Η αποχώρηση της Honda από τη Formula 1 με το τέλος της τρέχουσας σεζόν οδήγησε σε ριζικές αλλαγές στο κανονιστικό πλαίσιο ως και το 2025 – θα μπορούσε, όμως, να αλλάξει την απόφασή της και να μείνει στο πρωτάθλημα;
Αν κι όχι η πρώτη τους φορά με το ένα πόδι εκτός Formula 1 (αυτό θα είναι το τρίτο αντίο), οι ιθύνοντες της Honda βρίσκονται με τον πιο ομαλό τρόπο κοντά στην πόρτα της εξόδου. Η χειρότερη αποχώρησή τους έλαβε χώρα το 2008, όταν άφησαν χωρίς δουλειά χιλιάδες εργαζομένων, για να έρθουν οι Ross Brawn και Nick Fry να διασώσουν το Brackley, και να φτάσουν -μετά από μία σειρά γεγονότων- στην κυρίαρχη Mercedes των τελευταίων 8 ετών.
Η απόφαση του Τόκιο να αποσύρει την εταιρεία από το κορυφαίο επίπεδο του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι καθαρά στρατηγική. Με δεδομένο ότι όλη η αυτοκίνηση συνεχίζει να κινείται -ίσως με πιο γοργούς ρυθμούς από ποτέ- προς την ηλεκτροκίνηση, και με τον άμεσο ανταγωνισμό (λέγε με Toyota) να έχει ήδη κάνει σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, η Honda έπρεπε να πάρει μία απόφαση: να μείνει σε ένα σπορ που δεν έχει αυτή τη λογική και να ξοδεύει χρήματα εκεί, ή να εστιάσει τις προσπάθειές της στην ενδυνάμωση της ηλεκτρικής γκάμας της; Διόλου τυχαίο το λανσάρισμα του Honda e.
Η F1 δεν πρόκειται να γίνει εύκολα ηλεκτροκίνητη – υπάρχει η Formula Ε για αυτό. Στόχος της είναι να γίνει carbon neutral, να μην εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα μέσω των δραστηριοτήτων της ως το 2030, και αυτό δεν αρκεί στη Honda και το δικό της στρατηγικό κι επιχειρησιακό πλάνο.
Σε αυτό το πλαίσιο, αποχωρεί. Αλλά, αποχωρεί πάνω στη στιγμή που θα μπορούσε να μεγαλουργήσει, διαγράφοντας μια και καλή τα δύσκολα χρόνια με τη McLaren και ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία της στην κορυφή της F1, ως κατασκευάστρια κι ως αναγεννήτρια της Red Bull.
Ένας μηχανικός που συμβάλλει στον κόσμο δημιουργώντας καλά προϊόντα, είναι άτομο με ακεραιότητα.
Soichiro Honda
Είναι σαφές πως τούτη η απόφαση δεν πέρασε από τη Honda Racing F1, το αγωνιστικό παράρτημα της εταιρείας στην Ευρώπη και στο Milton Keynes. Αν πέρναγε από το χέρι τους, θα έμεναν μέχρι τέλους, μέχρι να κερδίσουν τον μεγάλο αντίπαλο, τη Mercedes.
Ο διευθυντής της Honda F1, Masashi Yamamoto, δήλωσε πρόσφατα:
«Έχουμε αποφασίσει τη γενική κατεύθυνση που θα ακολουθήσουμε με τη Honda και τώρα είμαστε στη φάση που θα οριστικοποιηθούν οι λεπτομέρεις του πώς θα στηρίξει η Honda το πρόγραμμα από την επόμενη χρονιά.
«Προσωπικά, είμαι πολύ ευχαριστημένος που τουλάχιστον από την επόμενη χρονιά θα έχουν κάτι που θα έχουμε κατασκευάσει εμείς. Ως Honda, θέλουμε να στηρίξουμε τη Honda με οποιονδήποτε τρόπο μποορύμε, ώστε να τους δώσουμε μία ανταγωνιστική μονάδα ισχύος που θα τους επιτρέψει να παλεύουν για πρωταθλήματα. Αν μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, θα ήταν φανταστικό.
«Δεν θα υπάρχει το όνομα της Honda στο μονοθέσιο ή τον κινητήρα, οπότε θα είναι κάπως ανάμεικτα τα συναισθήματά μας με δεδομένο ότι το μονοθέσιο θα έχει μονάδα ισχύος της Honda. Η καρδιά του θα είναι Honda, αλλά όχι και ακριβώς Honda!»
Η θέληση της Honda F1 να στηρίξει με κάθε τρόπο την συνεργάτιδά τους ακόμα και στην τελευταία τους κοινή σεζόν, με την νευραλγικής σημασίας απόφαση να φέρει τον κινητήρα του 2022 12 μήνες νωρίτερα, με όλα τα ρίσκα που μία τέτοια κίνηση ενείχε, δείχνει το πείσμα και την αποφασιστικότητα των Ιαπώνων να φύγουν με το κεφάλι ψηλά και βέβαιοι για τη δουλειά που θα έχουν κάνει και το υλικό που θα έχουν προσφέρει στους Αυστριακούς – πιστοί στο ρητό του ιδρυτή τους.
Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου είναι αν θα μπορούσαν να μεταπείσουν με κάποιο τρόπο το Δ.Σ. και να μείνουν στο σπορ, κι αν ναι, τίνι τρόπο;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, θα πρέπει να προκύπτει ένα ισχυρό κίνητρο για το Τόκιο να αλλάξει γνώμη, και το μόνο που υπάρχει είναι η υστεροφημία.
Μπορεί να μοιάζει αρκετά απλοϊκό για μία εταιρεία δισεκατομμυρίων να συνεχίσει να επενδύει σε ένα σπορ απλά για να διαφυλάξει την υστεροφημία της και να πετύχει όσα είχε βάλει στόχο το 2015, αλλά δεν είναι. Είναι βαθιά στην εταιρική κουλτούρα της Honda το αίσθημα της επιτέλεσης του έργου και της επίτευξης του στόχου, και το ότι θα πρέπει να παραδώσουν τα όπλα (και, το σημαντικότερο, την επωνυμία τους) με το τέλος του τρέχοντος έτους, είναι ένα πλήγμα.
Είναι κάτι τέτοιο ικανό να μεταστρέψει την τύχη της Honda Racing F1; Όχι.
Θα έπρεπε; Με καθαρά συναισθηματικούς όρους, ναι.
Και για το ίδιο το σπορ, τη Formula 1 ως οργανισμό, το να «αιμορραγεί» κατασκευαστές και μεγάλα ονόματα της αυτοκινητοβιομηχανίας (αν επιβεβαιωθεί και το ρεπορτάζ της αποχώρησης του brand της Alfa Romeo) είναι άσχημα νέα, κακή διαφήμιση, έλλειψη υγείας.
Με δεδομένο ότι η Sakura αποχαιρετά με το τέλος του 2021, αναμείνατε για τρομερή πίεση και προσπάθεια στους 22 αγώνες που απομένουν για το τέλος αυτής της πορείας. Το μήνυμα εκ των έσω είναι σαφές: μάχη μέχρι τέλους. Το ίδιο μήνυμα έχει δοθεί κι από τη Red Bull, τον Christian Horner και τον Adrian Newey.
Έχουμε πόλεμο Mercedes και Red Bull, κυρίες και κύριοι.
