Τα συναισθήματα του βετεράνου συνδέονται με αναμνήσεις. Χθες, στην Πλατεία Νερού, ήταν αλλιώς… Σε πρώτο πρόσωπο, o Σ.Χ. σχολιάζει.
Αναγνώριση της ιστορίας, ότι Βαζάκας και ΕΛΕΜ με Toyota Taris, έδωσαν το σύνθημα, έσβησαν τα φώτα και άνοιξε ο χορός. Η εικόνα αμέσως μετά με Λάμπρο και Γιώργο και τους συνοδηγούς τους. Δημιουργικά αγχωμένοι και υπεύθυνοι έχουν γνώση και χαρακτήρα Αθανασούλας και Κεχαγιάς, ώστε να ανταποδώσουν στους πέντε χιλιάδες θεατές στις κερκίδες και άλλοι τόσοι στο βουνό, στη γέφυρα και στα πεζοδρόμια.
Η διαδρομή έχει ενδιαφέρον
Το νταμάρι-πάρκιγκ έχει συνδυαστεί με τη βάση της φυσικής διαδρομής όπως και η πλατεία και όλοι μένουν όρθιοι. Το θέαμα δεν έχει να κάνει με τους χρόνους.
«Πετούν οι δικοί μας, ζωγραφίζει ο Έβανς», το πρώτο μήνυμα από τη σύντροφο που είναι στις κερκίδες συντονίζοντας τριάντα προσκεκλημένους. Χαμογελάς! «Δεν θα μάθει ποτέ και μ’ αρέσει».
Έξαλλος το βαφτιστήρι μου, ο Βασίλης Ν. Τσάδαρης που δεν οδήγησε ο νονός. Τα συναισθήματα που χαρακτηρίζουν το μπαμπά του Νίκο Τσάδαρη και τα κρατάει καλά κρυμμένα, το «μωρό» μας τα εκφράζει όλως η μαμά του και ο νονός του, όταν ο κουμπάρος μου μπαμπάς του τραγουδάει στα ερτζιανά με τον Γιάννη Σταυρόπουλο. Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις το μότο της Motorsport Greece και το αποδεικνύουν, δίνοντας οξυγόνο στον παλιό και χώρο στους ικανούς.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις
Η «τέντα» που φιλοξενεί τους αγωνιζόμενους που είναι στην αναμονή δεν είναι ούτε σε επίπεδα ΟΑΚΑ ισόγειο. Η λάμψη από τη διόρθωση των σημειώσεων μέσω tablet, κυρίως από τους οδηγούς του WRC1. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα και είμαστε δεν είμαστε εμείς οι παλαιοί για το ΙΡΑ που θα στηρίξουμε.
Ανάμεσα στους παγκόσμιους ο ΕΛΕΜ, μοιράζει χαμόγελα και εκπροσωπεί περίφημα την οργάνωση και που είναι οι relations, οεο.
Μπαμ και μπουμ οι ντουφεκιές…
Στο χώρο του warm up ζεσταίνουν λάστιχα ενώ άλλοι γεμίζουν την οθόνη που απολαμβάνει ο κόσμος όλος.
«Στράτη, SOS o Τάκης δεν ακούγεται» σε SMS αγωνίας και απαντάς «βλέπε και μη ερεύνα». Αντιθέσεις στη συνέχεια και η ελληνική κοινότητα αναστατώνεται. «Ο Θείος έρχεται», ψιθυρίζει ο Βαζάκας και όλοι όρθιοι. Ελατήριο στις καρέκλες μας. O Μιχελακάκης, άρχοντας όπως τον ξέρουμε, με το χαμόγελο του δασκάλου και το στιλ του Πρωταθλητή που τον χαρακτηρίζει, ανταλλάσσει ζέστη χειραψία με Έλληνες και ξένους και χάνεται μέσα στην αγκαλιά του Ξανθάκου και του Πλάγου. «Τι κάνετε εσείς εδώ», σχολιάζει ο all time classic Πρόεδρος της ΟΜΑΕ.
Αμέσως μετά, Μάριος και Γιάννης οδηγούν με τον τρόπο τους και ακούγοντας τον Νικόλα και τον Αλκή, βγαίνει χρόνος. Μαθαίνω σχολιάζει ο ένας, «δεν πάει» ο άλλος και αυτή είναι πάντα η αίσθηση του Πρωταθλητή σε εδάφη χωρίς χάρτη.
Αργότερα, τα φώτα σβήνουν, οι Έλληνες αγωνιζόμενοι όμως στα πιτς δίνουν τη λάμψη από το κεντρικό τραπέζι και σε αυτή τη ζέστη και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα κάνει τη διαφορά η θετική διάθεση που διακρίνει τον Θέμη Χαλκιά, η ποιότητα του Σούκουλη, η προσωπικότητα του Χατζημάρκου, ενώ ο Γαλεράκης δεν κρύβει το άγχος του, ότι κάνει με στιλ ο Σάββας.
Η τέλεια εικόνα, ό,τι ακριβώς καλύπτει ατέλειες στις λεπτομέρειες, ό,τι εμπνέει για τη συνέχεια σε συνδυασμό με το ρεσιτάλ που δίνουν τα στελέχη της οργάνωσης, σε ανεπανάληπτη κόντρα διαρκείας με τον καιρό…
Πάμε guys, καλό δρόμο και στους κριτές μας που θα δικαιώσουν την ιστορία και θα πιστοποιήσουν το ποιος είναι ο καλύτερος αγώνας και στο σύγχρονο WRC. _Στρατισίνο
