Ούτε οι τρομοκρατικές ενέργειες στο κέντρο του Παρισιού ούτε τα φλεγόμενα πλοία στάθηκαν ικανά να μας αποτρέψουν από το να ταξιδέψουμε για ακόμα μία φορά στον εναρκτήριο αγώνα του ΠΠΡ, στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ: 18-26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: NISSAN QASHQAI 1.6 dCi 4×4
ΟΔΗΓΟΙ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: ΑΘΗΝΑ – ΠΑΤΡΑ – ΑΝΚΟΝΑ – ΑΛΕΣΑΝΤΡΙΑ – ΓΚΑΠ – ΤΣΕΖΕΝΑ – ΜΟΝΑΚΟ
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 2.460
Against all odds!*
*Ενάντια σε όλες τις προβλέψεις
«ΕΣΥ, αγόρι μου, δεν πας καλά!» Αυτήν τη φορά η αντίδραση της μητέρας δεν εξέφρασε αγωνία όπως προ μερικών μηνών, πριν από το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, εν μέσω διαδηλώσεων και ταραχών. Τώρα, όταν έμαθε ότι θα βρεθούμε στη Γαλλία τις ημέρες που η χώρα γνώριζε ένα ανεπανάληπτο κύμα τρομοκρατίας, και μάλιστα οδικώς, «περνώντας» απέναντι με πλοίο, απλώς εξέφρασε την απορία της αναφορικά με τη νοητική μας κατάσταση…
Για εμάς, όμως, αυτό το ταξίδι στα μέσα Ιανουαρίου με προορισμό το Ράλλυ Μόντε Κάρλο αποτελεί πλέον παράδοση. Δεν είναι μόνο η αύρα και η μαγεία αυτού του μοναδικού αγώνα (δεν πρόκειται για ακόμα ένα ράλλυ) ή το ταξίδι από την Ανκόνα μέχρι τις γαλλικές Άλπεις. Για τους απανταχού λάτρεις του WRC, το Μόντε είναι η πρόβα τζενεράλε. Είναι η πρώτη παράσταση ενός θιάσου που παρακολουθείς επί έντεκα μήνες, και με ανυπομονησία τον δωδέκατο περιμένεις την επόμενη πρεμιέρα. Τα αυτοκίνητα έχουν μικρές αισθητικές διαφορές, είναι βαμμένα σε νέα χρώματα και οι οδηγοί με τις επίσης νέες φόρμες τους βρίσκονται εκεί σαν σε ένα άλλο κόκκινο χαλί. Με τις ευλογίες της Nissan, εξασφαλίσαμε το τετρακίνητο πετρελαιοκίνητο Nissan Qashqai 1.6 και αμέσως δρομολογήσαμε όλες τις απαιτούμενες διαδικασίες για να ξεκινήσουμε τη γνωστή μας οδύσσεια με αφετηρία το λιμάνι της Πάτρας.
Δοκιμασία!
Το πράσινο φως δόθηκε σχετικά αργά, με αποτέλεσμα οι όποιες διαδικασίες να πρέπει να γίνουν με αστραπιαίες κινήσεις. Αφού εξασφαλίσαμε τις απαραίτητες διαπιστεύσεις για το Ράλλυ, αμέσως ξεκίνησε η αναζήτηση εισιτηρίων για το πλοίο και ξενοδοχείου για τη διαμονή. Η Superfast Ferries για ακόμα μία φορά ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημά μας, φροντίζοντας για την ασφαλή μεταφορά μας στην Ιταλία. Η εύρεση ξενοδοχείου, όμως, έμελλε να είναι αρκετά πιο δύσκολη. Η παρουσία του Σεμπαστιάν Λεμπ στο Ράλλυ είχε ως αποτέλεσμα να απογειωθεί το ενδιαφέρον και ουσιαστικά να έχει σημάνει κόκκινος συναγερμός στους φίλους του σπορ. Δεν ήταν μόνο οι χιλιάδες Γάλλοι που ήθελαν να δουν από κοντά την επιστροφή του «θεού» στις ειδικές διαδρομές, αλλά και αντίστοιχος αριθμός θεατών από όλο τον κόσμο, που είχαν σχεδιάσει να βρεθούν στις Άλπεις εκείνες τις ημέρες. Και αν νομίζετε ότι είμαστε υπερβολικοί, απλώς σας αναφέρουμε ότι το μοναδικό διαθέσιμο εκείνες τις ημέρες ξενοδοχείο απείχε από την Γκαπ, όπου και το επίκεντρο του αγώνα, 50 χιλιόμετρα!
Ξεπερνώντας και αυτόν το… σκόπελο, το τελευταίο στοιχείο που έλειπε για να συμπληρωθεί ο κύκλος των προετοιμασιών ήταν η εξασφάλιση χειμερινών ελαστικών. Η χρήση τους, που έτσι κι αλλιώς ήταν επιβεβλημένη λόγω των χιονισμένων δρόμων των Άλπεων, είναι παράλληλα υποχρεωτική από την ιταλική νομοθεσία! Αν πέσεις σε μπλόκο της Τροχαίας με νορμάλ ελαστικά κατά τη χειμερινή περίοδο, η ποινή προβλέπει ακινητοποίηση του οχήματος και ένα ιδιαίτερα τσουχτερό πρόστιμο! Έτσι, λοιπόν, το Nissan Qashqai εφοδιάστηκε με ελαστικά W Drive της Yokohama, προς αποφυγή κάθε είδους προβλήματος, και όλα ήταν έτοιμα για την αναχώρησή μας.
Βαρύ το κλίμα…
Η μία από τις αγωνίες της μητέρας νωρίτερα είχε να κάνει με το ταξίδι με το πλοίο, αφού οι μνήμες από την πυρκαγιά στο Norman Atlantic, που στοίχισε τη ζωή σε έντεκα ανθρώπους, τη στιγμή που παραμένουν και δεκαεννέα αγνοούμενοι (τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές), ήταν ακόμη νωπές. Φτάσαμε στην Πάτρα αρκετά νωρίς, και τα μέτρα ασφαλείας δεν ήταν διαφορετικά σε σχέση με το παρελθόν. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις πραγματοποιούσαν εξονυχιστικούς ελέγχους σε αυτοκίνητα και φορτηγά, όπως κάθε φορά, για τυχόν λαθρεπιβάτες. Αστυνομικοί έλεγχαν με φακούς κάτω, πάνω, μέσα στα φορτηγά, έχοντας μαζί τους και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά.
Από το κατάστρωμα του πλοίου, πλέον, παρατηρούσαμε το νέο λιμάνι της Πάτρας, και διαπιστώσαμε ότι περισσότερο θυμίζει στρατόπεδο συγκέντρωσης! Ψηλά κάγκελα και συρματόπλεγμα γύρω από το χώρο είναι στοιχεία που αντικρίζει κανείς σε όλο το μήκος του λιμανιού. Αυτός είναι ένας τρόπος να αποτραπεί η είσοδος σε λαθρομετανάστες, οι οποίοι θέλουν να μπουν με οποιονδήποτε τρόπο και κόστος στο πλοίο, με προορισμό την Ιταλία και την υπόλοιπη δυτική Ευρώπη. Ακόμα και σήμερα, τους βλέπεις έξω από τα κάγκελα να περιμένουν υπομονετικά τη στιγμή που θα στρέψουν αλλού το βλέμμα τους οι αστυνομικοί, για να κάνουν την απέλπιδα προσπάθεια να μπουν στο λιμάνι! Χαρακτηριστικό είναι ότι, όση ώρα περιμέναμε να αναχωρήσει το πλοίο, είδαμε ανθρώπους να προσπαθούν να κολυμπήσουν και να περάσουν από τα βράχια στον περιβάλλοντα χώρο, αλλά χωρίς επιτυχία, αφού και εκεί έχει τοποθετηθεί συρματόπλεγμα. Εικόνες αναμφίβολα σκληρές, εν έτει 2015.
Αναχωρώντας από την Πάτρα και με προορισμό την Ηγουμενίτσα και την Ανκόνα, το κλίμα ήταν αρκετά βαρύ και οι περισσότερες συζητήσεις επικεντρώνονταν στο δυστύχημα στο Norman Atlantic. Οι άνθρωποι του πληρώματος, αλλά και οι οδηγοί φορτηγών, δεν αναφέρονταν σε αίτια δυστυχήματος, ούτε σε ευθύνες. Το μόνο που «εισέπραττες» από αυτούς ήταν πίκρα και στενοχώρια, αφού, όπως χαρακτηριστικά μας είπαν: «Χάσαμε φίλους και δικούς μας ανθρώπους». Και κάπου εκεί δε θέλεις, ούτε και μπορείς να δώσεις συνέχεια στη συζήτηση. Βουβά καπνίζεις μαζί τους και νιώθεις τον πόνο τους…
Φτάνοντας αρκετά νωρίτερα από ό,τι στο παρελθόν στο λιμάνι της Ανκόνα, αφού η πτώση της τιμής του πετρελαίου έχει ως αποτέλεσμα τα πλοία να κάνουν το ταξίδι πλέον σε περίπου 21 ώρες, αντί για τις σχεδόν 24 το περασμένο καλοκαίρι, παρατηρήσαμε μια έντονη παρουσία από πλευράς ιταλικού λιμενικού, από τη στιγμή που πλησιάσαμε τις εκεί ακτές. Συνοδεία σκαφών μπήκαμε στο λιμάνι της Ανκόνα, όπου ακόμα μία φορά η ιταλική αστυνομία περίμενε να μας… υποδεχθεί, λίγο πριν βγούμε στην αουτοστράντα και ξεκινήσουμε το ταξίδι των περίπου 900 χιλιομέτρων μέχρι την Γκαπ.
Στα όπλα!
Μετά τις εικόνες θεομηνίας που είχαμε παρακολουθήσει στην τηλεόραση σε Ιταλία και Γαλλία τις προηγούμενες ημέρες, ήμασταν προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Εντέλει ο καιρός μάς έκανε το χατίρι, κάτι μάλιστα που έπαιξε και σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του Ράλλυ Μόντε Κάρλο τις επόμενες ημέρες, αφού τελικά οι ειδικές διαδρομές, με λίγες εξαιρέσεις, δεν είχαν το χιόνι που συνάντησαν οι οδηγοί το 2014.
Στο δρόμο προς την Γκαπ, δε γινόταν να μην αισθανόμαστε ικανοποιημένοι από την επιλογή μας να ταξιδέψουμε με το Nissan Qashqai. Κατ' αρχάς, οι άφθονοι χώροι υποδέχθηκαν με άνεση βαλίτσες για δεκαήμερο ταξίδι, όπως φυσικά και τα απαραίτητα εργαλεία της δουλειάς, ήτοι τα φωτογραφικά του Θ.Η. Η ποιότητα κύλισης είναι πολύ καλή και, με δεδομένο ότι στον αυτοκινητόδρομο περιορίζεσαι στις μεσαίες στροφές λειτουργίας του κινητήρα, σχεδόν ξεχνάς την τραχύτητα που παρουσιάζει στο ανώτερο όριο περιστροφής. Την ίδια ώρα, η πάνω από ικανοποιητική ροπή του από χαμηλά σε απαλλάσσει από τη συχνή επαφή με τον επιλογέα, με το κέρδος, πέρα από την άνεση, να γίνεται αισθητό και σε επίπεδο κατανάλωσης. Για του λόγου το αληθές, η μέση κατανάλωση σε όλο μας το ταξίδι, συμπεριλαμβανομένης της μετακίνησής μας στους ορεινούς δρόμους των Άλπεων, με προορισμό τις ειδικές διαδρομές, κυμάνθηκε κάτω από τα 6 λίτρα ανά 100 χλμ.
Πλησιάζοντας πλέον στα σύνορα με τη Γαλλία και κατευθυνόμενοι προς Oulx και εν συνεχεία Μπριανσόν, αρχίσαμε να βλέπουμε και το πρώτο λευκό πέπλο στο δρόμο. Τα Yokohama «δούλευαν», και κινούμασταν στον επαρχιακό δρόμο χωρίς άγχος. Στα σύνορα, πλέον, διαπιστώσαμε την ετοιμότητα της κρατικής μηχανής μετά τα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι. Στρατιωτικά οχήματα ήταν παρκαρισμένα στην άκρη του δρόμου και φαντάροι παρακολουθούσαν διακριτικά όσους περνούσαν, χωρίς να τους σταματούν. Τα περισσότερα μαγαζιά στα χωριά είχαν φωτογραφίες ή πλακάτ που αναγράφουν «Je suis Charlie», πάντα σε μαύρο φόντο, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την αποδοκιμασία τους στο τρομοκρατικό χτύπημα στη σατιρική γαλλική εφημερίδα. Στην Γκαπ, η παρουσία της αστυνομίας στο service park ήταν έντονη. Όπως μας ανέφεραν άνθρωποι της οργανωτικής επιτροπής αργότερα, αλλά και συνάδελφοι από τη Γαλλία, η χώρα είναι πραγματικά σοκαρισμένη από τις επιθέσεις. Μέχρι και σήμερα δεν εκφράζουν ανησυχία για χτυπήματα εκτός Παρισιού, αλλά, από τη στιγμή που το Ράλλυ Μόντε Κάρλο είναι ένα γεγονός με παγκόσμια εμβέλεια, δεν μπορούσαν να μην είναι προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο!
Τι ατμόσφαιρα…
Όλα τα παραπάνω, όσο και αν μας προβλημάτισαν πριν από την αναχώρησή μας αλλά και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αποτέλεσαν παρελθόν από τη στιγμή που μπήκαμε στο κλίμα του αγώνα. Οι χάρτες και τα road book πήραν θέση στο εσωτερικό του Qashqai και από νωρίς χαράξαμε την πορεία μας και τον τρόπο που θα παρακολουθούσαμε τις ειδικές διαδρομές. Ακόμα ένα στοιχείο που μας εξιτάρει κατά την παρακολούθηση ενός ράλλυ. Ο σχεδιασμός της διαδρομής, η επιλογή των ειδικών που θα παρακολουθήσουμε, μας κάνουν με ένα μοναδικό τρόπο να αισθανόμαστε ότι συμμετέχουμε κι εμείς κατά μία έννοια.
Όπως αναμενόταν, χιλιάδες θεατές βρίσκονταν στην περιοχή του Ράλλυ και στις ε.δ., και αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη το ότι μόλις μία ειδική ακυρώθηκε λόγω κόσμου! Ο Σεμπαστιάν Λεμπ προκαλούσε παροξυσμό όπου εμφανιζόταν αλλά και σε κάθε πέρασμά του, τη στιγμή που οι ειδικές ήταν γεμάτες γαλλικές σημαίες και πανό με το όνομα του εννέα φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Ο ίδιος; Πιο χαλαρός από ποτέ, έδειχνε να απολαμβάνει την κάθε στιγμή, χωρίς το παραμικρό ίχνος έπαρσης, διακρινόμενος από την απλότητα που μας έχει συνηθίσει. Αντίστοιχη διάθεση, όμως, παρατηρούσαμε σε όλους τους οδηγούς, ακόμα και στον συνήθως «δυσκοίλιο» Σεμπαστιάν Οζιέ, ο οποίος μάλιστα έδειχνε πιο κοντά από ποτέ στον άσπονδο φίλο του, Λεμπ.
Ακόμα καλύτερο, βέβαια, ήταν το κλίμα στις ειδικές διαδρομές. Εκεί όπου οι θεατές συγκεντρώνονταν από το βράδυ ή νωρίς το ξημέρωμα για να προετοιμαστούν για το πέρασμα των οδηγών. Εστίες φωτιάς, μικρά τραπέζια και καρέκλες με την ψησταριά σε περίοπτη θέση, και τα λουκάνικα να πέφτουν στη σχάρα με ασύλληπτους ρυθμούς. Απαραίτητο συνοδευτικό η μπίρα ή το ζεστό κρασί (για το κρύο φυσικά), και αναμονή για το πρώτο αυτοκίνητο. Ένα μωσαϊκό ανθρώπων και εικόνων που όμοιό του δε συναντά κανείς πουθενά. Αυτή είναι και η μοναδικότητα των αγώνων ράλλυ. Πόσα αθλήματα ή γεγονότα μπορείτε να σκεφτείτε, για τα οποία χιλιάδες κόσμος ξεκινάει την προετοιμασία παρακολούθησης πολλές ημέρες νωρίτερα, περιμένει ώρες υπομονετικά στην ύπαιθρο, και μάλιστα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, για να δει ένα πέρασμα από τον εκάστοτε πρωταγωνιστή, το οποίο συνήθως έχει διάρκεια 5 ή το πολύ 10 δευτερόλεπτα; Εμείς κανένα. Και κανένας εξωγενής παράγοντας δεν μπορεί να μας αποτρέψει από το να το παρακολουθήσουμε…_ Π. Τ.
Nissan Qashqai 1.6 dCi 4x4
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
KINHTHΡΑΣ 4κύλινδρος σε σειρά
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 1.598 κ.εκ.
ΙΣΧΥΣ 130 ίπποι/4.000 σ.α.λ.
ΡΟΠΗ 32,6 χλγμ./1.750 σ.α.λ.
ΚΙΒΩΤΙΟ Χειροκίνητο 6 σχέσεων
ΚΙΝΗΣΗ Και στους τέσσερις τροχούς
ΑΝΑΡΤΗΣΗ Γόνατα ΜακΦέρσον, αντιστρεπτική (εμπρός), πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική (πίσω)
ΜΗΚ.xΠΛ.xΥΨ. 4.315×1.783×1.606 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.631 χλστ.
ΕΛΑΣΤΙΚΑ 215/60/17
ΒΑΡΟΣ 1.518 κιλά
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 ΧΛΜ./ΩΡΑ 11,3 δλ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 190 χλμ./ώρα
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΘΑΝΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ