Γιατί οι κατασκευαστές αυτοκινήτων πρέπει να αντιγράψουν το interface των φωτογραφικών μηχανών.
Δεν είναι η πρώτη φορά που προσπαθούμε να εντοπίσουμε ομοιότητες ανάμεσα στα αυτοκίνητα και στις φωτογραφικές μηχανές! Άλλωστε, και τα δύο είναι δημιουργικά μέσα, που εξασφαλίζουν στον χρήστη τους μοναδικές στιγμές, με την προϋπόθεση ότι ο τελευταίος τούς έχει αφιερωθεί προκειμένου να τα κατακτήσει. Χρήσιμος σύμμαχος σε αυτήν τη συνύπαρξη είναι αναμφίβολα η τεχνολογία, που συμβάλλει στην εξασφάλιση ενός καλύτερου αποτελέσματος και η οποία βέβαια χρησιμοποιείται όχι μόνο για τη βελτίωση του εκάστοτε προϊόντος, αλλά και ως εργαλείο για την προσέλκυση αγοραστών.
Για αυτό και έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που αξιοποιεί την τεχνολογία ο κάθε κατασκευαστής. Πάρτε για παράδειγμα την Canon, την κάποτε καινοτόμο εταιρεία στο χώρο της φωτογραφίας, η οποία σήμερα δε μοιάζει να βιάζεται τόσο να βρίσκεται μπροστά στις τεχνολογικές εξελίξεις (και για το λόγο αυτόν από μερίδα του κοινού έχει δεχθεί έντονη κριτική), όσο να προσφέρει ένα ολοκληρωμένο προϊόν και -το κυριότερο- με σωστή εμπειρία χρήσης. Να κάτι στο οποίο οι κατασκευαστές αυτοκινήτων πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο, αφού, με την ενσωμάτωση των συστημάτων infotainment, στις περισσότερες περιπτώσεις δημιουργήθηκαν προβληματικά interface χρήστη και «μηχανής».
Ας δούμε πώς αντιμετωπίζουν οι φωτογραφικές εταιρείες τον χειριστή, που -όπως και στο αυτοκίνητο- καλείται την κρίσιμη στιγμή να ενεργήσει μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Ιδού μερικοί παράγοντες που εν προκειμένω εξασφαλίζουν το επιθυμητό αποτέλεσμα:
Αναλογικά χειριστήρια. Όλες οι σοβαρές φωτογραφικές μηχανές διαθέτουν αναλογικά χειριστήρια, για εύκολη πρόσβαση στις βασικές ρυθμίσεις. Φανταστείτε μια αλλαγή ταχύτητας φωτοφράκτη η οποία πραγματοποιείται σε ελάχιστο χρόνο μέσα από (αναλογικά) περιστροφικά χειριστήρια, να έπρεπε να γινόταν μέσα από μια οθόνη αφής, αφού πρώτα άνοιγες το σχετικό υπομενού… Για αυτό και οι οθόνες αφής υιοθετούνται κυρίως για συγκεκριμένες λειτουργίες, για παράδειγμα ως ένας εναλλακτικός τρόπος επιλογής του σημείου εστίασης.
Εύληπτο και καλοσχεδιασμένο μενού. Είναι προφανές εδώ το ζητούμενο, κι όμως λίγοι κατασκευαστές αυτοκινήτων καταφέρνουν να οργανώσουν και να ομαδοποιήσουν σωστά τις δεκάδες δυνατοτήτων που προσφέρουν στον χρήστη τους. Κανονικά το μενού θα πρέπει να είναι απόλυτα εύληπτο ακόμα και για κάποιον που οδηγεί για πρώτη φορά ένα αυτοκίνητο, και να προσφέρει άμεση πρόσβαση σε κάποιες απαραίτητες ρυθμίσεις που κάποτε πραγματοποιούνταν με το πάτημα ενός διακόπτη, όπως είναι η απενεργοποίηση του Start-Stop. Η πραγματικότητα, δυστυχώς, είναι πολύ διαφορετική, και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κακής σχεδίασης αποτελεί η εφευρετικότητα των λεγόμενων User Interface Designers να καταχωνιάζουν κάπου βαθιά μέσα στο μενού την επιλογή συχνότητας στο ραδιόφωνο, τη στιγμή που αυτό κάποτε γινόταν πανεύκολα με το περιστροφικό χειριστήριο του tuning.
Μπουτόν για την απομνημόνευση συγκεκριμένων λειτουργιών. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι η πληθώρα των ρυθμίσεων ενός σύγχρονου αυτοκινήτου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από εξειδικευμένους για την κάθε περίπτωση διακόπτες, ορισμένες από αυτές που ο κάθε χρήστης θα επέλεγε θα μπορούσαν να αντιστοιχιστούν σε π.χ. 5 μπουτόν-μνήμες. Τι πιο απλό, λοιπόν, από αυτό που διαθέτουν οι περισσότερες φωτογραφικές μηχανές, με τους διακόπτες απομνημόνευσης, στους οποίους ο κάθε χρήστης αποθηκεύει τις λειτουργίες που τον ενδιαφέρει να ενεργοποιούνται άμεσα, αντί να τις αναζητά μέσα στο μενού.
Πολλοί ίσως θεωρήσουν όλη αυτήν τη σύγκριση άστοχη. Και εμείς με τη σειρά μας θα υπερθεματίσουμε, καθώς σε μια φωτογραφική μηχανή το προβληματικό interface θα οδηγήσει απλώς στην απώλεια μιας καλής φωτογραφίας. Στο αυτοκίνητο όμως;_ Μ. Σ.
