Τρίτη ηλικία: Πότε πρέπει να εγκαταλείψεις το τιμόνι;

Η είδηση σαφώς δεν πέρασε απαρατήρητη όταν 80χρονος βρέθηκε να οδηγεί για 1,5 χιλιόμετρο ανάποδα στη Βουλιαγμένης προκαλώντας ατύχημα, χωρίς ευτυχώς να υπάρχουν θύματα, σε αντίθεση όμως με ένα ανάλογο συμβάν που προηγήθηκε μερικές μέρες, όταν ηλικιωμένη οδηγός μπήκε ανάποδα στην ΕΟ Αθηνών Κορίνθου, οπότε και χάθηκαν τρεις ζωές.

Με αφορμή τέτοια περιστατικά, εγείρεται από πολλούς το ερώτημα αν πρέπει να υπάρχει ένα ηλικιακό όριο μετά το οποίο θα σου αφαιρείται η δυνατότητα να πιάσεις τιμόνι, κάτι που ουσιαστικά δεν έχει βάση, καθώς ο καθένας μας γερνάει με διαφορετικό τρόπο.

Άλλωστε, μόλις πρόσφατα, ανάλογο περιστατικό σαν αυτά που προαναφέραμε είχε πρωταγωνιστή έναν νέο οδηγό. Την ευθύνη, λοιπόν, εν προκειμένω έχουν περισσότερο εκείνοι που έδωσαν δίπλωμα σε ανθρώπους οι οποίοι δε διέθεταν τη στοιχειώδη οδηγική αντίληψη.

Οδήγηση και τρίτη ηλικία – τα προβλήματα

Από εκεί και πέρα είναι σημαντικό, προβλήματα στην όραση και την ακοή που έρχονται μαζί με τα γεράματα, όπως επίσης πιο αργά αντανακλαστικά, έλλειψη συντονισμού, απώλεια μυϊκής δύναμης και ευελιξίας, να αξιολογούνται με αίσθηση υπευθυνότητας από τους ελεγκτές ιατρούς.

Τα σύγχρονα αυτοκίνητα, ευτυχώς, δεν απαιτούν γερά μπράτσα για να στρίψεις το τιμόνι, ούτε δυνατά πόδια για το πάτημα του συμπλέκτη ή των φρένων. Όμως, για παράδειγμα, ένας πόνος στον αυχένα θα περιορίσει την ικανότητα ενός οδηγού (οποιασδήποτε, φυσικά, ηλικίας) να ελέγξει την περιφερειακή κυκλοφορία. Επίσης, τα νέα μοντέλα με τα περίπλοκα και εν πολλοίς κακοσχεδιασμένα συστήματα πολυμέσων αλλά και την πληθώρα ηχητικών ειδοποιήσεων θα δυσκολέψουν έναν ηλικιωμένο οδηγό να εστιάσει την προσοχή του στο δρόμο.

Κάτι δεν πάει καλά – τα πρώτα σημάδια

Οι μεγάλης ηλικίας οδηγοί, λοιπόν, θα πρέπει να γνωρίζουν τα όριά τους και, αν μια συγκεκριμένη οδηγική συνθήκη τούς ζορίζει, να την αποφεύγουν. Αν, όμως, κάποια στιγμή φτάσει πλέον ο χρόνος που αντικειμενικά θα χρειαστεί να παρατήσουν το τιμόνι, δυστυχώς αυτό είναι κάτι που οι ίδιοι σπάνια θα παραδεχθούν. Έτσι, η ευθύνη περνά ουσιαστικά στους οικείους τους, οι οποίοι θα πρέπει να διαγνώσουν εγκαίρως τα σχετικά σημάδια.

Παραλίγο ατυχήματα, απότομες αλλαγές κατεύθυνσης ή διολίσθηση από τη μία λωρίδα στην άλλη, ξεχασμένα αναμμένα φλας ή αλλαγές πορείας χωρίς προειδοποίηση, απανωτές μικροζημιές από «ακουμπίσματα» σε τοίχους, κολονάκια ή γκαραζόπορτες μαρτυρούν πως το «κακό» μπορεί να συμβεί από μέρα σε μέρα.

Χρειάζεται πράγματι πολύ κουράγιο για να βάλεις ένα τέρμα στην οδήγηση και, εντέλει, στην αυτονομία σου. Η προσαρμογή σε μια ζωή χωρίς αυτοκίνητο θα φέρει στην αρχή μια αίσθηση έντονης απογοήτευσης, όμως θα πρέπει να αντιληφθείς πως με αυτόν τον τρόπο βάζεις τελικά ως προτεραιότητα τη δική σου ακεραιότητα αλλά και των άλλων.

Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, τακτικές ιατρικές εξετάσεις, ασκήσεις ενδυνάμωσης, άφθονος ύπνος, και βέβαια το κατάλληλο αυτοκίνητο θα βοηθήσουν τους ηλικιωμένους οδηγούς να συνεχίσουν να κινούνται με ασφάλεια._ Μ. Σ.