Ειδικότερα στο Ρέθυμνο και, έχοντας σχετική εμπειρία με Ηράκλειο αλλά και Χανιά, ρισκάρεις να σημειώσεις πως εδώ είναι η καρδιά αυτών των «αγίων τόπων». Βαρύς χαρακτηρισμός, αλλά ταιριάζει απόλυτα με αυτό το τεράστιο σε όλα ελληνικό νησί, που χάρη στους κατοίκους του σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Είσαι και ΕΣΥ, ο επισκέπτης, περήφανος εδώ, και δεν το κρύβεις. Κυλάς όμορφα σε οποιαδήποτε φάση, στο όποιο μέρος, αφού αυτοί οι άνθρωποι με το απλό φέρσιμο και το μπόλικο, καλά δουλεμένο μυαλό έχουν τον τρόπο να διαχειρίζονται με μαεστρία τις φυσικές ομορφιές του τόπου τους, και όμοιο σύνολο δε βρίσκεις στον πλανήτη Γη.
Τόπος ιερός, λοιπόν, με πρωτεύουσα της καρδιάς μας το Ρέθυμνο, και είναι όλα τόσο όμορφα δοσμένα, που ακόμα και εσύ, ο λάτρης της Τέλειας Διαδρομής, προσαρμόζεσαι στο μέτριο και συχνά κακό οδικό δίκτυο, και απολαμβάνεις. Συντονίζεσαι με τους τοπικούς οδηγούς, που δεν είναι οι καλύτεροι στον πλανήτη, αλλά τον όποιο αυθορμητισμό τους με το τιμόνι δεν τον βγάζουν με δήθεν τσαμπουκά, αλλά με ένα χαρακτηριστικό φάλτσο, που σε οδηγεί στο χαμόγελο της κατανόησης, και ποτέ σε νεύρα και απαξίωση. Είναι γνήσιοι, είναι αυθεντικοί, είναι ειλικρινείς, είναι ικανοί και αποτελεσματικοί, χωρίς τη δήθεν συμπεριφορά που συναντάς στα «πολυτελή πολύ τουριστικά νησιά μας», οπότε δεν καταλαβαίνεις αν σε εκτιμούν ή αν έτσι πρέπει, ευγενικά, να συμπεριφερθούν.
Με όπλο ένα βενζινοκίνητο Renegade 1.4 τελευταίας γενιάς, που αποδεικνύεται ευχάριστα χρηστικό, πλοηγό τον μουσικό, τον ντόπιο, καλό φίλο Γιάννη Φουντεδάκη, και με ό,τι καλύτερο σε συνοδηγό-φωτογράφο, όπως και σε συνεπιβάτες, να 'μαστε σε αυτό το άτυπο οδοιπορικό, οπότε πολλάκις τέθηκε το ερώτημα: στην πόλη, σε αυτήν την όμορφη πόλη τρίτο πόλο του νησιού, ή πάμε νότια και απολαμβάνουμε ένα άλλο τοπίο, με διάφορα στοιχεία να συναγωνίζονται μεταξύ τους, μέσα και από έναν πόλεμο χρωμάτων που συναρπάζει;
Παντού, ήταν η απάντηση, και αν περπατήσαμε αδιάκοπα στην παλιά πόλη, όπου η φιλοξενία είναι τρόπος ζωής, δεν ήταν λίγες οι φορές που πήγαμε-ήρθαμε και ξαναπήγαμε στη νότια πλευρά του νησιού, απολαμβάνοντας αυτές τις ξακουστές, άπαιχτες παραλίες, που πρέπει να τις ζήσεις για να αντιληφθείς το μέγεθός τους.
Η κατάληξη σε πολύ υψηλού επιπέδου paddock, στο ξενοδοχείο Caramel της Grecotel, που μάλιστα φέτος γιορτάζει τα σαράντα χρόνια λειτουργίας της, και δεν το κρύβει. Άπαιχτος χώρος, πολύ υψηλού επιπέδου, που, όπως και στο αγαπημένο μας Amirandes στo Ηράκλειο, οι άνθρωποι εργάζονται σκληρά και προσφέρουν ευγένεια και πολιτισμό με χαμόγελο και -το κυριότερο- μιλώντας σιγά, αντιλαμβανόμενοι πλήρως και το ζητούμενο κάθε πελάτη-φιλοξενούμενου που εισπράττει την ελληνική φιλοξενία κάτω από ιδανικές συνθήκες. Το συγκρότημα έχει τη σφραγίδα της Μαρίκας Ζαννέτου, που συναγωνίζεται σε φινέτσα το χώρο που διοικεί-συντονίζει με μαεστρία, όντας και η πιο καλή μαθήτρια του professor Βασίλη Μηναδάκη. Χθες εκεί, στο Amirandes, σήμερα στο Creta Palace, όπου παραδοσιακά διευθύνει, αναβαθμίζοντας, όπου βάζει τη σφραγίδα του.
Περισσότερο Ρέθυμνο, ακόμα περισσότερη Κρήτη και μπόλικο Renegade στους 4Τ Σεπτεμβρίου._ Σ. Χ.
ΥΓ: Αν δεν ήταν ο Αντώνης Χατζημιχάλης, που «ισιώνει» και θάλασσες εκτός από βουνά, θα είχε γίνει η μισή δουλειά…
