Με το Peugeot 208 GTi επιστρέφοντας από το Λέτσε στη Μαρτίνα Φράνκα όπου και η βάση του οδοιπορικού μας.
Μια διαφορετική διαδρομή που φλερτάρει με την Τέλεια για τα μέλη του 3C. Όπου 3C, το Classic Car Center of Greece, που συντονίζει ήρεμα, με ευγένεια και γνώση ο Βύρων Ρηγινός. Το παράδειγμα του πρέσβη σε ό,τι έπρεπε να είναι το κλασικό αυτοκίνητο. Σημαία της συντροφιάς εδώ, η γνώση των ανθρώπων, που εξελίσσεται με ατού την κουλτούρα τους.
Επί του προκειμένου, λόγοι ανωτέρας βίας κράτησαν εκτός αποστολής τον Byron και να η ευκαιρία για ατασθαλίες, αφού ο αναπληρωτής του, ο παλιός φίλος Πέτρος Ματσούκης είναι πολύ ευγενής για να γκρινιάξει επιβάλλοντας το νόμο και την τάξη όπως ορίζει το πρόγραμμα. Στο Λέτσε λοιπόν αντί Γκροταλί και επιστρέφουμε νύχτα με ψύχραιμο συνοδηγό, το σωστό όχημα, εργαλείο για ειδική διαδρομή και σύμμαχο το navi ώστε να αποφύγουμε το εθνικό δίκτυο και να πετύχουμε το στροφιλίκι. Άλλωστε, είναι το ζητούμενο ακόμα και σήμερα και θα είναι για πάντα, όσο αναπνέουμε και κυρίως, όσο η όραση ακολουθεί την εγκεφαλική διάθεση. Δεν πρόκειται για αγώνα και είναι το σασί του 208 και ο άγνωστος δρόμος που σε εμπνέουν. Στην καθημερινή οδήγηση το βρίσκεις σκληρό, με τον συμπλέκτη ενίοτε να σε εκνευρίζει και να αναζητάς το αυτόματο 6άρι των Γάλλων. Εδώ, στον επαρχιακό ιταλικό δρόμο με την τέλεια σήμανση, δρόμος με επαναλαμβανόμενη λογική στη σχεδίασή του, αυτό το GTi δείχνει το χαρακτήρα του. Υποστηρίζει έντιμα και με οδηγικό ενδιαφέρον τον κωδικό του και δε χάνεις την ευκαιρία. Αλλάζεις μεταξύ 4-5 χιλ. στροφών και μόνο ενοχλητικό δεν είναι το μικρής διαμέτρου τιμόνι. Σημαντικό ότι κάθεσαι τέλεια, ενώ εκτός από το εξαιρετικό τιμόνι έχεις και τα σωστά φρένα. Αχρείαστα, αφού ρυθμίζεις την πορεία σου “φορώντας” το σύνολο όπως τα γάντια σου. Συνήθως διαγράφεις τροχιές με μια τιμόνια και ρυθμίζεις την ταχύτητα με το γκάζι και το κιβώτιο. Το ξέρεις όμως: Έχεις και τα σωστά φρένα, όχι για να παίξεις με τα όρια, αλλά για να αντιδράσεις σε ό,τι απρόοπτο προκύψει. 
Δε μας αιφνιδιάζει τίποτα και απολαύσαμε και ας ανεβάσαμε τον μ.ο. της κατανάλωσης στα 10.2 λίτρα από τα 8 για κάθε 100 χλμ. Είναι η νύχτα, είναι ο άγνωστος δρόμος και το σωστό σύνολο-αυτοκίνητο στο χέρι σου που σε συναρπάζουν. Η χαρά διπλασιάζεται αφού ο άνθρωπός σου απολαμβάνει με ενδιαφέρον και χωρίς φόβο, αλλά και χωρίς πάθος. Όπως εμείς εκ του ασφαλούς απολαμβάνουμε εδώ την ήρεμη δύναμη του Πέτρου, το χαμόγελο του Άρη, τις γνώσεις συνολικά για τη ζωή του Σπύρου, που τις εκφράζει με το μέτρο που τον χαρακτηρίζει. Για τη συνέχεια είναι το πάθος του Λύμπε για τα κοινά του χώρου μας, η αγάπη του Λεωνίδα για τη Spider και τη Ρεγγίνα του, η τρελα του Θανάση για το Mini και τον Λουκά μας. Η αγωνία του Σπήλιου για την κόκκινη 911 δημιουργεί όμορφη αντίθεση με την ηρεμία του Γιάννη που δεν αποχωρίζεται το λευκό Golf. Ο ενθουσιασμός του Μπάμπη δεν περιγραφεται, ενώ τον Άλεξ χαρακτηρίζει η ευγένεια και η γνώση για το κλασικό αυτοκίνητο. Ένας ωραίος Σαλονικιός σε αυτήν την παρέα, που έδειχνε αλλόκοτη και ασύνδετη, αλλά εξελίχθηκε σε ομάδα χάρη και στην κλάση των κυριών, οι οποίες χωρίς συμπλέγματα συνεννοούνται μεταξύ τους σαν φίλες από παλιά.
Επίλογος σε επίπεδο συστάσεων με τους δικούς μας Μιχάλη Λυκάκη και Τάκη Ζαχαρίου, φίλους πολλών ετών μέσα από ειδικές διαδρομές στους αγώνες και στη ζωή. Το οδοιπορικό με έντονο το ανθρώπινο στοιχείο συνεχίζεται… Σ. Χατζηπαναγιώτου
