Διαβάζοντας το άρθρο του Χρήστου Αποστολόπουλου για το τέλος του μηχανικού χειρόφρενου, ταξιδεύεις στο παρελθόν και δεν βλέπεις φως στο βάθος του τούνελ…
Έτσι ξαφνικά και ενώ οδηγώντας ένα Leon FR με χειροκίνητο κιβώτιο αφού θυμάσαι, απολαμβάνεις και χαμογελάς, έρχεται στην οθόνη το κείμενο του ΧΑ. Θυμάσαι και αναρωτιέσαι…
Το χειρόφρενο σε συνδέει με τα πρώτα σου σβέλτα «βήματα» πίσω από το τιμόνι. Τότε που ούτε 15 ετών και συγγνώμη για την παρανομία, ήθελες επιλογέα κάτω και χειρόφρένο είτε ανάμεσα στα καθίσματα, είτε στα αριστερά σου, στο κατώφλι της πόρτας. Σε «σκότωνε» ο επιλογέας στην κολώνα του τιμονιού.
Η χαριστική βολή, το χειρόφρενο κάτω από το ταμπλό. Ό,τι ποιο αντί-σέξυ εκεί με την χειρολαβή και τη μεταλλική βέργα με τις εγκοπές και τον αντιπαθητικό θόρυβο, όπως το φερμουάρ.
Η αλήθεια, ότι μεγαλώνοντας και διαβάζοντας Καββαθά και την παρέα του, με συμπληρωμένα τα 15 πλέον, το χρησιμοποιούσαμε όλο και λιγότερο.
Ίσως εκεί στη Σαρωνίδα στο γαρμπίλι για μια μανούβρα ή για εντυπωσιακή στάθμευση που άρεσε. Σχολίαζες πως το χειρόφρενο είναι για να στρίβεις, «έδενες» το αυτοκίνητο σβηστό και με ταχύτητα, ενώ ο επιλογέας, το τιμόνι και τα πεντάλ, ήταν τα εργαλεία για μια πλαγιολίσθηση εποχής.
Βαριά σεντάν, πίσω κίνηση τα σχολικά μας και διορθώνοντας την υπερστροφή είχες την αίσθηση ότι τα έμαθες όλα και ποιός Ιαβέρης;
Περνούσαν τα χρόνια και οδηγώντας και προσθιοκίνητα με μικρότερο βάρος, χρησιμοποιούσες το χειρόφρενο, όταν υπέστρεφε. Όταν δεν πετύχαινε το αφήνω γκάζι και γυρίζει, (υπερστρέφει), κάνω ανάποδο τιμόνι, ελέγχω και είμαι ευτυχής και συνεχίζω.
Σε προκαλούσε να το χρησιμοποιήσεις πάντως στα Fiat 128 παντός καιρού και στη Fulvia σεντάν ή κουπέ, όταν στην Alfasud έπιανε στους τροχούς μπροστά. Εδώ όμως στην περίπτωση της Alfasud έχουμε να κάνουμε με αυτοκίνητο για μεταπτυχιακό και το στήσιμο της επέτρεπε τον έλεγχο με τα τέσσερα όπως χαρακτηρίζαμε τη μετακίνηση της χωρίς πρόσφυση, ξεκολλημένο το αμάξωμα και με τους τροχούς μπροστά, στη θέση της ευθείας.
Είπαμε, ζητούμενο να πας γρήγορα με οτιδήποτε χωρίς να χρησιμοποιείς το διαθέσιμο μηχανικό χειρόφρενο.
Ο προστάτης σου σε κάποιες περιπτώσεις αν το σηκώσεις στο σωστό χρόνο και με το σωστό τρόπο, ο σύμμαχος σου αν ως πολύ νέος ήθελες να εντυπωσιάσεις. Το φίλο και τη φίλη. Χαρακτηριστικά έπρεπε να κρατάς το μπουτόν πατημένο ώστε να μην κλειδώσει οπότε το τετακέ ήταν εξασφαλισμένο …
Στους αγώνες…
Εδώ είναι αλλιώς και σε συμβατική εκδοχή χωρίς μπουτόν ώστε να λειτουργεί ελεύθερα, το χρησιμοποίησες κυρίως στο χώμα.
Σε πιο εξελιγμένες εκδοχές σε σχέση με ηλεκτρονικές ρυθμίσεις και εμπλοκή των διαφορικών, το χρησιμοποιούσες παντού. Μαγικό στο Ibiza Kit Car, τοποθετημένος ο επιλογέας του δίπλα στον αντίστοιχο του σειριακού κιβωτίου, σε παράλληλη θέση. Το τραβούσες και είχες τον έλεγχο της ουράς όπως και στα EVO, ενώ στο Cordoba WRC ένιωθες κυβερνήτης σε διαστημόπλοιο.
Ανεβαίνοντας στον Άγιο Μερκούριο με τις πολλές φουρκέτες, επιλογή της 1ης ή της 2ης σχέσης στο κιβώτιο για την έξοδο, πάτημα συμπλέκτη, τράβηγμα του επιλογέα του χειρόφρενου με δύναμη και στην έξοδο είχες τέλεια τοποθετημένο το όπλο, έτοιμο για απογείωση.
Εμπειρία όλο αυτό και με την ευκαιρία, σε πρώτο πρόσωπο δεν ξεχνώ βόλτα με τον Αντρεούτσι και το Punto S1600 στο Μπαλόκο. Σε άσφαλτο και ποιό τιμόνι; Μόνο χειρόφρενο, ακόμα και όταν έστριβε με 4η στο 6ρι.
Ο καθένας με το στιλ του, με γεγονός πως όσοι πιστοί, η σύγχρονη γενιά σε πολλές περιπτώσεις φρενάροντας με το αριστερό πόδι περιορίζει τη χρήση του, ειδικά στην άσφαλτο.
Να ονειρευόμαστε…
Τα GR Toyota που δεν διαπραγματεύονται τα μηχανικά κιβώτια και το χειρόφρενο, όπως και το i20 Ν, ενώ με τόση «αυτοματίλα» θα ήθελες τη δική σου σύγχρονη Μ2 με μηχανικό κιβώτιο. Όπως η 911T και βέβαια με αυτή τη βέργα ανάμεσα στα καθίσματα που δίνει υπεραξία στην υπερστροφή.
Ποτέ μη λέμε ποτέ, πάντα κάπου κάτι παλιάς κοπής θα μας αναστατώνει και την ψυχή, με τις αναμνήσεις μας σε διαρκή λειτουργία._ Σ.Χ.
