Η Charlie Martin αποχώρησε από το πρωτάθλημα στο οποίο αγωνιζόταν τότε ως αγόρι και επέστρεψε έπειτα από μερικούς μήνες ως κοπέλα. Πιθανότατα δεν έχω ακούσει κάτι πιο αγχωτικό στη ζωή μου μέχρι τώρα…
Το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται έχουμε άκρως ενδιαφέρουσες διοργανώσεις επί ελληνικού εδάφους και έχουμε φυσικά και τον 24ωρο αγώνα στο Nurburgring, ο οποίος είναι κατά τεκμήριο ένα από τα πιο ξεχωριστά motorsport events ετησίως και παγκοσμίως.
Όμως ξεκινά και το Pride Week! Γενικώς ο Ιούνιος είναι παραδοσιακά ο μήνας υπερηφάνειας λόγω ιστορικών γεγονότων και στη χώρα μας για το 2021 η εβδομάδα από τις 4 έως τις 11 Ιουνίου έχει επιλεγεί να είναι η εβδομάδα υπερηφάνειας για όλα τα μέλη του LGBTQI+. Πριν αρχίσετε να κοροϊδεύετε οι άγνωστοι και να προβληματίζεστε οι γνωστοί μου, να σας εξηγήσω γιατί μας ενδιαφέρει αυτό σήμερα.
Διότι μου φάνηκε μια καλή αφορμή να σας γράψω για την Charlie Martin. Η Charlie Martin είναι η πρώτη διεμφυλική οδηγός αγώνων και δραστηριοποιείται στην Μεγάλη Βρετανία, όπου φέτος συμμετέχει στο Britcar. Πιθανώς θυμάστε το Britcar από το Motorsport Stories #13. Στην ίδια κατηγορία με τον Broadbent, με τα μονοθέσια της Praga, αγωνίζεται και η Charlie Martin, της οποίας το όνειρο είναι να γίνει η πρώτη διεμφυλική που θα αγωνιστεί στις 24 Ώρες του Le Mans.
Η Martin έχοντας συνειδητοποιήσει πως δεν αισθάνεται καλά ως αγόρι από μικρή ηλικία, βρήκε στο motorsport και συγκεκριμένα στις αναβάσεις έναν τρόπο να ξεχνιέται, να νιώθει αποδεκτή και ενδεχομένως και να καλύπτει προς τους τρίτους, την εσωτερική της διάθεση. Η πορεία της ξεκίνησε το 2004 και μέχρι το 2012 αγωνίστηκε ως αγόρι. Ως αγόρι φυσικά, είχε φτιάξει και όλο της το υπόβαθρο. Τους συνεργάτες της, τους οποίους βοηθούσε κιόλας όταν χρειαζόταν καθώς ανακατευόταν με τα μηχανολογικά, τους φίλους και αντιπάλους, τους θεατές. Το 2012 όμως ξεκίνησε η μετάβαση στο γυναικείο φύλλο, καθώς πήρε μια γενναία απόφαση για την ζωή της.
Μια απόφαση που της κόστισε τον καλύτερο της φίλο μέχρι τότε, ο οποίος δεν της ξαναμίλησε ποτέ και δεν απάντησε ούτε τα email της, αλλά την οποία δεν μετανιώνει τώρα πια. Η Martin αποχώρησε από το πρωτάθλημα στο οποίο αγωνιζόταν τότε ως αγόρι και επέστρεψε έπειτα από μερικούς μήνες ως κοπέλα. Πιθανότατα δεν έχω ακούσει κάτι πιο αγχωτικό στη ζωή μου μέχρι τώρα…
Η περίπτωσή της όμως εκτός όλων των άλλων, είναι ένα σπουδαίο crash test για το παγκόσμιο motorsport και εν πολλοίς συνέβαλε και στο “We race as one” που πλέον παρακολουθούμε κατά εκατομμύρια, ως τηλεθεατές, της Formula 1.
Το γεγονός πως η Martin συμμετέχει χωρίς κάποιο μειονέκτημα, πρόβλημα ή ιδιαιτερότητα σε αγώνες αυτοκινήτων ήταν μια τρανή απόδειξη ότι δεν υπάρχει λόγος άνθρωποι να αποκλείονται από τους αγώνες για τις επιλογές τους ή για την καταγωγή τους ή για το χρώμα τους.
Η αλήθεια είναι πως το motorsport παγκοσμίως, με εξαίρεση τα τελευταία χρόνια, δεν τα πήγαινε καλά στον συγκεκριμένο τομέα. Αν αναλογιστεί κανείς την αίσθηση που προκάλεσε η παρουσία του Hamilton στο grid του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Αν παρακολουθήσει κανείς το χαμό που έγινε μόλις πέρσι με τον Bubba Wallace στο NASCAR, ο οποίος δέχτηκε εκφοβισμό επιπέδου Κου Κλουξ Κλαν. Αν παρακολουθήσουμε την πορεία του Women in Motorsport… Προκύπτει δυστυχώς πως μέχρι πριν μια δεκαετία περίπου (και με πολύ επιείκεια στον πρόχειρο αυτόν υπολογισμό) οι αγώνες αυτοκινήτων αφορούσαν πολύ συγκεκριμένες φυλετικά ομάδες ανθρώπων.
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως ο μοναδικός επίσημα καταγεγραμμένος gayοδηγός αγώνων εξακολουθεί και είναι ακόμη και σήμερα ο Mike Beuttler που έτρεξε από το 1971 μέχρι το 1973 με μια μη εργοστασιακή March και στη συνέχεια εξαφανίστηκε χωρίς να ξέρουν ούτε οι φίλοι του που είναι και τι κάνει, μέχρι να έρθει η είδηση του θανάτου του από AIDS το 1988, στα 48 του.
Σήμερα όμως το Racing Pride που έχει την υπόσταση ενός παγκόσμιου οργανισμού από τον Ιούνιο του 2019, έχει ήδη τέσσερις πρεσβευτές οδηγούς και μια από αυτούς είναι και η CharlieMartin.
Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα δεν αφορά τις σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου, αλλά την ρατσιστική συμπεριφορά του ενός απέναντι στον άλλον. Και αν μου επιτρέπετε να ξεφύγω από το motorsport πνεύμα της στήλης, να σας προτείνω να παρακολουθήσετε το μικρό φιλμ, “A Class Divided”. Μια ταινία για μια ιστορία του 1970, που χρειάστηκε να φτάσω 43 για να έρθει ο γιος μου στα 16 του να μου την υποδείξει, έπειτα από μια εργασία του στο σχολείο.
Να, κάτι τέτοια συμβαίνουν και δεν χάνω την ελπίδα μου πως αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει κάπως καλύτερος…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
