Πως παραμένει ανταγωνιστικός ο Λάμπρος Αθανασούλας, με το χρυσό παλμαρέ ενεργού οδηγού στο ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις. Στα πλήκτρα ο Σ.Χ.
«Γίνε Πρωταθλητής», Γίνε Λάμπρος, και εσύ μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός και να παραμένεις ακολουθώντας την αραιά και που στοχευμένη συμμετοχή. Αναγκαστικά βέβαια, ως αποτέλεσμα της έλλειψης χορηγών, καθρέπτης για το πως δεν εξελίσσονται οι ελληνικοί αγώνες στη σύγχρονη εποχή.
Χορηγίες λοιπόν μόνο στο ΡΑ, αγώνας της εξωστρέφειας, έργο Αυγενάκη και Motorsport Greece και κακά τα ψέματα, η λάμψη του και η αύρα που εκπέμπει έχουν επηρεάσει και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Σε συνδυασμό με την ΟΜΑΕ που βρίσκει δημιουργικά πατήματα. Το αυτονόητο; Μα είναι και το πιο δύσκολο και αν το ΙΡΑ μας ενώνει, το WRC μας οδηγεί… Συνδυασμός του ονείρου όπως περίπου το έζησε η γενιά μου με τους πέντε διεθνείς αγώνες, έργο της ΕΛΠΑ και εραστών της ανιδιοτέλειας όπως ο ευεργέτης ΑΛΜΑΝ, για να μην ξεχνιόμαστε…
Με ατού
Το καλά δουλεμένο, το ανθεκτικό μέταλλο του Λάμπρου Αθανασούλα, αποτέλεσμα της αγωγής του, καθρέπτης του χαρακτήρα του, έχει να κάνει και με την ευφυΐα του. Επεξεργασμένη και από την υψηλού επιπέδου μόρφωση του, που άλλωστε τον καταδικάζει, σε ρόλο ευθύνης στη μετά μπακετ εποχή όταν και όποτε πλέον 50ρης…
Κύριος ήρθε…
Ξεχώριζε στα μάτια μιας δύσκολης παρέας με ηγέτη τον Βασιλιά, Μανώλη Παναγιωτόπουλο, τον Ντ΄Αρτανιαν Νίκο Τσάδαρη και σωματοφύλακες τους Δημήτρη Μιχελακάκη, Δημήτρη Βαζάκα, Άγγελο Ζήβα και Κώστα Αργυρίου. Με τους Νίκο Γενεράλη και Μουζάκη να κάνουν τη διαφορά, στην πράξη.
Αδιάφορο, δευτερεύον η αποδεδειγμένη άλλωστε ταχύτητα του. Το ήξερες, το ένιωθες γνωρίζοντας και την οικογένεια του, ότι αυτός ο παλίκαρος έχει ωραίο δρόμο μπροστά του, ενώ δεν θα σε προδώσει ποτέ. Είναι άλλωστε αυτή η ήρεμη δύναμη που τον χαρακτηρίζει και όταν εσύ ο φυσιολογικός δηλώσεις ότι με σκοτώνει η ρουτίνα, αυτός θα βρει τρόπο να διασκεδάσει μαζί της και όντας ζεστός να είναι έτοιμος για όλα. Για το αυτονόητο, συνδεδεμένο με την οικογένεια του, αλλά και για την υπέρβαση σε δράση που δεν είναι ποτέ η ίδια.
Ο καφές μαζί του έχει χρονοδιακόπτη, ότι δεν ισχύει όταν οργώνουν τα βουνά με τον Γιώργη Ζυμαρίδη, έναν σπάνιο του χώρου αρκεί να σε εμπιστευθεί, αξιοποιώντας τις δυνατότητες των Buggy τους, πολεμικές μηχανές.
Ο Λάμπρος, ακολουθεί αλλά δεν λιώνει στο γυμναστήριο έχοντας επιλέξει, τη σωστή διατροφή, το ποδήλατο και το διαρκές τρέξιμο, ενώ όπως όλοι άλλωστε οι Έλληνες αγωνιζόμενοι, είμαστε μαλωμένοι με ουσίες υποστήριξης. Περπάτημα, ποδήλατο, βάρη, οδήγηση, εκπαίδευση νέων όπως ο Νικόλας Α. Βιγγόπουλος, οργάνωση των Games, πραγματικά Dirt, με λίγους ορκισμένους φίλους του, όπως ο κ. Σταύρου, ο Mr Constantinos του SP και άλλοι σημαντικοί. Πάντα δίπλα του και είναι αυτοί που αναλαμβάνουν τη βρώμικη δουλειά της συμμετοχής του, όταν ο ίδιος κρατάει το μυαλό του καθαρό με στυλοβάτη την οικογένεια του και ατού τον βασικό του συνεργάτη, συνοδηγό του. Δύσκολος στην επικοινωνία ο κ. Νίκος Ζακχαίος, σημαντικός στο κόκπιτ κάνει τη διαφορά και στη ψυχοσύνθεση του πληρώματος, που προσαρμόζεται από το πρώτο μέτρο του ΡΑ, ξεπερνώντας την απουσία από τη σκηνή με μαεστρία που δεν διδάσκεται.
Ο Λάμπρος Αθανασούλας που κερδίζει όποιον γνωρίζει, ενώ κτίζει σχέσεις σε βάθος χρόνου χωρίς το λιβάνι ως άρωμα δημόσιων σχέσεων που αντιπαθεί. Έχει επιλέξει τη φιλία όπως πχ με τα στελέχη της Hyundai Hellas και τυχερός, έχω βρεθεί σε συνάντηση μαζί τους, με τη συζήτηση να ξεπερνάει τα περί χορηγίας αλλά να εξελίσσεται σε θέματα ευρύτερης συνεργασίας. Ότι άλλωστε ταιριάζει και στον Ανδρέα Χριστοφορίδη και στην εξαιρετική ομάδα του. Η σχέση Αθανασούλα-Hyundai απλά για σεμινάριο που ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα.
Εμπειρία…
Συγκλονιστικός ο περσινός αγώνας, όπου το πείσμα, το μεγαλείο ψυχής του οδηγού νίκησε τον πόνο και ολοκλήρωσαν χωρίς δράμα. Συντονισμένη, ομαδική προσπάθεια. Ατού το πως επηρεάζεται από τον άνθρωπο δίπλα του, τον Νικόλα Ζακ, με αμοιβαία στοιχεία παραδοχής, αλλά και χρυσό κλειδί. Όπως το νυστέρι του μάγου Παναγιώτη Γιαννακόπουλου. Ο γιατρός, ψηλά στην καρδιά όλων, δημιούργησε στο χειρουργείο ζωγραφίζοντας στο πέλμα, αλλά η διαφορά έγινε μετά. Στην αποθεραπεία και στην υποστήριξη στη διάρκεια του αγώνα, με κατάθεση ψυχής.
«Για τον Λάμπρο ρε γαμώτο», με σεβασμό σε αυτή την σπάνια αγωνιστική παρουσία, λίγο πριν την ολοκλήρωση της 25χρονης αγωνιστικής διαδρομής, που δείχνει ατσάλινη και ασημένια, αλλά για λίγους πρόκειται για το λευκό χρυσό που χαρακτηρίζεται από τη διακριτική έκφραση που ταιριάζει στην οικογένεια τους.
Καλό δρόμο!_Σ.Χ.