτη φορά.
Γιάννης Κουσκούτης
Συμμετείχαμε σε αγώνες από το ’77 και στο βουνό γνωρίσαμε και αρκετούς ξένους φωτογράφους σε επίπεδο των δικών μας, και ίσως ανάλογα με τις συνθήκες και καλύτερους, όπως σήμερα είναι στο WRC ο Νίκος Κατίκης.
Στο δρόμο όμως είναι αλλιώς. Εδώ ο Έλληνας αυτοσχεδιάζει. Εξασφαλίζει το θέμα και για τη συνέχεια φροντίζει να κάνει τη διαφορά, αφού επεξεργάζεται τις συνθήκες και μετά πυροβολεί. Σύμμαχος το μυαλό του, και όλο και πιο συχνά ο συντάκτης-συνοδηγός του, και πλέον και τα εργαλεία επεξεργασίας. Δουλειά το ίδιο βράδυ ώστε το αργότερο την επομένη να είναι στη διάθεση του ατελιέ. Την ίδια ώρα και στιγμή, όταν πρόκειται για ρεπορτάζ και για την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στα ελληνικά site αυτοκινήτου, που ψάξε και στην Ευρώπη δε θα βρεις. Έχουν τις ειδήσεις, έχουμε την κουλτούρα, και ας υστερούμε και σε τοπία σε σχέση με τη φωτογράφιση. Το έργο τους, απάντηση και στον τρόπο των πολιτικών site της αντιγραφής, που δε δημιουργούν, αλλά διεκπεραιώνουν.
Ο Έλληνας ειδικός φωτογράφος που πιστοποιεί περίτρανα και με ταλέντο τη διαφορά ανάμεσα στον Ισπανό, τον Ιταλό και τον Γάλλο, που τραβάει φωτογραφίες όταν οι δικοί μας κ.ά. λίγοι φωτογραφίζουν. Ο σεβασμός μας στη μέγιστη τιμή, με γεγονός πως χωρίς εξαιρετική εικόνα, που στηρίζει και τα πλήκτρα σου, δεν πας πουθενά. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ…_ Σ. Χ.