Πού πήγαν τα αυτοκίνητα πόλης;

Οι νέοι, λέει, δεν ενδιαφέρονται να αγοράσουν αυτοκίνητο. Μπορεί η συγκεκριμένη άποψη να αντιπροσωπεύει όντως μια τάση της εποχής μας. Αν όμως κάποιος προσπαθήσει να την ερμηνεύσει, θα πρέπει να λάβει υπόψη του και το πώς έχουν εξελιχθεί οι τιμές των σημερινών αυτοκινήτων. Γιατί, αν πάμε πίσω, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αγόραζες τότε με σχετικά λίγα χρήματα ένα ιαπωνικό μίνι, ένα Cinquecento ή ένα Twingo, και έκανες τη δουλειά σου στην πόλη, ενώ με κάποιες μικρές παραχωρήσεις ταξίδευες σε ολόκληρη τη χώρα.

Στη συνέχεια τα αυτοκίνητα όλων των κατηγοριών άρχισαν να μεγαλώνουν από γενιά σε γενιά, έγιναν πιο ασφαλή και πιο καθαρά σε εκπομπές, ενώ πρόσφατα εμπλουτίστηκαν με πλήθος από ηλεκτρονικά καλούδια, όμως το κόστος τους, σε συνδυασμό με τις τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις, ξέφυγε, έτσι που το τυπικό οικογενειακό B–SUV φλερτάρει με τα 30.000 ευρώ. Συν τοις άλλοις, ο ερχομός των ηλεκτρικών αυτοκινήτων αναμένεται πως θα κάνει ακόμα πιο απρόσιτο το αυτοκίνητο στους πολλούς.

Οι συγκοινωνιολόγοι εξηγούν ότι η λογική δεν είναι να αντικαταστήσουμε το σημερινό θερμικό μας αυτοκίνητο με ένα ηλεκτρικό. Τα αυτοκίνητα στους δρόμους θα λιγοστέψουν, καθώς η μικροκινητικότητα, τα συστήματα κοινής χρήσης αυτοκινήτου και η αναβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς θα καταστήσουν λιγότερο απαραίτητη την κατοχή ενός τετράτροχου.

Εντούτοις, οι ίδιες μας οι πόλεις είναι αφιλόξενες απέναντι στον πεζό ή τον ποδηλάτη. Τα μέλη μιας οικογένειας αναλώνουν σημαντικό χρόνο κινούμενα μεταξύ σπιτιού, πρώτης (και πολλές φορές δεύτερης) δουλειάς και των πολλαπλών δραστηριοτήτων που σήμερα έχουν τα παιδιά. Αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω ΜΜΜ ή πεζή.

Τα αυτοκίνητα πόλης της νέας εποχής

Υπάρχει όμως εναλλακτική λύση; Σταδιακά έρχονται φωνές από την ίδια την αυτοκινητοβιομηχανία που υπονοούν πως ήρθε η ώρα από τη μία να αναζητηθεί μια διαφορετική τυπολογία από εκείνη των SUV, αλλά και από την άλλη να επιστρέψουμε σε μικρότερες και ελαφρύτερες κατασκευές. Ο Xavier Martinet, αντιπρόεδρος Πωλήσεων και Μάρκετινγκ της Dacia, δήλωσε πως «αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί όσον αφορά τη συλλογική προσπάθεια μείωσης των εκπομπών, τότε το υπερβολικό βάρος των EV δε θα πρέπει να είναι αποδεκτό», και κατέληξε: «Δεν έχει νόημα να κατασκευάζονται οχήματα 2 και πλέον τόνων στα οποία επιβαίνει ένα άτομο και τα οποία διανύουν μόλις 50 με 55 χιλιόμετρα την ημέρα».

Μήπως, λοιπόν, η ηλεκτροκίνηση, αντί να μπαίνει στη ζωή μας με προκλητικές κατασκευές που απευθύνονται σε λίγους, θα έπρεπε να στοχεύσει κατά κύριο λόγο στην αστική κινητικότητα; Είναι άραγε η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία σε θέση να επανεφεύρει το αυτοκίνητο πόλης; Με μικρή αυτονομία, όση έχουμε ανάγκη για τις καθημερινές μετακινήσεις, και προσιτή τιμή. Η νεολαία ίσως αγκαλιάσει τη συγκεκριμένη κατηγορία, ακόμα κι αν δε θα της είναι εύκολο να ταξιδεύει με ένα ηλεκτρικό «μίνι» από τη μία άκρη της χώρας στην άλλη. Υπάρχουν άλλωστε και νησιά…_ Μ. Σ.