Δε θα απολογηθούμε για τις αναμνήσεις μας. Η αγωνία συνδέεται με το πώς τις εκφράζουμε, ώστε να λειτουργούν ως οδηγός για τους νεότερους, οι οποίοι οφείλουν να μας ξεπεράσουν.
Το έκανε ο Άρης κερδίζοντας ε.δ. όπως τότε, ο Τάσος, που ακόμα μας οδηγεί. Το έκανε ο “Λεωνίδας” καταθέτοντας συνέπεια και ο Λέας, με αξιοπιστία σε επίπεδο κορυφής. Έλαμψε ο Πάνος, κέρδισε ο Λάμπρος, έβγαλε το πείσμα που τον διακρίνει ο Σωκράτης. Μιμηθείτε τους αγαπημένοι και είναι το δικό σας, το σύγχρονο μέταλλο που θα βγάλει την πίεση που απαιτείται ώστε οι διοικούντες, σε συνεργασία με το κράτος, να μας επαναφέρουν στο διεθνές ημερολόγιο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… Στον ένα ή τον άλλο θεσμό, αποκαθιστώντας και το Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, που κακοποιείται.
Ακρόπολη
Ιερός ο βράχος, γενικώς, αλλά και ειδικώς. Για πολλά χρόνια. Μωρά στα μπαλκόνια, λόγω κατοικίας, παιδιά πίσω από τα προστατευτικά κάγκελα, με πρόσκληση από τον ξάδελφο και μέλος του γραφείου Τύπου, Τέρενς Κουίκ. Έφηβος, πάω να χαιρετήσω το “75”, τον Τάσο με τον Κώστα, που στόχευαν πάντα στο ακατόρθωτο, ακόμα και με την Ντόλι. Αργότερα, για τον Παύλο, τον Τίμο ή με τον Σταμάτη. Πολύς κόσμος, έντονη η συναισθηματική φόρτιση, αλλά και ευγένεια. Ήταν η αθώα εποχή. Αδιάφορος πιτσιρικάς, πήγαινες για τους ξένους. Αργότερα, για τους φίλους σου. Άλλωστε, ζούσες μαζί τους την προετοιμασία. Ιεροτελεστία τότε, τα χρόνια που ο τεχνικός είχε τον πρώτο λόγο. Τυχεροί οι ικανοί που έπιανε το χέρι τους και με την εμπειρία τους έδιναν υπεραξία στην εξέλιξη, με ζητούμενο την αξιοπιστία.
Τα αθώα χρόνια
Μετρ στην προετοιμασία ως και οδηγός-Πρωταθλητής, ο Βαγγέλης Γκάλλο. Μιλούσε με τα μάτια με τους μηχανικούς του, ήξερε πώς να καθοδηγήσει τους αρμόδιους για την καρότσα, σε σχέση με το πώς και πού να ενισχύουν.
Ήταν ο Αλέκος Δερβέτζας που “έραβε” όπως κανένας άλλος.
Τότε…
… πήγαινες στη Μιχαλακοπούλου, στου ΡΟΝ, στο δικό του ημι-υπόγειο και με υπομονή και κέφι σου έδειχνε όλη τη δουλειά στην καρότσα και στα ηλεκτρικά ενώ καμάρωνε για τα λάστιχα. “Έχουμε και λάσπης”. Για τη λευκή-κόκκινη ΚΕ35 Group 2 στα χρώματα της Νικ. Κιολεΐδης. Κολοσσός ο Κώστας Έξαρχος δίπλα του. Από τους καλύτερους “ποιητές”. Υπεραξία και στην προετοιμασία και στα σέρβις, με Καψάσκη. Ο άλλος Μανώλης, ο ξάδελφος, πρωταγωνιστής σε διάφορους ρόλους. Με ωραίο, βαρβάτο χέρι και καθαρή ψυχή, το γλεντούσε το πηδάλιο. Διαφορετική η προσέγγιση από τον ΡΟΝ, που έβαζε και αρχοντιά στην άσκηση, με αντίστοιχο όμως στόχο.
Ο σκληρός μας δίσκος έχει αποθηκεύσει τότε, το ’81, “ΡΟΝ-Έξαρχος Corolla με το 21”. FIA οδηγός ο Μανώλης, όπως και ο Παύλος. Αυτεπάγγελτα. Δυνατή η Ελλάδα στη FIA, έργο Δαρδούφα. Άντεξε για χρόνια όλο αυτό.
Την ίδια ώρα…
… από το 1977, οργασμός στην Κοντέλλης. Εμπιστεύθηκε τον Ιαβέρη ο Δημήτρης Παντελεημονίτης, ο θείος του Γιάννη Χεκιμιάν και έγραψαν ιστορία. Γίναμε οδηγοί με εκείνα τα 2000 RS ex-1100. Ένας τζέντλεμαν της κοινωνίας μας ο Δ.Π., στήριξε με συνέπεια το project. Με ξένους τεχνικούς στην αρχή και στη συνέχεια με τους τεράστιους Κώστα Βάτζο και Δημήτρη Γιαλούρη στην argon και στα καλώδια. Ο “Sutton”, αργότερα ως ανεξάρτητος στην Καλλιρόης, άνθρωπος στην καρδιά μας. “Μιλούσε” με τα Bilstein και τα Zacs, γνώριζε και σεβόταν τα KWS, τα πληρωμένα χρυσάφι και τότε οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι μας ενίσχυαν την καρότσα και τοποθετούσαν τα κομψά ρολ κέιτζ της Safety Devises ή τα ογκωδέστερα της Matter. Όπως και τα καθίσματα της Corbeau, εισαγωγής Ιαβέρη. Τυχεροί οι αγωνιζόμενοι, έζησαν και προστατεύτηκαν από τον Ιάκωβο Herby. Τεράστιος τεχνίτης όσον αφορά τις ενισχύσεις, ενώ τα ρολ κέιτζ του ξεπέρασαν αυτά των ξένων κατασκευαστών. Συνεχίζει ο γιος του, ενώ δημιουργεί και ο Καραταρούκ. Πολύ υψηλού επιπέδου η δουλειά τους και όταν ονειρεύεσαι, ώστε να φτιάξεις, εκεί πάει το μυαλό σου.
Escort; Δημήτρης Γιαλούρης. Κοσμηματοπώλης στην οικογένεια Παραδείση. Επιμένεις; Πέτρος Παπαδόπουλος. Τον εμπιστεύεται ο απαιτητικός Μιχάλης Λυκάκης, ένας γνώστης και στην εξέλιξη… Εκεί, στου Peter και η “Μόνικα” του κ. Χάρη Μανουσαρίδη. Λάτρης των αγώνων, “συμμαθητής” μας στην άσφαλτο, με Αντώνη Κουνάνη. Λιγότερο φινετσάτος από τον καλλιτέχνη Α.Κ., αντίστοιχη ψυχή, αλλά πεισματάρης και ρίσκος. Τον έβλεπα μπροστά μου να ξεκινάει στην Ανάβυσσο και να αλλάζει με γυρισμένο το λευκό και ανατρίχιαζα. “Δέκα θα φάμε Σταμ”. Πήγε και χώμα ο Χάριμαν. Με το δικό του τρόπο, όπως με μαεστρία κουμαντάρει τα Revengere στο 8άρι και βάλε.
Τα νεότερα χρόνια…
…αυξήθηκαν οι συμμετοχές των αντιπροσωπειών, μειώθηκαν οι πατέντες, ήρθαν τα ηλεκτρονικά. Πάντα οι άνθρωποι έκαναν τη διαφορά. Στο κόκπιτ και εκτός. Οι μηχανικοί στην προετοιμασία και κατά τη διάρκεια της μάχης. Στην έξοδο των ειδικών ή στην είσοδο – για τους προχωρημένους, ώστε να αξιοποιείται η προπορεία.
Ήρθαν τα SP, κάπου χαθήκαμε, αλλά μπήκε τάξη. Χάθηκε η κόρνα και το “χαίρε” στους Τζιγγεραίους, στους ΑΡΚΟ, στους APR, στους Σμυρνιούς, στους Καρανικολαίους, στους Alfa Service, σε όλους. Ήρθε ο πολιτισμός. Τον Νικόλα Χρυσάφη, με το γνωστό Transit ή τον Μπάμπη με του Αποστόλου, τους συναντούσες πλέον στο χώρο τους, στη θέση τους και όχι να πηγαίνουν τάπα στα χωριά μήπως προλάβουν. Ευνοήθηκαν οι επαγγελματίες στην αντικατάσταση, έχοντας εξαρτήματα, αλλά και προστατεύθηκε ο ερασιτέχνης που αρχικά γκρίνιαξε, αλλά στο τέλος εξελίχθηκε. Όπως και εμείς, αλλάζοντας-σταυρώνοντας τροχούς και δίνοντας πλέον προσοχή στα βράχια. Λέμε τώρα, αφού στο μάτι του Ντατσουναίου άσφαλτος ήταν και ο “Πατέρας”.
Σε κάθε περίπτωση
Η εξέλιξη, ο εκσυγχρονισμός, ό,τι οφείλεις να στηρίζεις σε κάθε δραστηριότητα του Motorsport, δεν μπορεί να ακολουθεί τη φιλοσοφία του 1970. Aπαιτεί πλάνο, ώστε να προκύψει όραμα, με στόχο την αναβάθμιση. Το κυριότερο, οφείλουμε στους αγωνιζόμενους μια οικονομικά ανεξάρτητη Ομοσπονδία, με νεότερους στα κέντρα αποφάσεων.
Πιτσιρικάδες, στα 25 μας, είχαμε εμπλακεί με τα διοικητικά. Μιμηθείτε!
Με την ευκαιρία, πολλά τα ερωτηματικά μετά το τελευταίο show με παιχνίδι ανακοινώσεων, με τρόπο που δεν ταιριάζει στο χώρο και με άλλοθι την απουσία θεσμικού ρόλου.
Δυστυχώς, είμαστε μαθημένοι σε κλασάτες συμπεριφορές, επιπέδου Μανιατόπουλου, Βαρδινογιάννη, Βωβού, Θεοχαράκη κ.ά. οικονομικών κολοσσών, με προσφορά σε βάθος, χωρίς φωνές και κραυγές ή με τη διαπλοκή “σημαία”. Είναι και θέμα αισθητικής.
Ψύχραιμη η Ομοσπονδία σε επίπεδο ΔΣ, διευκρίνισε με ευγένεια και το καταγράφουμε, με δεδομένο πως η ΕΠΑ -που εμπιστευόμαστε- καλείται να διαχειριστεί την καυτή πατάτα του Restart που μας ενώνει. Vamos._ Στρατισίνο
