Προσωπική υπόθεση το γκαράζ του καθενός... Είναι οι μηχανές (αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες), είναι και λεπτομέρειες που φουντώνουν τα συναισθήματα μέσα από τις αναμνήσεις μας.
Οι άνθρωποι… Το σημαντικό στοιχείο που κάνει τη διαφορά και συνδέεται με τη δύσκολη άσκηση. Ό,τι έχει να κάνει με προσωπικές σχέσεις. Στο παρελθόν ήταν τα συνεργεία όπου προετοίμαζες το αγωνιστικό σου. Τα τελευταία χρόνια είναι ο χώρος του καθενός μας. Είτε ο χώρος εργασίας του, όπως η Scuderia στη Λυκόβρυση, ο χώρος της PetroRetro911 του Γιώργου και του Νικόλα Πετρόπουλου. Συχνά πυκνά “γιατί έτσι”, αυστηρά μετά τις 18:00 διδάσκουν φιλοξενία. Ο Νικόλας στους φίλους του πατέρα του, συναθλητές του, που τους σέβεται, καταθέτοντας και τη δική του τη φρέσκια άποψη που ενίοτε σε καθηλώνει. Ο Γιώργος το έχει μέσα του όλο αυτό. Ατελιέ όπου συντηρούνται υποδειγματικά όλες οι Porsche, εξελίσσονται για ειδικές διαδρομές οι 911 και η 944 όπως η δική τους και το πλέον σημαντικό: Αναπαλαιώνεις όπως θέλεις. Ορθόδοξα, ταξιδεύοντας στο παρελθόν, αλλά και με τη σύγχρονη φιλοσοφία… του παραλόγου, συνδυάζοντας το άλλοτε με το σήμερα. Διαδικασία που συναρπάζει και είναι η προσοχή στις λεπτομέρειες που τους κατατάσσει πολύ ψηλά. Δεν είναι υπερβολή να σημειώσεις πως πρόκειται για τους Ευρωπαίους Singer, με το βλέμμα τους στο Ντουμπάι και παραπέρα.
Σε σχέση με την παρέα, με το καλό λευκό κρασί να προσφέρεται με σύνεση, αποτελείται από παλιούς αγωνιζόμενους, οδηγούς-συνοδηγούς, από 55 μέχρι 65 ετών. Η συζήτηση αποκτά μια τρυφερή διάσταση που λείπει, αποτέλεσμα που ίσως επηρεάζεται από κούκλες 911, ειδικά όταν πρόκειται για αναμνήσεις που αφορούν στους αγώνες που μας συνδέουν. Είναι σαφές: αποφεύγονται συζητήσεις για τα διοικητικά. Η αρχοντιά των αγωνιστικών αναμνήσεων, σε κόντρα με τη μιζέρια.
Στα περί… του σήμερα
Τα δεδομένα αλλάζουν και αφού ποτέ βετεράνος αθλητής δε θα κρίνει από τον καναπέ ενεργούς συναθλητές, η κατάληξη συνδέεται με τα διοικητικά, με την απογοήτευση να αποτελεί σημείο αναφοράς. Σήμερα αυτά, σε μια εποχή που ουδείς σέβεται κανέναν, ενώ εμπλέκεται με άλλοθι το ενδιαφέρον του για το χώρο όταν είναι προφανές πως πρόκειται για συνήθεια που αφορά στο κουμάντο. Ό,τι γοητεύει νεότερους, συνήθως αγωνιστικά άστοχους, που ψάχνουν να δικαιωθούν στην όποια καρέκλα. Βλέπετε, τους συναρπάζει να χτυπούν τα κινητά τους και να πιστεύουν ότι δίνουν λύσεις στην καθημερινότητα, μακριά όμως από το όραμα που θα έπρεπε να τους ευαισθητοποιεί. Δύσκολα όμως ονειρεύεσαι και σχεδιάζεις με πάθος όταν κάτι τέτοιο δε συνδέεται με την ίδια σου τη ζωή.
Κακά τα ψέματα
Η ίδια παρέα, με ή χωρίς απουσίες και με προσθήκες, συνεχίζει το άτυπο ταξίδι της στο παρελθόν, με άποψη και για το σήμερα και στο χώρο του Δημήτρη Βαζάκα. Είναι τα σεμινάρια φιλοξενίας που έχει παρακολουθήσει ο Δημήτρης ως πιτσιρικάς στο Κολωνάκι, με μεταπτυχιακό στην Κηφισιά. Στοιχεία που άλλωστε δεν έκρυψε στους αγώνες, οδηγώντας ή και καθήμενος παραπλεύρως. Ακριβώς αυτά λοιπόν, η αγωγή του, παίζει σημαντικό ρόλο στο πώς μεγαλώνουν οι κούκλες κόρες που έχει αποκτήσει με τη γοητευτική Ελένη του – μητέρα-Κυρία. Ποιότητα, λοιπόν, εκεί, στο υπόγειο του “Βαζ” και ο χώρος όπως έχει διαμορφωθεί αντικατοπτρίζει το στυλ του οικοδεσπότη. Ένας γλεντζές της ζωής, καλά εξοπλισμένος για να ζει τη στιγμή -που δε φοράει πάντα τα καλά της- με το χαμόγελό του σημείο αναφοράς. Έξω καρδιά τότε, με χιούμορ πάντα, αλλά και με τη σοβαρότητα που απαιτούν τα 59 χρόνια του ανδρός. Φίλος ο Βαζάκας. Σπάνιο είδος και πάντα είναι ανοιχτή για όλους μας η πόρτα του γκαράζ του, με κάμποσα καλούδια και πολλά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις αναμνήσεις μας. Οτιδήποτε σημαντικό μας κάνει να αναπολούμε το χθες με χαμόγελο – ακόμα και στιγμές που ήταν καταστροφικές.
Την Πέμπτη
Χθες, όπως και κάθε Πέμπτη, αποδείχτηκε πως είναι όμορφα εκεί, γύρω από το τραπέζι και στον άνετο καναπέ. Γήινο λευκό κρασί με ετικέτα “Κούμπας”, τα κλασικά καλαμάκια και μικρές μπουκιές κανταΐφι από τη Λυκόβρυση. Από τα Ράλλυ Πρωτελατών στο Ακρόπολις, μέσω αγώνα στο Sebring, με 911 βέβαια. Από τον Σωτήρη Ζιάκα οι πινελιές, η αναβάθμιση της διάθεσης, και στην κυριολεξία ανέκδοτα “φωτιά” της χρυσής εποχής των Α5. Στο ρυθμό του o Σωτήρης Σκαλτσάς και ο Άγγελος Ζήβας, με τον Νίκο Τσάδαρη να χαμογελάει με νόημα και τον ΠετροΡετρό να υπενθυμίζει γενικώς, όταν ο Στρατηγός μας, ο Μr Motori Γιάννης Σταυρόπουλος, φροντίζει για την τήρηση της τάξης. Ο Ανδρέας Στυλιανό προσπαθεί να μας ταξιδέψει νοερά, αλλά εμείς επιμένουμε να συμφωνούμε-διαφωνούμε σε σχέση με ό,τι ζήσαμε, ενώ ο καθένας μας μεταφράζει διαφορετικά το προχθές. Έχουν περάσει 40 χρόνια με ό,τι μας συνδέει, και κανενός μας η στιγμιαία μιζέρια δεν μπορεί να δηλητηριάσει τη συνολική μας διαδρομή.
Σημείωμα αφιερωμένο στους απόντες
Στον Μανώλη Μακρινό, στον Σέπο μου, που αγωνίζεται αύριο στο Ράλλυ Κένταυρος και στον Παύλο Χουρδάκη – με γεγονός ότι θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα, σε πλήρη σύνθεση, που ταιριάζει και στο άψογο κλίμα που μας χαρακτηρίζει. Με φιλικούς χαιρετισμούς και στα αδέλφια μας… στο κατηφόρι στη Λυκόβρυση, αφού τίποτα δεν είναι ικανό να μας χωρίσει αντισταθμίζοντας ό,τι μας ενώνει._ Στρατισίνο