Η συνέχεια του WRC. Μικτός αγώνας τότε, το ‘87 που πρωτοπήγαμε – στο ντεμπούτο των Gr.Α. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1986, εχεί είχε γίνει το ατύχημα του Σάντος με το RS200 που «σκότωσε» και τα Gr.Β και άλλαξε την τροχιά και στην τεχνολογία αναφορικά με το Παγκόσμιο.
Ο Ζαν Τοντ, τότε αφεντικό της Peugeot, είχε προτείνει το γκρουπ S, έχοντας και την Audi με το μέρος του. Με έτοιμο κεντρομήχανο Quattro. Ο Ρερλ στην εξέλιξη, με τον Λάσε Λάπι μαζί του. Τον μέντορα του Μάκινεν.
Το ’87, λοιπόν, και αν στο Μόντε η Lancia αποδείχτηκε καλά διαβασμένη και η Ford εκτεθειμένη, στην Πορτογαλία ήταν αλλιώς. Πυροβολούσαν τα Renault 11 και τα Golf, ενώ δεν ήταν μακριά τα Mazda. Ρανιοτί με Σατριό στα Renault. Κένετ στο Golf και Σάλονεν με Κάρλσον στα 323! Καλό παρεάκι σε σχέση με Μπιαζιόν, Άλεν και Κάνκουνεν με εκείνες τις υποστροφικές Martini. Δεν έπειθαν, αλλά κέρδιζαν οι τετρακίνητες σε κάθε τερέν. Στην Πορτογαλία ζορίστηκαν στις μεγάλες χωμάτινες διαδρομές όπου τα αμορτισέρ τους δεν άντεχαν. «Θα χάσουν» σχολίασες, όντας και δεν του Ζανό. Όμως αντέδρασαν, και ήρθαν νέα αμορτισέρ με το ιδιωτικό τους αεροπλάνο. Νωρίς το πρωί έτοιμοι και έτσι προέκυψε μια άλλη ημέρα, που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ο Άλεν, πολυνίκης εκεί, το πήρε πάνω του και κέρδισε τον Ρανιοτί. Πετούσε ο Γάλλος, ενώ χωρίς χαμένα εδώ κι εκεί, στην κόντρα θα ήταν και ο Κένετ Έρικσον με το Golf. Δημοφιλής στη χώρα μας αυτός ο συνδυασμός. Ωραίος όμως αγώνας εκεί, υπέροχοι και οι άνθρωποι. Οι Πορτογάλοι συνάδελφοί μας, που φρόντισαν για το πώς θα διασχίσουμε τη χώρα για να καλύψουμε τον αγώνα οδηγώντας το κόκκινο Sunny μας, πριν έρθει στην Ελλάδα.
Ξεφύγαμε και φτάσαμε στο σήμερα, μέσα από αναμνήσεις. Έχοντας αποθηκεύσει στη μνήμη τον αγώνα του ‘87, όντας εκεί και το ’91-‘92 και το ‘99 με Αρμόδιο, αλλά και άλλες φορές.
