O Βαγγέλης Σωτήρχος από τα GR-Barracuda-buggy μιας τρελής παρέας στα Semog που φτιάχνονται στην Πορτογαλία.
Ένας 35άρης μηχανολόγος-μηχανικός ο κ. Ευάγγελος, στην κυριολεξία gentleman, είτε επιχειρεί είτε καταθέτει ψυχή -και όχι μόνο- στο θεσμό των Car Cross, που υπηρετεί με συγκλονιστική συνέπεια και παροιμιώδη ευγένεια. Ο Βαγγέλης Σωτήρχος που είναι και συνοδηγός, όπως προχθές στη Λαμία, στο περιβόητο ΤΕR, δίπλα στον φίλο του Filon, στο APR-C2. Δραστήριος και επικοινωνιακός με τον σύγχρονο τρόπο, που προσφέρει την ενημέρωση, και εσύ οφείλεις να τη διαχειριστείς.
Είναι θαύμα τα 25 Semog στα Βαλκάνια όπου έχει την ευθύνη, και μάλιστα στην τέντα του, αν πάτε στο τέλος Σεπτεμβρίου στον Πύργο, θα βρείτε πέντε μονοθέσια με τον πιλότο μας τον Αλέξανδρο Παπαευθυμίου κ.ά. σημαντικούς, μια εξαιρετική παρέα εντός και εκτός κόκπιτ, με δυναμική στην πίστα και με το sportsman πνεύμα που απαιτείται στα pits. Το κλειδί ο Βαγγέλης, που δεν αφήνει περιθώρια για τετ-α-κε σε θολό τοπίο…
«Μόνο Αλ»
Υπερβολή ο τίτλος, απλώς για να σηματοδοτήσουμε την ιερή σχέση ενός παιδιού με ταλέντο, που, είχε δίπλα του από τα πρώτα του βήματα τον κορυφαίο professor Γιώργο Γρυλλάκη. Άλλωστε, δεν είναι τυχαία εξελιγμένο το DNA του ως συνεπούς καρτίστα πρωταθλητή με τη νοοτροπία του νικητή σε κάθε αντιπαράθεση, γεγονός που προϋποθέτει την προσοχή στις λεπτομέρειες που τον χαρακτηρίζει. Τον Αλέξανδρο, όταν δεν πυροβολεί στην πίστα ή στο σχολείο, θα τον βρείτε στους Γρύλλους, στα Μέγαρα, όπου λειτουργεί και το σχετικό «Πανεπιστήμιο».
Ο Αλέξανδρος, από την πίστα και το καρτ με διαφορές σε γραμμές του δευτερολέπτου, στο χωμάτινο μονοθέσιο με τις διαφορές να εξελίσσονται αντίστοιχα. Γεγονός πως δεν ξεχνάει και θέλει να οδηγεί στην πίστα ρόδα-ρόδα σε παιχνίδι με την πρόσφυση, ενώ κάθε ώρα και ημέρα ανακαλύπτει τον χωμάτινο κόσμο. Εντοπίζοντας διαφορές που συνδέονται με την οδήγηση και με το στήσιμο του κόκκινου Semog, όπου δεσπόζουν τα σήματά μας. Σε κάθε περίπτωση, δεν κρύβεται και το θέλει, ζει για το συναγωνισμό με τους τροχούς στα χιλιοστά και το τρελό παιχνίδι μέσα στη σκόνη, με τη ζέστη στα κόκκινα, όπως προχθές στο Κιλκίς. Στην πίστα διεθνών προδιαγραφών του Τάσου Αβραμίδη.
FIA Games
Έχουμε χορηγό και πάμε. Περίπου έτσι, και θεωρούμε τα chicane προφάσεις χωρίς αμαρτία, εκτιμώντας πως τη χώρα σου την εκπροσωπεί ο καλυτερότερος ανάμεσα στους καλύτερους, με απόδειξη το παλμαρέ του καθενός μας και την αγωνιστική του κατάσταση, πέρα από την ψυχολογία του, συνδεδεμένη με το πόσο το θέλουν ειδικά οι μικροί.
Συγκλονιστικό θετικά ότι δεν είναι ένας υποψήφιος σε κάθε κατηγορία, αλλά περισσότεροι, οπότε και οφείλουμε να προστατεύσουμε το όνειρό τους. Γεγονός πως σε αυτές τις περιπτώσεις εκπροσώπησης της χώρας, ειδικά αφού πρόκειται για παιδιά, δεν προκύπτει σειρά προτεραιότητας, αλλά αξιολόγηση. Ό,τι άλλωστε ταιριάζει στην ΟΜΑΕ του Δημήτρη Μιχελακάκη, πραγματικού δασκάλου εκτός γραφείου, έντιμου και αντικειμενικού από το μπάκετ του κυβερνήτη της Ομοσπονδίας, και αλίμονο για όποιον πιστεύει πως δε διοικεί, αλλά διοικείται. Ο Μιχελακάκης, το τέρας της αξιοπρέπειας, που θα είχε φύγει πρώτος και μόνος σε άγνωστη κατεύθυνση αν πίστευε πως είναι ανήμπορος να προστατεύσει το κύρος και την εντιμότητα του θεσμού, προτάσσοντας το δικό του.
Για τα Σωματεία και τους Συνδέσμους; Ουδέν σχόλιο, με γεγονός πως κρίνονται, και ας χαρακτηρίζονται δεκανίκι ή σωματοφύλακες της διοίκησης που θα έπρεπε να στηρίζουν και να ελέγχουν. Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς._ «Στρατισίνο»