Παρατηρώντας τη φωτογραφία από τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, προεξάρχουσας της δικής μας Ελένης Ξενάκη, με τον Μάριο Ηλιόπουλο βασικό χορηγό του Ράλλυ Ακρόπολις μέσα από τη δική του Seajets και τον Δημήτρη Μιχελακάκη, Πρόεδρο της ΟΜΑΕ και της Οργανωτικής Επιτροπής του Ράλλυ Ακρόπολις, το μυαλό ταξιδεύει μακριά, πολύ μακριά.
Από τις Αναβάσεις, όπου πρωταγωνιστεί ο Μάριος, όντας και εκλεγμένος Πρόεδρος των οδηγών, στις πίστες, όπου έγραψε τη δική του ιστορία ο «Θείος» Δημήτρης Μιχελακάκης, οπότε δεν είναι παράλογο να σαστίσεις προς στιγμήν βλέποντάς τους συνδεδεμένους, και μάλιστα με τεράστιο μερίδιο ευθύνης, με ό,τι πιο Ράλλυ διαθέτει ο τόπος μας. Μπορεί να είναι ό,τι πιο σημαντικό στον ευρωπαϊκό θεσμό των Ράλλυ, ωστόσο το γεγονός ασφυκτιά εκεί, και ψάχνει τη διέξοδο ώστε να επιστρέψει στο χώρο του, στο WRC. Και βέβαια απαιτούνται τύποι που λατρεύουν το ρίσκο ή, για να είμαι ακριβής, που το όραμά τους συνδέεται με ρίσκο, όπως ο Ηλιόπουλος, και τύποι που η ευφυΐα τους χαλιναγωγεί τον παρορμητισμό και προκύπτει δημιουργικό αποτέλεσμα, όπως ο «Μπάρμπας», για να διεκδικείς και να πετυχαίνεις το ακατόρθωτο.
«Να κερδίσω το πρωτάθλημα Αναβάσεων» έλεγε χρόνια τώρα ο ένας, «να πάμε τους αγώνες παραπέρα ξεκολλώντας τους από άρματα και κατεστημένα» έλεγε ο άλλος, και τα κατάφεραν.
Σκέψεις-ιδέες-προτάσεις κατατεθειμένες πριν από δέκα χρόνια, για τις οποίες αντικειμενικά τους σκεφτόσουν… σε ψυχιατρείο, και δεν έχει σημασία τώρα, σήμερα, το μέγεθος των όποιων αντιπάλων, ούτε οι συμπτώσεις, ούτε ο τρόπος. Μετράει το αποτέλεσμα. Και αν η όποια ανταγωνιστική εμπάθεια μετριάζεται από το χιούμορ και το τέλειο αποτέλεσμα συνδέεται με κάτι το ιερό, όπως είναι η οργάνωση του Ράλλυ Ακρόπολις, τότε ναι, και με χίλια.
Σε πρώτο πρόσωπο, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο ιερός σκοπός έχει τις καλύτερες των προθέσεων. Είναι άλλωστε σπάνια περίπτωση οικονομικά ισχυρός οδηγός αγώνων να προσφέρει για το ευρύτερο καλό του χώρου, χωρίς σκέψεις γύρω από την άλωση αυτού του περιβάλλοντος, που στο σύνολό του και σε κάθε επίπεδο οφείλει να επιδείξει μέταλλο με ατσάλινο τρόπο αντίδρασης στην όποια σκέψη για απρέπειες, με όπλο χορηγίες και ειδικές προσωπικές σχέσεις.
Υπερβολή, λοιπόν, η υπόκλιση σε χορηγό και οργανωτή, αλλά το σφίξιμο του χεριού είναι μονόδρομος, χωρίς να υποτιμούμε το ρόλο της Πασαλή στο εγχείρημα. Σύμφωνοι, θα βάλει κράνος και πλάτη η Ανίτα στον ΝικοΜανώλη σήμερα, αύριο και μεθαύριο, αλλά μην υποτιμούμε το ρόλο της στο χθες, όταν με τον Παύλο Αθανασούλα το κράτησαν ζωντανό και μπορούμε να ομιλούμε περί αυτού, αλλά και στο σήμερα, όταν με τον Μιχελακάκη πήγαν στο Eurosport και, αξιοποιώντας το ρόλο του Αντώνη Αργυρόπουλου, έχοντας και στην τσάντα διαβατήριο με την εξοφλητική απόδειξη του παραβόλου για το 2014, πήραμε τον αγώνα με χορηγία το παράβολο του '15, και προχωράμε. Θα γίνω κακός, αλλά χαμογελάω με τις αντιδράσεις άλλων οργανωτών που πληρώνουν παράβολο και δυσανασχετούν. Ακρόπολις, ρεεεεε. Ο καλυτερότερος του WRC. Θα μας πλήρωναν κάτω από άλλες συνθήκες. Κρατάμε όμως το αποτέλεσμα. Έχουμε αγώνα, με άπαιχτα στελέχη, ικανούς κριτές, μάγκες και στη στραβή, όντας σοφά κοουτσαρισμένοι, με χορηγό Πρωταθλητή, με μάγκα, αρσενικό Δήμαρχο, τον Γιώργη Γκιώνη, και πάμε παρακάτω. Το ιδανικό πλάνο σήμερα μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για την επόμενη ημέρα και, σε κάθε περίπτωση, το δικό μας όνειρο παραμένει και συνδέεται με την παρουσία Ελλήνων στη Γενική κατάταξη σε θέσεις κορυφής. Τότε, με Αθανασούλα, Λάμπρο Κύρκο, Τάκη Καϊτατζή κ.ά. χεράδες, εννοείται πως θα έχουμε το σοβαρότερο λόγο ώστε να πάρουμε τα βουνά. Μέχρι τότε μένουμε συντονισμένοι παρακολουθώντας τηλεόραση, σερφάροντας στο εξαιρετικο site και ακούγοντας ράδιο μέσα από συναισθήματα που έχουν να κάνουν με αγωνία και αναμνήσεις. Όμορφες αναμνήσεις, που δεν τις δηλητηριάζουν ανιστόρητες εξάρσεις._ «Στρατισίνο»
