Ψυχραιμία: Ναι μεν, αλλά…

Φτάνει!

Δε θέλουμε άλλο κάρβουνο, θέλουμε οξυγόνο. Να ζούμε σωστά και να δίνουμε τη μάχη για καλύτερη ποιότητα ζωής, για τις οικογένειές μας και για τους νέους Έλληνες που ετοιμάζουν βαλίτσες από νωρίς, και οφείλουμε να αντιδράσουμε.

Θυμό προκαλεί το υποκριτικό αφήγημα για την προστασία της ζωής. Άλλοθι για την ανεπάρκεια εκλεγμένων και του άχρωμου συστήματος εξουσίας, αγνοώντας εκ του πονηρού ότι στα αποκαΐδια χάθηκε η ελπίδα και πέθανε το όραμα πολλών που σώθηκαν και ακόμη αναπνέουν, οπότε και θα αποζημιωθούν. Το αυτονόητο θεωρείται υπέρβαση από μια παρέα που, όπως θα σχολίαζε ο πατέρας μου, «αυτοί δεν έχουν ζήσει πόλεμο».

Καίγεται η χώρα, και αναρωτιέμαι αν τους τρελαίνει το δράμα. Αφού δεν έχουμε νεκρούς όπως στο Μάτι, χαλαρώνουν. Υπερβολή, για την έκφραση της μηδενικής εμπιστοσύνης, χωρίς ίχνος υπομονής, αφού δε διακρίνεις μάθημα από το πάθημα.

Θέλεις ανήσυχους, έμπειρους στις κακοτοπιές και αποφασιστικούς, σε θέσεις για την προστασία μας μέσω της πρόληψης και της δράσης, σε επίπεδο εθνικής άμυνας, με ευθύνη ακόμα μεγαλύτερη. Ικανούς που εμπνέουν και μεταφέρουν με μαεστρία την πίεση στους συνεργάτες τους, που ξυπνούν την ατομική ευθύνη του φιλότιμου Έλληνα, ενώ χάνουν τον ύπνο τους για τον τόπο και τον συνάνθρωπό τους που υπηρετούν.

Απλώς ένας είναι ο Λευτέρης Αυγενάκης, που σήμερα εξαντλεί το Αγροτικό του, όταν ο γίγαντας Νικόλας Χαρδαλιάς, που επίσης εμπνέει εμπιστοσύνη, παροπλίστηκε στη Μεσογείων για την προστασία της υγείας του.

Δηλαδή, πρόεδρε…

Με σεβασμό και αποδεδειγμένη εκτίμηση, σήμερα συντονίζουν την προστασία μας ο Μηταράκης, που ευτυχώς δε βγαίνει στα Μέσα γιατί όποτε το κάνει τρομάζεις, και ο Κικίλιας. Αν έχει ματώσει το παλικάρι σε προπόνηση μπάσκετ, αν έχει συντονίσει με στρατηγική σικ φίλους του για το 5×5, όταν ο πυροβολάρχης φροντίζει το ψωμί του αγρότη. Απορώ πώς δεν ανησυχείτε.

Η εθνική καταστροφή

Η δυστυχία μας από το χαμό των πιλότων του Canadair, που χάθηκαν δίνοντας τη μάχη μέσα στα αποκαΐδια, ό,τι βύθισε τη χώρα μας σε πένθος. Χάσαμε δύο παλίκαρους. Δύο λεβέντες με το εθνόσημο στο στήθος. Τεχνίτες και με το αέρο τους, που εξελίχθηκε σε ιπτάμενο φέρετρο. αξιωματικοί μας, πιλότοι με σθένος, αδιαφορώντας για την υποτυπώδη αμοιβή τους.

Έτσι γίνεται από καιρό, άλλωστε. Τίποτα δεν κάνουμε για να προλάβουμε το κακό, και στη συνέχεια τρέχουμε και όποιος προλάβει. Σε καιρό ειρήνης εμείς επενδύουμε σε Rafale και φρεγάτες, αντί σε εξοπλισμό, εναέριο ή επίγειο, για την προστασία μας, με άλλοθι τον Τούρκο που μας παιδεύει χίλια χρόνια. Ας το λήξει επιτέλους κάποιος όλο αυτό για εμάς και για τον γείτονα, που έχει να κερδίσει από τον πολιτισμό μας. Να εγγυηθούν την ειρήνη οι σύμμαχοί μας, αλλιώς προς τι το «έλα, και ξανά κουβέντες», ενώ οι κοκορομαχίες συνεχίζονται.

Οι αξιωματικοί μας εκπαιδεύονται σε διεθνείς σχολές πολέμου, αλλά ουδείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε και πολίτες με συνείδηση, εκπαιδεύεται και υποστηρίζεται επιστημονικά για την αντιμετώπιση θεομηνίας, στο πλαίσιο μιας κλιματικής κρίσης που μας τρώει τα σωθικά και μας πονάει την ψυχή. Ουρλιάζει ο καθηγητής Συνολάκης κ.ά., αλλά ποιος τους ακούει;

Θα τιμήσουμε τους αξιωματικούς μας που έφυγαν και θα εκφράσουμε φιλότιμο και σεβασμό αν, επιτέλους χθες, θεσπίσει ο πρωθυπουργός που εμπιστευόμαστε μισθούς της κλάσης τους. Της τέχνης τους και του κινδύνου της ζωής τους. Αδιανόητες οι διαφορές της μισθοδοσίας π.χ. με «βολεμένους» στη Βουλή, όταν στην πλειονότητά τους σουλατσάρουν στη Βαλαωρίτου και στη στοά Σπύρου Μήλιου. Ακόμα χειρότερα, σε σχέση με τις Βρυξέλλες, όπου μια ευτυχώς μικρή πλειοψηφία απεσταλμένων συχνά δημιουργεί προβλήματα και προσβάλλει το έθνος, ενώ δεν παραιτούνται με άλλοθι ότι πρόκειται για ενδείξεις, αναζητώντας τις αποδείξεις.

Το 2023

Αν στα βουνά πυροσβέστες και πιλότοι δίνουν τη μάχη με ατού τους εθελοντές (και ποιος ξέρει αν και πώς έχουν εκπαιδευτεί σε σχέση με την προστασία του πολίτη), δε λείπουν εικόνες της ντροπής που προβληματίζουν. Όπως το να βλέπεις στην πόλη παλίκαρους της ομάδας ΔΙΑΣ ανά δύο σε παπί, με κρυμμένη την περίπου μοτό κάτω από το μέγεθός τους. Γεγονός πως έτσι είναι ευάλωτοι, ενώ είναι αδύνατο να αποδώσουν και να προσφέρουν. Αν ήμουν συνδικαλιστής αστυνομικός, θα ζητούσα από τον φλύαρο κ. Θεοδωρικάκο και τον Νότη Μηταράκη να ανέβουν μαζί στο παπί, προσφέροντας και υλικό στο TikTok…

Της ντροπής συνέχεια, και τα στελέχη της ΕΛΑΣ εργάζονται με περιπολικά 25ετίας σε εγκατάλειψη και χωρίς κλιματισμό με 40 βαθμούς στη σκιά. Όπως οι Xsara πρώτης γενιάς, που έλαμπαν όταν ήρθαν όντας ειδικά προετοιμασμένες, αλλά δεν αντικαταστάθηκαν, όπως και κάτι ξεβαμμένα Auris της απελπισίας. Αντίστοιχα με τον εξοπλισμό τους, σε πολλά σημεία της Αττικής, της Βοιωτίας, όπως και της Κορινθίας, και αλλού στα βουνά μας, είναι αδύνατη η επικοινωνία, ελλείψει και του σήματος κινητής τηλεφωνίας.

Με ψυχραιμία, ένα είναι το ερώτημα:

Αν αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να βελτιώσει τα αυτονόητα συνδεδεμένα με την ποιότητα ζωής των παιδιών, αλλά και των παππούδων τους, τότε απλώς δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Με γεγονός πως οι προσδοκίες και οι υψηλές απαιτήσεις συνδέονται με αυτούς που δις επέλεξες, αφού κρίνεις ότι μπορούν, και για αυτό απογοητεύεσαι.

Οι άνθρωποι κάνουν και την αρνητική διαφορά. Κακά τα ψέματα, αγαπητοί, και τα εξ οικείων βέλη θέλουν διπλή προσοχή και για το φρένο στη φθορά, αφού το άλλοθι με σημαία το Μάτι πάει, ξέφτισε, το πήρε ο αέρας._ Σ. Χ.

Φωτογραφίες: Eurokinissi